Potraktował mnie w najgorszy z możliwych sposobów - Netkobiety.pl

Witam. Chciałabym Was prosić o pomoc i ocenę mojej sytuacji, na trzeźwo, bez emocji. Z góry przepraszam za długi post, ale chcę dokładnie wszystko opisać. Wczoraj został zakończony mój 8 miesięczny związek, który bez wątpienia już go mogę nazwać toksycznym. Być może krótko, ale bardzo intensywnie. Poznanie swoich rodzin, które nas wspierały, znajomych, którzy byli za nami (koleżanki śmiay się, że zazdroszczą mi takiego faceta). Wspólne plany na przyszłość, wspólne wakacje. Byliśmy bardzo za sobą, wspieraliśmy się w trudnych momentach, nie było kłótni, dramatów. Książkowy, idealny związek. On po długoletnim związku, który bardzo przeżył. Miał depresję, brał leki. Dwa lata dochodził do siebie. Ja po dwuletnim , również toksycznym związku. Już na samym początku powiedział mi, że popala marihuanę, której ja osobiście nie toleruję. Powiedział, że dla mnie będzie się starał nie palić (to była jego decyzja) i tak też było przez pół roku. Po tym czasie zaczęło się coś psuć. Stracił pracę, zaczął palić więcej, zrobił się bardziej nerwowy. Ja w międzyczasie planowałam kupno mieszkania, on mi pomagał szukać, jeżdził ze mną by je oglądać. Mieliśmy razem zamieszkać. Niestety z przyczyn finansowych musiałam to przełożyć i czekać do Lutego. Pewnego dnia przyszedł do mnie zmartwiony, powiedział, że ma dość szukania pracy, której nie ma, że znowu wracają mu myśli depresyjne. Zaproponował wyjście do baru, żeby "odreagować". Wypił duzo, gdy wrociliśmy to jeszcze dopił i wtedy zaczął podnosić na mnie głos w trakcie rozmowy, że ma mnie dość, ,że mu zawracałam tylko głowę z mieszkaniem, a teraz mu się śmieję w twarz, co było niedorzeczne i nieprawdziwe. Po czym wstał i powiedział, że jedzie do domu. Szybko schowałam mu klucze do auta i karty płatnicze, żeby nie wsiadał za kółko po alkoholu i nie popełnił głupstwa. Wtedy zaczął krzyczeć, że jestem złodziejką, zaczął mi przewracać rzeczy w pokoju i... zadzwonił na policję! Policja oczywiście wzięła moją stronę. Pytali się czy chcę pomoc, czy chcę zgłosić sprawę dalej. Powiedziałam, że nie był agresywny i wyjaśnimy to między sobą. Do domu zabrał go ojciec(mieszka z rodzicami). I wtedy już popełniłam pierwszy błąd, bo wyciagnełam do niego rękę, a on nawet nie chciał ze mną rozmawiać. Nie było z ninm kontaktu, ignorował moje telefony i wiadomości. Ja nie jadłam, nie spałam. Cała ta sytuacja mnie przerosła. Po czasie odezwał się, ale dalej miał do mnie pretensje, twierdząc, że to po części moja wina. Zaproponował spotkanie. Na spotkaniu przeprosił, ale nie widziałam w nim wielkiej skruchy. Przyznał się, że przez te 2 tygodnie balował z koklegami, palił oraz brał kokainę! Coż, ja dałam szansę, bo ślepo wierzyłam, że mimo wszystko wyciągnął jakieś wnioski. Było dobrze przez jakiś czas, bo dalej chodził przygnębiony. Pewnego dnia zadzwonił telefon z informacją, że dostał pracę dobrze płatną. Był szczęśliwy, podekscytowany. I co? Na drugi dzień przyjechał do mnie jak zbity pies(miałam wolne) i powiedział, że poprzedniego dnia pił i brał kokainę i po prostu zawalił i nie poszedł. Zaczął mówić, że nie daje sobie rady ze sobą, że potrzebuje pomocy, że musi się zmienić. Nie zrobiłam mu awantury, powiedziałam, że będę go wspierać,ale musi dać sobie pomóc. Póżniej zaczął prace sezonowe, parodniowe. Między nami było ok, ale już nie tak jak wcześniej. Momentami był nerwowy, miałam wrażenie, że wszystko mu we mnie przeszkadza, twierdził że go atakuję , że tylko wymagam, co było nieprawdą. Powtarzałam mu, że jest wspaniałym człowiekiem, że potrafi wiele, że jest wart więcej niż myśli(zaczał powtarzać, że do niczego się nie nadaje, że chciałby się rzucić pod pociag), ale nie mogłam tolerować zachowań, gdzie np spędzaliśmy czas razem, wychodził tylko do sklepu, a wracał na haju. Mowiłam mu spokojnie , że nie toleruję takiego zachowania i proszę go, żeby tak nie robił, bo źle to się dla nas skończy. W Sobotę miał rano zabrać mi auto do mechanika, a wieczorem miałam imprezę firmową, na którą mieliśmy iść razem. W Piątek wyszedł z kolegą do baru i rano nie odebrał auta. Dzwoniłam kilka razy żeby go obudzić i przypomnieć. Odebrał raz, mówiąc, że będzie. Nie przyjechał...Po paru godzinach jak gdyby nigdy nic zapytał czy idzie na imprezę, ale nie ma w sumie ochoty. Zadzwoniłam wściekła, kłociliśmy się. Podjechałam z pracy do niego żeby zabrać rzeczy, które zostawiłam na wieczorne wyjście. Kazał mi się wynosić, po czym za chwilę przytulał. Wyszłam i co zrobiłam? Zadzwoniłam czy pojdzie jednak ze mną. Po takim zachowaniu! Gdy wrociliśmy do domu, był mocno pijany, zataczał się. Kilka razy powiedział do mnie "spierdal..j" jak prosiłam go żeby polożył się do łóżka. Gdy zasnał, coś mnie tknęło żeby sprawdzić jego telefon(to nie było ok, zdaję sobie sprawę, ale jego częste wyjścia i nocne siedzenie na portalach społecznościowych dało mi do myślenia) i okazało się, że po naszej pierwszej kłotni, pod wpływem narkotyków pojechał do o kilkanaście lat starszej od niego kobiety na seks! Pisał jej, że zakonczył związek, że jest szczęśliwy, że szuka znajomości bez zobowiązań. Wyłam, czytając ile razy doszła i jak jemu było dobrze. Umawiali się jeszcze na kolejny dzień, ale wtedy już był ze mną. Napisała mu któregoś dnia, że jest wolna w Niedzielę, ale już z jego strony nie było kontaktu. Do tego pisał wiadomości do 8 kobiet w noc przed naszą imprezą firmową, a ode mnie nie odebrał nawet telefonu.. Nie spałam całą noc, próbowałam się trzymać, ale nie dawałam rady. Płakałam cały czas. Czułam do niego wstręt. On dopytywał, ja nie chciałam nic mówić. Wysłał swoją matkę zeby ze mną porozmawiała. Nie chciałam jej nic mówić, bo to nasze sprawy, ale pod wpływem emocji wyznałam jej prawdę. Musiałam też w końcu jemu powiedzieć. Zamilkł. Po chwili powiedział, że przespał się, bo przez ten czas nie byliśmy razem! A pisał do dziewczyn, bo nie czuję się szczęśliwy, nawet sam ze sobą. "Przepraszam". To byly jego slowa. Odpowiedziałam, że jego przeprosiny nie wydają się szczere i nie mają już sensu, na co on "To co tu jeszcze robisz. Wczoraj kazałem Ci się wynosic, a Ty nadal tu jesteś." . Zaniemówiłam i jedyne co mi przyszło na myśl to powiedzenie mu, że jego matka też wie i wtedy wpadł w szał. Przewrocił choinkę, kazał mi się wynosić i mam sekundy na spakowanie swoich rzeczy, krzyczał na cały dom, rodzice go próbowali uspokoić. Mówię mu, że nie nadaje się do jazdy, bo piłam na imprezie (mieszkam w innym mieście, 40 minut drogi). "Zawiozę Cię". Wsiadł w moje auto, zajechał poza swoją posesję, zaparkował w błocie i powiedział" Popełniłaś błąd, że powiedziałaś mojej matce, trzeba było ze mna najpierw porozmawiać. Nie masz wstępu do mojego domu, wynoś się i miło było Ciebie poznać". Próbowałam go uspokoić, powiedział, że mam za  nim nie iść. Zostawił mnie jak psa. Moi znajomi mnie odebrali, auto odstawione. Co zrobiłam potem? Dzwoniłam, wysyłałam wiadomości raz spokojne, raz z epitetami, typu "Brzydzę się Tobą". Echo. Poniżyłam się kolejny raz..Jestem wrakiem, nie moge się odnaleźć. Nie rozumiem tego wszystkiego. Jestem wściekła na samą siebie, że tak się płaszczyłam. Wiem, brzmi to żałośnie, ale dalej po cichu liczę, że coś zrozumie, że powie, że popełnił wielki błąd. Zdalam sobie sprawę, że chyba jestem od niego uzależniona. Nie potrafię sobie na dzień dzisiejszy pomóc. Zachowywałam się i zachowuje jak desperatka, skomląc o jego uczucie. Wiem, że po części dałam się tak traktować totalnie się nie szanując, ale nie zasługiwałam na to. Nikt nie zasługuje na takie traktowanie...Proszę, powiedzcie jak się podnieść, jakiego błędu nie popełnic? Co stało się, że z idealnego mężczyzny zamienił się w potwora?

(...) Proszę, powiedzcie jak się podnieść (...)

(...) jakiego błędu nie popełnic? (...)

(...) Co stało się, że z idealnego mężczyzny zamienił się w potwora?

Cyngli, nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Po prostu nie wiem. Może boję się być sama?

(...) dlaczego tak wiele kobiet wręcz ciągnie do przemocowców, awanturników, nałogowców wszelkiej maści czy trudnych charakterów? (...)

(...) Zapewniaćie sobie naprawdę niezły rollercoster emocjonalny. Te ciągłe niepewności, obawy o to , co robi partner, czy nas nie okłamuje. Wiara po raz n-ty w to, że się zmieni po odwaleniu jakiegoś ciężkiego numeru. (...)

(...) Czy naprawdę tacy przeciętni, normalni, skromni i ułożeni faceci nie są lepszymi kandydatami na partnerów? Możę dostarczają za mało emocji?

(...) I tu się pojawia pewnien paradoks: skoro kobiety tak bardzo wierzą, że ich cudowna miłośc i uleczające uczucia zmieni bad boya w dobrego człowieka i tak usilnie w tym trwają, to dlaczego nie wierzą, że trafiając na kogoś bardziej statecznego i przewiduywalnego, nie będą wstanie jego nieco "rozkręcić". (...)

(...) Ale w takim razie owa zabawa z bad boyem to czym jest, sielanką?

Bawiłam się po części w terapeutkę. Jeszcze czułam, że wygrywam kiedy mówił mi, że jestem powodem dla którego on chce się zmienić, że nie chce mnie stracić przez palenie. Jak widać lubi rzucać słowa na wiatr.

Co do wybierania "bad boyów", zgodzę się. Niby szukam statecznego, ogarniętego faceta, chcę założyć rodzinę, a wybieram takich, którzy nie potrafią tego udźwignąć. Jeszcze za czasów studiów byłam 6 lat w związku, planowany ślub. Odwołałam, bo jeszcze nie byłam gotowa i faktycznie było nudno i "statecznie". Po nim już nigdy nie zbudowałam normalnej relacji.

Jak sobie poradzilas?

Unisa, jak się czujesz po terapii? Czy może jesteś jeszcze  w trakcie? Myślisz, że teraz jesteś w stanie zbudować coś innego, lepszego?                             
Masz rację.  Widocznie ból jest jak narkotyk.  Zawsze jak było dobrze i nic szczególnego się nie działo to zastanawiałam się kiedy znowu coś się popsuje i ile jeszcze  ta sielanka będzie trwać.  Coś w tym jest...Nie chcę żadnego związku na dzień dzisiejszy. Teraz jestem zbyt wyczerpana i "wyprana" od środka. Długi proces przede mną.
Winter.Kween brawo  Mam nadzieję, że i ja kiedyś tak zagram i mnie to obejdzie jeśli znowu się jakiś "as" napatoczy (oby już nigdy;)