Długi odbierają mi chęć do życia - Netkobiety.pl

Porozmawiac, przyznac sie, poprosic męża o pomoc.

Zaczęłabym od przyznania się mężowi do wszystkiego.
Nawarzyłaś tego piwa i trzeba będzie teraz je wypić.

Poza tym jak Ty przestaniesz spłacać długi, to komornik będzie miał prawo wejść na Wasz wspólny majątek, więc też i na majątek Twojego męża. Chyba lepiej mu powiedzieć od razu niż potem jak mu komornik zajmie pensję.

Po co te kredyty brałaś? Co kupowałaś?
Idź do jakiejś instytucji, która Ci połączy wszystkie kredyty w jedno i da jedną ratę do spłaty i po prostu to spłacaj. Wywal karty kredytowe, daj sobie bana na chwilówki. Branie chwilówek, żeby spłacać kredyty to najgorsze co może być.
Pracujesz?

Dziękuję wam wszystkim za odzew. To naprawdę wiele dla mnie znaczy. Wiem że najlepiej było by się przyznać ale nie w moim przypadku. Mąż by tego nie zniósł. Myślałam długo nad tym, żeby porozmawiać z teściową. Jest mi bardzo bliska sercu i jedynie jej była bym w stanie się przyznać. Ale nadal nie potrafię tego zrobić bo tak mi wstyd. W dodatku nie chce jej martwić.
Muszę to wszystko ogarnąć i mam nadzieję że w końcu zacznę wszystko regularnie spłacać. Boję się tylko tego telewizora. Jeśli mąż zacznie drazyc temat?
Ja pracuje, zarabiam, ale pieniądze przelewam na konto męża, więc muszę bardzo kombinować, żeby co miesiąc płacić ratę. A skąd długi? Zaczęło się już na studiach, miałam mieszkanie po tacie, które stało puste, powstał niewielki dług za czynsz. Potem studia. Potem pożyczka w banku. Potem nasz ślub, gdzie musieliśmy szybko odłożyć pieniądze na nasze wesele, bo nie mieliśmy od nikogo pomocy, a ciągle było coś. A to samochód do naprawy, a to ubezpieczenie, a to kosztowne leczenie zęba. Zadluzylam się dla nas. Brne w tym już tak głęboko i długo, że nie jestem w stanie przyznać się mężowi. wybaczcie ale naprawdę nie jestem w stanie. Dziękuję wam za każde słowo, i za to, że mnie nie zlinczowaliscie i że mnie nie oceniacie. Tak wiele to dla mnie znaczy. Czuję że nie jestem sama i może jakoś z tego wyjdę?

No tak, miałaś długi - dlatego najlepiej zaciągnąć się dalej na wesele. Szkoda gadać.
Związek budowany na kłamstwie jest mało warty. Mąż się dowie i zostawi cie, ale nie przez długi, a kłamstwa. I przelewanie swojej wypłaty na jego konto, absurd.

1.   Dlaczego swoją wypłatę przelewasz na konto męża? Nie msz własnych pieniędzy? Jak sie rozliczacie w ogole? Kto robi zakupy, płaci rachunki?
2.   Co się stało z mieszkaniem "po tacie"? Dalej stoi puste, jest sprzedane czy wynajete i co z pieniędzmi z tego mieszkania?
3.  Jak mozna naprawiać samochód, leczyć kosztownie zęby itd. i nie spodziewać sie, że to kosztuje? Jak mężowi się zdawalo, skąd bierzesz na to pieniądze?
4.  I w końcu; co mąż robi z waszymi pieniędzmi, jesli nawet telewizor chce kupowac na raty?

Dla mnie zawsze jedynym bodzcem do tego, aby się nie zadlużać było brać więcej pracy. Może weź jakąś dodatkową pracę po godzinach, nie wiem... sprzatanie jakiegos biura, albo przedszkola, poszukaj czegoś. Ważne, zeby nie była to zbyt ciężka praca i abyś zarobiła kilka zlotych, które BĘDĄ TYLKO TWOJE. 

Myślalaś o takim rozwiązaniu "na już?" A o reszcie trzeba naprawdę porozmawiać, bo to mi jakoś na zdrowe relacje w twoim malżeństwie nie wygląda.

Mam wrażenie, że nie mówisz o kłopotach finansowych mężowi na beżąco, bojąc sie jego reakcji. Starasz się ochraniać go przed każdym problemem, a to na dłuższą "metę" nie da się.

Musisz w końcu dojrzeć do tego, aby każdą problematyczną sprawę, czy jakiś problem finansowy omówić z mężem i go nie oszczędzać, w końcu jest dorosły. Branie czegoś na raty dla mnie zawsze było lekko mówiąc nierozważne. Zwłaszcza jak sytuacja z pracą twojego męża jest dość nieklarowna.

Jeśli nie chcesz mówic mężowi, to naprawde znajdź dodatkowe zajęcie. Teraz przed świętami jest dużo ogłoszeń dot. sprzatania, mycia okien itp. W tym czasie szukaj czegoś lepszego, może  w ogóle lepiej płatnej pracy. Jednak na początek, aby zapłacić choć  najpilniejsze długi powinno wystarczyć. Nie wiem jak to jest z chwilówkami, ale mam wrażenie że jeśli porozmawiasz, przedstawisz swoją sytuację i poprosisz o prolongatę terminu spłaty, albo o odroczenie czy jak to się nazywa, to chociaż nie będa cię "ścigać" i będziesz miala szansę zacząć z długu wychodzić.  Tylko musisz się "sprężyć" i nie uciekać przezd problemem, tylko się z nim zmierzyć.

Wyjśc naprawdę jest sporo, bo to nie są z pewnością jakieś powalające kwoty idące w setki tysięcy złotych. Wszystko można opanować tylko trzeba chceć i trzeba pomyśleć. I nie czekać na cud, tylko działać Dasz radę, tylko zacznij od dogadania się z wierzycielami. Oni naprawde wolą, abyś przyszla i ustaliła jak będziesz spłacać raty, niż uciekała przed problemem. W końcu dosteniesz komornika i dojdą ci dodatkowe , wcale niemałe koszty. Weż się w garść i działaj .  Nie z takich problemów ludzie wychodzili.

Może to jest dobre wyjscie, tym bardziej że autorka wbrew pozorom nie ponosi winy sama za te długi. Mąż chyba umie liczyć i mógl zauważyc, że saldo jakoś dziwnie zawsze wychodzi na plus. Zwłaszcza po tym, jak się "przejmie" i idzie na kilka dni przespać problemy finansowe.

Powiedz mężowi jak najszybciej.
Wytłumacz na co poszły te pieniądze.
Powinien zrozumieć, że większość poszła na wasze wspólne potrzeby i powinien pomóc w spłaceniu tego.
Choćby oszczędzając na swoich potrzebach.
Telewizor nie jest konieczny do życia, można się bez niego obejść a już część długu będzie spłacona.

Tu nie chodzi o długi. Chodzi o kłamstwo. Okłamywała go już przed ślubem, jak się dowie, to może być różnie.

oczywiscie ze o klamstwo, dlugi swoją drogą, znam gorsze rzeczy niz rata 500zl, chodzi tu o zaufanie:(
co do kredytach na wesele to ten temat pomine bo zgrzesze, dodam tylko ze mam kolezanki z trenami na 10 metrow, z kredytem lub pozyczka,zanim splacili to rozwod na cztery fajery byl,szkoda kasy brac na jakies wesela, mozna sie obyc.

Tren to przedłużenie sukni, takie, co ciągnie się po ziemi .

Ale dlaczego zataiła pierwsze długi? Czego się bała?

Dziękuję, jest dokładnie tak jak piszesz, to ja próbowałam ochronić męża przed problemami i nawet nie wiem w którym momencie straciłam nad tym kontrolę.
Dziś staram się ogarnąć sytuacje chociaż jestem w pracy, wzięlam się po prostu za to tak jak piszesz i mam już pewien plan tylko muszę być w nim konsekwentna to wtedy mi się uda. Wierzę w to że się uda. Na początku chce się zmierzyć z tym wszystkim a nie od tego uciekać. Chociaż kosztuje mnie to wiele nerwów, odbiera chęć do życia, sprawia że czuję lęk. Prawie w ogóle się nie uśmiecham, nie mam na nic chęci, ciągle o tym myślę. Jestem młoda a nie ma we mnie życia. Dziękuję za słowa otuchy, że naprawdę mi się uda. Wierzę w to. Małymi krokami do przodu.

Ciężar kłamstwa jest niesamowity. Cieszę się że mogłam się tutaj wygadac, bo nikt o tym nie wie, nikt. Duszę to w sobie sama. Najgorsze jest poczucie winy, że sama sobie jestem winna, że można to było inaczej załatwić.

Majka, przestań się non stop obwiniać, bo aktualnie to już niczego sensownego do tematu nie wnosi. Nie jesteś jedyną, która na własne życzenie narobiła sobie problemów. Czasami brakuje człowiekowi wyobraźni albo poniesie go ułańska fantazja... Trudno. Teraz trzeba wziąć się w garść i zrobić porządek z tematem. Myślałaś o dodatkowej  pracy w weekendy lub wieczorami ?  Może nawet w Twoim miejscu pracy. Pytałaś może ? W mojej miejscowości np.Biedronka bardzo kusi reklamą pracy na dogodnych dla pracownika warunkach...do tego stopnia, że sama zaczynam się zastanawiać, czy sobie u nich aby nie dorobić.  Teraz naprawdę jest niezły czas na znalezienie dodatkowej pracy. Gdybyś znalazła dodatkowe płatne zajęcie oraz ułożyła jakiś sensowny plan wyjścia z długów, to może łatwiej byłoby Ci porozmawiać z mężem ? Z jednej strony przedstawiłabyś mu swój problem, ale z drugiej mogłabyś się podeprzeć jakimś planem wyjścia z kryzysu... Może byłoby Ci emocjonalnie łatwiej.

Jednego jestem pewna - jeżeli zechcesz wyjdziesz z tego. Najważniejsze to wziąć się w garść, następnie poszukać dodatkowej pracy i ewentualnych oszczędności w codziennych wydatkach. To oszczędzanie nie będzie trwało wiecznie. Przetrzymasz. Nie z takich problemów ludzie wychodzą jak chcą A w TV nie ma nic sensownego do oglądania... nowy telewizor może poczekać

Też miałam zapytać w czym tkwi problem, bo dla mnie większym byłoby pamiętanie, by przelać kwotę, którą za chwilę będę musiała wybrać z czyjegoś konta. No chyba, że to odbywa się tylko raz w miesiącu, co i tak nie zmienia faktu, że takie rozwiązanie jest dla mnie niezrozumiałe. W ogóle finanse w tym małżeństwie są dla mnie jednym wielkim znakiem zapytania.

Majko, żyjesz w stresie, który zafundowałaś sobie na własne życzenie. To co jest teraz jest już tylko konsekwencją pierwszego zatajenia długów, ale o tym wiesz, niepokoi mnie natomiast, że już zaczynając planować z mężem wspólne życie kreowałaś się na kogoś innego niż byłaś - dlaczego?