Wiem, a nie wiem - Netkobiety.pl

Dlaczego nie potrafisz ? Co Cię powstrzymuje ?

Nie przeżyjesz życia za niego,  a o swoje życie powinnaś walczyć.

Wiem, ale po prostu zależy mi chyba na nim chociaź jemu na mnie nie.

-------------------

Ej napisz mu wynocha, a serce wyrzuć do śmietnika.

Dodam jeszcze, ze on mi ciągle mówi, iż jestem liczydłem jeba............ i tylko na tym mi zależy. Chyba nie wie, ze istnieje coś takiego jak proszek do prania, papier do srania oraz pasta do zębów itp. Hardcore

Czyli jesteście dopiero co po odwyku. Dwójka ludzi nieprzystosowanych do życia, z problemami z psychiką (nałóg to jak wysypka przy ospie - objaw, a nie choroba). Więc nie, wy nie mieliście problemów - wy cały czas macie problemy, które ograniczyć mogą lata terapii.

Wiesz, że takie związki z odwyku to schemat? Bo nikt mnie nie zrozumie tak, jak drugi alkoholik/narkoman/hazardzista... Bo nowa "miłość" wypełnia pustkę po nałogu. I wiesz jak się zazwyczaj kończą takie związki? Powrotem co najmniej jednej, a często obu osób do nałogu.

A kto Ci powiedział, że masz nie żyć? Tylko najpierw się robi porządek ze sobą, a dopiero potem wchodzi w związki. W Twoim przypadku związek z drugim nałogowcem zawsze będzie obarczony większym ryzykiem - ryzykiem powrotu do nałogu.

Jesteś pewna, że nie zapełnianie pustki po nałogu?

Bezsens miliard, zgodnie z regulaminem pisanie postów jeden pod drugim stanowi jego naruszenie. Jeśli chcesz coś dodać do swojej wypowiedzi, użyj, proszę, funkcji "edytuj", która znajduje się po prawej stronie każdego z Twoich postów. Równocześnie proszę o zapoznanie się z naszymi zasadami i stosowanie do ich zapisów.

Przy okazji wyjaśnię, bo widzę, że masz z tym problem, że niektóre z Twoich postów nie zostały umieszczone na forum, bo zamiast kliknąć w opcję "Wyślij" co najmniej dwukrotnie użyłaś funkcji "Raportuj", która służy wyłącznie do kontaktu z moderacją.

Z pozdrowieniami, Olinka

Tak naprawdę utrzymując tą "niezdrową" relację robisz złą przysługę i dla niego i dla siebie. Jeśli nie zrobisz z tym porządku to ten człowiek nigdy nie poczuje potrzeby zrozumienia swojego postępowania. Ty nie poczujesz, że powinnaś to zrobić dla siebie, bo tyle już w siebie zainwestowałaś pracy by zbudować swój szacunek dla siebie samej. Ty teraz swoim brakiem konkretnej reakcji, czyli brakiem oczyszczenia swojej przestrzeni z toksycznej osoby, pomagasz mu w niszczeniu twojego poczucia własnej wartości. Czy naprawdę tak mało dla siebie znaczysz, że wolisz wybrać jego wygodę, niż swoje dobro?

Ale tak wlasciwie to jest krotka pilka.

Albo akceptujesz to, ze on zyje na Twoj koszt albo nie akceptujesz.
Albo mu na to pozwalasz albo nie.
Jak mu nie pozwalasz to zacznij dbac o swoje. Po co pierzesz jego ubrania? Po co mu gotujesz? Niech zrobi zakupy i ugotuje. Daj mu rachunki i powiedz, ze oczekujesz kasy za polowe a jak nie to do widzenia.

Wynajmujesz mieszkanie czy masz swoje? On cos robi czy calymi dniami spi? Jezeli to Twoje mieszkanie to wystaw mu rzeczy za drzwi i wymien zamki. Do widzenia. Jezeli wynajmujesz to przenies sie do innego a jego tu zostaw niech sobie mieszka az go nie eksmitują.

To sie wydaje trudne ale prawda jest taka, e teraz ciagle podejmujesz decyzje. Decyzje trwania w tym co jest.

Chodzisz na terapie? Odwyk odwykiem ale chyba powinnas miec cos dalej.

Podejmowac decyzje tez sie trzeba nauczyc. Z kazda kolejna jest latwiej. Poczytaj o podejmowaniu decyzji metodą kapeluszy.

to nie działa tak do końca, wiesz
hasło być dla siebie dobrym, jest ryzykowne, mocno gdy kieruje się do osoby, która tego jeszcze nie ma ugruntowanego,

odwyk to 6 tygodni coś około, nie wiem tak mi się o uszy obiło, po takim czasie
wiele osób liczy iż odrobiło lekcje, a to dopiero była próba zatrzymania pędzącego pociągu, przed urwiskiem, pierwsza lekcja na początku roku szkolnego w pierwszej klasy

nie będę reklamować żadnych wspólnot, bo te tez siano w głowie potrafią nieźle zrobić

polecam Ci terapię indywidualną, jako kontynuowanie drogi, dzięki której wyjdziesz z tych strategii, które sprawiają że co byś nie robiła, to w życiu jest pod górkę, tak widzisz, tak słyszysz i tak czujesz

znając ciut temat, w tym wszystkim pod spodem przebija lęk przed samotnością, taki paradoks,
alkohol idealnie tą samotność zapewniał, ale nie potrafił uleczyć

przestałaś pić, i od razu wsadziłaś coś uzależniającego, w to miejsce i tu nie chodzi czy on jest lepszy czy gorszy, i co robi nie tak

popatrz prawdzie w oczy i zadaj sobie pytanie w co Ty wierzysz, pisząc "NIBY się stara" przecież to twoja zgoda na byle jakość, na cierpienie, ba przygotowanie się do samotności, wręcz proszenie o nią
sądzę że on tez swoje ma i w to wierzy, nie zależnie co przeszedł, nie jesteście w stanie obydwoje z tego poziomu się wspierać i motywować konstruktywnie, jak ktoś pisał wyżej ryzyko uderzenia o glebę znów, dość wysokie

potrzebujesz tego, kolejny raz, zaczną może docierać teksty, że w uzależnienie wpisane jest ryzyko zapicia,

dbanie o siebie to nie walka z uzależnieniem, to nauka zdrowego podejścia i od nowa nauka życia, zaczynasz niestety nowe życie dość że z własnym bagażem spraw na plecach, to jeszcze w imię solidarności bierzesz czyjeś

gratuluję, mogę Ci przesłać moje, których mi się samemu nie będzie chciało unieść?

Lukrecja, ludzi się nie wyrzuca dorośli ludzie rozmawiają, przedstawiają swój punkt widzenia, /przy uzależnionych, chodź nie tylko, trzeba uważać, bo sprzedają bajki, w które znów ktoś naiwnie wierzy/

i decydują o swoim życiu, z czym im nie po drodze, można to załatwić bez otoczki wyrzucania, agresji,

życie,

Możesz zdradzić jakie jest to uzależnienie i jak sobie teraz z nim radzisz?