rozstanie po ponad 8 latach. Niby znasz człowieka, a nie znasz... - Netkobiety.pl

Twoje rozstanie dla niego wydaje sie byc wybawieniem, ale skoro po 8 latach razem dla niego wazniejsi byli kumple to nie lej lez, tak mialo byc, dla ciebie pora na znalezienie wartosciowego partnera, a nie smarkacza

Nie stworzysz relacji sama za dwoje, moim zdaniem ty zrobilas tyle ile moglas, dalas mu ostrzezenie, czas na to aby to on zaczal sie starac, skoro wasze 8 lat to dla niego nic, to pora na samodzielne zycie, to na pewno bolesne, ale on swoim zachowaniem pprzygotowal cie do tego, odchorujesz to zerwanie, ale traktuj to jako szanse na nowe otwarcie, na stworzenie prawdziwej relacji z kims wartosciowym a nie rozkapryszonym dzieciakiem, bo tak dla mnie on sie zachowuje

To zrozumiałe, że po tylu wspólnych latach ciężko jest Ci się pogodzić z rozstaniem, ale niestety stało się ono faktem. Jeśli powiedziałaś "A", to nie pozostaje Ci w tej sytuacji powiedzieć "B", czyli zaakceptować zakończenie związku. Rozstanie na próbę, czy dla postraszenia partnera jest niepoważne. Ty jednak miałaś powody. Jego zachowanie wyraźnie świadczy o tym, że przestało mu na Tobie zależeć. Tylko Twoje chęci do ratowania związku nie wystarczą.
..."bo zniechęciłaś mnie do siebie" - to tylko wymówka i próba zrzucenia odpowiedzialności za rozstanie na Ciebie.
Najgorsze, co mogłabyś zrobić w tej sytuacji, to skamlenie teraz u jego drzwi, szukanie kontaktu, zmuszanie go do rozmów, analizowanie "dlaczego?" i prośby o szansę, czy reanimowanie trupa, jakim stał się Wasz związek.
Odpuść, pogódź się i nie upokarzaj przed nim.

Nie przeprosi i nie zatęskni. Tu nie w rozstaniu jest problem.
8 lat to długo. Mieliście jakieś plany na przyszłość? Po ile macie lat?

8 lat związku to zmęczenie materiału, nuda, codzienność. Jeżeli nie ma rozwoju w kierunku małżeństwa (w jakiejkolwiek postaci), założenia rodziny itd, to każdy związek się po czasie posypie.

Po ile macie lat?

Jest możliwość że jak mu nie wyjdzie z inną panią to wróci potulnie. Jest też wersja że jak zobaczy że straciłaś nim zainteresowanie i może Cię stracić, a co gorsze że inny może Cię posiąść , to zrobi wiele aby do tego nie doszło. Ale w obu przypadkach byłby to powrót raczej nietrwały. Tak czy inaczej, najlepiej obecnie nie okazuj mu zainteresowania, nie odzywaj się, nie proś o zainteresowanie, jest duża szansa że sam się odezwie.

8 lat to długo, ale po co ciągnąć swoje cierpienie na siłę do 9, do 10 do 11? To jeszcze dłużej niż 8. Jak to utniesz na zawsze, to za rok może będziesz całkiem wolna i szczęśliwa, a może już w kolejnym lepszym związku. Kochasz go, przywiązałaś się, ale nie chciałaś znosić złego traktowania i zrobiłaś pierwszy krok - brawo. Facet zamiast próbować naprawić związek, zachowaniem pokazał, że mu kompletnie nie zależy, że wydaje mu się, że jest święty i jeszcze ma wymówki w Twoją stronę?
Może i wróci, może będzie jeszcze prosił o wybaczenie i uświadomi sobie coś, ale jest też ogromna szansa, że po prostu się wyzwolił z przechodzonego związku i koniec. No i jest dodatkowa ogromna szansa, że może spróbować wrócić tylko "dla wygody", no i tu jest gwarant, że to będzie na krótko i rozwali Cię tylko jeszcze bardziej. Ja bym próbowała działać z myślą "mój związek się zakończył, koniec tematu", nie gadać z nim, nie roztrząsać, ochłodzić własne emocje jak tylko można i iść dalej.

Jeśli za jakiś czas przyjdzie "się prosić" i stawi temu czoła, przyzna się do winy (bez przerzucania odpowiedzialności), a Ty dalej będziesz rozważała jakąś odbudowę tego związku to z gigantyczną ostrożnością i nieufnością można spróbować do tego podejść. Ale jak do jeża! I tak, żeby nie było w tym wielkiej "wygody" dla niego. Nie chciał się starać w związku gdy miał Cię bliziutko, niech teraz udowodni, że potrafi i stara się bardziej na dystans, na randkach bez mieszkania razem, bez wskakiwania Ci do łóżka - tak jak pewnie zaczynał się Wasz związek. Niech adoruje i buduje od nowa to co zepsuł. Jak mu zależy do przetrwa, jak wrócił dla wygody to się szybciutko ewakuuje, bo to już nie będzie wygodne. Tylko to szalenie ryzykowny wariant, bo tu nie możesz mu się rzucić w ramiona przy pierwszych przeprosinach, dopóki nie udowodni (czynami, słowa często nic nie znaczą), że faktycznie coś przemyślał. Jak czujesz, że nie dasz rady to nie ryzykuj, bo ten wariant to trochę niebezpieczna gra dla Ciebie

Nie jest dziwny, tylko niedojrzały. Zerwał z tobą i teraz jak dziecko z przedszkola zwyczajnie boi się rozmawiać, bo boi się konsekwencji tego co zrobił. W tym wypadku  konsekwencją dla niego bylaby rozmowa z tobą i wyjasnienie ci przyczyn jego zachowania. Wciąż chcesz wiedzieć, dlaczego posunął się do tego, drążysz temat, zastanawiasz się, pytasz na forum a w realu pewnie chcesz usłyszeć  ten powód od niego. To go przytlacza, on nie chce się tłumaczyć, nie chce na tan temat rozmawiać, bo możliwe że sam nie zna tego powodu.

Coś się wypaliło, skończyło i mimo że bardzo ci na zależy na tym chłopaku, to niczego sama nie zmienisz, bo do tanga trzeba dwojga. Jesli on nie chce, ma inne priorytety i cele, to nie nagniesz rzeczywistości do swoich marzeń i pragnień i pogódź sie z tym.

Czas żebyś staneła twarzą w twarz z prawdą i przyjęła do wiadomosci, że wasz związek nie istnieje, ale to nie jest koniec świata. Popraw koronę i hajda do przodu, tyle życia przed tobą, tyle masz do zrobienia. Pisalaś, że szukasz pracy... Nie zaniedbałaś tego tematu? A szkoła?... W końcu masz dopiero 20 lat. Wszystko jeszcze przed tobą i ten właściwy związek także.