Koleżanka faceta - czy mam powody do niepokoju? - Netkobiety.pl

Co myślę...
Myślę, że powinnaś się przyznać do tego, co wiesz i skąd to wiesz.
I porozmawiać szczerze, o co chodzi.

I więcej nie grzebać w jego telefonie, bo to nie jest fajne.
Możesz też popracować nad swoją samooceną u terapeuty, skoro sama widzisz, że masz problemy z zazdrością.

Mam z nim porozmawiać, bo też uważasz, że coś jest na rzeczy z tą koleżanką, czy tylko po to, żebym przestała się zadręczać?

Jeśli on jest nieuczciwy, to przecież się nie przyzna. Ja za to wyjdę na zazdrośnicę i szpiegującą wariatkę.

A to nie może pogadać z wieloletnim przyjacielem, musi z samotną koleżanką, która się przypałętała? Wiesz, on nie jest typem, który się zwierza innym, więc ich spotkania podczas naszych cichych dni na pewno nie mają służyć temu, żeby on jej się zwierzał z problemów ze swoją partnerką.

Początek ich znajomości to jeszcze ok, ale nie widzisz nic dziwnego w tym, że nigdy mnie z tą kobietą nie poznał albo ukrył ich ostatnie spotkanie?

Może jestem, ale to nie wyklucza tego, że on może coś kręcić na boku z tą koleżanką. I o to pytam, jak ich relacja dla Was wygląda.

Osobiście uważam, że to tylko koleżanka, o której on z jakiegoś powodu boi się Tobie powiedzieć.
Wybacz, ale jesteś zazdrośnicą i szpiegującą wariatką Kontrolując go i podejrzewając o nie wiadomo co - tak się właśnie zachowujesz.
Lepiej zapytać, postawić sprawę jasno..

Oczywiście, że jest coś takiego jak przyjaźń między kobietą i mężczyzną. I da się być w takich przyjaźniach i nie chcieć niczego więcej.

Hehehehe. Rozbawiłaś mnie. A jak myślisz, dlaczego żaden facet tego nie powie? Może po prostu lepiej siebie znają, niż ty ich znasz, i widzą po co im te przyjaźnie?

Moje wszystkie przyjaźnie z kobietami kończyły się wg trzech scenariuszy:
1) Ja chciałem seksu, ona nie = znajomość wygasła.
2) Ona chciała seksu, ja nie = znajomość wygasła.
3) Był seks, nie weszło na inny level = znajomość wygasła.

Jest jeszcze oczywiście opcja typu: gwiazda i orbiter, ale ja się w takie relacje nie pakuję.

Więc już dotarłem do tego, że nie ma przyjaźni międzypłciowej.

No ale to, że Ty masz takie doświadczenia nie oznacza, że wszyscy mają dokładnie takie same. I moi przyjaciele też mówią, że taka przyjaźń istnieje słyszałam to od facetów.
Jedyna opcja na taką przyjaźń to ta, kiedy nie ma w niej seksu moi przyjaciele są w szczęśliwych! związkach małżeńskich lub po święceniach kapłańskich. Ja jestem w związku. Nawet jak nie byli w związkach (a znam ich dłużej niż ich własne żony), to nic między nami nie było z żadnej strony. Zaczynaliśmy raczej od żalenia się sobie wzajemnie na inne i tak już zostało. Ot, obustronny friendzone. Znam ich żony, znam ich dzieci, spotykamy się w większym lub mniejszym gronie, odwiedzamy się wzajemnie. Zero podtekstów.
Więc dorzuć opcję 4: Ona nie chce seksu, ja nie chcę seksu, dobrze nam się ze sobą rozmawia, dobrze się znamy = znajomość trwa.

Ale ja też to mówię kobietom, jeśli chcę zakończyć relację w łóżku Tu sobie pozwalam na szczerość.

Ale przecież oni starają się o dziecko! Jak to sobie wyobrażasz? Że ma udawać, jakby nigdy nic a potem zostać z ręką w nocniku? Znaczy się z niemowlakiem? Moim zdaniem to jest właśnie moment idealny żeby powiedzieć wóz albo przewóz. Ten związek jest właśnie w takim punkcie kiedy sobie trzeba powiedzieć prawdę. Idziemy w to albo nie. Niech przynajmniej wstrzyma się z tym "staraniem". Dziecko związku na pewno nie scali.

PS. I jest różnica między przyjaźniami, o których partnerzy wiedzą a najlepiej nawet znają się, a takimi co facet 2 lata się przyjaźni a do domu nawet na kawę nie zaprosił i ukrywa spotkania z nią.

Ja nie chcę tu siać jakiegoś pesymizmu ale ponieważ przytrafiła mi się podobna historia i trochę mam koleżanek, których mężowie zatracali się w przyjaźniach z koleżankami to powiem ci tak. Jeśli facet kocha i mu zależy na tobie to na taki zarzut z twojej strony prawie płacze i mówi że go poniosło nie wie co mu odbiło, żeby to ukrywać i natychmiast zerwie z nią kontakt lub przynajmniej przyprowadzi do domu i zapozna i wtedy jest po sprawie. Wszyscy pozostali, którzy walili taki tekst jak napisałaś (o zaufaniu i takie pierdy) albo ostatecznie odchodzili (mój) albo nawiązywali romans. Ja nie znam w swoim życiu innych przypadków ale może ktoś tu na forum zna jakiś optymistyczny przykład.

No to może zrobię tak, jak napisałam na początku, że ogólnie powiem, że mnie trochę zastanawia jego znajomość i że chciałabym, żebyśmy się spotkali we trójkę. Jeśli on się na to zgodzi i do tego dojdzie, to może on jest faktycznie niewinny.
Kiedyś było tak, że byłam zazdrosna o inną jego koleżankę, z którą też się spotkał podczas naszych cichych dni, ale tylko raz, bo ona jest z innego miasta i akurat wtedy przyjechała do naszego. I też to wyczaiłam w smsach. Potem on zorganizował wspólny wyjazd - my, inni jego znajomi i ta koleżanka. Więc ja z moją zazdrością robiłam przed tym wyjazdem sceny zazdrości z byle powodu - on mówi "Gienia napisała, że moglibyśmy na wyjeździe pojechać gdzieś tam", ja na to "Dlaczego ona znowu do Ciebie pisze?!". Na wyjeździe okazało się, że Gienia jest najfajniejsza ze wszystkich i się polubiłyśmy, a oni są tylko kolegami (tzn. Gienia może by chciała coś więcej, kto ją tam wie, mój facet jest przystojny, ale ona starsza od niego o dychę, średnio atrakcyjna i zero iskrzenia między nimi).

A jeśli nie będzie chciał się zgodzić, to zawsze mogę jeszcze wyjechać z tymi smsami, ale mam wrażenie, że to się skończy taką awanturą, że pozamiatane.

Nie podejmuję działań. O tym ostatnim Twoim zdaniu tez już myślałam, że może to być ta sytuacja, kiedy facet coś ukrywa przed dziewczyną bo wie, że jest zazdrosna i nie chce piekła, po czym ona się dowiaduje i jest piekło do kwadratu.

To zamierzamy robić, ostatnio po pogodzeniu się rozmawialiśmy i chcemy zmieniać nasz związek, różne zachowania, więcej rozmawiać. Nie powiedziałam mu tego na głos, ale jeśli za kilka miesięcy będzie tak samo, to ja chyba odejdę, bo samo gadanie o zmianach już przerabialiśmy.
Natomiast ciche dni to jego metoda, ja też uważam, że to przemoc psychiczna, on twierdzi, że po prostu potrzebuje więcej czasu na to, żeby ochłonąć i się zdystansować. Robił to też w poprzednich związkach. Ja akurat jestem bardziej asertywna i lepiej potrafię wyrażać emocje i potrzeby, kiedyś zawsze szybko się godziłam, więc dla mnie te jego ciche dni to taki krok w tył w rozwoju. No ale po czasie stwierdziłam, że mam to w dupie, jak on się nie odzywa, to ja też.
Po ostatniej kłótni i tej naszej rozmowie obiecałam sobie, że też się postaram, żeby coś zmienić, że nie będę tylko żądać i oczekiwać od niego. Że dam z siebie wszystko i zobaczę, czy jest lepiej między nami. Ale przeszkadza mi z tyłu głowy myśl o tej cholernej koleżance. I tak zaczęłam myśleć, że skoro mamy teraz coś zmieniać i naprawiać związek, to może o koleżance też powinniśmy porozmawiać.

Bo ja z kolegami mam takie doświadczenia:
1. koledzy mnie zapraszają na kawę i w różne miejsca sam na sam, bo chcą mnie poderwać - zaproszenia się kończą, kiedy wchodzę w związek
2. koledzy piją ze mną wódkę i gadamy o wszystkim, nikt nikogo nie podrywa - ale nigdy nie spotykamy sie sami, zawsze są to grupowe wyjścia, delegacje itp.
3. z jednym tylko kolegą umawiałam się na samotne spotkania, na których się nie podrywaliśmy, ale to dlatego, że był moim dawnych seksfriendem i ten etap mieliśmy już za sobą;) To chyba wyjątek potwierdzający powyższe dwie reguły.

Bo?

To są dwie osobne kwestie. Osobną kwestią jest moja zazdrość, o której wiem i nie ona miała być tematem wątku. I osobną kwestią jest znajomość mojego faceta, co do której zdania w tym wątku są podzielone (żeby nie napisać, że większości też ta znajomość wydaje sie podejrzana). Gdy mamy ciche dni, to ja nie lecę spotykać się sam na sam z kolegą, tylko żyję jak dotąd i tego bym oczekiwała od mojego partnera. Ale nie mam możliwości zakomunikowania mu tego, bo nie raczy być ze mną szczery.

Może coś być kiedyś z tego a może nie być.
Swoim zachowaniem jednak nie pomagasz sobie a szkodzisz.
Nawet jak on nie ma wobec niej żadnych planów, to nie jest do końca szczery przez Twoją zazdrość. Bo niby po co ma Ci znowu mówić skoro wcześniej powiedział i wariowałaś? Przecież na słowo nie uwierzysz, że nic tam nie ma między nimi.

Znam wiele osób czy to facetów czy kobiet, które nie o wszystkim mówiły swojej drugiej połówce że spotkali/ły kolegę/koleżankę, ktoś zadzwonił, dostały w pracy kwiatka na dzień kobiet, czy facet jakiś drobiazg na urodziny/imieniny.  A czemu? Nie dlatego, że miały coś na sumieniu a dlatego, że partner/ka dostanie zajoba, zacznie dorabiać swoje ideologie, będzie przesłuchanie, wypominanie i masa innych toksycznych zachowań, które zawracają gitarę i wprowadzają kłótnie.

Sam dostałem kiedyś życzenia na urodziny od koleżanki z pracy. Niestety było tam też serduszko, moja EX to czujnie wypatrzyła. Tak obrzydliwie mi to potem wypominała, że napewno ona coś ze mną chce skoro tak napisała, że żałowałem potem, że od razu nie skasowałem tego sms.

Ogólnie masz problem z zazdrością. Znajdziesz sobie inny powód jak ta dziewczyna odpuści kontakt.

Napisałaś, że swoim klientkom też daje kwiatki na dzień kobiet. Otacza się więc różnymi kobietami ale wybrał ją bo znają się jakiś czas i mają wspólne tematy, do tego te spotkania co jakiś czas pogadać umawiane przez sms-y. Sprawdzałaś spis połączeń w telefonie? jeśli nie to polecam, może smsy to tylko wierzchołek góry lodowej. Ja bym szału dostała gdyby mój facet miał koleżankę, która podchodzi pod przyjaciółkę sądząc po tym ile na swój temat już wiedzą. Nie sądzę, że przesadzasz. Postawiłabym sprawę albo ja albo ona, bo nie masz pewności w co to może się przerodzić ta przyjaźń. Opcja spotkanie we trójkę nie sądzę, chyba, że przy okazji jakiejś z większą liczbą znajomych np. domówka jakaś itp. ale jak tylko w trójkę to będzie wiadomo, że chcesz ich sprawdzić.

Pytanie, po co facet w ogóle utrzymuje kontakt z jakimiś koleżankami, z którymi się spotyka po kryjomu i o których dziewczyna nie wie. To na pewno może być podejrzane.
Z drugiej strony, jeśli znamy swojego partnera na tyle dobrze i wiemy, żę bywa zazdrosny, to choćby nie wiem jak czyste miał intencje, i nie wiadomo co mówił, to partnerka i tak mu nie uwierzy. Dlatego będzie to ukrywał, obawiając się przesłuchiwania jak na gestapo i brnie dalej. Może przecież być też tak, że zapoznanie koleżenki z dziewczyną wywołać podejrzenia.

Możesz też zmusić się do PRAWDZIWEJ pracy nad sobą, przyznać się partnerowi do szpiegowania i zmienić coś na lepsze w swoim związku.

Słuchaj, ja rozumiem twoje stanowisko. Pewnie masz dużo racji. Ale jak wytłumaczysz to, że:
- on wcześniej o spotkaniach z nią mi mówił, a o ostatnim nie powiedział, choć miał okazję
- nigdy jej nie poznałam, choć były okazje (sama to zaproponowałam, bo szedł z nami jeszcze jego kolega i mieliśmy wolny czwarty bilet, i powiedziałam mu, że ona mogłaby wyjść z domu i się trochę rozerwać, zapomnieć o problemach - nie było w tym ani grama pretensji i zazdrości z mojej strony)
- on zawsze jej proponuje spotkania, kiedy u nas źle się dzieje?

Ja w ogóle mam podejrzenie, że on jej nie powiedział, że jest w związku. Wnioskuję z pewnej wymiany smsów między nimi, gdzie on coś napisał o psie, ona zapytała, czy chodzi o jego psa, a on odpisał, że chodzi o innego psa. A to chodziło o mojego psa. I on nie napisał, że chodzi o psa jego dziewczyny. Czy tutaj tez przesadzam?

Autorko. Ja nigdy nie spotkałem się z taką prawdziwą bliską przyjaźnią damsko męską. Ani w moich relacjach ani z mojego otoczenia.  Na podstawie kilkudziesięciu przypadków. Być może taka przyjaźń istnieje, nie znam wszystkich ludzi, ale sądzę, że jest to rzadkość. Z moich doświadczeń kończyło się to związkiem lub zauroczeniem tylko 1 ze stron, seksem bez związku, a potem jeszcze większym zauroczeniem jednej ze stron. Istniejąca przyjaźń to zawsze była taka, która jeszcze jest tylko przyjaźnią.

Istnieje koleżeństwo, ale trzeba zachować zdrowy dystans. Nie jesteśmy seksualnie monogamiczni z natury i trzeba się kontrolować, żeby nie dać tej chemii do innej osoby rozwinąć.

To, co u Was mi nie pasuje to:
1. Jak to propozycje do teatru i spotkania poza Twoją wiedzą ? Dla mnie to jest niedopuszczalne. I takie oszukiwanie i spotykanie się za plecami niszczy zaufanie. Warto mieć w związku kolegów/koleżanki, ale Twój facet powinien być transparentny z Tobą na temat swoich relacji z innymi kobietami. Jakby moja partnerka poszła z kolegą do teatru lub nawet tylko proponowała za moim plecami to straciłbym zaufanie.

2. Nie ufasz mu i sprawdzasz tel. Nie jestem zdania, że na pewno problem leży w Tobie, bo Twój partner Cię realnie oszukuje ukrywając spotkania czy propozycje do teatru. Ale być może część leży w Tobie. Odpowiedz sobie czy wcześniej, zanim on zaczął zbliżać się do tej koleżanki, miałaś problemy z zaufaniem ? Sprawdzałaś komuś telefon ? Jeśli tak to radzę porozmawiać z psychologiem i dowiedzieć się więcej o sobie. Ale jeśli nie i zaczęłaś to robić pierwszy raz na podstawie jego znajomości z tą kobietą, to problem jest w Twoim partnerze i Waszym związku.

Jak dla mnie to powinniście ustalić, że spotykanie się za plecami z innymi osobami płci przeciwnej jest niedopuszczalne i budować związek na otwartości i szczerości. Partner powinien Ci mówić, kiedy się z tą kobietą spotyka. Nie pytać Cię o zgodę, ale informować. Wtedy mogłabyś akceptować taką relację lub nie na podstawie pełnych informacji. I jak relacja przejdzie za daleko, o czym będziesz wiedzieć, to powiedzieć mu, że się z tym źle czujesz.

Na początku reagowałam normalnie. Przez pierwszy rok ich odnowionej znajomości to ledwo co zwracałam na to uwagę. Potem widzisz, jak zareagowałam - chciałam, żeby ona z nami wyszła. Ja wiem, że zazdrość jest mało atrakcyjna i staram sie ją ukrywać, dopóki mogę. Dopiero przy pogrzebie zaczęłam go trochę męczyć, ale też nie o to, dlaczego on się z nią spotyka i czy ona jest ładna;), tylko o to, dlaczego nie chce, żebym z nim szła na pogrzeb. No chyba że w tym momencie on się domyślił, że jestem zazdrosna. Po pogrzebie wiedziałam o ich kolejnym spotkaniu i przyjęłam to ze spokojem, a o kolejnych próbach kontaktu mi nie mówił. Natomiast teraz tak bardzo mnie dotknęło to zatajone spotkanie, że co jakiś czas mi się ulewa niekonkretna pretensja, która go oczywiście wkurza.

Ja podejrzewam, że nie poznałam jej, bo on ukrywa przed nią związek.

Nie przyszło mi do głowy, że on może się jej zwierzać, bo on jest facetem, który sie nie zwierza. On jest typowym samcem alfa, który jest nastawiony na działanie, jest pewny siebie, zdecydowany, nie rozczula się, a poza tym jest bardzo zamknięty w sobie i nie przepada za rozmowami o uczuciach itp. Ja go próbowałam nauczyć rozmawiania. Jeśli on przez ponad 3 lata ze mną nie nauczył się rozmawiać, a zwierzałby się piętnaście lat nie widzianej koleżance, to też chyba też średnio.

Wbrew pozorom ja wiem, o co Ci chodzi. Tylko to, że ktoś ma problem z zazdrością i podejrzliwością nie sprawia, że partner tej osoby nie może być niewierny. Nie chcę teraz robić z siebie wariatki, posypywać głowy popiołem i zacząć latać na terapię, a w tym czasie on będzie latał do koleżanki. Wiem, że terapia mogłaby mi pomóc ogólnie, jak nie w tym związku, to w następnym. Ale mnie teraz interesuje, co siedzi w głowie i sercu mojego chłopa, bo zwątpiłam w niego, a jak ktoś jest nieuczciwy, to sie do nieuczciwości nie przyzna. Jeśli powiem mu teraz o szpiegowaniu i pójdę na terapię, a on jednak byłby nieuczciwy, to odbiorę sobie szansę na dowiedzenie sie tego, już nie będę mogła go sprawdzić. Co ma mi dać przyznanie się do szpiegowania, poza tym, że mnie pogrąży w jego oczach, jeśli jest niewinny?

Lady Loka ma rację. Skonfrontuj się z partnerem. Porozmawiajcie szczerze.
Chcesz nic nie robić i dalej go sprawdzać? Szkoda życia.

P.S. Samiec Alfa nigdy w życiu nie będzie się kolegom zwierzał, bo mu będzie głupio i wstyd - ja tak to widzę.
Ty jesteś przekonana, że on jest niewierny i to jest Twój problem. Bo na razie on niewierny nie jest. Jedyny fakt, jaki znamy na pewno to taki, że nie powiedział Ci o paru spotkaniach z tamtą kobietą. Ale z smsów nie wynika, by był Ci niewierny.

Ale ja nie neguję tego, że facet jest nie fair w stosunku do Autorki. Dla mnie takie odwoływanie wyjścia do teatru bo kłótnia czy ciche dni po awanturze są przemocą psychiczną. I tu też radziłabym Autorce jakąś reakcję.
Jak dla mnie to ten ich związek taki średniawy, na pewno nie jest to odpowiedni czas dla nich na dziecko. Ona ze schizami i kontrolująca, on z tymi szantażami emocjonalnymi i cichymi dniami, no zdrowe to to nie jest. Dlatego Autorce polecam terapię, a nie skupianie się na tej konkretnej koleżance.

Okłamuje Cię, więc nie jest niewinny, a jakie ma wobec tamtej uczucia, czy plany, tego z pewnością nie dowiesz się.

Jak to nic absolutnie nie wynika?
Facet okłamuje swoją partnerkę, w tajemnicy spotyka się z inną kobietą, prawdopodobnie ukrywając przed nią fakt, że jest w związku. Jeśli te spotkania nie są zbyt częste, to raczej dlatego, że owa koleżanka trzyma dystans i sama nie wychodzi z inicjatywą - tymczasem.
Autorka przyznaje się do zazdrości (większość ludzi odczuwa zazdrość w niekomfortowych sytuacjach), ale nigdy nie robiła scen z powodu znajomości z tą właśnie koleżanką. Owszem, była kiedyś zazdrosna o Gienię, tyle, że Gienia nie była w sferze zainteresowań partnera autorki, w przeciwieństwie do aktualnej sytuacji.
Część osób potępia autorkę z powodu szperania w telefonie faceta, imputując jej problemy emocjonalne, jednocześnie gładko usprawiedliwia jej partnera, bo biedak ukrywa się, żeby uniknąć scen zazdrości. Tymczasem scen zazdrości nie ma (chyba, że autorka nie pisze o wszystkim), a "biedak" ukrywa relację z koleżanką, bo...ma świadomość tego, że jest nielojalny, odczuwa pociąg do tamtej dziewczyny?
Ogólnie kiepsko widzę przyszłość tych dwojga. Wierzę, że autorka kocha swojego partnera, ale też jej postawa trąci desperacją. Godzi się na przemoc psychiczną w postaci karania milczeniem, gdy on w tym czasie szuka ukojenia w spotkaniach z koleżanką. Przypomina mi się niedawny wątek "Obrażalski mąż", gdzie autorka przed ślubem też jakoś sobie radziła, a po kilku latach małżeństwa jest emocjonalnym wrakiem.
SmoczaSkała zwyczajnie boi się postawić pana pod ścianą i spytać dlaczego ją okłamuje, bo z góry zna jego odpowiedź i wie, że niewiele osiągnie, że musiałaby podjąć konkretną decyzję i tego się boi, bo kocha, bo wszystkie piękne plany wezmą w łeb, a wiek już dojrzały, więc tkwi w tym niepewnym układzie i cierpi z niepewności.
Jeśli już ktoś miałby podjąć się terapii, to raczej obydwoje, jeśli jednakowo zależy im na związku.

Ukrył wiele kontaktów i spotkań, a także propozycję wyjścia do teatru na bilet wstępnie przeznaczony dla partnerki.
W przypadku ostatniego wyjścia perfidnie kłamał, czyli "rozwija się" .
Oczywiście, niektóre przypuszczenia, to tylko domysły, ale dlaczego uporczywie odmawia poznania się dziewczyn, dlaczego nie przyznał wprost, że to pies jego dziewczyny?
Ukrywanie spotkań, czy kontaktów z inną kobietą może rodzić przypuszczenia, że facet nie jest uczciwy (już wiemy, że kłamie) i dlaczego ukrywa te spotkania?
Nie tłumaczmy wszystkiego zazdrością autorki, bo nie wiemy, jak ta zazdrość się objawia, czy może tkwi tylko w jej głowie?
Ogólnie odnoszę wrażenie, że jej bardziej zależy niż jemu, dlatego boi się podjąć tę rozmowę, bo wie, jaki będzie efekt.
Zgadzam się, że autorka powinna popracować nad problemem swojej zazdrości, chociaż w tych okolicznościach będzie to tym bardziej trudne, starać się unikać konfliktów, tylko, czy z tym panem można to osiągnąć bez uległości i chowania głowy w piasek, żeby znowu się nie obraził?
Uważam też, że powinna przeprowadzić rozmowę n/t ostatniego kłamstwa, nie przyznając się jednak do tego, że wie znacznie więcej i jakim sposobem zdobyła te wiedzę, tyle, że prawdopodobnie wyniknie z tego kolejny konflikt, bo nikt nie lubi gdy jego kłamstwo wyjdzie na jaw.
W tej sytuacji nie ma dobrego rozwiązania i obawiam się, że to raczej autorka ucierpi, prędzej, czy później.

To nie jest tak, że jemu mniej zależy. On tylko jest uparty, dość sztywny i postępuje zgodnie ze swoimi zasadami. Dam sobie rękę uciąć, że gdybym postawiła mu ultimatum (ja albo koleżanka), to powiedziałby, że ultimatum to z mojej strony manipulacja, on się manipulacjom nie będzie poddawać, bo nie robi nic złego i teraz to moja decyzja, co z tym zrobię.

Co do psa i nieco w obronie mojego faceta, żeby pokazać jego lepszą twarz;), to dodam, że o psie rozmawiał z koleżanką, bo ona miała możliwość załatwić szybciej lekarstwo dla mojego psa, a lekarstwo to było mega drogie i nie stać mnie na nie było, więc mój facet zaproponował, że on za nie zapłaci.

No nie do końca tak jest, jak piszesz, bo mówił mi o spotkaniach z nią, gdy ze sobą rozmawialiśmy, o ostatnim nie powiedział i tu był oczywiście nie fair.

Kwestia kluczowa jest chyba taka, czy facet będąc w związku musi opowiadać dziewczynie o wszystkich spotkaniach z koleżanką albo o propozycjach spotkań. Bo też pamiętajmy, że mówimy o kilku sytuacjach na przestrzeni dwóch lat, to nie jest tak, że on od dwóch miesięcy nie może się oderwać od telefonu i spotkań z nią.

Nie, źle się wyraziłam. O ostatnim spotkaniu mi nie powiedział, a wręcz kłamał w żywe oczy, chociaż już się wtedy pogodziliśmy po kłótni i funkcjonowaliśmy. Natomiast do tego momentu było tak, że gdy my normalnie funkcjonowaliśmy, to mówił mi o spotkaniach. Za to gdy mieliśmy ciche dni, to nie mówił - i tu było w 2018 roku spotkanie w dzień i propozycja wyjścia do teatru zamiast mnie, a w 2019 już niestety kilka więcej tych propozycji (tylko propozycji, bo ona nie mogła) - zawsze wtedy, gdy byliśmy pokłóceni.

SmoczaSkało, swoje wnioski wysnułam na podstawie tego, co napisałaś w swoim pierwszym poście, a także w pozostałych.
Wynika z nich, że na początku partner informował Cię o spotkaniach z koleżanką i nie byłaś zazdrosna o te spotkania, ale sprawdzając jego telefon dowiedziałaś się o innych spotkaniach o których Ci nie powiedział, także o jego planach wyjścia do teatru z koleżanką zamiast Ciebie, a w końcu o jego kłamstwie. Do tej pory nie wiesz dlaczego on nie chce Cię z nią zapoznać, skoro nie miał takich obiekcji w przypadku innych swoich znajomych.
Nie do końca zgodzę się z bagienni_k, że - "bo wie,że bedzei sie rzucać, mieć pretensje, robić awantury etc."
Piszesz, że nigdy nie robiłaś mu afer z powodu tej znajomości.
Bronisz go, choć on nie jest wobec Ciebie w porządku.
Możesz odpuścić całą sprawę, ale nie bez powodu tutaj napisałaś. Trudno mi uwierzyć, że po swoich odkryciach i unikaniu rozmowy na ten temat, nie zajrzysz mu więcej do telefonu.
Chyba, że faktycznie odpuścisz zupełnie, pogodzisz się z faktem istnienia tej koleżanki i nie będziesz wnikać jak rozwija się ta znajomość, bo od niego raczej się nie dowiesz.
Nie wiem tylko na ile to możliwe, jeśli już wiesz to, co wiesz?
Nigdzie też nie napisałam, żeby w rozmowie stawiać mu warunek "ja, albo ona", tylko spytać; dlaczego Cię okłamał?

Na razie nie chcę z nim rozmawiać, bo pewnie zaraz byłaby awantura, a dopiero co się pogodziliśmy i obiecaliśmy sobie wprowadzenie jakichś zmian. Nie wiem też, jak potem być w związku, jeśli przyznam, że od miesięcy mu grzebałam. Co do ultimatum, to nie sądzę, żeby jego odpowiedź byłaby inna, niż napisałam - czy to Waszym zdaniem jest dowód na to, że jemu na mnie nie zależy? Zamierzam z nim za jakiś czas porozmawiać, ale chyba bez przyznawania, ile wiem z jego telefonu.

No właśnie od tego chciałam zacząć tę rozmowę - po co mu ta relacja z koleżanką.
Problem polega na tym, że jeśli zachowam dla siebie to, co wiem, z jego telefonu, to on mi powie, że o co mi chodzi, przecież poza pogrzebem spotkał się z nią w tym roku dwa razy, więc jak może mi przeszkadzać jedno spotkanie na pół roku. A z telefonu wiem, że nieprzyjętych propozycji spotkań było kilka.
Nie wiem, muszę się zastanowić nad tym, co tu wszyscy piszecie.
Może faktycznie bez absolutnie szczerej rozmowy sie nie obejdzie. Ale ja się obawiam, że taka rozmowa doprowadziłaby do rozstania, a nie po to sie pogodziliśmy.

Osobiście uważam, że jak komuś nie zależy, to odchodzi.
Nie wiem, jak jest w przypadku Twojego partnera. Pewne jest jedno, jak szczerze nie pogadacie, to nic z tego nie będzie...

No z jednej strony tak, powinien odejść - nie wiążą nas dzieci, ślub, kredyt. Nie jest ode mnie zależny finansowo. Nie ma ze mną wygodnego życia, bo ja nie gotuję, nie sprzątam i mu nie usługuję. Ale nigdy nie wiesz, czy ktoś nie szuka nowej gałęzi.

Co Twoim zdaniem powinnam mu przekazać (albo od niego usłyszeć) podczas takiej rozmowy? Poza tym, że - jak się okaże - nie mam do niego za grosz zaufania.

Sądzę, że szczera rozmowa powinna raczej pomóc wyjaśnić wszelkie wątpliwości, niż spowodować rozstanie. Jeden problem to, być może fałszywe wnioskowanie o zdradzie, na podstawie podejrzeń czy dotychczasowych spotkań. Drugie to powód, dla którego on usilnie dąży do spotkań z tą koleżanką. Wszyscy możemy być twardzi w teorii, zapewniająć swojego partnera o wierności. Z czasem jednak, jeśli zavczyna nam czegoś brakować, to podążamy za nowościami. Jeśli, nie daj Boże, on zaczyna to odczuwać, to nie ma chyba wyjścia jak szczera rozmowa. Problem w dzisiejszych czasach, jest chyba samo wyrzucenie z siebie tych wątpliwości czy problemów a nie poradzenie sobie z nimi.
Szczerość, otwarość i walenie prosto z mostu rozwiązaołoby myślę sporo problemów, tylko ludzie wolą się chyba zawsze bawić w szpiegów i agentó ,odczytujacych syganły drugiej storny, bez jawnego mówienia o sprawie.