Co przyciąga kobiety w mężczyźnie? - Netkobiety.pl

Mnie do mojego partnera przyciągnęła jego dobroć, delikatność, wyrozumiałość, szacunek, nieśmiałość, humor, jasno określa swoje potrzeby i konkretnie odpowiada na pytania, nie muszę sie niczego domyslać.
Pasje mojego partnera mi imponują, poszerzają moje horyzonty, ale zupełnie nie są dla mnie miarą do oceny człowieka. Nie są dla mnie powodem do zazdrości.
Miło jest mieć o czym z partnerem pogadać, ale też nie mam ciśnienia na to w czym ma być ekspertem. Bardzo lubię u ludzi poznać ich punkt widzenia świata, ale źle się czuję przy ludziach pielęgnujących swoje zgorzknienie i agresję.
Co do ostatniego pytania to taka mieszanka. Chociaż mam swoje własne pojęcie romantyzmu nie pasuje do większości standardów.

Subtelność i spokój. Otwartość na innych - dawanie im przestrzeni, szczere zainteresowanie cudzymi przeżyciami, rozpoznawanie ich stanów i emocji. Widzenie wielu zależności i złożonych zjawisk. Bardziej mądrość niż specjalistyczna wiedza. Brak cynizmu i agresji. Silny kręgosłup moralny, nie uleganie łatwo wpływom. Klasa i honor w kontaktach miedzyludzkich.
Zainteresowania mają znaczenie, jeśli są zbliżone, są czymś, co można z sobą dzielić.
Zdarzyło mi się zakochać w kimś, kto mnie na początku nie pociągał wyglądem - ale odpychający też nie był.

Miałam na myśli raczej taką "przestrzeń na bycie", funkcjonowanie w naturalny dla danej osoby sposób, swobodną ekspresję czy też brak ekspresji, zależnie od sytuacji. Brak presji na bycie jakimś i zawsze takim samym.

Posiadanie jakiegoś świata poza związkiem też jest ważne, ale to inna sprawa, chodziło mi tu o ten tworzony w relacji.

Nie wyobrażam sobie, bym nie miała własnej przestrzeni, a tym bardziej, gdyby partner usiłował mnie kontrolować. Mało tego, dla mnie uznanie mojej indywidualności jest jednym z kluczowych elementów udanej relacji.

Od momentu poznania przeze mnie męża minęły lata świetlne, od tamtego czasu oboje się zmieniliśmy, a ja z racji życiowego doświadczenia oraz dojrzałości na wiele kwestii patrzę dziś zupełnie inaczej. Jeśli jednak mam sięgnąć do początków, to pamiętam, że ujął mnie swoim sposobem bycia, tym jak o mnie zabiegał, jak patrzył, swoim odpowiedzialnym podejściem do życia, zaradnością. Poznaliśmy się i po prostu wiedziałam, że to jest TEN, zaś dalszy bieg zdarzeń już tylko to potwiedził.

Zauważyłam, że różne osoby w różny sposób rozumieją pojęcie współczesnego romantyzmu. Ja sama bardzo lubię te wszystkie gesty, które mają pokazać, że jestem dla kogoś ważna, ale jakby mi ktoś śpiewał pod oknem serenady, to odesłałabym go gdzie pieprz rośnie . To oczywiście żart, ale mam nadzieję, że wiadomo o co chodzi.

Zadając powyższe pytanie miałeś coś konkretnego na myśli, tak po stronie romantyzmu, jak i pragmatyzmu?

Trochę na przekór romantycznym wizerunkom w prozie życia istnieją trzy najpotężniejsze atrybuty, które przyciągają kobiety:
Władza, pieniądze i seks.

To powyższe atrybuty zapewniają, że partner zapewni kobiecie odpowiedni, bezpieczny byt i jest gwarancją wychowania dzieci. Zawsze "samiec alfa" był najbardziej pożądanym partnerem. Takie są prawa dżungli

Oczywiście powyższe atrybuty nie wykluczaj romantyzmu, uczucia....ba często się z nimi łączą.
Bo człowiek, który zdobył stanowisko czy pieniądze jest zwykle ponadprzeciętnie inteligentny, wygadany, ogólnie ogarnięty.
Również ujmująca aparycja sprzyja życiowemu sukcesowi.

Ale panowie brzydaski....zawsze można iść drogą Jarosława K. i realizować się na innym polu

Podaj źródło naukowe co się pod tym podpisało.
Bo jestem ciekawa metodologii i próby badawczej.

akurat zajmowałem się tą tematyką naukową (więziennictwo, prawo karne) i na podstawie tylko i wyłącznie własnych obserwacji, np fascynacji studentek resocjalizacji mordercami to uważam że coś jest na rzeczy a tak zdroworozsądkowo to na pewno facet, który zna swoją wartość i podchodzi z szacunkiem do samego siebie oraz tym kim jest i jak wygląda zwyczajnie promieniuję inną aurą, trudno się z tym nie zgodzić, wychodzi na to że najtrudniej mają mężczyźni nieśmiali ale jak kilka pan wyżej wspomniało, to czasem też przyciąga, bardzo to wszystko ciekawe

Zaimponował mi swoimi pasjami (niektóre z nich są dla mnie osobiście nudne hehe), bardzo inteligentny, zaradny, dojrzały, ale w pierwszej kolejności zwróciłam uwagę na poczucie humoru a to u mnie bardzo pożądana cecha u mężczyzn szczerze początkowo mniej mi się podobał, z czasem zyskał bardzo w moich oczach pod względem fizyczności, aczkolwiek początkowo też mi się podobał, przy jego spojrzeniu, z moją dużą pewnością siebie czułam się jak mała dziewczynka, bardzo mi się to podobało, kręci mnie do dziś te Jego spojrzenie
Co do romantyzmu... Fajnie jak facet okazuje zainteresowanie i staranie się o partnerkę, ale już raczej nie oczekujemy pisania wierszy czy jak wyżej wspomniano, serenady pod balkonem , mi wystarczy jak będzie mizial co wieczór i mnie rozumiał

Nawiązując do ciekawej dyskusji, dodam, że faktycznie nie kreci nas typowa ofiara losu. Imponuje facet znający swoją wartość i nie dający wejść sobie na głowę, stąd ten pociąg do mężczyzn z władzą. Do wyboru partnera życiowego liczą się jeszcze inne cechy

...u mezczyzn najbardziej pociaga mnie inteligencja polaczona ze specyficznym poczuciem humoru (prosze nie mylic inteligencji z wiedza!)

zdazylo mi sie byc z osoba malo atrakcyjna fizycznie - co mnie przyciagnelo? glupota/naiwnosc, wydawalo mi sie, ze taki ktos bedzie wobec mnie lojalny - nie byl

byc moze nie zrozumiales - powinnam rozwinac? moja glupota

A ja mam takie pytanie. Co kobiety widzą/widziały w seryjnym mordercy - Ted Bundy - skazanym na śmierć za zamordowanie wielu kobiet? Uważasz, że to pytanie głupie? Nie, bo niektóre kobiety mogą chorować na hybristofilię, i to będzie powód.

Po co to mówię? Aby Ci pokazać skrajny przykład tego, że tu nie znajdziesz odpowiedzi ani recepty, która sprawi, że kobiety będą się do Ciebie pchały rękami i nogami.

Skoro znasz oczywiste powody, o których wspomniałeś, to zupełnie wystarczy.

Najważniejsze jest dopasowanie.

I bycie sobą.

Niestety, nie każdy ma to "szczęście".

-----

Ale kurczę, nawet psychiczne choroby mogą łączyć ludzi/pary.

To mnie właśnie tak... zastanowiło przez chwilę... jak to właściwie czasem może być itp.

mówiąc wprost jak ktoś ma coś wartościowego do powiedzenia to powinien to robić, wtedy jest szansa bycia zauważonym nawet jeżeli wygląd nie przyciąga, niesamowite jak różne padają odpowiedzi, jednak nie do końca jest prawdą że kobiety poszukują tylko stałych cech, bardzo ciekawe

Ha, czyli "miał chorą osobowość". I chore dziewczyny to lubiły chociaż do końca jeszcze nie wiedziały, co to takiego, hmm?

Fajny - ma cechy osobowości, która dla danej osoby są ważne. Na początku, gdy nie widać zasadniczo nic oprócz wyglądu, można obok kogos takiego przejść obojętnie.

Doniesienia hamerykańskich naukowców mają się średnio do tego, co każdy przeciętny człowiek ma szanse zaobserwować w życiu. Znasz jakiegoś milionera? Ja nie. A dziwnym trafem 90 % jest w związkach. Ludzi na wysokich stanowiskach też znam dosyć mało. A ci co znam, wcale nie wszyscy są szczęśliwi w życiu osobistym.
To podobna sytuacja, jak z tym, co się mówi i pisze o wymaganiach mężczyzn odnośnie wyglądu kobiet. Wychodzi ideał nie do spełnienia. A ile znasz takich 'gwiazd telewizyjnych'? Pewnie mało? I pewnie te zwykłe kobiety też w większości są w związkach?

Warto zachować dystans, naprawdę.

Bardzo mi się podoba Twój sposób rozmowy, bo nie narzucasz żadnej absolutystycznej wizji świata, tylko naprawdę próbujesz się dowiedzieć, co myślą inni.

Tak, jak są kobiety, które będą odpowiadały tej teorii, tak znajdą się faceci, którzy akceptują tylko typ lalki, ale to nie jest całość relacji damsko-męskich ani preferencje wszystkich ludzi.

Szanse na udaną relację ma każdy, kto nie ma poważnych zaburzeń osobowości, nie jest hardkorowo brzydki - i akceptuje swoje miejsce, tzn. ma takie naturalne poczucie własnej wartości, które nie opiera się na posiadaniu i prześciganiu innych.

"Taka kobieta", czyli jaka?
Używająca słowa "fajny", czy o co Ci chodzi?
Jakakolwiek kobieta?
Konkretnie ja?
Akurat ja, choć nie mam pewności czy do mnie pijesz, zdefiniowałam, co dla mnie znaczy "fajny". Dla mnie. Ktoś inny może cenić inne cechy.
"Własne dobro" - związek chyba powinien przynosić dobro, a nie zło? Ktoś ma twoim zdaniem wybrać zło? A ze według Ciebie wybieranie swojego dobra oznacza wybieranie kasy, to już , jakby to powiedzieć, nie mój problem i w ogóle nikogo poza Tobą.
Na podstawie wielu już twoich postów wnioskuję, że Ty po prostu wiesz lepiej, co kieruje każdym z osobna i nawet kiedy się potkniesz i zabijesz o rzeczywistość, to chwilę przed śmiercią będziesz negował, że istniała ; ) Nie rozumiem, po co w takim razie dyskutować.

Są kobiety, które lecą na kasę. No, są. Tak jak są mężczyźni, którzy kierują się wackiem widzącym tylko duże cycki. To nie znaczy, że ja albo koleżanka obok taka jest. Powtarzam, nigdy nie leciałam na wygląd czy pieniądze- leciałam na inteligencje, poczucie humoru i osobowość.

O! Wiem jeszcze co jest dla mnie wazne.
Facet musi byc w kontakcie ze swoja kobieca strona. Inaczej nigdy mnie nie zainteresuje.

Jeszcze można nie mieć wglądu w siebie i wtedy powstają takie posty.

czyli do tej pory mamy:

humor, inteligencje, charakter/osobowość, szacunek do siebie samego i swojej partnerki/żony/dziewczyny, zainteresowania, osoba godna zaufania, wygląd może być przeciętny bo atrakcyjność fizyczna przyciąga ale nie sprawia sama w sobie że kobiety z danym mężczyzną chcą iść przez życie, prędzej romans lub zainteresowanie które może przerodzić się w rozczarowanie (jeżeli nic za tym nie idzie), na pewno pomaga wysoka pozycja społeczna ale tutaj może dochodzić efekt aureoli i podświadomie danemu człowiekowi dodajemy inne cechy, których wcale nie musi posiadać, romantyzm jest spoko ale tylko do pewnego stopnia

a czy na Was drogie Panie działa jeszcze walka do upadłego, typu macie możliwość wybrania kilku rożnych mężczyzn lub jesteście z kimś w związku ale jest gdzieś tam z tyłu gość, który ciągle o Was zabiega i mówi że będzie zawsze czekał. zdarzają się jeszcze w ogóle takie przypadki? jak do tego podchodzicie?
macie takiego człowieka za desperata, wariata a może jednak potrafi czasem zrobić to na Was wrażenie?

Niestety niektórzy po prostu o tym zapominają

czyli dobre maniery wciąż są w cenie:) , ciekawe że brzuszek nie przeszkadzał, wielu mężczyzn myśli że to już wyrok śmierci, ale jak widać można nadrobić innymi cechami, ciekawe ciekawe

Oczywiście, że tak. Dobre maniery + poczucie humoru dają prawo sądzić, że życie z tym człowiekiem będzie zwyczajnie przyjemniejsze i weselsze. Nie znoszę wulgarnych facetów ani buców.
A jak dodamy do tego inteligencję i zaradność... to z kimś takim nawet na bezludnej wyspie bym się ani nie nudziła ani nie bała, że nie damy sobie rady
A brzuszek? Czasem nawet dodaje uroku O ile oczywiście to nie jest chorobliwa otyłość. Ja tam lubię mieć do kogo/czego się przytulić.
Nie lubię zbyt zniewieściałych, wychudzonych facetów - są dla mnie aseksualni.
Poza tym schudnąć można zawsze a charakteru tak łatwo nie zmienisz.

EDIT: ostatnio spotkałam znajomego, którego nie widziałam od ok 2 lat. Kończył w tamtym roku 40-stkę i jak (prawie) każda kobieta postanowił wziąć za siebie - w tym czasie schudł ponad 10 kg. I tym mi chwali... no ok. Oczywiście nie powiedziałam mu tego, ale moim zdaniem z tymi kg wyglądał o niebo lepiej bardziej męsko a teraz wysoki patyk z zapadniętymi policzkami. Nie wiem po co to ludzie sobie robią. Kiedyś mi się nawet podobał, a teraz w ogóle. Ale pewnie trafi w gusta innych kobiet

Jak człowiek go sobie ciężką pracą wyhoduje, to potem nie jest lekko z niego zrezygnować Ja mam ten problem, że z każdym rokiem coraz bardziej przypominam mojego ojca czyli najbardziej seksownego faceta na świecie według mojej kobiety
Moją kobietę ponoć uwiodła moja inteligencja, która dobrze rokowała na przyszłość. To musiało być zresztą to, bo jeśli chodzi ogólnie o fizys, to już z 30 lat temu uznałem, że jestem ogólnie mało pociągający. Zaraz po tym uznałem, że mam to w dupie czy jak mówią inni, mam na to wyj.....ne  Jest to zresztą całkiem dobra życiowa zasada i sporo ułatwia. No może z lekkim kryzysem po 40-tce kiedy człowiek bawi się z pannami kilkanaście lat młodszymi i nie ma siły, żeby cholera nie wciągał odruchowo tego brzucha, a w tańcu nie jest to łatwe...

I to jest chyba ta doskonałość, którą wiele osób niestety nie jest w stanie zaakceptować

Wiele osób nie potrafi też zrozumieć, że to wieczne gonienie za wiatrem i wyobrzymianie do rangi katastrofy tego, że się czegoś nie ma (czy to charakterologicznie, czy fizycznie, czy materialnie), nie potrafi czy być może nie osiagnie, może bardziej zrażać niż posiadanie tychże "braków". Pomijając to, że nikt nie chce żyć z człowiekiem wiecznie niezadowolonym i nie potrafiącym być tu i teraz, mi się zawsze zapala dioda, kiedy słucham o tym, czego to komuś nie brakuje, żeby mógł być atrakcyjny dla kobiet lub po prostu czego "ludzie oczekują". Zawsze pytam, jacy ludzie. Odpowiedź wprost pada bardzo rzadko. Można się spodziewać wtedy, że jest się dla tego kogoś opcją kryzysowa, a gdy akurat uda mu się osiagnąc nieco więcej, czy poczuć się lepszym i silniejszym niż teraz, to uzna, że teraz "stać go na więcej" również w kwestii towarzystwa. Marudzenie na braki, szczególnie w sferze pieniędzy i pozycji wywołuje u mnie blokadę zaufania.

Autoreklama? Ile nawet tu kobiet narzekało, że ich faceci po siłce nie mają już ochoty na nic
A tak? Facet zadowolony, kobieta zadowolona, zero kompleksów, waga sama leci …
Oczywiście mam tu na myśli zdrowe odżywianie

No ale to chyba nie w tym leżał problem, u mnie po siłce zaczyna się dzień, chociaż treningi zwykle kończę po 21,
to jeszcze powrót, prysznic, micha, zaraz się robi 22 i dopiero wchodzę na pełne obroty

Jest taka stara mądrość ludowa - jeśli chcesz wiedzieć co kobieta naprawdę myśli, to patrz na nią uważnie, ale nie słuchaj co mówi - i to by było w skrócìe wszystko w tym temacie. U mnie na budowie jest chłopak, który w pół minuty poderwie dowolnie wybraną laskę, chociaż iloraz inteligencji ma taki, że maskę przeciwpyłową nosi na brodzie, bo ciężko mu się w niej oddycha przez folię zabezpieczającą, którą trzeba najpierw wyjąć ze środka...

Tak jest, chlopcy - to co JA widziałem, opisuje cały świat Jeśli jakieś kobiety twierdzą, że ich akurat nie opisuje, to kłamią, proste.
Ale z facetami nie jest tak samo, c'nie?
Niekoniecznie należy zakładać, że każdy kłamie.

Niekoniecznie. Chciałem raczej przekazać, że jest to chyba pierdyliard dwudziesty ósmy wątek w którym tysiące lat historii ludzkości oraz setki badań i naukowych opracowań pod tytułem co nas do siebie przyciąga "ścierają się" z idealistycznymi fantazjami o bajkowym świecie w którym każdy przeciętniak ma szansę na rękę pięknej królewny. Nie. Nie ma.

Wielki Szu mówił: szczęście to trzeba umieć sobie zorganizować.

Mnie przyciąga wysoka kultura osobista mężczyzny, oraz jego umiejętność wnikania w samego siebie i prowadzenia głębokich rozmów. Podoba mi się mężczyzna inteligentny, z pasją, radosny i choć trochę szalony.
Sądzę, że te cechy określają mnie. Bo chyba taka też jestem