Dwa piwka po pracy... relaks czy alkoholizm? - Netkobiety.pl

Wydaje mi się że codzienne popijanie może prowadzić do uzależnienia. W początkowej fazie, to jeszcze pewnie nie alkoholizm, lecz kiedy organizm przyzwyczai się i będzie się domagał alkoholu, to może być problem. Podobno na tym to polega, że zaczyna się całkowicie niewinnie, a potem "mogę się napić bo mam ochotę" przechodzi w "muszę się napić, bo nie wytrzymam".

Pewnie pasławek się wypowie najlepiej, bo - z tego, co zauważyłam - ma ogromną wiedzę w tym temacie.
Ale są pewne określone ponoć bezpieczne dawki alkoholu dla kobiet i mężczyzn.
Według mnie jeżeli alkohol staje się jedynym źródłem odprężenia i w ogóle spożywany jest w jakimś określonym rytmie, rytuale, to to już się staje niebezpieczne.

Jeśli codziennie pijesz odrobinkę- kiedyś to była max pięćdziesiątka, to może być zbawienne dla zdrowia. Podobnie- wypicie jednego piwa nie zaszkodzi. Jak to jest jedno lub więcej to zaczyna się problem. Nie wiem jak to jest długofalowo. Ja piłem kiedyś dwa- trzy piwa dziennie przy pracy. Trwało to że dwa, może trzy lata. Potem żona poprosiła mnie żebym przestał i przestałem. Przez chwilę mi tego brakowało, ale bardziej jako nawyku niż jako używki. Teraz co jakiś czas kupuje skrzynkę piwa. Czasem wypijam cztery, czasem przez tydzień nie piję. Od miesiąca nie chce mi się jechać po to piwo i po prostu go nie mam.

Codziennie to moim zdaniem jednak zly nawyk. Nawet nie musi prowadzic do uzależnienia, ale zastanawiam się, PO CO raczyc się CODZIENNIE tymi przykładowymi 2 piwami? Jakos nie przemawia do mnie argument, ze ktoś lubi. No, bo co on wlasciwie w tym lubi?  Odpręzenie, relaks, -  moim zdaniem złudne poczucie, jasnosc umysłu - no wręcz przeciwnie.. 2 piwa najczęściej powodują jedynie dalsze zmęczenie, ospalosc, dodatkowe kalorie, to sa już calkiem konkretne promile we krwi. Jeśli jest to codzinnie, to raczej jest to przyzwyczajenie, bez konkretnych korzyści, tak mysle.

Jak dla mnie to dużo fajniej wypic lampke dobrego wina, albo drinka raz na jakiś czas, delektując się, albo celebrując jakies wydarzenie.

Choc, nie powiem, kiedys uzywalam go więcej, co kłade raczej na karb własnej głupoty, czy blędow mlodosci.

Delektowanie się piwem zostawiam panom , ja sama czasem skusze się na pszeniczne, ale raczej ogolnie nie jest to mój ulubiony trunek.

ps Poza tym od piwa rosnie mięsień piwny ;P

A ja że jeden kieliszek dziennie,dla zdrowia.

Dziękuję za Wasze wypowiedzi , ja generalnie też uważam, że wszystko jest dla ludzi i jeśli w każdym momencie można powiedzieć nie dziękuję, to jest ok. Temat taki zapodałam, gdyż jestem dzieckiem nieleczonego DDA, (dziadek był alkoholikiem), ale nie miałam z nim styczności i pamiętam go jako śmiesznego nieszkodliwego człowieka. I pomimo, że cale lata słuchałam, że alkohol jest beee, n ie mam z tym żadnego problemu, dlatego zastanawiałam się  czy nie mam zbyt "luźnego" podejścia.

Sytuacja którą opisałaś czyli relaksacyjne picie po pracy może po prostu prowadzić i do alkoholizmu oraz rożnych "form" pijaństwa lub do znudzenia piciem albo do niczego zależy od osobniczych odporności predyspozycji i skutków jak napisałem wyżej.Zarówno o chore emocje w ludziach  jest w dzisiejszych czasach łatwo jak i o stymulatory np alkohol.U alkoholików jednak  zmienia się w trakcie rozwoju uzależnienia sposób przeżywania postrzegania reakcji na rzeczywistość otoczenie środowisko ucieczka i unikanie emocji to jest wpływ wywierany na mózg i system nerwowy przez sam alkohol i THIQ  obsesji i samolubnego sposobu funkcjonowania w nałogu- egoizm nie robi się zdrowszy .
U potencjalnego alkoholika takie picie wystąpi raczej w dość początkowej fazie rozwoju choroby bardzo trudno wtedy zdiagnozować problem jak będzie kontynuować takie picie to straci prędzej czy później kontrole bo uzależnienia wszystkie są progresywne z różną dynamiką w dodatku nie jest to coś stałego znaczy wiek, kondycja ,podatność na te tłumione emocje ,wstrząsy ,przeżycia i inne mogą przyspieszać hamować uaktywnić predyspozycje i rozwój uzależnienia.Ufff
Osoba która nie ma predyspozycji do alkoholizmu nazwijmy ją potencjalnym pijakiem pijąc w opisany przez Ciebie sposób może rozwinąć nawyki i pić w coraz więcej ale będzie to kontrolować jeśli chce chodzi o ilość i czas potrafi przestać przerwać bez specjalnego bólu.
Pijak i alkoholik wyglądają po alkoholu tak samo podobnie osoba która nie jest ani jednym ani drugim rozróżnienie i diagnozowanie jednych od drugich wcale nie jest proste bo zarówno alkoholicy jak i pijacy piją i zachowują się po alkoholu przeróżnie.
Z punktu widzenia medycy jest jednak różnica choć w mowie potocznej te dwa zjawiska bywają traktowane często tak samo.
Kto się ma uzależnić to niestety się uzależni ale pijaństwo może być również bardzo szkodliwe dla zdrowia rodziny itp .
Jednak ja nie jestem działaczem i aktywistą prohibicyjnym i nie ma co straszyć ludzi że absolutnie każdy kto pije ma problem to nie jest prawdą i reguła w życiu.To dotyczy również  dzieci alkoholików - nie ma 100% korelacji i zależności że takie dzieci muszą obowiązkowo dziedziczyć skłonności /predyspozycje do alkoholizmu chociaż niektóre chorują na alkoholizm z tę dziedzicznością to strasznie skomplikowane jest.

To racja na pewno .

Na ogół i jedno i drugie zależy na ile dany narkotyk uzależnia psychicznie /fizjologicznie a odprężenie to jedno z wielu pożądanych fizycznie i obsesyjnie uczuć przez osoby uzależnione moim zdaniem .Można też żonglować manipulować doznaniami mieszając stosując zamiennie różne narkotyki/alkohol i np seks hazard.Inwencja nie ma granic choć jest dość pretensjonalna chodzi głównie o manipulowanie uczuciami i emocjami albo zagłuszanie albo wzmacnianie i przedłużanie znieczulanie całe spektrum.

Jak to "inwencja jest pretensjonalna"? No akurat inwencja ma granice -:) jednak niektórzy spragnieni wolności emocjonalno-uczuciowej ludzie o tym nie wiedzą mieszając wszystko ze wszystkim, zamiast podejść do sprawy nieco bardziej "fachowo". Bo potem same dołki, oklapłe narządy czy zgony.

A już wracając po trosze głównego tematu - ja tam nie lubię alko (piwa w szczególności). Czasem, raz na ruski rok, wypiję parę kielonków czegoś mocniejszego, ale to wszystko. I nie wyobrażam sobie pić na smutny umysł. Wolę raczej na wesoło, aby to jeszcze podrasować. W ogóle jakoś nie lubie być "nieefektywna".

Powinno wystarczyć, że żadna ilość nie jest zdrowa. Niezależnie czy to wino czy piwo. Więc z rozsądkiem.

Znajomi z czasów młodości i studenckich, ci co pili  regularnie ....jedno, dwa piwka lub kieliszek czegoś mocniejszego to dziś się zmagają z alkoholizmem. Niestety taka prawda.....

Uzależnienie to uzależnienie. Przede wszystkim to siedzi w psychice.
Kwestia, który produkt jest bardziej szkodliwy to inna kwestia.

Alkoholikiem się jest niezależnie czy się pije czy nie. Można być trzeźwym alkoholikiem do końca życia.
W PL limit to 0,2 promila. Na zachodzie 0,5 promila. Najwięcej w GB 0,8.
Ale te promile systematycznie się ogranicza.
Z kulturą picia bym nie przesadzał ....ostro piją wszędzie, tylko się tak nie afiszują.

Ach i ten enzym ....to jakaś legenda

To jest chyba ze sobą powiązane. Uzależniony od masturbacji mógłby się wytłumaczyć, ze on nie jest od niej uzależniony, a jedynie od poczucia odprężenia .
Wszystko w nadmiarze jest szkodliwe, tak kawa jak i fajki. Jedyna różnica, ze alkohol daje skutki od razu, a kawa i fajki nie. Samopoczucie gdy nie można zapalić czy napić się jest zawsze złe u nałogowca. Tak samo jak w innych uzależnianiach np. od słodyczy czy drugiej osoby. Gdy naszego nałogu nie ma w pobliżu to czujemy się strasznie. Najczęściej rozdrażnieni, nieprzytomni, niespokojni, otępiali. Na niczym nie można skupić myśli, tylko na naszym uzależnieniu.

Natomiast odprężać można się na różne sposoby, a najlepiej żyć tak, aby nie było potrzeby każdego dnia szukać sposobu na relaks.

Może i kawa jest mniej szkodliwa od alkoholu, ale powoduje wzrost poziomu cholesterolu, nadciśnienie, choroby serca, niedobory wody, wapnia i potasu. Zanim kawosza zabije mija więcej czasu niż u alkoholika, ale i jeden i drugi twierdzi że jego to nie dotyczy.

  Poza cholesterolem nic z tego nie jest prawdziwe. Już pomijając, że podniesiony cholesterol jeszcze nic wielkiego nie jest wstanie powiedzieć. Same cząstki lipoproteiny HDL występują w kilku rodzajach tj. apo A-I, apo A-II, apo C-III, apo C-I, apo D ect, a jeszcze jest LDL, IDL, VLDL. Należałoby też powiązać z triglicerydami.  Odniesienia do niedoboru wody w ogóle nie rozumiem.
Kawa według badań ma wpływ na przedłużenie życia tj. przez zmniejszenie częstotliwości chorób serca, infekcji, udarów, urazów, wypadków, chorób układu oddechowego, cukrzycy (ma na to między innymi wpływ kafestol, jeden z diterpenów).  Dodatkowo u osób zakażonych HCV, ogranicza zwłóknienie wątroby oraz niealkoholową stłuszczeniową chorobą wątroby, poprzez wpływ na przepuszczalność jelit (wpływa również na zdolność skurczów mięśni tam się znajdujących - choć już te badanie nie było prowadzone na ludziach). Zmniejsza ryzyko zapadalności na nowotwory, między innymi macicy, prostaty, podstawnokomórkowego skóry, wątrobowokomórkowego, jelita grubego. Chroni przed  kurczem powiek. Wykazuje działanie ochronne w przypadku Alzheimera. Poprawia też możliwość wykorzystywania glukozy przez mózg, wpływa pozytywnie na pamięć długoterminową, a dodatkowo u kobiet (wyłącznie) ma ochronny wpływ w przypadku depresji oraz zmniejsza stres, a także ryzyko szumów usznych. W przypadku mężczyzn ma lepsze działanie pobudzające oraz chroni przed zaburzeniami erekcji. Zanotowano również przypadki zmniejszenia ilości dyskinez. Same fusy mają działanie przeciwutleniające ok. 500 razy silniejsze od witaminy C.
A jakie minusy? Między innymi zwiększa ochotę na słodycze, zaburza zegar biologiczny (stąd nie należy pić kawy co najmniej na 3 godziny przed snem), zwiększa ryzyko omamów w przypadku +7 filiżanek oraz negatywnie wpływa na dzieci, gdy kobieta w ciąży ją spożywa tj. częściej mają nadwagę, bądź otyłość. Wpływa również negatywnie na rozmiar piersi u kobiet, ale tylko u nosicielek określonego wariantu genu CYP1A2. Tyczy się się to powyżej 450 ml wypijanej kawy.

Byłem pacjentem  Ewy Wojdyłło w istytucie na Sobieskiego  stąd znam termin THIQ także to nie są moje słowa i moja teza a jeżeli masz dostęp do najnowszych żródeł to dobrze .Wtedy to nie było mitem.Jeżeli są jednoznaczne wyniki badań obalające zjawisko THIQ to jeszcze lepiej tylko to i tak  nie zmienia faktu że u alkoholików inaczej przebiega proces rozkładu alkoholu.
Kiedyś wogóle nie było alkoholików byli tylko pijacy alkoholizm nie był uznawany za chorobę  a potem alkoholików leczono elektrowstrząsami jeszcze w latach 70 świat się zmienia .

hahaha ciekawe pytanie;)ja czasem po pracy lubię dwie filiżanki kawy albo soku, inni mogą lubić dwa piwa:D przy takiej ilości to chyba nie uzależnienie:) ale np. jak dawniej zdarzało mi się pić więcej niż 4 kawy (teraz raczej nie), to już dość dużo:D może dobrze że nie ma badań alkomatami na kofeinę, bo mogłyby mi wyjść ciekawe wartości:D aczkolwiek gdyby był zakaz, to powstrzymałbym się:P ale może na tym skończę teoretyzowanie, bo nawet nie mam prawa jazdy:PP

Enzym może i jest sobie legendą, ale "Alkoholikiem się jest niezależnie czy się pije czy nie" chyba też nią jest? Bo tak to wszyscy jesteśmy alkoholikami, mordercami, złodziejami, narkomanami, seksoholikami i otyłymi.
Wg mnie to takie poprawne politycznie pitu-pitu, by tych alkoholików - no nie wiem - chyba na duchu podnieść, by nie czuli się wykluczeni.

Zgadzam się. A jeśli już się chemicznie odprężać, to przy czymś, co w przeciwieństwie do piwa czy w ogóle do słabych alko - nie zrobi z człowieka gnuśnej, ociężałej i ocipiałej, a nierzadko też ordynarnej buły.

Pić piję i barek w domu mam. Głównie dobre angielskie piwo i whisky, choć czasem, latem, na gin się też skuszę

ALE... dużo robię długich planów treningowych, kiedy picie nawet najmniejszej ilości alko, zrujnowałoby efekty, szczególnie przez to, że po procentach marnie śpię i wtedy sesja na siłce jest do doopy. Poza tym źle wyglądam. Obrzęk twarzy i czerwone oczy to nie jest topowy look. Także realistycznie, piję od czasu do czasu, głównie dla smaku.

A z picia dla relaksacji i walki ze stresem, wyleczyłam się w młodości. Ja, wku*wiona na maksa + kilka browarów= nieprzyjemna jędza, chcąca dowalić osobie na najblizsze wyciągnięcie ręki.

Wydaje mi się, że granica pomiędzy częstym tankowaniem (w małych ilościach), a alkoholizmem, jest wtedy, kiedy nic nie jest ważniejszego od chlania. Chlanie- numero uno- a reszta może się [wulgaryzm].

Na początku chciałbym dodać, że chodziło mi o pewne geny odpowiadające za tolerację spożywanego alkoholu co automatycznie przekłada się na aktywność enzymów. Jeśli dla was enzymy u poszczególnych ras to legenda to proszę bardzo parę cytatów :

"Niestety, tylko część ludzkości została wyposażona w takie zabezpieczenia. Nie mają ich mieszkańcy Europy i ich potomkowie licznie rozsiani po świecie. Nasze organizmy z bliżej nieznanych powodów akceptują alkohol w większych ilościach. Niektórzy wskazują na zimny klimat, ale byłoby to zbyt proste wytłumaczenie.

Cindy Ehlers, profesor farmakologii ze Scripps Research Institute (USA) prowadząca badania na ten temat, zwraca uwagę, że skłonność do alkoholizmu jest prawdopodobnie przekazywana z pokolenia na pokolenie. - Obciążenie genetyczne jest jednak tylko jednym z wielu czynników, które decydują o tym, czy dany człowiek stanie się ofiarą nałogu. Ale jest faktem, że jedni ludzie uzależniają się szybciej, a inni wolniej. Ci drudzy mogą być uprzywilejowani przez naturę - mówi badaczka.

Jak tłumaczy Ehlers, w naszym organizmie znajdują się dwa główne enzymy odpowiedzialne za rozkład alkoholu przez wątrobę. Pierwszym jest dehydrogenaza alkoholowa (ADH). Produkcję tej substancji kontroluje gen o nazwie adh2, który występuje w dwóch odmianach. Zespół Ehlers odkrył, że jedna z tych odmian znacznie zmniejsza ryzyko uzależnienia alkoholowego. Występuje ona tylko u ludzi rasy czarnej, a także u niektórych Indian z Ameryki Północnej.

Drugi enzym nazywa się ALDH (dehydrogenaza aldehydowa). Jego produkcja jest nadzorowana przez gen aldh2, który także nie jest jednakowy u wszystkich. Jedna z jego mutacji występuje powszechnie wśród mieszkańców Dalekiego Wschodu. Sprawia, że wypicie nawet niewielkiej ilości alkoholu powoduje u Azjatów gwałtowne reakcje fizjologiczne -bóle głowy, palpitacje, drżenie rąk, mdłości. Nic dziwnego, że choroba alkoholowa jest tam stosunkowo rzadka.

Wróćmy jednak do pierwszego genu adh2, którego działanie było do tej pory słabo poznane. Grupa Ehlers odkryła, że osoby pochodzenia afrykańskiego posiadają jego zmutowaną wersję. Dlatego przypadki choroby alkoholowej są u nich 4-5 razy rzadsze niż wśród ludzi rasy białej. Organizm osoby wyposażonej w taką mutację szybciej rozkłada i wypłukuje z organizmu alkohol. - Im krócej krąży on w naszych żyłach, tym lepiej. Komórki i tkanki nie przyzwyczajają się do jego obecności, dzięki czemu mechanizm uzależniania się jest mniej intensywny - mówi Ehlers.

Z tego wszystkiego wynika, że zarówno ludność pochodzenia afrykańskiego, jak i azjatyckiego jest na różne sposoby chroniona przed tym, aby nie uzależnić się zbyt szybko od napojów spirytusowych. Dzięki odpowiednim genom Afrykańczycy błyskawicznie usuwają alkohol z organizmu, a Azjaci po prostu nie tolerują tej substancji w większych ilościach. Tylko Europejczycy są pod tym względem poszkodowani: ich organizmy znoszą dość łagodnie nawet duże dawki alkoholu i na dodatek nie śpieszą się z jego wypłukaniem. Nadal nie znamy odpowiedzi, dlaczego tak się stało. "

"Śmiertelna dawka alkoholu to dla Polaka...

Polacy biją rekordy w wielu ciekawych konkurencjach. Wciąż jesteśmy w czołówce, jeśli chodzi o spożywanie alkoholu. Okazuje się jednak, że zawdzięczamy to ewolucji. Europejczycy, szczególnie ci zamieszkujący środkowo-wschodnią część kontynentu, są w stanie tolerować niezwykle wysokie stężenie etanolu we krwi - stężenie, które zabija inne nacje.

Bez względu na to, czy trzymamy w ręku kieliszek z wódką, piwo czy lampkę wina, los przyjmowanego etanolu jest taki sam. Alkohol trafia przez błonę śluzową układu pokarmowego do krwi i jest tłoczony do wszystkich zakamarków ciała. Jeszcze nim trafi do mózgu, co powoduje stan nietrzeźwości, zaczyna być metabolizowany w wątrobie. Narząd ten odpowiada za 95% metabolizmu etanolu. Szereg enzymów, pod ogólną nazwą dehydrogenaz alkoholowych, przekształca etanol w aldehyd octowy. Substancja ta jest jeszcze bardziej toksyczna niż sam etanol i to właśnie ona jest sprawcą zatrucia alkoholowego, popularnie znanego jako kac. Aktywność innego enzymu – dehydrogenazy aldehydowej jest na tym etapie zbawienna. To on pomaga nam pozbyć się trującego aldehydu i wyeliminować efekty przedawkowania alkoholu.

Aktywność enzymów rozkładających alkohol jest znacznie wyższa u Europejczyków, w tym szczególnie u Polaków i Rosjan. Ponadto, także istnienie pewnego genu regulatorowego pomaga nam być tak odpornymi na etanol. Gen ten to mały fragment DNA, który działa niczym włącznik i wyłącznik innego genu. W razie zapotrzebowania uaktywnia w podwzgórzu (gdzie znajduje się ośrodek odpowiedzialny za uczucie pragnienia i sytości) gen galaniny - białka ułatwiającego metabolizm tłuszczu oraz alkoholu. Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Aberdeen, w Szkocji dowiodło, że ten genetyczny „włącznik” jest znacznie słabszy u Azjatów niż w przypadku Europejczyków.

Na Starym Kontynencie ewolucja promowała tych ludzi, którzy spożywali wysokokaloryczną żywność i przyjmowali alkohol, by przetrwać srogie zimy. W konsekwencji, w ich genomie utrwalały się fragmenty DNA, które pozwalają na przyjęcie większej dawki alkoholu. Krótko mówiąc - jesteśmy ewolucyjnie przystosowani do tego, by więcej pić.

Wiele jest na to dowodów. Naukowcy z całego świata wciąż nie mogą uwierzyć w możliwości pewnego wrocławianina, który w 1995 roku trafił do szpitala po spowodowaniu wypadku samochodowego. Polak miał we krwi aż 14,8 promila, czym ustanowił absolutny rekord świata zawartości etanolu we krwi. Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi 4 promile, co oznacza, że człowiek ten przekroczył śmiertelną dawkę ponad trzykrotnie. W szpitalu przeprowadzono test kilkakrotnie, sądząc, że przyczyną tak wysokiego wyniku był błąd aparatury. Wrocławianin zmarł, lecz nie w wyniku zatrucia alkoholowego; obrażenia, które odniósł w wypadku były zbyt poważne, by mógł przeżyć.

Również w Polsce, w Cieszynie, w styczniu 2011 roku, odnaleziono bezdomnego, który miał we krwi 10,24 promila. Człowiek leżał niemalże nagi i mimo 10-stopniowego mrozu, przeżył. Inny przypadek to pewien grabarz z Krakowa, który miał we krwi aż 9,5 promila i również uszedł z życiem.

Wiele innych narodowości znacznie gorzej znosi skutki spożycia etanolu. Mieszkańcy wschodniej Azji nie mogą pozwolić sobie na tak duże ilości trunków. Gen kodujący enzym dehydrogenazy aldehydowej jest u znacznej części populacji zmutowany, w związku z czym nie funkcjonuje prawidłowo. Co więcej, mutacja w tym genie przyczynia się także do rozwoju jednej z form choroby Alzheimera i chorób nowotworowych. Ponadto, wcześniej wspomniany włącznik genu galaniny działa u rasy żółtej mniej efektywnie. W efekcie, Azjaci mają mniejszą tolerancję na etanol, co potocznie w języku angielskim określa się jako „Asian glow” (słowo „glow” wskazuje na rumieniec, który pojawia się tuż po spożyciu alkoholu). Na tę przypadłość cierpi ok. 40% ludności azjatyckiej, w Japonii aż 50% mieszkańców kraju.

Spożycie nawet najmniejszej ilości alkoholu rozluźnia drobne naczynia krwionośne, co powoduje charakterystyczne zaczerwienienie skóry. Kolejnym objawem są: opuchlizna twarzy, zawroty głowy, wymioty trudności z oddychaniem i zmiany rytmu pracy serca. Bywa, że dochodzi do zgonu.

Śmiertelna ilość alkoholu we krwi dla przeciętnego człowieka wynosi 4 promile. W przypadku Azjatów jest ona często niższa. Zatrucie alkoholem może zakończyć się zgonem nawet przy zawartości etanolu w wysokości 1 promila. W Polsce dla niektórych to dopiero początek wieczoru..."

Ja myślę, że wiele zależy od rodzaju alkoholu,  organizmu, przyswajania, spalania, np.  Po moim mężu nawet nie widać że wypił dwa piwa, oczywiście ja znam go długo to, więc zauważe. Ja natomiast po dwóch piwach mam lufe świata, ale wypije 2-3 lampki wina i mało co czuje.

Nie zrozumialas, o co w tym chodzi - jeśli ktoś staje sie alkoholikiem,  w wyniku nadużywania alkoholu (czyli osobą uzależnioną), to pozostaje nim cale zycie, bez względu na to, czy odstawil alkohol czy nie. Czyli czy nadal pije czy nie.
Nie każdy pijak jest alkoholikiem.

Pododnie ma się z tezą tu podniesioną , ze w malym miasteczkach kiedyś wszyscy byli alkoholikami. Znow smiem przypuszczać, ze raczej  w większości byli pijakami, natomiast czasc z nich się uzaleznila i wpadla w chorobę alko.

No, nie widać. Nie każdy ma tak jak Ty. Jak pisałam wcześniej, wpływ alkoholu na kogoś zależy od wielu czynników: płci, masy ciała, stanu zdrowia, zaprawienia i nawet specyficznych dróg enzymatycznych na których jest rozkładany. Także Ciebie może ćmić po kieliszku wina, a ktoś inny może wypić tyle samo i nawet nic nie zarejestruje.

Jedyne, z czym się zgodzę, to to, że różne typy alkoholu różnie na mnie wpływają. Po winie chce mi się spać, po piwie mam dobro- imprezowy nastrój, po whisky długo nic po mnie nie widać, a potem następuję nagły zgon i dosłownie przestaję wogóle rozmawiać, a po ginie jest mi mdło. Wódki nie piję, bo nie lubię, to nie wiem.

Nie napisałam, że każdy ma tak samo jak ja, więc Beyondblackie, nie zmyślaj.

Napisałam, jak sama reaguję na niektóre typy alko, różne od piwa. A w sprawie piwa zdania nie zmieniam - nawet jeśli nie zawsze to każdego od razu zamuli, to zawsze jest wstrętny zapach, te beknięcia oraz - im więcej tego trunku - tym większe wrażenie spoconego i sapiącego robola z mordowni. Bez większego związku z "pochodzeniem" pijących (więc - gdyby naszła cię taka ochota, to jednak proszę nie imputować mi obracania się w światku pijoczków spod budki z piwem).
No ale to piwo - to są moje obserwacje otoczenia, bo akurat ja sama w całym życiu wypiłam może nawet całą jedną butelkę tego czegoś.

U mnie na odwrót. Wódeczka i mocniejsze rzeczy działają pozytywnie. Więc czemu nie od czasu do czasu. Oczywiście najlepsza jest "swojska leśna" - nawet kaca po tym nie ma.

Po prostu nie lubisz piwa i masz do tego prawo

Ja tam pyfko uwielbiam, chociaż rzadko piję tzw lagera (z gazem), a wolę ale (typowo angielskie, bez gazu). Może dlatego nie cierpię na bekanie ani jakieś dziwne poty. Chociaż muszę przyznać, że dobrowolnie więcej niż dwa nie piję, bo mało mnie bawi latanie co kilka minut do ubikacji.

Snakeuś, uśmiałam się, bo to jak powtórka z mojej młodości

Pamiętam, że jak zaczynałam na imprezach, to dwa piwa zwalały mnie w trupa (do tego rzygającego...), ale z wiekiem człowiek się zaczął przyzwyczajać i na studiach potrafiłam pójść na poranny egzamin po degustacji pół litra domowego cytrynowego samogonu- i zdać bez problemu . Jasne, że z wiekiem głowa nie ta, jak i priorytety różne, dlatego tego typu imprezy to już nie moja działka, ale wspomnienia się ma, co tu udawać. Zawdzięczam wielu kolegom pozytywne trzepanie kudłami do metalu przy konsumpcji procentów

Dziś, jak porządna pani wieku średniego, piję rzadko i ekscesy zachowuję tylko na wypady Klubu Piwnego (CAMRA= Campain for Real Ale), kiedy rowerujemy od pubu do pubu i testujemy małe szklanki lokalnego ale-u.

Ech, to zależy od klasy i kasy

Są panie klasy, powiedzmy, robolowej, które zapijają się publicznie w trupa. Są studentki, które są młode i głupie. Lajdies klasy średniej piją, a jak, ale nie publicznie i bez robienia z siebie pośmiewiska na całe miasto.

Wielu Polaków, niestety, obraca się w klasie robolowej, więc widzą patologię, która tam króluje.

To zależy od indywidualnej reakcji psychicznej na alkohol. U wielu ludzi alkohol odblokowuje hamulce. U mnie akurat to tak nie działa. Grzechy młodości wynikały głównie z braku wiedzy i doświadczenia ile można w siebie wlać. W sumie nie zrobiłem nigdy nic głupiego po alkoholu. Po alkoholu zachowuję rozsądek i zdolność do he, he trzeźwego myślenia. Czuję, że balansuję na krawędzi, to zwalniam tempo lub po prostu zabieram się do domu zostawiając towarzystwo. Czasem przemiłe

Pasławek, mam cały rękaw historii co działo się po zakrapianym, jakoże a) zawsze obracałam się w męskim towarzystwie, b) nikt nie wylewał za kołnierz. Opowieści w stylu: spacerował w środku miasta po barierce mostu, obudził się w innym mieście, bo zasnął w pociągu oraz zastanawiała się rano co w jej pokoju robi ten facet (jakkolwiek przystojny)- nie są mi obce.

Mojego byłego chłopaka, z którym byłam parę lat, spotkałam na Pink Party (każdy miał się przebrać na różowo i pić gin z różnymi różowymi dodatkami). W czasie tej imprezy udało się nam wspiąć na dach  collegu (trzypiętrowy wiktoriański budynek), wyznać sobie dozgonną miłość, wdać się w pyskówkę z prezydentem naszej placówki w temacie polityki i zasnąć w kaplicy, gdzie nic nie wiedzący cieć, nas zamknął na całą noc

Wyskoki młodości...

A co w tym niewiarygodnego?

Ponieważ wiem jak się zachowuję po pół flaszki, nie doprowadzam do sytuacji z połówką flaszki. Idę do grzecznych restauracji i pubów, gdzie wypijam jedno piwo/ lampkę wina w miłym towarzystwie, po czym wracam do domu. Nie mam 20 lat i rozumiem, że pewne zachowania są po prostu obciachowe.