Jak sie odkochac, oboje mamy rodziny - Netkobiety.pl

Przemyśl dobrze wszystkie za i przeciw.
Zastanów się, czy warto.
Co zyskasz? Co stracisz?

Weź kartkę. Przedziel na pół i wypisz. Plusy i minusy tej nowej relacji. Potem co możesz zyskać, a co możesz stracić.

Na koniec zrób podsumowanie.
Wyłącz krocze i emocje, włącz racjonalne myślenie.
Nie ma, że nie umiesz. Musisz. Bo za chwilę rozwalisz swoje życie i dwie rodziny.

Chyba, że jesteś singielką, wtedy róbta co chceta. Chyba, że masz resztki moralności.

Lubią czuć się potrzebne. Taki kompleks Zbawiciela.

Oboje mamy rodziny.
Od miesiaca zapisuje wszystko i wiem, ze moge dwie rodziny rozwalic, ale nie umiem przestac o nim myslec. To spadlo na nas jak grom i nie daje racjonalne myslenie. Bo mowimy jedno a robimy drugie...

To bardziej religijne uzasadnienie. Naszą Autorkę ciągnie do łajzy oszukującego swoje dzieci i żonę - jak ćmę do ognia.

Bo dla niej on nie jest łajzą. Jeszcze nie.

Co zrobić? Jeśli naprawdę chcesz się "odkochać" to przestań się kontaktować. Zablokuj numer, nie dzwoń, nie pisz. Taki detox.
Inaczej to nic z Twojego chcenia nie wyjdzie i tylko będą cierpieć niewinne osoby.

Normalnie. Zerwać kontakt całkowicie, żadnych smsów, żadnych rozmów, żadnego Messengera, zero spotykania się. Blokujesz wszędzie i zajmujesz się swoją rodziną. Zrobisz to? Nie zrobisz. Bo nie chcesz.

Jak razem pracujecie, to zmieniasz pracę.

Dopoki nie poczulam tego co czuje teraz do drugiego mezczyzny bylo miedzy nami bardzo dobrze. Nie klocilismy sie, lubilismy spedzac ze soba czas, lubilismy rozmawiac ze soba. Jedynie seks zszedl na drugi plan, sama nie wiem czemu? Dziecko, praca, zmeczenie... Zaczęliśmy sie w tej kwestii oddalac, ale jakos zadne nie probowalo nawet inicjowac zblizen, po prostu kladlismy sie obok siebie i zasypialismy.
Pisze to wszystko w czasie przeszlym bo właśnie oddalilam się i czuje sie cholernie nie fair, bo nie mysle o nim tylko o tym drugim, patrze na niego i malo co czuje, chyba tylko wstyd że moje uczucia naleza teraz do innego. Malo z nim rozmawiam, unikam przytulenia...  I tak masz racje chyba mnie w tym wszystkim bardzij irytuje, te zachowania ktorw kiedys byly smieszne dzis wkurzaja...
Z kolei jaknjestem blisko tego drugiego, slysze jego glos to serce wali mi jak szalone i rozlewa sie we mnie cieplo. Moglabym rozmawiac z nim godzinami, jak jestesmy blisko to czuje ze odzywam i jestem szczęśliwa. Dzis zaczelam urlop i czuje ze to beda najgorsze dwa tyg, bo jak ukrywac to wszystko co się we mnie dzieje? Jak zatrzytmac lzy...

Ciągle doradzam dziewczynom i kobietom,  żeby się ogarnęły. Bo rozwalą sobie rodzinę, bo skrzywdzą siebie, dzieci i męża. I jak grochem o ścianę.
Tym razem inaczej:
- najpierw zastanów się dla czego, akurat ten facet. Co on sobą prezentuje, jaki ma status majątkowy, jak bardzo jest zabawny, elokwentny itp. Co ma w sobie takiego, czego nie ma mąż, że jesteś jak ta śnięta ryba na haczyku i Cię "ciągnie". Może się tylko nudzisz?
- potem bzyknij się z nim siłą rozpędu (całe 20 minut. Maks 40 w łóżku)
- potem będziesz żałować i wyspowiadasz się z tego mężowi. Albo dowie się o tym przy okazji.
- a potem będzie już ciekawie: najpierw wypominanie  że puściłaś się i jesteś ku..ą, żal, kłótnie, krokodyle łzy, awantury o dzieci, o kasę. Wywalanie z domu, separacja, rozwód z twojej winy, walka o dzieci, o alimenty itd. itp. Około 2 lat bujania się z powodu tego, że byłaś jak śnięta ryba na haczyku.

Podoba Ci się wizja? Jeśli nie, to się ogarnij.
I nie, nie ma, że się nie wyda, że będziecie tacy cwani i sprytni, że nikt się nie dowie. Będą wiedzieć WSZYSCY w waszej pracy a poczta pantoflową i reszta społeczeństwa. Tego nie da się ukryć.

Bardzo mądre powiedzenie 

Ochłoń. I spróbuj sobie to wszystko zracjonalizować. Po pierwsze, to jest na razie tylko fascynacja drugim człowiekiem. Nie znasz go tak naprawdę, nie żyjesz z nim, nie widzisz w codziennych sytuacjach innych niż praca. Nie znasz jego wad, znasz i widzisz jedynie zalety. Tę fascynację wywołał jakiś czynnik, mniej lub bardziej ukryty. Spróbuj dojść do tego, sama przed sobą, co to jest. Pociąg fizyczny? Jego osobowość? Inne? Po drugie, weź pod uwagę,że nie wszytko zależy od Ciebie. Po drugiej stronie barykady jest właśnie on i jego życie. Nie jesteś w stanie przewidzieć jego prawdziwych intencji oraz planów.

Tak jak pisała @Cyngli - zrób taki rachunek zysków i strat przez pryzmat faktów, nie emocji.

Tak gromy są obowiązkowe tak samo jest z "prawem do szczęścia" nawet po trupach i opatrznie pokrętnie rozumianym"zdrowym egoizmem"( cała filozofia skrywanych romansów) to "było silniejsze" "na uczucia nie ma się wpływu" "miłość nie wybiera " itp to wszystko się powtarza .

"Nędzny ja człowiek" zdarza się że to opętanie nawet.

Amen.
Dwie sprawy - w pierwszej kolejności trzeba sobie jasno postawić pytanie czy naprawdę chcemy się odkochać, czy tylko pozbyć niewygodnego poczucia, że robi się coś nieetycznego.
Jeśli to pierwsze - potrzebne są drastyczne środki - absolutny koniec kontaktu, ze zmianą pracy włącznie. Da się, wiem z doświadczenia.
Jeśli to drugie - wszelkie zabiegi są na nic. Prędzej czy później coś pieprznie, choć wtedy raczej bardziej zaboli.

Decyzję czy ma z tym uczuciem walczyć czy nie - powinna podjąć sama. Jeśli zależy jej na małżeństwie - owszem, musi poszukać przyczyny dla której obejrzała się za kimś innym, ale bezwzględnie też musi zwalczyć to uczucie.

Jak się odkochać?

1. Skasuj wszystkie rozmowy, zdjęcia, wspomnienia które fizycznie macie.

2. Urwij całkowicie kontakt.

3. Nie podglądaj na mediach społecznościowych.

4. Unikaj miejsc w których możesz go spotkać.

5. Przygotuj się na kilkutygodniowy odwyk i chodzenie po ścianach.

6. Zajmij cały swój czas od rana do wieczora czymś co mocno zabierze Twoją uwagę od myślenia o nim. Najlepiej jakbyś wieczorem wracała padnięta tak żebyś nie miała siły na nic.

7. Nie rozmawiaj z nikim na jego temat, nie pytaj się nikogo o radę, w ogóle nie poruszaj tego tematu z nikim.

I jak autorko, już po czy jeszcze się wahasz. Dlaczego przeczówam że zaszalałaś zdradzając fizycznie (inna zdrada już jest) bo to takie schematyczne. Było fajnie, ekscytująco, cudownie, bajkowo ...... , a czy masz jakieś wyrzuty ? wątpliwości, przemyślenia co dalej ??? Bo dalej musi być pomijając fakt kontynuowania ,,wielkiej miłości" , są opcje 1) zaprzestajesz na jednym skoku i starasz się naprawiać swój jeszcze związek modląc się by się nie wydało 2) żujesz dniem dzisiejszym czyli romans w rozkwicie i rozwoju 3) mówisz o wszystkim mężowi (całą prawdę ) i niech on decyduje co dalej (rozwód albo bezsensowna próba naprawy związku ) 4) odchodzisz od męża i składasz papiery o rozwód. Pewnie jeszcze z niejedną możliwość schematycznego działania napiszą tutaj na forum. W zasadzie odczówam takie wrażenie że na tyle już ,,popłynełaś"  z zauroczeniem że liczyłaś na jakieś usprawiedliwienie na foróm albo wskazówki jak to robić by wszystko było códowne (mąż w nieświadomości, kochanek codziennie do uniesień i motylków ). Kolejna zakręcona co jak ćma w świece leci zostanie przemaglowana przez życie i nic nie jest wstanie tego odmienić. Jedno muszę Ci przyznać , miałaś odwagę pisać na foróm podświadomie wiedząc że będziesz ,,prostowana" .

A ja się zgadzam.
Na pewno fizyczne odcięcie się dużo daje - mam tu na myśli zerwanie kontatu czy ograniczenie go do minimum.
Jednak samo odcięcie się bez przyjrzenia się swoim uczuciom spowoduje wewnętrzne napięcie, którego skutkiem może być niepohamowana tęsknota, niekończący się cykl odejść i powrotów itp. Czasem problem zostanie tylko uśpiony, ale wyjdzie w zetknięciu z kolejnym kandydatem.
Jakaś część populacji podobno lepiej sobie radzi, odcinając się. Możliwe, natomiast ja nie należę do takich ludzi. Muszę przez wszystko przejść, wejść w swoje uczucia tak do granic, przetransformować je i potem wyjść z tego ognia jak Feniks z popiołów - odrodzona, inna.

Też się z tym zgadzam, tłumienie, walka znieczula i zakrywa  ,"lobotomia" amnezja na zawołanie ,to zapominanie,wymazywanie na siłę tylko wzmacnia myślenie i pewne uczucia, które znowu się tłumi i próbuje zwalczyć wypierając po za tym to iluzje .
Odcięcie jest istotne fakt tylko to początek początku ,działanie też ma znaczenie żeby nie wpaść w nałóg użalania się nad sobą i rozmyślania , stawienie czoła emocjom wszystkim, przeżycie ich od początku do końca też ważne bo nie da się uciec od siebie od tego jak się myśli i jak się czuje.

Temat moi drodzy jest z przed roku tak nawiasem mówiąc Autorka chyba się nie odezwie .

Zwykłe porównanie np. do rozciągania gumy, temat dotyczył wypierania uczuć - wypierane często wracają z podwójną siłą. Oczywiste jest ucięcie kontaktu a nie dalsze karmienie swoich uczuć.

Tak, opieram to na własnym doświadczeniu. Żeby wróciły potrzebny jest odpowiedni wyzwalacz który ciężko określić i przewidzieć. A propos zmieniania w inne uczucia - prawda, tylko nie do końca są to pożądane uczucia.

Śmiem postawić tezę, że takie zjawisko może mieć miejsce tylko w przypadku jeśli pustki po danym uczuciu nie wypełni inne. Np. jeśli pokochasz kogoś o kim chcesz zapomnieć, to uczucie może do Ciebie wrócić tylko wówczas, jeśli w międzyczasie nie doświadczysz podobnego uczucia względem kogoś innego. W przypadku bohaterki wątku - taka sytuacja oznaczałaby że jej małżeństwo (do którego, jak rozumiem chce wracać) jest fikcją.

Zgoda. Niewygodna miłość może przekształcić się w poczucie porażki, błędu bądź wstydu.

Nie jestem zwolennikiem wypełniania wewnętrznej pustki inną osobą - w ogóle jakąś osobą. Takie działanie prowadzi do współzależności w związku a potem powstają kolejne tematy na tym forum w stylu "jak sobie poradzić po rozstaniu". Osobiście doszedłem do stanu w którym jestem sam, ale nie czuje się samotny i większość ludzi mówi mi że to niemożliwe, że TRZEBA mieć kogoś by być szczęśliwym, ale czy nie może to być np. widok zachódu słońca nad morzem? Zresztą każda osoba to oddzielna historia, człowiek do pewnych wniosków musi dojść sam i ból często jest w tym najlepszym katalizatorem.

Zgoda, choć chyba nie do końca jasno powiedziałem o co mi chodzi. Miałem wypełnienie pustki po jakiejś emocji - inną emocją. Nie koniecznie taką samą. Pustkę po uczuciu do partnera może skutecznie wypełnić inna pozytywna emocja, np. satysfakcja z pracy, ekscytacja nowym hobby, wartościowa przyjaźń.

Pełna zgoda. Po mojemu - nie masz dziś poczucia nieszczęścia bo właśnie miejsce tamtych emocji zajęły w Twoim życiu jakieś inne.
Prawda jest taka że życie nie znosi pustki, ale jednocześnie jest jak słoik, który czymś trzeba zapełnić, ale czy to będzie woda, piasek czy mieszanka jednego i drugiego - to już ma znaczenie drugorzędne.

Bardzo mi żal Twojego męża.

Złamiesz mu serce, zniszczysz go.

Już nigdy nic nie będzie takie samo.

Masz fantastycznego męża, który czeka na decyzję, a nie obraża się i ciebie i co nie tylko.

ja mam teorie te gromy to efekt:

- bajek Disneya: przyszedł książę i pocałunkiem rozbudził do życia (ogień)
- filmów i książek jak 50 twarzy Greya lub 365 dni,
- plus wiele seksuolożek miesza Paniom ostro w głowie mówiąc jesteście najważniejsze, masz ochotę na romans to atakuj (na prawdę nawet w książkach tak piszą, oczywiście rozumiem sytuacje gdzie małżeństwo jest martwe z winy obu stron ale z jakiś powodów ono formalnie trwa ale w normalnym życiu), albo miej partnera do seksu, seks jest najważniejszy, na prawdę takie porady dają, oczywiście że kobieta ma swoje potrzeby i sytuacja każdej pary/małżeństwa jest inna ale byłem w szoku jak to czytałem bo to jawna namawianie do zdrady i to przez autorytety naukowe
- brak autorytetów moralnych + brak nastawienia na orke w związku gdzie efekty przyjdą z czasem i tylko jak obie strony mocno popracują nad tematem

Uwielbiam taką argumentację - nie rozumiesz, bo się nie znasz
Na czym się niby nie znam? Nie umiem nazywać czy interpretować własnych uczuć, czy nie zdaję sobie sprawy z tego, że moje dzisiejsze frustracje, to wynik tłumionych dekadę temu uczuć?
Dyskusja była na temat próby świadomego "odkochiwania się", a nie na temat długofalowych, nieuświadomionych, konsekwencji podejmowania tego typu działań. I będę się upierał przy tym że odkochać się można. Tak samo jak można stłumić wiele innych, nawet silnych emocji. Bez wyraźnego wpływu na dalsze swoje życie.

A ja mam jeszcze inną teorię. Wierzymy w gromy z tego samego powodu co wierzymy w przeznaczenie, pana Boga, czy inne siły nadprzyrodzone. Jak sobie człowiek wytłumaczy, że "spadło to na niego jak grom z jasnego nieba" to automatycznie sam sobie daje większe przyzwolenie na to, żeby z tym nie walczyć. Bo to przecież stało się bez jego wiedzy i świadomości. Po prostu na niego spadło i on/ona nie ma na to wpływu. A to totalna bzdura.

Dla mnie jedno z drugim jest silnie związane. Nie uleganie emocjom sprowadza się (oczywiście wedle moich doświadczeń) do ich wygaszania. A przynajmniej w moim przypadku to jedyny, skuteczny sposób, którego skutków ubocznych nie widzę.

Koszmarny infantylizm. Zawsze mnie zadziwia, jak wiele mocno dorosłych, doświadczonych kobiet się na to nabiera.

Gdybym miała "orać" w jakimś związku, to wolałabym dożywotnio pozostać singlem.

Gdy byłam z PP, przekonałam się, jak fajnie, lekko i naturalnie można czuć się z drugą osobą. Nie musiałam orać.
Orałam z mężem i była to orka na ugorze.

To może jeszcze raz Mr_Str4nger po prostu nie jesteś być może neurotykiem,nałogowcem i nie masz depresji oraz  jakichś zaburzeń osobowości - co się ludziom przydarza na całe szczęście.
Mechanizmy,tłumienia ,wypierania to  sposoby samoregenerowania uczuciami,ale jak to w życiu bardzo często dochodzi do zawirowań ,traum,nadużyć w wychowaniu,wpływu toksycznej rodziny,środowiska wtedy mechanizmy np tłumienia,wypierania,zaprzeczania stają się
mocno nadużywane w regulowaniu uczuciami np jedne niechciane uczucia zastępuje się innymi np gniew ,złość często przechodzi w przygnębienie to nie znaczy że złość ,gniew zniknęły one zostały jakby głębiej zepchnięte do pamięci/podświadomości nie ma momentami z nimi kontaktu tam zaczynają przechodzić w urazę a pod wpływem jakiegoś impulsu mogą wybuchać może pojawić się furia,agresja,histeria,lub  mówi się wtedy że wróciły ze zdwojoną siłą ale to może faktycznie nie jest precyzyjne bo opisywanie uczuć jest trudne.
O tłumieniu,chorych emocjach wiele napisano z resztą to nie są wymysły forumowiczów.
Tak w ogóle to dość skomplikowane,nie są to rzeczy proste są złożone, pomimo przeżywania uczuć pewnymi podobnymi schematami to jednak bardzo indywidualna kwestia u ludzi jak regulują emocjami uczuciami.

Stan zauroczenia jest niecodzienny choć naturalny, nieco inaczej funkcjonuje się w nim ma też różne "patologie" to zjawisko.
Bywa że jest ucieczką od " nieszczęścia" i takiego faktycznego lub urojonego.wymyślonego,wzmocnionego.