Kompleksy z powodu ...wysokich zarobków - Netkobiety.pl

Hej. Jestem troszkę przed 30, moj partner 32. Jesteśmy już jakiś czas ze sobą i on i ja myślimy powoli o sformalizowaniu związku. Wszystko mi w nim odpowiada oprócz... no właśnie.. zarobków. M nie zarabia jakoś mało ale ja mimo ze jestem młodsza już zarabiam trochę więcej a będę prawdopodobnie jeszcze więcej. Mam z tego tytułu... kompleksy. Zawsze myślałam o tym ze to facet będzie utrzymywał dom i zapewniał stabilizację a ja będę owszem dokładając ale ta „mniejsza” ciegielke do związku. Dwa- czuje się dziwnie a czasami nawet zazdroszczę moim koleżankom które znalazły sobie facetów którzy zarabiają więcej albo o wiele więcej od nich i to oni są ostoja domu i rodziny. Ani nie jestem brzydka, ani gruba, nieskromnie uważam ze raczej należę do tych ładniejszych i bardziej atrakcyjnych dziewczyn. Mimo to ciagle się zastanawiam dlaczego to właśnie ja nie mogę sobie znaleźć tak ogarniętego faceta jak ona, czemu właśnie ja jestem na tej straconej pozycji „woła roboczego „ i osoby w przyszłości głównie utrzymującej rodzinie. Nie czuje się przez to kobieco, mam wielkie kompleksy i przez to poważnie zastanawiam się czy ten związek „wypali”

Szczerze, ja mam duzo wiekszy problem I bardziej zlozony ale byl moment ze zarabialam w miesiac tyle co moj partner w 5-6. Tez sie zastanawialam I wybralam milosc, nie byl to moj wyznacznik ile zarabial  poki mnie dobrze traktowal I szanowal. Ogolnie jesli go kochasz nie powinnas zwracac na to uwagi, jesli nie do konca to poprsotu znajdz to czego chcesz. Nie trac mozliwosci na zycie o jakim marzysz! I pamietaj by dac mu tez ta sama mowlisc bycia szczesliwym z kims innym! Powodzenia;*

Lady Loka napisał/a:

Zarabiam obecnie na rękę dużo więcej niż mój partner i ani trochę mi to nie przeszkadza i przeszkadzać nie będzie tak długo, jak nasz wkład we wspólne życie będzie równy. To, co mi zostaje jest dla mnie. Ląduje na lokatę albo wydaję na to, co aktualnie potrzebuję żyjemy tak, żeby nie było przepaści i tej przepaści jakiejś wielkiej nie ma. A nie wiadomo co będzie za kilka lat.

Jejku a co to za różnica, ile kto wkłada? Chyba ważne, że oboje coś robicie i wspólnie Wam wystarcza, nie? Po to łączymy się w pary, żeby się WZAJEMNIE wspierać w każdym aspekcie, również finansowym. Teraz zarabiasz więcej, ale jeśli coś się stanie (czego oczywiście nie życzę), że stracisz pracę i nie będzie równego wkładu przez jakiś czas, to on Ci ma podliczać wydatki i może jeszcze naliczyć procent za pożyczkę?  Osobiście nie rozumiem takiego podejścia, przecież to tylko kasa, środek do życia a nie cel sam w sobie. Kochacie się? Jest Wam razem dobrze? To po co liczyć kto co ile i kiedy... Miłość jest bezinteresowna. Przykro mi jest, gdy czytam takie wątki.

Whitetree napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Zarabiam obecnie na rękę dużo więcej niż mój partner i ani trochę mi to nie przeszkadza i przeszkadzać nie będzie tak długo, jak nasz wkład we wspólne życie będzie równy. To, co mi zostaje jest dla mnie. Ląduje na lokatę albo wydaję na to, co aktualnie potrzebuję żyjemy tak, żeby nie było przepaści i tej przepaści jakiejś wielkiej nie ma. A nie wiadomo co będzie za kilka lat.

Jejku a co to za różnica, ile kto wkłada? Chyba ważne, że oboje coś robicie i wspólnie Wam wystarcza, nie? Po to łączymy się w pary, żeby się WZAJEMNIE wspierać w każdym aspekcie, również finansowym. Teraz zarabiasz więcej, ale jeśli coś się stanie (czego oczywiście nie życzę), że stracisz pracę i nie będzie równego wkładu przez jakiś czas, to on Ci ma podliczać wydatki i może jeszcze naliczyć procent za pożyczkę?  Osobiście nie rozumiem takiego podejścia, przecież to tylko kasa, środek do życia a nie cel sam w sobie. Kochacie się? Jest Wam razem dobrze? To po co liczyć kto co ile i kiedy... Miłość jest bezinteresowna. Przykro mi jest, gdy czytam takie wątki.

What? What? What? Znasz kawałek mojego życia i naszego związku i od razu zakładasz, że podliczam facetowi wydatki?
No nie podliczam. Zakupy robimy na zmianę, nigdy nie liczymy ile dokładnie wychodzi. Ale za mieszkanie płacimy po połowie. Mieszkamy oboje, sprzątamy oboje, czemu jedna strona miałaby ponosić większe koszta? U nas się to sprawdza i nikt nie krzyczy, że jest pokrzywdzony. I nie, nie liczymy się kto co i kiedy. Ale ja nie mam potrzeby utrzymywania faceta i nie mam zamiaru być utrzymywana. Nie jesteśmy małżeństwem, nie mamy wspólnoty majątkowej. Nie mam problemu z robieniem obiadów dla dwóch osób i nie oczekuję zwrotu za masło i makaron, ale nie będę płacić czynszu za drugą osobę. Przecież to logiczne... I nie ma nic wspólnego z brakiem miłości.
Jak nam taki układ przestanie wystarczać albo będziemy mieć wspólnotę majątkową (mało prawdopodobne, ale powiedzmy, że jakaś tam będzie) to sobie wypracujemy coś innego. Chyba najważniejsze jest to, że nam obojgu to pasuje, a nie to, że anonimowej osobie na forum jest przykro że działa?

Miłość jest bezinteresowna. Ale miłością się nie najesz, nie doładujesz karty miejskiej, nie zatankujesz samochodu. Miłość nie zapewni Ci dachu nad głową i dostawy prądu i wody jeżeli nie zapłacisz rachunków.

No proszę, mamy czarno na białym, że pieniądze szczęścia nie dają...

Hmmm, ale jak przyjemnie się o tym samemu przekonać.....