Nie tak happy start z happy endem. - Netkobiety.pl

Na samym poczatku relacji z moim mezem nie traktowalam tego powaznie. Nie traktowalam zadnej relacji romantycznej powaznie. Jednak to zmienilo sie bardzo szybko bo po nie dlugim czasie zwiazku bylismy zareczeni. Doslownie po jakis dwoch tygodniach.

Przed wszystkimi, którzy ledwo mnie znając, usiłowali wymóc zobowiązanie budowania wspólnej przyszłości zwiewałam z szybkością światła. Desperatów unikałam i cała chemia znikała bez śladu.

Dla mnie naiwne i desperackie jest deklarowanie wielkich uczuć na początku znajomości. Zdecydowanie odstrasza mnie to i zniechęca.

Ale to nie chodzi o deklarowanie na pierwszym spotkaniu wielkiego uczucia.
To zależy, z jakim celem się daną osobę poznaje. Jeżeli poznajecie sobie ludzi ot tak i budujecie z nimi przyjacielskie relacje to jasne, że takich rzeczy się nie mówi. Ale wtedy też nie ma co się łudzić, że nagle uderzy Was piorun i osoba wejdzie z Wami w związek.
Natomiast jeżeli szukacie człowieka do związku i umawiacie się na RANDKĘ to chyba warto sobie powiedzieć na początku czy szuka się seksu czy szuka się fwb czy szuka się związku, który potencjalnie może być wieloletni. Deklarowanie tego nie jest głupie, jest po prostu uniknięciem straty czasu. Jeżeli ja szukam związku i druga osoba też, to jeżeli pierwsze spotkanie będzie fajne, to się umówimy na drugie. Jeżeli ja szukam związku, a druga osoba szybkiego seksu, to od pierwszej randki wiemy, że nie jest nam po drodze.

Takie relacje z przyjaźni to wypalają, ale w momencie, kiedy to relacje z ludźmi, których znacie od lat, bo poznałyście ich w jakichś zupełnie neutralnych okolicznościach. A nie z takimi, z którymi się umawiacie na randkę np. z internetu i liczycie, że najpierw zbudujecie wielką przyjaźń. Tak to nie działa.

Piegowata, ale jeżeli poznajesz ludzi przez internet, to taki niestety jest schemat. Poza tym prawda jest taka, że po pierwszym spotkaniu jesteś w stanie stwierdzić, że dana osoba Ci zupełnie, zupełnie nie pasuje. To po co tutaj drugie spotkanie?

Jakby podszedł do Ciebie ktoś na ulicy i poprosił o numer telefonu albo zaprosił na kawę to też założyłabyś, że nie będziesz definiować, po co to zrobił? Chodzi o to, żeby się rozwijało naturalnie, ale żebyś miała określone, czego Ty tak naprawdę od życia szukasz. Bo możesz szukać sobie przyjaciela, a druga osoba będzie szukać kochanka i co, na 10tym spotkaniu okaże się, że tak się rozjeżdżacie, że oboje tak naprawdę traciliście czas.

Mnie się akurat podoba podejście, w którym już od samego początku robisz sobie w głowie założenie, że szukasz kogoś po to, żeby coś z nim zbudować. To nie jest przedmiotowe, wiadomo, że w każdej chwili można się wycofać, ale jest obrana pewna perspektywa.

Piegowata, różnych ludzi można spotkać. Zresztą internet nie jest dobrym miejscem na spokojne i powolne poznawanie się. Tutaj często ludzie chcą już teraz i natychmiast.

Co nie zmienia faktu, że jeżeli ktoś od pocżątku mówi, że NIE chce nic poważnego, to spotykanie się z nim jeżeli my chcemy czegoś poważnego, jest stratą czasu. Zdania nie zmieni, a my się niepotrzebnie łudzimy.

Mnie się podoba podejście Piegowatej

Może poza jakimiś jaskrawymi przypadkami, kiedy to naprawdę od razu widać, to raczej ciężko mi jest kogoś oceniać po pierwszym spotkaniu. NIe jestem w stanie określić czegoś, dzięki czemu potrafię prześwietlić człowieka na tyle dokładnie, że po godzinie stwierdzam,że nigdy wiecej się z nim nie spotkam. Nie mam Rentgena w oczach i takie podejście wydaje mi się nieco zbyt pochopne. Tym bardziej, jęsli NIE JESTEM do końca pewien, co tak naprawdę mi w tym człowieku nie pasuje, skoro wszystko poza tym jest OK. Dodatkowo, czy to "nie wiadomo co" ma przekreślać całą rewsztę..Zatem te kilka spotkań, powiedzmy 2 lub 3, czasami niewiele więcej, może okazać się bardzo budującym doświadczeniem.
Z tym określaniem się na początku też bywa tak, że  efekt końcowy jest inny, bo nagle oakzuje się że zaczynamy coś czuć więcej. Lub wręcz odwrotnie, kiedy po dłuższym czasie wychodzą jakieś "kwiatki" i zrywamy znajomość. Znam właśnie związki, które powstały z czasem, po upływie pewnego okresu w jakim ludzie się znali i utrzymywali relację co najmniej koleżeńską. Z tym czasem i jego oszczędnością to mam wrażenie, że czasami popadamy w paranoję, uznając, iż każda minuta poświęcona na co innego, niż nasz epriorytety i cele , jest czasem straconym. Tylk oto może specyfika dzisiejszych czasów, kiedy czas staje się cenniejszy od wszystkiego innego...Patrząc na to całościowo, to kilka spotkań z wartościową osobą, tak jak wspomina Piegowata, może byc tylko czasem zyskanym a nie straconym
EDIT: Rozumiem podejście dziewczyn, żę jeśli ktoś nie chce się ładować w nic poważnego, to najlepiej się wycofać. Patrząc jednak na niektórych niestrudzonych czy wręcz namolnych zawodników płci obojga , to ni ezawsze jest takie trudne. Piegowata Ty wiesz chyba o tym dobrze, bo Twój, jak mu było PP, nie odpuścił bynajmniej za pierwszym czy za drugim razem?

No, właśnie, Bagienniku, życie pisze swoje scenariusze.
PP miał być do "odstrzału", a jednak... Jeszcze nie jestem pewna, czy ta relacja ma dłuższą przyszłość, sporo we mnie niepokoju i obaw, ale ujmuje mnie niejednym. Będę się tylko cieszyć, jeśli uda się na dłuzej.
Pożyjemy, zobaczymy