Partnerka niszczy mnie i dzieci - Netkobiety.pl

No wszystko ok ale to Ty ciągle z nią jesteś zamiast uciekać w siną dal. To Ty robisz sobie z nią dzieci chociaż w głowie powinna Ci wyć syrena alarmowa.

Teoretycznie możesz spróbować sądownie przejąć opiekę nad dziećmi, wyprowadzić się i próbować jakoś je naprostować, ale to będzie potwornie trudne.

Tak czy inaczej zamiast pisać cdn może pomyśl w jaki sposób zmienić swoją sytuację? Rozumiem, że nie macie ślubu? Więc odetnij ją od swojego konta. Niech się ruszy skoro potrzebuje pieniędzy.

Dzieci ogladaja telewizor caly dzien czy wymagaja uwagi caly dzien?

ludzie często nie rozumieją wpływu jaki mają, uskarżając się na czyjeś nie dociągnięcia,
tym samym zwalniając się z  lub zasłaniając własny udział

a tu walka, zabranianie, dolewanie paliwa do ognia "kłótni", frustracja, irytacja, pragnienie "posiadania dziecka" przy ciut braku gotowości

to nawet nie dziwne, że akceptacje i aprobatę, dowartościowanie żona autora szuka na zewnątrz relacji

napiszę Ci autorze, jedno

jeśli ona przejawia takie osobowości, to TY również

Przerzucanie winy na matkę swoich dzieci jest taaaaakie dojrzałe. Oczywiście, wszystko jest jej winą a ty sobie siedzisz, obserwujesz i oceniasz. Nie masz na nic wpływu, tylko patrzysz bezwiednie i jak ci się nazbierało, to zaczynasz rzucać pociskami. Niech zgadnę - poznałeś „miłość swojego życia” i chcesz łatwo i przyjemnie pozbyć się kłopotu w postaci tej pani zwanej żoną/partnerką?

Pomijając uszczypliwe komentarze i to, że czasu nie cofnę ...

Mieszkam w jej mieście rodzinnym, 500km od swojego domu.
Jestem introwertykiem i uważnie dobieram znajomości, lubię siedzieć w domu, nie często wychodzę. Jestem też DDA po terapii uzależnień od hazardu (10 lat temu) gdzie otworzono mi oczy na to kim jestem i jak działam. Znam siebie bardzo dobrze i wiem, że mam problem z panowaniem nad gniewem/złością/wulgarnością.

Niestety moja partnerka totalnie nie wie kim jest, nie widzi swoich błędów/schematów/projekcji. Ona nawet nie myśli o przyszłości. Nie ma lat pracy, prawa do renty czy emerytury. Jest strasznym lekkoduchem. W jej domu to jej matka była tyranem a totalnie podporządkowany ojciec pił. Pomimo tego, że schematy które powiela po matce, strasznie ją irytowały, u siebie ich nie widzi. Ona się ciągle zachowuje jak gdyby nie miała swojej rodziny, tylko rodzice byli najważniejsi. Gdy mieszkaliśmy u rodziców w bloku jej ojciec palił papierosy przy dzieciach, więc poprosiłem ją by z nim porozmawiała. Oczywiście bała się tej rozmowy i sprawę musiałem załatwić ja.

Oczywiście dba o dzieci ale tylko w kwestii jedzenia, ubrania (dzieci muszą mieć mnóstwo ciuchów) i czystości.

Z domu robi składowisko wszystkiego i żeby np. coś wyciągnąć, zawsze coś trzeba przestawić/odsunąć. Jej rodzice są jak ja to nazywam zbieraczami, ojciec przynosi "fanty" nawet że śmietnika. Przynosi te zniszczone śmieci też dla naszych dzieci a partnerka nie widzi w tym problemu, że dzieci za chwilę nie będą miały miejsca do zabawy w tej graciarni. Przecież nie może ojcu sprawić przykrości. Na szczęście i tą sprawę załatwiłem z jej ojcem.

Po prostu ona ma masę destrukcyjnych, wręcz głupich zachowań, których nie widzi. W sumie czasem niby widzi ale tylko przez kilka godzin.

Np.
Chodzenie po pościeli w butach, w których przed chwilą była na dworze.

Gdy jedno dziecko jest chore, karmi oboje dzieci tymi samymi sztućcami. Swoją drogą dzieci nie chcą same jeść bo nauczyła je, że je karmi. Później wyżywa się na mnie, że "ona nawet najeść się nie może, bo to ona musi je karmić"

Pozwala dzieciom, wręcz je zachęca do głaskania śmietnikowych kotów. Zdarzyło się to dwa razy i dwa razy jedno z dzieci po kilku dniach biegunka/wymioty

Gdy wyciera szczotką kibelek nie podnosi deski, a gdy coś spadnie rozciera to po całej desce papierem toaletowym. Jedna z córek ma wieczne zapalenie cipki i bardzo cierpi.

Obydwoje dzieci przyzwyczaiła do spania z kilkoma smoczkami (jeden w buzi, dwa w rączkach + 2 obok) Dzieci budzą się nawet wtedy, gdy nie czują smoczka w ręce a ona znowu wyżywa się na mnie, że się nie wysypia.
Gdy odzwyczaiłem starszą córkę od smoczka ona po 2 tygodniach bezmyślnie sama jej ten smoczek włożyła do buzi i problem powrócił.

Gdy po urodzeniu pierwszego dziecka, zobaczyłem jak ona postępuje, powiedziałem jej, że jeśli nie zmieni postępowania, nie będę jej pomagał tracąc swoją introwertyczną energię, której ciągle mi mało.

Pracuję w delegacji, średnio prze 2 tygodnie w miesiącu nie ma mnie w domu. Gdy dzwonię, w tle zawsze lecą bajki i dzieci nie są zainteresowane rozmową ze mną. I choćbym nie wiem ile razy zwracał jej na to uwagę, zawsze jest to samo. Zresztą jestem tym gorszym rodzicem, bo tylko ja zabraniam/wprowadzam jakiekolwiek ograniczenia/zakazy. Zawsze kodowała dzieciom, że ze mną nie mogą być bezpieczne. Od małego, gdy coś się dziecku stało i moja reakcja była pierwszą, bezmyślnie wyrywała mi dziecko siłą.

Co do tego "gdzie ja byłem, gdy ona niszczyła dzieci" to co ja mogę zrobić poza zwracaniem uwagi, podsyłaniem materiałów edukacyjnych.

Jakieś pół roku temu poszliśmy osobno do psycholog, gdy powiedziałem o kilkugodzinnym dziennym seansie bajkowym, usłyszałem "niech pan się nie przejmuje, też mam małe dzieci i u mnie jest tak samo" więc była to pierwsza i ostatnia wizyta.

Dzieci też nie mają wobec siebie szacunku i nie potrafią się razem bawić a ona to pogłębia dając im tablet + telefon rozdziela je. Cały pokój jest w bezużytecznych zabawkach bo dzieci praktycznie z nich nie korzystają.

Oczywiście w oczach jej rodziny jestem potworem bo ciągle się czepiam o wszystko. Oni wszyscy są  zaprogramowani tak jak ona, żyją starymi czasami, gdzie dziecko musiało dostać na dupę za błędy wychowawcze rodziców. Nie widzą jej biernej agresji wobec mnie bo przecież ona tylko przy mnie jest sobą i to, że na mnie nie krzyczy przy nich to nie mam powodu do niezadowolenia.

Zgadzam się. Przejmij jej obowiązki, to Twój dom i Twoje dzieci. Przeszkadza Ci smoczek? Pora może oduczyć dzieci smoczka. Naucz je jeść widelcem. Nie sadzaj ich przed TV, tylko się baw z nimi. Czytaj im, buduj z klocków. Ty też jesteś rodzicem, a dom to nie hotel.

Nie wiem, czy nie przekroczy to granicy w kierunku przemocy ekonomicznej.

Tak czy inaczej część kasy odkładałabym w innym miejscu, do którego ona nie miałaby dostępu. Poza tym ona może iść do pracy tylko jak widać średnio jej się chce. Ja odcięłabym dostęp gotówki od samego początku tego związku. Bo z jakiej paki utrzymywać nieroba jak nie miała dzieci, które mogłyby usprawiedliwić jej siedzenie w domu.

Niemniej Ramzesie to nie jest przypadkiem tak, że Tobie jest całkiem wygodnie nie być w domu przez pół miesiąca? Prawda jest taka, że jeżeli chcesz konkretnych zmian to musisz być na miejscu i ich dopilnować.

Loka, nie wiem czy dwójka dzieci w wieku 2,5 i 4 lat nie usprawiedliwiają jej siedzenia w domu. Toż to naprawdę harówka żeby wszystko ogarnąć, nawet biorąc pod uwagę słowa autora, że ona "nic nie robi".
Z całą resztą zgadzam się w 100%. Dzieciom w sumie na dobre wyjdzie, gdy pojdą do przedszkola czy do żłobka. Odrobina dyscypliny, zdrowego jedzenia i kontaktu z innymi umilaczami czasu niż telewizja na pewno wyjdą im na zdrowie.

Tez prawda, ze przy dzieciach jest duzo roboty.
Ogolnie nie widze nic zlego w siedzeniu w domu. Przez prawie rok nie pracowalam, nie probowalam pracowac i nic nie robilam. Dzieci nie mam, obiadow nawet nie gotowalam. Kupowalam mase rzeczy prawie codziennie.  Roznica jednak byla taka, ze mojego meza bylo na to stac.
Z kolei tutaj oni maja dwoje dzieci na utrzymaniu i tez on ma fizyczne problemy. Im wiecej bedzie robil tym gorzej, jego stan  fizczyny moze sie pogorszyc i wtedy dopiero bedzie problem.

Ramzes, mnie szokuje to co piszesz. Jezeli ona rzeczywiscie jest tak brudna... Na posciel w butach? Co wy macie za dom?
Co to znaczy, ze ZAKAZALES jej pracy? I co Ciebie obchodzi jak ona rozmawia z ludzmi innymi?
Czy Ty ja chociaz troche lubisz? Czy moze teraz podchodzisz do tego w stylu Henryka VIII? 'Zaczarowala mnie, omamila mnie. Ja niewinny niczemu musze jej glowe sciac' ?

Pozwolic, zakazac? W relacji doroslych ludzi?  Bez sensu.
Czemu Ty jestes zazdrosny o kogos kogo nie lubisz?

Mysle, ze Tobie potrzebne jest rozstanie i terapia (na ten hazard). Ona sie nie zmieni.

Ona sie nie zmieni. Rozstac sie nie oplaca.
I co teraz? Jedyne co pozostaje to przywyknac do sytuacji? Nie szkoda Ci zycia?

Pewnie jest uzależniona od zakupów. Zakupoholizm to kompulsywne zakupy, które są często reakcją na negatywne wydarzenia lub nieakceptowane stany emocjonalne. Twój hazard w sumie niewiele się od tego różni.

Przeciez napisaleś, że żona nie pracuje więc nie rozumiem, skąd ci pijani faceci obok niej i na czym polega to jej spouchwalanie się?

Ramzes, nie rób z siebie bezwolnego i całkowicie ubezwłasnowolnionego przez żonę, bo czytać sie tego nie daje. Miałeś dowód osobisty w chwili gdy ją poznałeś? Za chwilę się dowiemy że żona gwałciła cię od pierwszej chwili gdy tylko cię zobaczyła, a ty żadnego wkładu wasze życie, nawet to intymne nie mialeś i nie masz. W sumie może nie jestem jakaś oblatana w tym temacie, ale wiem że żeby seks był udany to trzeba akceptacji obu stron i dzieci też nikt w kapuście już nie znajduje.
Kiedyś  ci się to podobało, akceptowaleś wszystko, począłeś z nią dwójkę dzieci a dziś czujesz się skrzywdzony jej aktywnością w tym temacie? Wcale się nie dziwię, że jej sie "odechciało" i oddstawiła cię od łoża, taka kolej rzeczy. Wtedy było za dużo, dziś jest za mało i ciągle jesteś niezadowolony.

Sam piszesz, że jesteś uzależniony od hazardu i że wróciłes do nałogu. Nie przekłada sie to na twoje problemy finansowe oraz na nastawienie do żony i rodziny? Na hazard masz czas, ale na zajęcie się dziećmi już nie. Pracujesz częśc miesiąca poza domem, ale potem jestes w domu i masz więcej czasu niż zwykle, prawda? Dlaczego więc nic dla dzieci nie robisz? Nie zabierzesz ich do parku, żeby się pobawiły z innymi dziećmi, dlaczego nie czytasz im bajek? I nie gadaj, że tego nie chcą.

Piszesz, ze nie możesz się rozwieźć, bo trzymają cię w tym potrzasku dzieci...

Przecież dzisiaj też połowę miesiąca ich nie widzisz, a potem się nimi i tak nie zajmujesz. Rozwiedź się czlowieku i nic w sumie na gorsze się nie zmieni. Dziećmi będziecie się opiekować wspólnie, będziesz zabierać do siebie dzieci na weekendy i dni kiedy będziesz w domu po powrocie z delegacji. Tylko najpierw uwolnij się od nałogu i przestań o sobie mysleć jak o ofierze skrzywdzonej przez los. Ja przynajmniej żadnego innego wyjścia nie widzę, po tym co tutaj napisaleś. Nie kochasz żony, nie znosisz jej i w ogóle ziemi po ktorej stąpa, więc przestań jęczeć tylko weź się za rozwiązanie sprawy i uporządkowanie swojego życia.