Romans z żonatym. Koniec. Teraz nękanie przez żonę. - Netkobiety.pl

Wybacz ale on chyba nie lubi Ciebie skoro ostentacyjnie do pracy przychodzi jak wie że żona zrobi Ci o to jazdy.
Na dodatek nie był ostrożny i po romansie dopuścił by się żona dowiedziała.

Ale doczytałaś że sama go zakończyłam?
I dlaczego żony traktują tych swoich mężów jak jełopów bezwolnych?

Żebym się mogła od kogoś "odpier.olić" to bym się do niego wpierw musiała "przypier.ilić", stosując wysublimowane słownictwo pani magister.
Ja zakończyłam romans, a pan mąż nie był przeze mnie do niczego zmuszany, sam robił podchody i lał łzy nad niesprawiedliwością świata i swoim nieszczęściem.

Mój mąż mnie olewał, wychodził z kolegami grać, pić i nie wiadomo co jeszcze. Nie przyszło mi do głowy mieć pretensje do nich, tylko do męża, bo to był JEGO wybór, by tak robić.

Analogicznie kolega -mąż zdradzanej żony nie był przeze mnie 2 lata gwałcony.

Przestańmy traktować facetów jak bezwolne kukły przestawiane z kąta w kąt. To nie ja umawiałam się z jego żoną na miłość po grób, prawda?

Po co utrzymujesz z nim kontakt? Sytuacja jest jaka jest, żona nie radzi sobie z sytuacją to się na Tobie wyżywa. Chcesz świętego spokoju to zerwij kontakt z tym facetem.

Do mnie się już nie przystawia. Przychodzi albo czasem zadzwoni i rozmawiamy. To wszystko. O zwyklych rzeczach. O dzieciach, o zdeformowanej szkole, o problemach takich codziennych, no nic co by choć na siłę dało zakwalifikować do czynności zabronionych. Naprawdę lubię jego towarzystwo. Raz na jakiś czas wypijemy kawę w miejscu publicznym. W okolicznościach kompletnie nierandkowych.
Romans przerwałam, bo sie zaangażowałam emocjonalnie i trudno mi było godzić sie, że jest między nami jakaś sfera powiedzmy ""związkowa" a nigdy nie będzie to normalny związek.
Ona dowiedziała się przez przypadek i nie miało to wpływu na zakończenie romansu, bo ON WTEDY JUŻ BYŁ SKOŃCZONY.

Z nikim nigdy mi się tak dobrze nie rozmawiało. Jest sympatyczny, ale nie będę już w stanie dać mu tyle emocji z siebie, nigdy z nim nie będę - nawet gdyby został sam. Po prostu ta część mnie się wypaliła. Nie mam poza nim wielu znajomych. To jeden z niewielu. U mnie tylko praca-dom. Nie mam gdzie poznać znajomych. Zresztą godzę się powoli z tym, że spędzę resztę życia tylko ze sobą. To nie taka zła alternatywa, jak porównam to z życiem z mężem nieobecnym duchem... samej nie jest mi źle. Owszem - czasem brakuje mi rozmowy z kimś dorosłym, szczególnie wieczorami. Rady. Jakiś promil tego mam od niego. Jeśli kompletnie zerwę z nim kontakt, nie będę mieć nawet rozmowy. Podkreślam - nie chcę romansu, nie mam zamiaru go wyrywać znikąd - decyzje o trwaniu bądż nie trwaniu w związku każdy musi podjąć sam. Kiedyś myślałam, że będę szczęśliwa. Tak zupełnie i bezgranicznie. Z kimś kogo kocham i kto mnie kocha u boku. Może nie jest mi to pisane. Ale chciałabym tylko tych rozmów raz na jakiś czas. Tylko tyle...

Nie wiesz co ten szemrany typek naopowiadał żonie. Tobie ściemniał to pewnie jej też jakąś bajkę sklecił, artysta zdradzacz. Gadane ma niezłe więc może jej  wymyślił ściemę, że ty go nachodzisz i nękasz, do ciebie znowu przyłazi bo liczy na "małe co nieco". Jakiś czas było to może dasz się urobić na dalsze. Zerwij z nim całkowicie kontakt, wtedy tamta kobita po jakimś czasie odpuści i odetchnie. Nie rozumiem tych "przyjacielskich" pogaduszek? Odpuść je sobie to jest niezbędne by się uwolnić od tych ludzi.

Jego żona to następna [określenie poniżej poziomu Forum] bez honoru.
Zamiast zrobić coś ze swoim życiem to uprzykrza je tobie. Cóż takim mamy klimat, że facet to wykorzystana biedulka, którą należy nawrócić na właściwą drogę i odstraszyć "przeciwnika".
Zresztą osoby zdradzone nadają sobie ogromne prawa i niektóre z nich gotowe są do każdego świństwa w obronie....swoich zasobów;)

Nagraj ją i odeślij jej nagranie z adnotacją, że następnym razem trafi do jej pracy. Niech wiedzą jaka jest elokwentna.

Tutaj wina jest Twoja i jego, nie ma czegoś takiego że Ty jesteś bez winy bo byłaś singlem. Nie dziwię się że dziewczyna tak Cię traktuje, wyrządziłaś jej świństwo, zmieszałaś ją z błotem. Z butami wchodzi w związek dwójki ludzi jakbyś wolnego znaleść nie potrafiła... Aż dziwne jak niektóre osoby po kilku słówkach potrafią sięgnąć dna byle spełnić swoje zachcianki.

To zachowanie żony tego Twojego byłego kochanka lub żony Hrefiego to jakis dziwny mechanizm wyparcia. Zachowują się tak, jakbyś Ty porwała tego faceta i wbrew jego woli porwała go, zgwałciła i zmuszała do związku, gdy tymaczasem on jest bez winy, czysty jak łza. Fakt, ze romans już dawno skońćzony a ona dalej nie daje Ci spokoju, może świadczyć  o tym, że facet wrócił do żony z podkulonym ogonem i wciska jej o Tobie jakieś kity. Jednocześnie spotykając się z Tobą od czasu do czasu, daje żonie argumenty na to, żeby ona sie do Ciebie przyczepiała.

Co nie zmienia faktu, że ciężko mi sobie wyobrazić taki, nawet sporadyczny kontakt z osobą, z którą łączył mnie kiedyś romans. Rónocześnie, kiedy partner tej osoby ciągle mnie prześladuje, to takim zachowaniem, daje jej tylko wodę na młyn..

Może to w praktyce jest trudne, jak sie pracuje razem. Zacznijmy od tego, czy w ogóle to spotykanie się i rozmawianie jst sensowne? Poza kontaktami służbowymi.Jeśli komuś to nie odpowiada, to zwyczajnie mówi się, że nie życzę sobie kontaktu, czy coś takiego. Wam obojgu widocznie to pasuje. Dziwię się tylko jego żonie, że Ciebie się czepia a jego nie pogoni w cztery wiatry..Kto wie, może jakąś inną sobie znalazł?

Powiem Ci jak romans wygląda od strony kochanki. Jak przeanaluzuję początki, to jakieś pół roku byłam mamiona komplementami, dobrymi słowami (były normalne, żadne obleśne). Dla olewanej przez męża 12 lat żony uslyszeć od faceta - "ale schudłaś, pięknie Ci w tej sukience", to jak zjeść pyszny obiad po latach obżerania się strawą ze śmietnika. Te pół roku było dla mnie jak trans. Trudno mi to wytłumaczyć. Nie jestem puszczalska, to był mój drugi facet w życiu (po ex). Nieśmiała. Niepewna siebie. Wciąż dostrzegająca tylko swoje wady. W tym czasie dużo mówił o swoim nieszczęściu, smutku, poczuciu bycia wykorzystanym...
Po prostu dostałam coś, czego nigdy albo prawie nigdy nie miałam. Troskę, uwagę, mnóstwo uwagi, ciepło... wiem, to tylko namiastka, ale tak bardzo mi tego było trzeba... myślę, że dawałam mu to samo.
Po pewnym czasie romans męczy. Ten emovjonalny haj przeplata się z coraz dłuższymi okresami smutku, wypalenia, poczucia beznadziei. Chcesz z tym facetem być (to uczucie interpretowałam jako miłość) i nie chcesz ( bo dziecko, bo on nie chce, bo żona). Ja jej nie nienawidzę. Po pewnym czasie ją poznałam. Okazała się być miła, mądra... ale on mi wmawiał, że to pokazówa. Po czasie zjazdy trwają niemal non stop. Chcesz to rzucić, ale coś Cię trzyma. I znowu chcesz, ale na samą myśl aż Cię ściska. W końcu dół był tak gigantyczny, że zakonczyłam to ze łzami w oczach i słowami, że ja dłużej nie wytrzymam tej huśtawki, że czuję się jak nikt, jeszcze gorzej niż w czasie małżeństwa.
Mieliśmy kilka tygodni braku kontaktu. On niał delegację, potem urlop z żoną i córką. Po wakacjach zaczął wpadać do nas do biura. Z czasem przedzwonił. Żadnych podtekstów, niczego. Ot - rozmowa. A że miał jakiś staroć w telefonie nie skasowany (pamiątkę chciał mieć) a żona przeglądnęła i sprawdziła, że czasem rozmawiamy, to się zaczęło. Teraz tzn dziś mam spokój. Zobaczymy co dalej. Pytałam go co u nich - wszystko jej wytłumaczył, seks jest bajeczny, śniadania do łózka mu znosi... Od 2 dni nie odbieram telefonów. Ale wizyty w pracy są nieuniknione.
Teraz znowu 2 tyg go nie będzie bo ma delegację za granicą poza UE. Nie będzie telefonów.
Zastanawia mnie jego buta przede mną -tzn. "Dorosły jestem, gadam z kim chcę", a żonie pewnie co innego plecie.

Narazie daję sobie spokój ze związkami. Czuję się jakbym miała jakieś psychiczne problemy i powoli z nich wychodziła. Zima sie zbliża. Mam.ochotę spędzić ją od kołdrą z książką.
Czasem myślę cz6 poszukiwanie kogokolwiek jest dobrym pomysłem? Mam dziecko, muszę o nie zadbać, już i tak te 2 lata pozbawiły mnie pełnego kontaktu z córką, bo myśli co rusz wędrowały do faceta, który nie był wart takich emocji... im dłużej o tym myślę, tym mniej mam ochoty go widywać.
Może jak wpadnie do biura - wychodzić?
Z drugiej strony mimo tego, że nieraz się złoszczę,żal mi tej znajomości... gdyby wykasować romans i wrócić do tej beztroski, która miała wtedy miejsce... te rozmowy o motocyklach (oboje jeździmy), wspólnych zainteresowaniach, dzieciach... ale w czasie romansu i tak z tyłu głowy tłukły się myśli, że tak naprawdę jestem nikim ważnym, może on mnie okłamuje z tymi komplementami... ostatecznie klamał żonę, matkę swojej córki, co za problem kłamać takiego nikogo jak ja?
Ja chyba siebie wcale nie lubię...

Czy zdradzający facet kocha żonę?
Że mnie nie kochał to pewne, ale ją? Nie wiem. Mętlik mam.
Pikupik, co czujesz do męża? Czy wolałabyś żeby został?

Jest to jakiś argument za Twoim planem, by sie w związki żadne nie babrać (czytałam Twoje wypowiedzi na forum o zdradach)
A te przypadki, że było fajnie, aż żona zaszła w ciążę, urodziła i teraz palcem jej nie tykaj? Bo ja takie też znam. Ostatnio doszłam do wniosku, że małżeństwo to układ na dzieci, finanse i lokum. Trochę straszne.
Co do mnie? Mąż był ok. Swój chłop, potem slub, potem ciąża, potem był już tylko tatą, a ja miałam ogarniać chatę i dzieckiem się zająć, a on szedł na imprezy beze mnie. Już jak byłam w zagrożonej ciąży i nic nie mogłam, chodził na imprezy sam. Super - każda kobieta marzy, zeby ją tak olać. Potem uciął seks. Kompletnie. I co? Gdzie jest jakis Urzad Ochrony Oszukanych Małżonków? Gdzie skladać reklamacje? Po prostu po pewnym czasie związek zdycha u niektórych. Życie.

No właśnie chodzi o to, że nie nagle. Decyzja w podświadomości zapada 3-4 lata a nawet więcej  przed romansem. Nie jest jednak ona dopuszczana do świadomości i tego się nie planuje. Często pojawienie się dziecka lub dzieci jest takim pokerowym "sprawdzam" dla małżeństwa. Obraz świata, potrzeb i wyobrażeń ulega zmianie i okazje się że w nowej konfiguracji rodzinnej nie są zaspokajane potrzeby małżonków. Związek staje się niesatysfakcjonujący i przynosi codzienne rozczarowania. Przez kilka lat to się ciągnie ale mózg cały czas wysyła informacje o niespełnieniu potrzeb. W końcu dochodzi do sytuacji gdzie człowiek emocjonalnie  jest otwarty na nowy zwiazek. Jest to proces niekontrolowany i nieświadomy.

Jeszcze raz napiszę - jeśli ktoś zaczął romans w 2019 roku to powinien szukać przyczyn w 2015.

Warto również wspomnieć że monogamia nie jest naturalna. Naszej naturze najbliżej do monogamia cyklicznej, więc gotowość ma nowy związek co kilka lub kilkanaście lat nie jest niczym dziwnym. Normy społeczne, cywilizacyjne nie idą w parze z ludzką naturą.

Trochę to pasuje. U mnie ze 4 lat było w miarę poprawnie. Wiadomo - najpierw trochę starań o dziecko. Nerwowo bywało. Potem opieka nad niemowlakiem - tu też rózowo nie było. Ale w miarę ok. Angażował się przy opiece. Zakochany w córce jak diabli. Planowaliśmy nawet drugie, zaszłam w drugą ciążę, ale w 10 tygodniu doszło do poronienia. I jakoś to oddalenie postępowało. Po trochu, po trochu aż staliśmy się sobie obcy. Nie wiem. Może nie każdy nadaje się na związek?
Myslę, że możecie mieć rację. Uciąć kontakt. W końcu sam odpuści. Sama sobie chyba wmawiam, że mi jest do gadki potrzebny. Żal mi chyba tych dobrych momentów i upiększam tylko jego osobę. Gdyby był fair, sam by ograniczył kontakty, żeby z żoną się dogadywać.

Nie rozumiem, czego nie rozumiesz w zaistniałej sytuacji ? Przecież fundujesz tej kobiecie emocjonalny koszmar podtrzymując jakikolwiek kontakt z jej mężem. Takie picie kawy to moim zdaniem sadyzm wobec tej kobiety. Jesteś sadystką ?

Odpowiem w twoim (celowo z małej) stylu. Myślałem że "miejsce publiczne" to właśnie kawiarnia więc nie rób k... z logiki.

Postaw się jednak w sytuacji zdradzonej żony. Jej mąż z byłą kochanką chodzą sobie na kawę i ucinają pogawędki przez telefon. To jest plucie jej w twarz, poniżanie i rodzaj przemocy z waszej strony.

Dodatkowo jeszcze udajesz, że nie rozumiesz co w tym złego. Podejrzewam, że były kochanek pistoletem cię nie zmusza do pójścia na kawę więc jest to twoja wola. Wolna wolna. Nie jesteś bezwolna, możesz odmówić.

Dziwne jest to, że trzeba ci pisać takie rzeczy.

Ale ja dobrze wiem o co chodzi. Dobrze wiesz, że nie powinnaś utrzymywać kontaktów z ex kochankiem i nie wydurniaj się pisząc że to nic złego.

NIe chcesz całkowicie zamykać tej furtki. Wiem, bo mam tak samo z moją byłą kochanką. Już jestem po romansie, już nawet nie chce z nią być a jednak nie umiem powiedzieć - "nie chce z Tobą utrzymywać żadnych kontaktów. Uszanuj to. Dowidzenia".

Ja ciagle nie rozumiem jednego.
Jak kobieta, ktora sama byla zdradzona przez męża nie ma w sobie za grosz empatii względem kobiety, której męża sobie wzięła do łóżka.

To przeciez przez sam fakt tego, ze mozna sie lepiej wczuc w sytuacje zony, bo sie bylo na jej miejscu, powinno sie dac sobie spokoj.

Ok. Pewnie macie rację. Pisałam mu, żeby nie dzwonił więcej. Choć śmiechu warte 5 telefonów miesięcznie po 3 min każdy to naprawdę ręce opadają...
Bleach tak, filtruję w towarzystwie jeszcze co najmniej 1 osoby, wysłuchując np jakie mieli z żoną fajne wakacje. Normalnie szał. I co dziecko dostało z klasówki z matmy, łał. Ok nie będzie dzwonić. Na wstępowanie ws służbowych wpływu nie mam.

Interesuje mnie jedno  jak Wy - zdradzani dajecie radę mieszkać pod jednym dachem ze zdrajcami? Sypiać z nimi, tulić toto do siebie...? Czemu ich nie wywalicie ze swojego życia, no i czy macie pewność, że ta osoba, która samą swoją obecnością pluje wam w twarz ( nie kochanka i kochanek) nie załatwi was po raz kolejny?
Jestem umówiona z żoną na rozmowę. On nie wie, prosił ze strachem w oczach, żebym się z nią nie spotykała. Ciekawe czemu? Nie wiem czego ode mnie chce ta kobieta, zobaczę.

Drodzy zdradzeni - po co Wam kłamca i oszust jako partner życiowy? Czy nie lepsze byłoby przepędzenie go na 4 wiatry zamiast drżenie o to.co robi bo sie 15 min do.domu spóźnia, no i czy delegacja to delegacja czy on/ona znowu coś, z kimś...? Nie trafia do mnie tekst - nie twoje, nie rusz - w tym kontekście. Człowiek to nie rower, a do zdrady nikt  zdrajcy nie zmusił.

Po co Wam ktoś taki w domu? Sami się poniżacie i oskarżacie wszystkich dookoła. I jeszcze jedno - czeka mnie delegacja na wschód Europy na początku przyszłego roku. On też jedzie. I co? Znowu ja mam rezygnować, choć to duża szansa dla mnie i z naszej firmy rzadko kobietę gdzieś wysyłają, bo będę pluć (ja, bo przecież nie wiarołomny) źonie w twarz. Tak? Chore to myślenie. Może harakiri popełnić, bo mieszkam na tej samej planecie co oni.
Nie chcę tykać tego człowieka. Chcę normalnie żyć i nie musieć zastanawiać się nad każdą normalną rzeczą w życiu, bo może urażę ta kobietę. To mąż ma o niej mysleć, nie ja.

"Bazooka  : Interesuje mnie jedno  jak Wy - zdradzani dajecie radę mieszkać pod jednym dachem ze zdrajcami? Sypiać z nimi, tulić toto do siebie...? Czemu ich nie wywalicie ze swojego życia, no i czy macie pewność, że ta osoba, która samą swoją obecnością pluje wam w twarz ( nie kochanka i kochanek) nie załatwi was po raz kolejny?"
 
Ja mojego zdrajcę w obliczu uzyskania wiedzy o romansie (oczywiście nie od niego)wyprosiłam z domu, prawie dwa lata mieszkamy osobno a mimo to doskonale rozumiem zdradzonych mieszkających pod jednym dachem itd.........nie rozumiem Ciebie i innych kochanek że sypiają z facetem, który sypia z inną kobietą (swoją żoną) lub tuląc toto wierzą że tak nie jest i wierzą że ich nie załatwi kiedyś podobnie

Ona sama chce się spotkać. Porozmawiać. Wczoraj napisałam mi smsa. Oddzwonilam bo prosiła (pewnie jakbym nie oddzwoniła, to byscie mi powiedzieli, ze jej naplulam?)
Nie wiem o czym chce rozmawiać. Nie sądzicie jednak że powinna rozmawiać tylko z mężem? Zdradzebi robią ze zdradzających jakieś nieporadne baranki, które zły pan bądź zła pani uprowadziła.
Podkreślam - ona chce sie spotkać. Jaki mam powód by jej tego spotkania odmówić?

Nie wyśmiewam się ze zdradzonych, skąd to przypuszczenie?
Naprawdę nie dostrzegasz chęci i woli zdradzanego by zdradzić? Naprawdę uważasz że są zmuszani by powiedzieć żonie/meżowi, że jadą w delegację, a zamiast tego udają się na spotkanie z kimś innym?
Rower można ukraść. Z człowiekiem to niemożliwe, skoro sam dobrowolnie zrobił to, co zrobił.
Przypuszczam, że Hrefi sam podjął decyzję 9 zdradzeniu żony, sam ustalał spotkania i sam się na nie udawał. Nie przypuszczam by kochanka wpadała do jego domu z brygadą antyterrorystyczną i wyszarpywała go, wrzeszczącego przez okno.

Dlaczego uprzedmiotawiacie drugiego, dorosłego człowieka? Dlaczego uważacie, że inny drugi czlowiek go "kradnie"? Tylko rzecz można ukraść.
Nie pijam z nim tej kawy notorycznie, to okazjonalne sytuacje, w  trakcie trwania pracy. Sam wchodzi do naszego biura z kubkami kawy dla mnie i drugiej dziewczyny.
Czego nie można pojąć w tej sytuacji?
Co mi radzicie? Zachowujecie się jakbym odpiwiadała za wszystkie bzdurne sytuacje.

Ok przepraszam. Już lecę czytać regulamin.

Wprawdzie z tego, co widzę, Autorka się już tutaj więcej nie odezwie, ale może chociaż przeczyta..
Zatem zadam Ci Autorko pytanie, do przemyślenia: "Czy mimo wszystko, kiedy Ty SAMA wiesz, że ktoś jest żonaty i chce, wręcz aktywnie dąży do romansu z Tobą, to czy jestes gotowa wejść z kimś wtedy
w romans? Czy nie przeszkadza Ci samo to, że ktoś jest zajęty? Przecież Ty sama się na takie układ godzisz, przekładając własną przyjemność nad czyjąś krzywdę!Prosta zasada, która może tak dużo zmienić.
Warto ją zresztą stosować na codzień.

Wszystkie odpowiedzi są w wątku Softheart.
To szukanie zemsty na kochanku rękami jego żony zaczyna zakrawać na obsesję.
Możesz założyć jeszcze 10 wątków na ten temat a odpowiedzi inne nie będą
Nie Twoja sprawa co u kogo w domu.
Nie masz obowiązku spotykać się z jego żoną. Chyba tego chcesz.

Odwrotnie
To Autorka najpierw była zdradzaną żoną, a teraz jako kochanka nie umie wczuć się w jej sytuację

Ja bym zerwała całkowicie kontakt z kochankiem, poinformowała o tym żonę, a gdyby mimo to nie dała mi spokoju, zgłosiłabym to odpowiednim organom, bo jest na to paragraf.

Tak właśnie może być z bardzo dużym prawdopodobieństwem u Soft Heart/Bazooki.
Nie chęć do zajęcia się swoim życiem i polubieniem siebie jest też u Autorki duża dlatego zajmuje się nie swoimi problemami,ex kochanka i jego zony po to żeby nie widzieć siebie lub widzieć inaczej  tęsknoty za odlotami są ogromnie absorbujące.
Użalanie się i poczucie krzywdy urazy walka i rywalizacja skutecznie potrafią oderwać człeka od siebie od zajmowania się sobą z pożytkiem.Najtrudniej przebrnąć przez to i dotrzeć głębiej to co po wierzchu momentami bardzo rozprasza.

Fajny facet , nie ma co wszyscy siebie warci.

Najtrudniej to jest stracic akumulator bo tym jest kochanka dla Ciebie.Wazne by byla i niewazne w jakiej postaci bo to daje kopniaka do zycia ktore na codzien jest jak gruzowisko. Zgadzam sie z Toba w 100% bo tak to dziala.Lekko nie bedziesz mial.

Bardzo madra i inteligentna wypowiedz.Mysle ,ze jestes dobrym przykladem dla ludzi ktorzy zostaja dla dzieci,kredytow,rodziny i takie tam bla bla bla ,ze zycie po rozwodzie tez moze byc szczesliwe i ze mozna tylko trzeba miec do tego odwage.

Wszystko fajnie, tylko nie wiem czy zauważyłaś, ale to nie temat tej żony, więc co tu będziemy bezcelowo i bez sensu oceniać zachowanie kobiety co słowa tu nie napisała.
Większość znakomita zdradzonych kobiet da spokój kochance, więc nie jest to jakoś nadzwyczajne, ale jakiś procent zareaguje tak jak tamta Pani i  też nie będzie to jakoś wybitnie dziwne i zaskakujące

Wszystko prawda i super. Podejście jest zdrowe, choć nie dla każdego pewnie wykonalne. Dużo zależy od stanu emocjonalnego żony, ale co najważniejsze - moim zdaniem także od samej kochanki i expartnera.
Są takie kochanki, które rozumieją co zrobiły i zachowują się, że tak powiem powściągliwie robiąc swoje, ale są niestety i takie które prowokują te załamane żony celowo. Jest tu jedna forumowiczka, której kochankowie świeżo po zdradzie okradli ją ze wszystkiego, podburzali jej dzieci i jeszcze przechadzali się za rączkę po imprezach z jej przyjaciółmi. Dziewczyna pobiła kochankę przy pierwszej okazji i trudno jej tutaj nie usprawiedliwić w pewnym sensie...
Mnie na przykład widmo kochanki dopadło tuż po porodzie. Trudno wtedy o zdrowe emocje. Nawet i bez kochanki bywa ciężko. Nie wydzwaniałam co prawda do niej ale mężowi przy każdej wizycie waliłam epitetami na jej temat aż uszy bolały.

Ta motywacja to prawdopodobnie egoizm. Egoista swoje potrzeby stawia na pierwszym miejscu i nie jest istotne cudze nieszczęście. To jest dla nich sprawa marginalna. Jedynymi wątpliwościami mojej baby było "ojej jesteście takim znanym małżeństwem w pracy, co ludzie powiedzą...".

Pikupik2019, rzeczywiście, muszę Ci przyznać rację. Szczerze mówiąc nie brałam pod uwagę kwestii prowokowania ani tym bardziej podburzania dzieci. Chyba przez swoje przeżycia nie spojrzałam na sprawę obiektywnie U mnie nie było żadnego kontaktu w moją stronę od tej kobiety, tym bardziej podburzania mojego otoczenia. Wówczas musiałabym mieć nerwy z żelaza, żeby znieść to zachowując resztki godności. Gdy kilka razy natknęłyśmy się na siebie w miejscach publicznych wyglądała na przestraszoną i speszoną.

Wiem, że to co teraz napiszę jest pobożnym życzeniem i wielką naiwnością w obecnych czasach... Ale naprawdę, ile dram moglibyśmy uniknąć, gdyby ludzie mieli w sobie choć minimum uczciwości. Jestem w związku, nie jestem szczęśliwa, nie kocham partnera, jesteśmy jak współlokatorzy bez uczuć, mamy różne priorytety, nie dogadujemy się, w ekstremalnym przypadku - wciąż kłócimy i nie szanujemy. Czy naprawdę nie można usiąść na tyłku, porozmawiać, rozstać się i szukać szczęścia z kimś innym? Najbardziej obrzydza mnie to bagno kłamstwa, udawania, obrzydliwość sypiania z kilkoma osobami jednocześnie (ohyda), trzeba być naprawdę utalentowanym aktorem, albo człowiekiem bez uczuć, żeby udawać wielką miłość z jedną osobą, odwrócić się i robić to samo z drugą.

bagienni_k
Myślę, że to zależy od człowieka. Zapewne są szuje którym zależy tylko na zabawie, korzyści typu awans w pracy, nie ważne jak wielkim i czyim kosztem. Pewnie są i ludzie zakochani po tej drugiej stronie. Może bywają też słabi i zakompleksieni, którzy ślepo wierzą zdrajcy w jego zapewnienia, że od żony odejdzie,w  zasadzie to już żyją osobno ple ple. Szczerze mówiąc, ostrzej postrzegam zdradzających. Według mnie nie ma dla nich usprawiedliwienia. Zakochał się? Niech odejdzie i zacznie nowy związek. Zauroczył się a jest w związku? Niech sam oceni, czy potrafi zabić te emocje, a jeśli nie, jak w punkcie poprzednim. Oczywiście piszę o romansach, które trwają i są złożonym tworem imitującym drugie życie. Jednorazowy seks po alkoholu z obcą osobą w moim mniemaniu jest czymś zupełnie innym, choć nie twierdzę, że mniej bolesnym.

Nawiązując bezpośrednio do tematu, trudno się nie zgodzić z powyższymi opiniami, że autorka po prostu nie chce kończyć definitywnie znajomości z kochankiem. Podejrzewam, że skrycie, może nawet przed samą sobą, wierzy, że jeszcze coś z tego będzie, że żona się podda i pan po raz trzeci weźmie za żonę swoją kochankę. W tak oryginalnym przypadku to całkiem możliwe Nie mam pojęcia, jak można zaufać takiemu człowiekowi i podać mu się na tacy, skoro wiadomo oficjalnie, że to zdrajca, kłamca i nie po raz pierwszy krzywdzi najbliższe sobie osoby... Okropny typ.