Mąż "zdradza" mnie z naszą córką!! - Netkobiety.pl

Zazdrośnicą to trochę jesteś ale mąż też przegina

Myślę, że zacząć trzeba od poważnej rozmowy. Powiedz mężowi, co Ci się nie podoba i jak się wtedy czujesz. Jeśli nic się nie zmieni, to może warto odwiedzić specjalistę.

On sobie nawet może nie zdawać sprawy z tego, że przesadza.
Więc najpierw należy mu powiedzieć, które jego zachowania sprawiają ból, zawód i zazdrość.
Potem powiedzieć, czego się od niego oczekuje w związku z tym.

To teraz już wiesz jak się czuje większość mężczyzn po urodzeniu dziecka gdy schodzą na dalszy a raczej ostatni plan bo dzidzia najważniejsza. No wiesz pieluszkowe zapalenie mózgu itp. Wtedy mężczyzna nie ma nic do gadania tylko ma pracować na utrzymanie i wychowywać. Jego rozterki i problemy się nie liczą bo jest dziecko. Nawet teściowa jest wtedy wyżej w hierarchii niż on.

Po prostu twój mąż ma pieluszkowe zapalenie mózgu. Współczuję ale bez silnego wstrząsu będzie tylko gorzej. Miałem taki przypadek w rodzinie. Skończyło się tym, że odtrącona kobieta zdradziła swojego męża aby zwrócić na uwagę na siebie. No cóż skończyło się rozwodem. Jak tak dalej pójdzie to u ciebie będzie podobnie.

Rany, nikt nie przychodzi po poradę bo mąż kocha dziecko. Autorka musi czuć się bardzo źle w tej sytuacji. Są tacy ludzie, którym odbija po narodzeniu dziecka ale czas robi swoje i wracają do „normalności”, tutaj córka ma 3 lata. Wynoszenie dziecka i ignorowanie żony w tym samym czasie jest zle, robi z dziecka pępek świata i tylko czekać aż córka będzie rywalizować z mamą. Mama czegoś zabroni, tatuś pozwoli. Tylko czekać aż usadzi córcię z przodu na fotelu, a mamę na tył auta;).

To wcale nie taka zadość że to kobieta schodzi na drugi plan... Ja czuję zupełnie to samo, a drugie w drodze..

Może jednak problem leży gdzie indziej, zanim ten mąż zostanie tu okrzyknięty zboczeńcem..
Gdyby przychodząc do domu obu swoim Paniom okazał tyle samo atencji, to może nie byłoby problemu?
A gdyby to był syn i miałby na jego punkcie bzika?

Może po prostu mąż tak żle zareagował na poród, ciążę? Czujesz się kochana i pożądana poza tymi relacjami z córką, gdy jesteście sam na sam?

Niby w jaki sposób Ci przeszkadzam?

Jak chcesz porozmawiać bez innych osób w wątku to jest priv?
Lub mnie raportuj, jak czujesz się urażona- sorry, żenujący post..
Nawet Cię nie zacytowałam  I wcale nie miałam na myśli tylko Twojej wypowiedzi

Ale że małżeństwo nie ma sensu, bo ojciec zajmuje się ukochaną córką? Według mnie autorka pisze histerycznie.

OOOOO I TO JEST POMYSŁ! Kurcze, nie jesteś jedynie gosposią i matką.. Skończ z tym jego punktem widzenia bo kurka wodna to nie jest normalne. Jak jest taki ą i ę to idź do pracy, niech się odnajdzie w takiej rzeczywistości, gdzie ty też jesteś osobą wolną od domu.

Dzieci małe i większe też są "winne" czarują rzucają uroki najpierw nieświadomie potem doskonale wiedzą co robią
mają swoje za uszami nawet dwudziestolatki niby dorosłe,niezależne, samodzielne

Z psychologicznego punktu widzenia, dziecko podświadomie chce by tatuś zostawił mamusie i pojął ją za żonę. W zdrowych rodzinach, ojciec stawia matkę wyżej od córki i dzieciak przegrywa tę bitwę. Jeśli to się nie wydarzy, dziecko w przyszłości będzie miało problemy ze sobą, partnerami itp.

Wychodzi na to, że droga autorko, wzywa Cię praca i szersze życie poza domem.
Nie obiadki, kupki, zupki, pranie sprzątanie i gotowanie, a żłobek/przedszkole dla córki a dla Ciebie praca. I podział obowiązków po równo.
Wszak możesz postawić się na miejscu męża i wrócić z pracy wołając "stary, co na obiad?", a wyściskać córkę jako księżniczkę i zabrać ją na lody. Potem balety na mieście, kosmetyczki, fryzjerki i wspólny z córką basen. A stary przy garach w domu.
To tak żartobliwie było, ale czasami trzeba odpuścić jakąś część domowych obowiązków. Czasami trzeba sprawić, żeby mąż zatęsknił. Czasami nie warto być na każde skinienie męża.

No, ale zanim zdecydujesz się na taką reorganizację życia, porozmawiaj z nim i zataśtaj go do terapeuty.

Coś w tym jest ale ja postanowiłem zaufać przyrodzie jak zobaczyłem pierwszego chłopaka mojej córki.No wiecie ewolucja te rzeczy naturalna selekcja itp itd.
Pomyślałem że natura jednak nie może być taka okrutna i się nie wtrącałem gęba na kłódkę - peace.
Podobno karma jest wredną suką więc i to było powodem żeby czekać cierpliwie .
Długo nie trzeba było czekać nawet rozważałem zakup wilczarza irlandzkiego jakby co ,ale one takie słodkie i naprawdę olbrzymie.
Nie było potrzeby bo któregoś dnia słyszę z ust mojej córki słowa skierowane do chłopaka :"Zabić Cię kretynie to mało" no i skończyło się wtedy .
Mądre dziewcze  a u mnie - peace zero tryumfu na facjacie.

Każdego nie tylko tego pierwszego

Jeśli chodzi o jakieś zapędy pedofilskie męża do córki to jestem na 100 % pewna, że nigdy takie coś nie będzie miało miejsca.

Mała śpi sama, a kapię ją ja i wszystkie inne czynności pielęgnacyjne robię ja.
Tam też pojawiły się pytania o pracę. Otóż pracuję, ale wracam szybciej do domu niż mąż, dlatego zajmowanie się domem i gotowanie obiadu jest na mojej głowie.
Przeczytałam mu kilka waszych wypowiedzi. Najpierw był zły, że szukam porad w Internecie zamiast z nim porozmawiać. Tylko że jak wczesniej coś mówiłam na ten temat to było, że wymyślam. Najbardziej go zszokowalo to, że pisaliscie, że mam uważać, bo może mam pedofila w domu. Każdy z Was miał prawo tak pomyśleć, ale to nie w tym był problem. Mąż powiedział, że on chce żeby córka miała lepiej niż miał on sam w dzieciństwie. Pisałam nawet na forum o jego relacji z ojcem kilka lat temu. Mówiąc w skrócie  jego ojciec nigdy nie szczedzil mu wyzwisk, wymagań i według niego wszystko co zrobił mąż było skazane na porażkę. Maz chciał po prostu być dla córki lepszym ojcem niż był jego ojciec. Mam nadzieję, że tym razem zrozumiał swoje zachowanie, bo jeszcze nigdy tak szczerze nie rozmawialiśmy.

maggie93 jesteś młodziutka i taka mądra to  moja refleksja po przeczytaniu Twoich wcześniejszych postów tyle przeszliście w przeszłości "przebojów" z teściami a Paweł z ojcem daliście sobie radę wspólnie .Łatwo to Ty się nie poddajesz nawet jak jest ciężko.
Autentycznie się wzruszyłem.
Nie pozostaje mi nic innego jak życzyć Wam wszystkiego najlepszego przede wszystkim zdrowia.Wyjdziecie i z tego kryzysu mam takie przeczucie 
Bardzo go kochasz tego swojego Pawła nie mam wątpliwości .
Pozdrowienia i trzymajcie się
Ja to mam naprawdę Paweł na imię

Mąż powinien sobie uświadomić, że kochać też trzeba mądrze, bo nadopiekuńczość również może zrobić dziecku krzywdę, nawet jeśli jego intencje są szczere i dobre. Życie nie jest usłane różami, trzeba umieć sobie z nim samodzielnie radzić, a człowiek, któremu ktoś usuwa spod nóg wszystkie przeszkody, zwykle tego nie potrafi.