Czy to moja winna? - Netkobiety.pl

Chcesz chyba dobrze dla swoich dzieci. Myślisz, że na dobre im wyjdzie życie w patologii? Wyniosą z Waszego domu tylko tyle, że to jest normalne, że mąż leje żonę i ją poniża...

Zastanów się, co robisz.

Noooo, to mamy przyczynę i skutki. Dzieci, które kochasz bezgranicznie i nienawidzisz męża
Wychodzi na to, że SAMA zrobiłaś z siebie służącą i próbujesz jeszcze ustawić męża będąc zrzędząca i wiecznie niezadowoloną żoną.

1. Po pierwsze - nie masz wspaniałej rodziny, masz patalogiczną rodzinę. Na własne życzenie.
2. Po drugie - nie poświęca się całego życia dzieciom, bo nikt tego nie doceni z dziećmi włącznie (nadopiekuńczość gorsza od faszyzmu - dzieci cię znienawidzą i będą lekceważyć).
3. Po trzecie - rodzina składa się z MĘŻA i dzieci. Nie dziwię, że mąż twojego reżimu nie wytrzymuje. Został odstawiony na bok i ma jeszcze w domu upierdliwego szefa. (a nie kochającą żonę). A co do seksu to pewnie - "no chyba zwariowałeś, głowa mnie boli" itp.

I albo wyluzujesz, albo szykuj się do rozwodu. A jak sama nie potrafisz, to idź do psychologa by ci to w rodzinie poustawiał.
Aha, i jeszcze idź do normalnej pracy (7 - 15), a dzieci do przedszkola. Popołudnie ma być dla męża i dzieci.
Jeśli chcesz uratować rodzinę zacznij od siebie.

P.S.
Przemoc jest NIE do zaakceptowania. Też nagrywaj, zrób obdukcję, zagroź złożeniem doniesienia na policję.

Skoro pan mąż tak dzielnie nagrywa wasze kłótnie, to zainstaluj jakaś mini kamerę żeby mieć dowód że cię bije. Jeśli bije tak że zostawia ślady, rób obdukcję. Nikt na świecie nie ma prawa cię uderzyć. Nigdy nie jesteś winna bicia, nigdy tego bicia nie prowokujesz. Tylko bijący jest winien i nikt inny na świecie. Wasze spory i niesnaski to jedno, jego bicie to zupełnie co innego. To on jest nienormalny, nie ty.

Dlaczego nie zabierzesz się do tego w jedyny logiczny sposób, tylko wymyślasz jakieś dziwaczne kombinacje ?
Niebieska karta --> pozew o rozwód z winy krewkiego małżonka --> zabezpieczenie alimentacyjne dla dzieci --> ustalenie opieki nad nimi, częstotliwości kontaktów --> koniec.
Co sprawia, że myślisz o pozostawieniu agresorowi dzieci ?? Czy zdajesz sobie sprawę z tego, na co mogą być narażone, jeśli dojdzie do takiej sytuacji ?

Nie rozumiem, w jaki sposób może pogrążyć Ciebie tymi nagraniami - nawet jeśli sąd dopuści taki dowód - skoro jak sama piszesz, są to kłótnie.
Jeśli kłótnie, to na tych nagraniach słychać również jego. Kłótnia to interakcja, więc zakładam, że on Ci odpowiada.
Chyba, że on milczy, a Ty krzyczysz, przeklinasz ?

To zrozumiałe, że się boisz. Regularnie doznajesz przemocy, na wszystkich płaszczyznach i jesteś poddawana praniu mózgu.
Ale bynajmniej sytuacja nie ma się tak, że on jest w stanie Cię pogrążyć, odebrać Ci dzieci i zostawić Ciebie w przysłowiowych skarpetkach i pod przysłowiowym mostem.

Zwyczajny gościu twoim zdaniem bicie jest wpozadku i wszystkiemu winna jest żona tyran? To ty masz problem bo żaden zdrowy na umyśle człowiek nigdy by nie poparł znęcania się. Proszę niewypowiadaj się już.

Lepiej powiedz od czego sie to wszystko zaczeło...bo na pewno nie przyszedl sobie pewnego dnia i postanowił ci przylać....

Jaki jest twój finalny cel???Co chcesz osiągnąć....bo narobić mu smordu to żaden problem, jesteśmy w polszy a tu kobieta w sądzie rodzinynnym to człowiek lepszej kategorii, także jaki jest twoj plan?

Nie jestem w Polsce. Ale to nie problem. chce dobra dzieci ja już swoje przeżyłam. On ojcem jest dobrym. dzieci go kochają może nie dokońca aktywny jest w wychowaniu ich bo pracuje na cały etat ale dzieci go uwielbiają. Nie chce żeby musiały się wychowywać z weekendowym tata. Może to ja zmienię się zakopie swoje uczucia i mysli. Bo naprawdę jak bym się nie odzywała to by kłótni nie było. Poprostu stanę się ta przysłowiowa szara myszą na każde zawołanie. Myśle ze jestem w stanie to zrobić dla moich dzieci żeby już nie musiały patrzeć na ta patologie. Chyba to jednak moja wina! Dzięki wszystkim.

Podbite oko było dawno zdjęcia nie ma wybaczyłam znowu. Każda kłótnia kończyła się tak gdyby nie ja to bym nie dostała lub inne nieprzyjemności. Wiec jestem winna. Choć mam świadka jak mnie uderzył. Ja niechce robić większego bałaganu w tej rodzinie. Niechce żeby dzieci musiały uczestniczyć w tym a inaczej się nie da jeżeli będę po sądach chodzić. Tak to wszystko moja wina jak bym była inna to by było inaczej. Dziekuje za wasz czas

NIGDY w życiu agresywny przemocowiec nie jest dobrym ojcem, i nic, NIC nie jest w stanie mnie do takiego stwierdzenia przekonać.
Chyba, że jest schizofrenikiem, który w kontaktach z dziećmi zamienia się w idealnego pana tatę. Jednak agresor to agresor.

Możesz się stać kim chcesz, ale nie unikniesz bicia, przemocy czy kłótni.
I to w czym tkwisz i co chcesz dzieciom dalej serwować, to jest właśnie prawdziwa patologia.
Patrzenie na przemoc do jakiej dochodzi pomiędzy rodzicami, wzrastanie w tej chorej atmosferze - to jest patologia.

To straszne, że taki los chcesz zgotować własnym dzieciom. Zasłaniasz się nimi, bo tak naprawdę nie zamierzasz zmienić swojej roli ofiary. Za kolejne parę lat będziesz się zastanawiać "Czemu mnie to spotkało? Mam takiego pecha, inni ludzie są szczęśliwi", zamiast coś z tym zrobić, odejść, żyć normalnie. Ludzi spotykają różne rzeczy, ale ogromne znaczenie mają ich własne wybory. Ty wybrałaś takiego człowieka na męża, ignorując wszelkie sygnały zdecydowałaś się jeszcze "zrobić" sobie z nim dzieci, które teraz cierpią i cierpieć nadal będą. Dlaczego? Bo Ty decydujesz, by żyć z nim nadal, by życie Twoje i Twoich dzieci było koszmarem. To strasznie egoistyczne i nie jest oznaką miłości, wręcz przeciwnie. Masz pojęcie jak to na nie wpływa? Nie tylko teraz, ale na całe ich późniejsze życie. Wiesz co czują? Czują ciągły brak poczucia bezpieczeństwa, strach, napięcie, są rozdarte między jednym rodzicem, a drugim. Właśnie takie "rodziny" generują okaleczonych ludzi z zaburzeniami. Opamiętaj się i weź się w garść, póki jeszcze nie jest za późno.

To jest patologia.... powinnaś go zostawić.
Bicie jest podstawą rozwodu.
Wziełaś sobie faceta kretyna.
Olej go.

Nieboje się samotności wogole. Jestem bardzo zaradna osoba.  To nie jest problem ale jak widzę jak dzieci go kochaj to dla ich dobra jestem w stanie odejść żeby oni mogli żyć bez kłótni z ojcem bo jak wiadomo to do kłótni trzeba dwojga. Jednak jest problem on dzieci niechce bo mu niewygodnie. Ale odejść tez niechce. Dla mnie odejście to w tej chwili logistycznie i materialnie nie mozliwe. Wiec muszę pierwsze kilka spraw uregulować i pakuje dzieci.
Mówił ze już nie uderzy i wczoraj co mała sprzeczka i nawet się nie spodziewałam ze z tego wyniknie coś takiego. Uderzył mnie tak mocno w głowę ze aż się zachowałam na nogach. I to przy naszej córeczce. Koszmar! Powiedziałam żeby mnie nie bił to znowu się zamachnął ale się odsunęłam. Syn przybieg do pokoju już stawał wcześniej w mojej obronie a ma 6 lat. To jest tak przykre ze ledwo to pisze. I się zaczęło takich jak ja to się bije i tłucze bo mi się należy bo nie powinnam mu zwracać uwagi bo kim ja jestem. Mówię ze dzieci żeby się uspokoił i żeby mnie nie bił. A on dalej. Zaczęłam krzyczeć ze to ostatni raz jak podniósł rękę na mnie to się roześmiał. Starałam się wziasc dzieci do pokoju a on ze to jego dzieci prosiłam żeby wyszedł bo muszę je położyć spać a on ze to przeze mnie jeszcze nie śpią bo to moja wina. Zapytałam się czy myśli ze dobrze zrobił bijąc mnie powiedział ze tak.
Niestety nie mogę wyskoczyć z domu z dziećmi pod pachą. Jest szkoła syna, moja praca, zobowiązania finansowe. 
Muszę to rozegrać tak żeby dzieci odczuły to jak naj mniej. Muszę dać rade bo to dla nich.

Dodalabym do tego poczucie winy, że to przez nich matka nie odeszła od ojca, żeby miały wspaniała pełna rodzinę.

Czyli konkretnie w jaki sposób ? Na czym to rozwiązywanie konfliktu polega ?

TŻ autorki wątku nie chce opiekować się dziećmi, autorka zaś rozważa rozważa zniknięcie z domu, oczywiście dla dobra dzieci.

Jeśli nie jest to kolejna prowokacja, to coraz bardziej współczuję dzieciom.

To dziwne.
Dla dobra dzieci jesteś w stanie zrobić wszystko, oprócz zastosowania normalnych, logicznych w Twojej sytuacji rozwiązań, takich jak rozwód z damskim bokserem i odseparowanie od niego i dzieci i siebie.
Dla dobra dzieci jesteś w stanie zostawić je z mężem, który wprost mówi, że ich nie chce, narażając je na przemoc, bo tego, że będą bite w Twoim zastępstwie możemy być pewni.
No faktycznie, ogromna jest Twa matczyna miłość ...

Oj jak łatwo się wypowiadać gdy się nie jest w takiej sytuacji.  Dziwicie się wszyscy ze mam mętlik. Naprawdę?? Cieszę się ze nie wiecie jak być w mojej skórze i musieć decydować w tak ważnych dla moich dzieci chwilach. To nie może być tylko ze złości, nienawiści, rozpaczy i szaleństwa. To musi być rozumna decyzja która podejmę i to ja i moje dzieci poniosą konsekwencje tej decyzji. Dlatego staram się ale jak zawsze to za mało.

Co do prowokacji muszę na to odpowiedzieć. Tak zamknę się w sobie żeby go nieprowokowanie dla dobra dzieci robię to w 99% mojego życia z nim. A ten 1% jak się odezwę to wszystko moja wina już to wiem kilka osób już mi to powiedziało.

Moje pytanie jest takie: czy możesz wytłumaczyć, dlaczego wciąż z nim się męczysz (dalej z nim jesteś)? Co sprawia, że narażasz swoje własne dzieci na agresje i przemoc? Robisz krzywdę swoim dzieciom... czy to nie pieniążki, które przelewa?
Ale ja widziałam już kobiety, które twierdziły, że robią to "dla dzieci", by miały "ojca". Tyle, że ojciec robił więcej szkód dzieciom niż pożytku. Więc argument jest jeden. Takie matki są uzależnione psychicznie i finansowo, co daje im fałszywe poczucie bezpieczeństwa, nawet jeśli dzieci będą w przyszłości "cierpieć" z tego powodu.

Zanim zaczniemy jakąkolwiek dyskusję, powiedz, na czym polegają Twoje "prowokacje", które go niby denerwują?  Może warto zacząć od tego...

Ja myślę, że Ty nie idziesz do sądu, bo wiesz ... że nie wygrasz... a tutaj... mówisz nam, co chcesz...