Zwierzak - czy stanie między nami? - Netkobiety.pl

Przepraszam za zamieszanie, popełniłam błąd. Wklejam posty z innego tematu Autora:

Kup żwirek silikonowy, będzie mniej syfu.

@Cyngli Tamta dziewczyna sama nie wiedziała czego chciała. Po pół roku bycia razem (drugi raz) i utrzymywania ciągłych kontaktu z eks, który niejednego faceta doprowadziłyby do białej gorączki stwierdziła, że nie wie czy chce ze mną być. A na słowa, że nie powinna tak się zachowywać stwierdzała, że nie mam prawa jej stawiać pod ścianą i decydować z kim ma kontakt... Zawinąłem się w 5 minut i od tego momentu się nie widzieliśmy - to była najlepsza decyzja w moim życiu. Tutaj jest inaczej, wspieramy się, działamy razem, masę spraw rozwiązujemy wspólnie.. ale z kotem zostałem niemal sam. Nie licząc kuwety, bo jakoś bez słów zostało ustalone że ja nie czyszczę - nie żebym się brzydził, miałem kiedyś świnki morskie i dbałem o nie jak można było, to naprawdę nie jest dla mnie problem. Tylko co, ja mam wszystko robić? No... nie, tak być nie może.

@czekoladazfigami
Był na początku, niestety kitka nie była na nim wychowana (ma już 4 miesiące) i nie pasował jej na tyle, że nie chciała korzystać z kuwety. Z normalnego chce, ale syfu jest co nie miara.

Raz jeszcze do komentujących: głównie ja zajmuję się kotem, głównie ja czytam czego mu potrzeba, robię mu nawet zabawki własnej roboty aby miała dodatkowe zajęcie, bo to, że pracuję w domu nie oznacza, że się nudzę - mam roboty od groma i niestety nie mogę jej poswiecać tyle czasu, ile bym chciał.

No ale to Ty powinieneś teraz jej powiedzieć, że podział obowiązków miał być innych i ona ma się też kotem zająć. Ale widzisz, tutaj się rozbija to też o fakt, że ona po prostu jest od Ciebie dużo młodsza i stąd różnice w Waszym podejściu.
Widzisz, różnica jest taka, że ja wolałabym sobie nie kupić chleba, a kupić kotu karmę. W zyciu nie marudziłam na to, ile kot kosztuje. Wzięłam odpowiedzialność, to płaciłam. Nawet jak kota trzeba było wozić co tydzień do weterynarza na kroplówki, jak trzeba było kastrować, jak trzeba było kupować karmy weterynaryjne, bo miała problemy z brzuchem. Wzięcie kota to nie jest takie hop siup. Tu trzeba wziąć pod uwagę masę potencjalnych nagłych wydatków. Szczepienia, odrobaczania itd.

Dlatego za nic nie zrozumiem tego, że wziąłeś kota i teraz marudzisz na wydatki. Jeżeli uzgadnialiście, że ona kota utrzymuje to niech ona płaci. Ale jeżeli uzgodniliście tak jak z resztą, że płacisz Ty, to Ty się przeliczyłeś ze swoimi możliwościami.
Tak samo, nie pomyślałeś, że kota się na cały dzień nie zostawi w mieszkaniu, zwłaszcza jak jest taki mały? Nie pomyślałeś, że będzie problem z wyjazdami? Naprawdę 30 lat, a mentalność jak 15latek. Takie rzeczy naprawdę można przewidzieć wcześniej.

Ja u Was nie widzę partnerstwa. Kot swoją drogą, ale Wasz związek to relacja ojca z córką, a nie mężczyzny i kobiety. Zacznijcie się zastanawiać, które z Was weźmie kota przy rozstaniu.

Moim zdaniem decyzja o przygarnięciu kota nie była przemyślana. I chyba tyle w temacie...
Teraz kot już jest i trzeba pomyśleć, co dalej.

@Winter.Kween Nie wiem jak to wyglądało u Ciebie, nie mi oceniać - jeśli było cięzko i dałaś radę, tylko pogratulować. Cieszę się, że zauważyłaś meritum sprawy.

@Lady Loka Pieniądze nie są tu żadnym problemem. Mogę utrzymać nas, pozwolić sobie na coś w miesiącu, a dodatkowo co miesiąc zaoszczędzić na tygodniowe wakacje - praca zajmuje mi dużo czasu, ale jest bardzo dobrze płatna, zresztą, mam co mam dzięki własnemu wysiłkowi. Nie brakłoby i na 10 kotów, ale w tym wypadku chodzi o zasady: jedyne czego kupić nie moge to czas. Wspominałem PRZED wzięciem kota mojej Lubej, że jeśli będzie on wymagał ode mnie za dużo czasu, to stracimy na tym my. Najpierw obowiązki (praca, dom, kot), potem przyjemności (wspólne spędzanie czasu na najróżniejsze sposoby). I niestety, to się dzieje.

@Ela210
Może tak, ale nie śpieszy mi się na dziecko - nam obojgu nie. Niech Ona najpierw zrobi studia, po co sobie tak blokowac życie? Mam znajomego w tym samym wieku, jego dziewczyna w tym samym wieku co moja i trzecie dzieco w drodze... Widać, że jest zmęczona tym, ciągłym zajmowaniem się domem i siedzeniem tylko w nim itd. Gdzie te najlepsze lata, gdzie wolność? Ja nie chciałbym nikomu czegoś takiego robić, to juz nie te czasy i w efekcie  nie śpieszy mi się z rodzicielstwem. Stawiam też wyraźną linię odrózniającą dziecko od kota - wiem jak bardzo można przywiązać się do zwierzaka, ba, ona przez to, że zostaje ze mną już cały czas spać przychodzi mi pod nogi gdy pracuję... No ale to nie jest to samo, co dziecko. Nie dla mnie.

Moze roznica jest taka, ze dla mnie najpierw sa przyjemnosci, a pozniej obowiazki. Stad nie mam takiego cisnienia jak Ty.

Moja kotka, Diabolina zawsze cos majstruje. I nawet taki kot nie wymaga, az tak wykanczajacej uwagi. No wlezie na ksiazki, wezmie moja szminke, albo wisi na firanie. Nic tragicznego.

"Do niektórych rzeczy trzeba się przyzwyczaić..." - ale kot to nie rzecz, ani zabawka, tylko żywe stworzenie, które już się u Was zadomowiło. Wzięliście za nie odpowiedzialność.

@Cyngli: Nie chodzi o przyzwyczajajanie się do kota, tylko do niektórych efektów jego bytności - dla sprecyzowania

Ja zdawałem sobie sprawę z tego, i chyba tylko ja. Zrobię eksperyment - rozmowa na ten temat i naprawdę większe olanie sprawy. Jeśli moja Luba faktycznie chce kota mieć, to powinna się nim w większym stopniu niż do tej pory zająć. Jeśli nie, trzeba będzie szukać mu innego domu.

Od razu mowie: Twoja luba zachowuje sie nie fair, bo obiecywala cos innego.

Ale, ale... Ty chcesz ja traktowac jak tatus. Tak to moja matka do mnie mowila o kroliku, jak mialam lat 10.
I Ty chcesz ignorowac problem jaki masz sam ze soba. Bo bycie takim spietym to jest problem natury psychologicznej i zdrowe to nie jest.
Wczesniej tez bylam taka jak Ty.
Ludzie samotnie dzieci wychowuja, a Ty na kota dmuchasz i chuchasz. Kot nie wymaga wiele czasu i opieki, spi bardzo wiele godzin dziennie.
Co tutaj sie dzieje to jest to: Ty masz obsesyjne zachowania, z tego powodu tak sie nameczysz i tak sie nastresujesz, ze jestes wykonczony. Tak sie stresujesz tym zwirkiem czy tym , ze kot MOZE cos zmalowac, ze to Cie wykancza. Moze o tym nie wiesz, ale stres ma reakcje od strony fizycznej. I stresowanie sie bez zadnego powodu wywoluje objawy zmeczenia jak gdyby sie ciezko pracowalo. Nie jest to zdrowe i polecam zmienic to w sobie, a nie zmieniac wszystko i siedziec w bance.
To jest bledne kolo, takie podejscie.
Nic sie nie dzieje, a Ty juz przezywasz fizycznie i psychicznie jak gdyby cos sie stalo. Jak gdyby kot zbil starozytny wazon.

Tez jak ma sie wiecej niz jednego kota, to mniej zajmowania jest. Wiecej sprzatania, ale bawic sie nie musze. Same sie bawia.
My jestesmy od przytulania ich. Mozna sobie pracowac na kompie, a one siedza na kolanach czy czasem na ramieniu.

To prawda. Autor jednak pracuje w domu? Wiec powinno byc ok.
Ja tez pracuje z domu przez wiekszosc czasu, w ostatnim roku. Wiec koty sa przyzwyczajone byc ze mna non stop. Nie, ze na mnie siedza ciagle tylko, ze mnie widza.
Nie jest jakies ciezkie zajmowanie sie nimi.
Pierwsza kotka nasza byla od razu, po dwoch tygodniach do mnie przyklejona. Spala ze mna, ciagle siedziala ze mna... Nie wyobrazam, ze mialabym ja oddac wtedy.
Szok by miala. Maly kot z miejsca na miejsce zabierany, ktory nie wie co sie dzieje. Masakra.

Zycie jest jedna wielka zmiana i tak naprawde nikt nie ma nad nim kontroli. Zycie jest po to, zeby je zyc w mozliwie wielu barwach.
Jesli juz probowales medytacji, to powinno to byc Ci swiadome. Oczywiscie mozna i nawet powinno sie w pewnym stopniu dbac o to, zeby w ramach mozliwosci nie zyc w chaosie, jesli odpowiada to naszym sklonnosciom i upodobaniom. Ale to nie jest kontrola nad zmiennoscia zycia. Calkowity spokoj i niezmiennosc to bedziesz miec, jak bedziesz lezal w grobie.
Zaakceptowanie tych FAKTOW jest pomocne w akceptacji zycia i jego zawirowan.

Oczywiscie, ze ludzie sa rozni i tu powinno sie brac to pod uwage przy ksztaltowaniu swojego zycia. Z tego opisu wyglada mi to na to, ze nie nadajesz sie po prostu na tzw. normalne rodzinne zycie i to bylby zly model planowac z ta mloda dziewczyna wspolne zycie. To nie jest odpowiednia partnerka. Jesli w ogole  partnerstwo, to musialby to byc ktos podobny do Ciebie, kto ma rownie silna potrzebe spokoju i ulozonego trybu zycia bez specjalnych ekscytacji.
Poki co zyjecie raczej kazdy swoim zyciem - ona studiami i zaczynaniem samodzielnego zycia, ty masz swoj swiat. Ale kiedys ona bedzie chciala prawdopodobnie rodzine i dzieci. Roznica miedzy dziecmi a kotem jest taka, ze dzieci brudza i balagania wielokrotnie bardziej niz kot, sa glosne i czesto przeszkadzaja. Z wiekiem spia znacznie mniej niz koty i sprawiaja nie tylko wydatki, ale i przerozne inne problemy. Nie da  sie dla nich tez tak latwo szukac innych wlascicieli. Proby kompletnego kontrolowania dzieci, zeby byl spokoj, prowadza zazwyczaj do kompletnego fiaska i wykrzywien ich osobowosci oraz dalszych problemow.
Kot jest tylko takim malym przedsmakiem, nie wmawiaj sobie, ze z dziecmi bedzie Ci latwiej. Nie bedzie, jesli zostaniesz takim, jakim teraz jestes.
Przy Twoim opisie samego siebie nie bralabym dlatego czegos takiego kompletnie w rachube, bo kiedys stwierdzisz, ze nie zyles tego zycia, ktore chciales miec.

I nie jest to zadna negatywna ocena z mojej strony. Rozumiem bardzo dobrze ta potrzebe bezpieczenstwa, uregulowanego zycia i wycofania sie od czasu do czasu z zewnetrznego zycia.
Jesli chodzi o poczucie bezpieczenstwa, to tu musisz z wysokiego pulapu zrezygnowac, czyli nad soba popracowac, bo sam widzisz jak bardzo nierealne jest takie oczekiwanie. Swiata kontrolowac nie mozesz.
Ale tak poza tym to nie kazdy musi zyc zyciem rodzinnym czy w zwiazkach. Nie kazdy musi posiadac koty. Wazne jest, aby to, jak zyjemy, odpowiadalo naszemu wewnetrznemu planowi zycia, ktory moze nie jest tak od razu widoczny, ale pokazuje droge takze miedzy innymi poprzez nasze trudnosci i obawy.
Jak zdobyc wiecej wewnetrznego spokoju, luzu  i poczucia bezpieczenstwa?
W twoim wypadku prawdopodobnie isc dalej droga medytacji i jogi. Starac sie zrozumiec, o co w tych metodach chodzi. Znalezc oparcie i wyposrodkowanie w samym sobie, bo to jest jedyne, co jest zawsze i niezmienne - nasza wewnetrzna natura, to, czym jestesmy. To nie sa nasze emocje, nie sa nasze mysli czy odczucia. To jest to nasze poczucie bytu, nasza swiadomosc wlasnego istnienia. Tu kieruj uwage za kazdym razem, gdy sobie o sobie i swoim istnieniu przypomnisz. Po jakims czasie zaczniesz zauwazac roznice w samopoczuciu.

nie ja nie wierzę w to co widzę, autor siedzi 10h przed kompem i jojczy że musi wstać nakarmić kota.... Przy takim trybie pracy to powinieneś mieć psa i wychodzić z nim 3x dziennie bo kręgosłup za chwilę będzie płakał i nawet okład z kota nie pomoże

Znam znam też takie co biegaja po 16 km a w weekendy trzaskają maratony Znam też takie co urodziły dzieci i cisną na zawodach bo po ciąży podobno wydolność wzrasta, tylko trzeba szybko po porodzie wrócić do treningów:D

Jeżeli dbasz o swoje ciało to na pewno wiesz że od 300 km na rowerze raz na czas dużo ważniejsze jest to co robisz na co dzień i jak na co dzień siedzisz 10h przy kompie to te 300km w weekend cię nie uratuje - może nawet zaszkodzić

Czytałam i nadal jestem w szoku że kot może dwojgu dorosłych ludzi robić taki wielki problem. Tych obowiązków przy kocie jest tak niewiele że nie wiem co was tutaj przerasta - pamiętanie o żarciu dla kota na zakupach, otwarcie puszki z karmą i wrzucenie do miski??? Jak uważasz że mogła by dziewczyna robić więcej to powiedz jasno - ty karmisz rano ja wieczorem i po krzyku. Bądź konkretny a nie robisz jakieś ukryte przekazy pod hasłem teraz za kota płacisz ty a ona ma z tego wyciągnąć wniosek że za mało się kotem zajmuje.

"Kupiłes sobie niewolnice", Twoja sprawa, ale co chcesz od kota. przeceiż sam kota przygarnąłe. Dla mnie to Ty nie masz 60 lat mentalnie, ale 13.

To niekoniecznie jest przyczynowo ze soba zwiazane. Nie radze nikomu robic tego typu rownosci, zeby nie stalo sie wewnetrznym przekonaniem, czy nastawieniem.
Ja nie napisalam, ze nie dalbys sobie rady jako rodzic, tylko ze nie byloby latwiejsze niz poradzic sobie z obecna sytuacja z kotem - to jest troche inne stwierdzenie.
Poki co masz po prostu ta lekcje do przerobienia. Oddanie kota byloby tu oczywiscie naprostszym rozwiazaniem, ale mozesz to rownie dobrze potraktowac jako wyzwanie i troche z tym powalczyc.
Jestes dlugodystansowcem, wiec przynajmniej trzeba poprobowac pokonac jakis dystans takze i w zyciu. Mozesz sprobowac troche obnizyc pulap perfekcjonizmu i zobaczyc, czy potrafisz z tym zyc. Nawet jesli na koncu kot musialby sie wyprowadzic, to przynajmniej probowales.
Ja mam apropos syna perfekcjoniste, jesli chodzi o porzadek w domu. Nie wiem, skad mu sie to wzielo, ode mnie nie, ja perfekcjonistka na tym punkcie nie jestem i perfekcyjnie u nas nigdy nie bylo, tylko o tyle, ile sie dalo bez zbytniego inwestowania energii w codzienna walke o okruchy na podlodze.
Moze ludzie rodza sie juz z takimi sklonnosciami. W sumie nie jest to przeciez nic zlego, umiec dbac o porzadek, wielu tego nie umie. Trzeba tylko uwazac, zeby nie rozwinelo sie to przesadnie. Moze ten kot to wlasnie pomoc dla Ciebie, bo moze jest za duzo perfekcjonizmu i potrzebna jest jakas korekta?

Z dziecmi moge zdradzic jeszcze cos innego - czasem tak bywa, ze to wszystko co opisalam poprzednio przestaje miec kompletnie znaczenie i nie jest zadnym problemem.
Przestaje przeszkadzac balagan, perfekcjonizm zaczyna zanikac robiac miejsce na odkrywanie swiata oczami dziecka. Idziesz na rodzinny spacer z wyznaczonym celem i ladujesz zupelnie gdzie indziej, na przyklad w McDonaldzie, w ktorym kiedys nie postawilbys nogi i nagle masz poczucie, ze dzien byl wspaniale spedzony.
Tajemnica lezy w w glebokim poczuciu zwiazku z tymi malymi istotami, ktore najpierw sa dokladnie tak samo egoistyczne, jak ten kot - chca tylko jesc, spac i spedzac przyjemnie czas, nie troszczac sie zupelnie o to, czy ta druga strona ma na to ochote.
Tak moze byc albo i nie. Tego do konca sie nie wie, poki sie nie wyprobuje.

autorze, za bardzo spinasz się opieką nad kotem -też tak miałam i opieprzałam partnera, że on z kolei za mało robi. a prawda jest taka, że z perspektywy czasu wiem, że to ja się za bardzo przejmowałam, angażowałam i generalnie przeżywałam małego kota w domu.

kup krytą kuwetę to będzie mniej brudził. i jakąś rumbę żeby sam odkurzał
jakiej dokładnie aktywności względem kota oczekujesz od partnerki?

Utrzymujesz dziewczyne , placisz za wszystko ale kotka ma utrzymywac sama bo Ciebie przerasta sprzatanie po nim? I nie wiem , chcesz ja tym zniechecic do zwierzaka czy co? To glupie troche. Jak sie decydowales na kota nie wiedziales , ze bedzie brudzil? Myslales , ze to bedzie taka bezproblemowa zabawka pluszowa?
Po drugie przesadzasz bo ile to czasu pochlania opieka nad kotem? Nakarmic, wysprzatac Kuwete? Powiedz dxiewczynie by czyscila jego toalete i tyle w temacie kota.