Narzeczony chce wyjsc na piwo z kolezanka - Netkobiety.pl

z mojej strony byłaby neutralność, zakazy i pretensje jeśli coś zmienią, to moim zdaniem głównie na gorsze

raczej nie jestem kimś, kto może puszczać lub nie, takie coś to w wieku 13-18 lat gdy rodzice mają władzę nad dzieckiem

Skoro się wszyscy znacie z siłowni, to dlaczego nie mogłabyś na to piwo iść razem z nimi...czy może inaczej...bo Wy jesteście parą - to koleżanka może do Was dołączyć. Ja bym powiedziała, że chętnie z nimi pójdę, bo też lubię koleżankę. I poczekałabym na reakcję. Jeśli nic nie ma na rzeczy, a spotkanie czysto towarzyskie, chłopak nie będzie miał nic przeciwko.
Szczerze to w ogóle nie rozumiem, czemu wpadł, że sam ma się z nią spotkać, skoro wszyscy się znacie.

Jeśli jednak odpowie, że nie, to ja widzę już poważny problem.

Nie słuchaj tych, którzy zaraz będą tu krzyczeć, że facet to nie Twoja własność i ma prawo do spotkań z kimkolwiek chce.
Sporo znam takich historii, gdzie kobieta (bądź facet) godzili się na takie sytuacje, bo przecież trzeba ufać, bo trzeba dać wolność i takie tam. I żadne dobrze się nie skończyły. Bo facet bez powodu nie umawia się z atrakcyjną koleżanką. Może jeszcze on sam sobie wmawia, że to tylko tak, że po prostu lubi. To takie oszukiwanie się ...  A tak naprawdę badanie gruntu. Może przecież się okazać, że koleżanka z siłki przy bliższym poznaniu już taka atrakcyjna nie jest, a może nie do końca nim zainteresowana itp. No ciekawa jestem, czemu takie luuubienie nie wychodzi w stosunku do mało atrakcyjnych.
Jak chce pogadać, niech znajdzie sobie kolegę. Nie ma tam facetów na tej siłowni? Że musi się z atrakcyjnymi koleżankami umawiać...

Na pewno nie daj mu odczuć, że czujesz się od niej gorsza/brzydsza. Absolutnie. Raczej powiedz, że nie rozumiesz, co w niej widzi mając znacznie fajniejszą kobietę, ale skoro chce, droga wolna. Nie chcesz tracić czasu dla kogoś, kto będzie sobie wyszukiwał koleżaneczki do spotkań.

Zaproszenie na pwio to inicjatywa kolezanki z siłowni i byla konkrerjiw skierowana donjego osoby

Że tak przy Tobie zaproponowała? Czy poza plecami? Ona nie widzi niestosowności swojej propozycji? Jakoś nie wyobrażam sobie, by zaręczonemu mężczyźnie, którego w dodatku narzeczoną znam, i z którą się też widuję, zaproponować spotkanie sam na sam.
To jak? Ćwiczycie sobie np. we trójkę na siłowni, a po on i ona sobie idą gdzieś do baru, a Ty do domu, bo nikt o Tobie nie pomyślał? Bo ona tylko jemu zaproponowała? I on Ci powie: "sorry kochanie, ale koleżanka mnie zaprosiła samego"?
No nieładnie, nieładnie to wygląda.

Ciekawe czy on też byłby taki zadowolony, gdyby to Ciebie kolega z siłowni gdzieś chciał porwać, samą oczywiście. No już widzę tę jego wyrozumiałość... I zaufanie do Ciebie.

Ja jednak zaczęłabym od propozycji, że chętnie dołączysz. No przecież to tylko nic nieznaczące kumplowskie spotkanie.

I zacze od tej propozycji

Najlepiej jest nie spuszczać narzeczonego z oczu. Niech wie, że możliwość decydowania o sobie skończyła się w momencie zaręczyn. I niech wszyscy, a raczej wszystkie, wiedzą, że jest już Twą własnością.

Smutne.

To Ty idź na kawę albo do kina z kolegą i twój facet niech o tym wie. Zazdrości nie okazuj. Zobaczysz, czy on widzi w tym problem, czy nie. Wtedy możecie porozmawiać. Tę relację z koleżanką po prostu poobserwuj. I tak nic nie zrobisz. Jeśli facet byłby skłonny Cię zostawić to chyba lepiej, jak stanie się to teraz, niż po ślubie?
Zastanawia fakt, że jesteście zaręczeni, skoro mu nie ufasz.

Na forum równolegle toczy się dyskusja o długim friendzonie i wszyscy panowie biorący w niej udział usilnie przekonują mnie, że nie ma czegoś takiego jak przyjaźń damsko - męska. Radzę ich posłuchać. I posłuchać KajkaKi i zwyczajnie zaproponować, ze do nich dołączysz. Jeśli odmówi, to wiedz, że coś się dzieje

Druga sprawa, ze zabronić mu nie możesz, awanturą nic nie wskórasz. Zaczną się ukrywać, a to do niczego nie doprowadzi. Obserwuj, jeśli za bardzo się do niej zbliży, to cóż, przestanie być Twoim narzeczonym. Generalnie zachowuj się neutralnie na razie.

Mówiłaś mu, ze Ci się nie podoba to jego wyjście z nią? Co on na to? Jeśli ignoruje Twoją opinię, twoje uczucia, to też coś jest na rzeczy, kiepski z niego narzeczony.

PS. Dziwne, że nagle w tym wątku nikt nie dostrzega problemu, podczas, gdy w wątku o friendzonie, wszyscy panowie zgodnie twierdzą, że facet w relacji z kobietą nie działa bezinteresownie i zawsze mu o coś chodzi. To jak to jest? Jeśli facet Ewitki chce iść z koleżanka sam na sam, to nic podejrzanego? Dla mnie to jest niewłaściwe. Zastanawiam sie jakby reagowały te wielce tolerancyjne osoby, gdyby ich partner wychodził z koleżanką, która jawnie na niego leci. Gdyby to była zwykła kumpela, którą zna od lat, to ok, ale nie laska, któa otwarcie jest nim zainteresowana. On najwyraźniej to zainteresowanie odwajemnia i ewentualne gadanie, że "co Ty to tylko koleżanka" będzie mydleniem oczu. Za jakiś czas narzeczona już nią nie będzie.

moim zdaniem jest różnica pomiędzy przyjaznią damsko-męską i wychodzeniem ze starymi znajomymi, a poznawaniem nowych dziewczyn (które do tego nie kryją flirtu).
ja bym się nie zgodziła żeby mój facet wychodził na spotkania z nowo poznaną laską z siłowni bo bym się po prostu źle z tym czuła.

Przeczytalam drugi watek. Faceci to straszni hipokryci.  Postanowilam isc z nim na to piwo

Nie generalizuj. Tutaj nie ma grupy reprezentatywnej bo sami problematyczni. Więc nie bierz sobie tego co tu czytasz za bardzo do serca bo nie żyjesz że wszystkimi facetami z forum tylko z tym twoim, jedynym, wybranym spośród milionów.

Zgadzam się z opinią KajkaKa i CatLady, owa koleżanka zachowała się nietaktownie, a nawet arogancko w stosunku do Ciebie, a Twój narzeczony przystając na to zaproszenie, jakby tego nie zauważył. Trudno też uwierzyć, żeby nie zauważył szczególnej atencji Kasi względem swojej osoby i prawdopodobnie podoba mu się jej uwaga. W tych okolicznościach przyjęcie zaproszenia uważam, za brak wyczucia i pewną nielojalność wobec Ciebie. Gdyby był w porządku, albo odmówiłby, albo zaproponował jej spotkanie we trójkę.
Masz problem, bo nawet jeśli pójdziesz z nim (o ile on zgodzi się na to), to ten problem nie zniknie, bo on nie chce go dostrzec. Oczywiście, że nie możesz mu zabraniać, bo jak będzie chciał zdradzić, to i tak zdradzi, ale nie widzę powodu, żebyś pod pozorem wolności w związku, ułatwiała koleżance zakusy na swojego narzeczonego, a jemu samemu dawała zielone światło do spotkań z dziewczyną, która na niego leci.
Z pewnością czeka Was rozmowa i wyłożenie kawy na ławę narzeczonemu, który udaje, że nie widzi problemu, zresztą na ten moment może naprawdę go nie widzi?

Nie przekonasz mnie nigdy
Do osiągnięcia pełnoletności byłem strasznym dzieciakiem, no po prostu okropnym bachorem, ze szkół mnie wyrzucali tak często,
że już nie było do jakiej mnie przenieść, bo w żadnej mnie nie chcieli. Wiesz ile mam znajomości z tamtych czasów? Chyba z milion...
Pomiędzy niechodzeniem do szkoły, przesiadywałem w modnych wówczas lokalach od rana do nocy w szemranym towarzystwie,
gdzie też się drzwi nie zamykały, ciągle jakieś laski przychodziły, wychodziły, z jednymi poznałem się lepiej, z innymi gorzej...
Potem już w dorosłości, szczególnie po pierwszym rozwodzie, nawiązałem kolejne pół miliona znajomości z dziewczynami,
a po drugim rozwodzie następne półtora. Ile to jest razem koleżanek, znajomych i przyjaciółek, to nawet ja sam nie zliczę...

I nigdy w życiu, powtarzam NIGDY W ŻYCIU będąc w związku, nawet bym nie pomyślał o jakimś wyjściu z którąś gdziekolwiek.
Moja dziewczyna, narzeczona czy żona nie musi mi niczego zabraniać, ani na nic pozwalać, bo ja sam wiem gdzie jest moje miejsce,
a jeszcze lepiej wiem po co są takie wyjścia, czemu one służą i jak się bardzo często kończą. Nie chcę, żeby kobieta z którą jestem
musiała się tym martwić, przejmować i myśleć co ja tam mogę robić, dlatego już choćby tylko z tego jednego powodu nie ma opcji,
żeby jakakolwiek "obca baba" gdziekolwiek mnie wyciągnęła, a już jakieś piwo tylko we dwoje, to w moim starym siwym łbie się nie mieści.

Ja oczywiście rozumiem, że inni ludzie mogą inaczej się zapatrywać na sprawę i oczywiście nic mi do tego, żyjemy w wolnym kraju.
Zaznaczam jednak i podkreślam, że u mnie jest jak jest i oczekuję oraz wymagam od mojej partnerki stosowania tych samych norm i zasad.
Chcesz się spotkać pogadać, proszę bardzo, zaproś do domu albo my do kogoś pójdziemy, nie widzę problemu, żeby nawet się napić.
Ale jak zaczniesz coś kombinować, wykonywać jakieś krzywe ruchy, żeby spotkać z kimś sama, to możesz już tam zostać i nie wracać.
Nie wierzę, no zwyczajnie nie wierzę, że takie spotkanie tylko we dwoje i do tego jeszcze przy alkoholu, jest po nic i nic się nie dzieje.
Nigdy nie jest po nic i zawsze coś się dzieje, jak nie po tej, to po drugiej stronie, a przeważnie po obu i to takie obwąchiwanie siebie nawzajem

A mnie by było potwornie przykro, gdyby kolega, którego znam kilkanaście lat nagle przestał ze mną wychodzić na kawę, bo ma dziewczynę. Albo zaczął przychodzić z nią. Takie spotkania w trójkę są średnie.
Ja to rozwiązywałam tak, że mój partner wpadał ze mną, poznawał osobę, z którą się spotykałam, wymieniali uprzejmości i sobie szedł. Albo wpadał po mnie i jeszcze gdzieś szliśmy razem. W ten sposób ja poznałam jego znajomych, a on moich.
Umawiam się na kawę z żonatymi kolegami sama będąc w związku, bo jestem ciekawa, co u nich. A oni są ciekawi co u mnie. To dobra okazja do tego, żeby wyjść z domu i coś porobić razem. Jasne, zdarzają się wyjścia w trójki (w czwórkę jeszcze się nie udało), ale ogólnie osobiście wychodzę z założenia, że wchodząc w związek nie porzucam swojej indywidualności i mnie potwornie irytowałoby, gdybym na każde spotkanie musiała zabierać swojego partnera. I tu nie o to chodzi, że mam zamiar kręcić na boku, wchodzić w romans, albo go nie kocham. Po prostu zachowuję swoją sferę komfortu i jak chcę rozmawiać z ludźmi o rzeczach, o których mojemu partnerowi musiałabym najpierw robić 5min wprowadzenia do każdego tematu. No nie.
Ba, powiem Wam więcej ja akurat piwa nie piję, ale moi znajomi żonaci koledzy byli u mnie w mieszkaniu jak mojego partnera nie było
jednego z nich nawet poczęstowałam zupą, bo nie chciało mi się zamawiać pizzy. Tragedia, no nie?

Różnica jest taka, że ja ufam mojemu facetowi, a on ufa mnie. Takie spotkania nigdy u nas nie były i nie będą tematem dyskusji. Informujemy się nawzajem kiedy mamy takie spotkania, ewentualnie konsultujemy datę, żeby nie okazało sie, że druga osoba zaplanowała coś ekstra na ten sam moment. A poza tym to każde z nas może spotykać się ze swoimi znajomymi ile chce.

Zabronić mu nie możesz. Powiedzieć szczerze i dosadnie co o tym myślisz, owszem.

Ale tu umknął ci ważny aspekt. Ta dziewczyna nie jest wieloletnią przyjaciółka, a przelotnie znajoma z siłowni. To zupełnie zmienia kontekst.

Ale takie spotkanie sam na sam nawet z przyjacielem dziwnie się prezentuje. Co innego, jak jest większa grupa, a Ty jesteś z nimi bez swojego faceta. Ale sam na sam?
Z resztą w  życiu mi się nie trafiła przyjaźń z mężczyzną. Zwykle chcieli czegoś wiecej, podczas gdy dla mnie na początku znajomośći byli tylko kolegami i w miarę upływu czasu nadal pozostawali tylko kolegami. A skoro związku mieć nie mogli, to urywali kontakt. Czemu, szczerze mówiąc, się nie dziwię, bo bez sensu to dla nich było.

jakie mamy możliwości?:)
1. możemy pokazać smutek - partner/ka może wykaże empatię i zrezygnuje z koleżeńskiego wyjścia, a może tylko ją/go to zirytuje
2. możemy "nie puścić" i pomijając że zakaz nie ma żadnej mocy bo nie sprawujemy władzy nad drugą osobą, rezultat to posłuchanie "zakazu" i smutek partnera/ki lub nie posłuchanie zakazu i spotkania w ukryciu, lub jawne sprzeciwienie się
3. drogą eliminacji dochodzimy do wniosku, że możemy to przyjąć do wiadomości. Nie widziałbym sensu w trzymaniu blisko siebie na siłę kogoś, kto tego nie chce - jeśli to ma być tylko koleżeńskie wyjście, wtedy partner/ka wróci do domu i wszystko jest ok. Jeśli to nie tylko koleżeńskie wyjście, wtedy moim zdaniem lepiej aby związek oparty o tak nietrwałe podstawy zakończył się:)

Anderstud ale takie bycie w porządku do granic nie ma sensu, bo w życiu żadna Ci się nie odwzajemni. My jaki faceci uciekamy tylko gdy jest naprawdę źle, a więc możemy moim zdaniem spotykać się z kim chcemy. To Panie zdecydowanie mają tendencję do chwilowych "zapomnien" (to nie moja opinia, tylko seksuologow i ja to potwierdzam) zdarzyło mi się wyjść z kolezanka będąc zajętym, ale żadnych dziwnych myśli nie miałem, bo skoro nie poderwalem jej wcześniej, to po co bym miał teraz? One oczywiście czegoś tam chciały mniej lub bardziej.

ja bym nie miała nic przeciwko, gdyby mój facet chciał pójśc z koleżanką na piwo, oczywiście z koleżanką którą znam;
gdyby wyszło coś nie tak, to bym zerwała z chłopakiem, ale piwo to jeszcze nie zdrada

Chyba co druga osoba tu pisząca nie widzi,że tu nie chodzi o spotkanie z koleżanką , którą zna od dziecka tylko z nową laską z siłowni , której wpadł w oko. I tu jest ta mała różnica. Zabronić mu nie zabronisz bo i tak zrobi co chce. A właśnie od takich niewinnych spotkań się zwykle zaczyna. Być może brakuje mu nowych wrażeń.

seksuolog seksuologowi nierówny tu się mylisz. Jesteśmy wzrokowcami i różnie to bywa. U kobiet wcale nie jest inaczej poza tym iż reagują na początku bardziej na zachowanie.

Ciekawy wątek, kobiety między sobą potrafią koty drzeć o facetów. Jakoś nie wyobrażam sobie aby facet facetowi w ten sposób kobietę podbierał. Znajoma z siłowni albo bada teren i chce ukraść chłopa, albo ma neutralne tematy o które wstydzi się pytać przy innej kobiecie. Tak czy siak, to dobry sposób na sprawdzenie wierności partnera, jak złapie jej haczyk to tylko się cieszyć że tak szybko wyszła wierność na jaw.
Trochę szkoda że autorka zablokowała okazję do spotkania, mógłby wyjść ciekawy kwiatek.

Oj potrafią faceci tak samo postąpić i wyrywać kobietę w związku. Wiem, bo na studiach inżynierskich 90% to faceci, którym czasami zdarzało się zapomnieć, że za nimi siedzi koleżanka i słyszy, mimowolnie, ich męskie rozmowy.

Dla autorki to na razie sprawa chyba wydaje się dobrze układać. Skoro nic nie pisze, że jej facet miał problem, żeby poszła z nim, to zakładam, że nie miał z tym problemu. Co by oznaczało, że wdzięki Kasi z siłowni (jeszcze) na niego nie zadziałały/nie widział w tym randki. Kasia z siłowni za to może się już domyśliła, że partnerka gościa, którego podrywa się zorientowała. Ostudzi to może co nieco jej chętkę na flirt.

Intencje Kasi sie wyjaśniły, a dla mnie i tak to wszystko jest pozorną kontrolą. Jeśli facet będzie chciał flirtu i spotkań z kobietami, to i tak to zrobi, nie masz na to wpływu, jedynie swoje własne zaufanie do tego mężczyzny i związku. Jak on chce być w tym związku - to czy się spotka z koleżanką na piwo, czy nie - to zostanie z Tobą i nic się nie wydarzy. A jak nie będzie chciał być z Tobą - to czy zabronisz wyjścia czy nie - i tak nie powstrzymasz go przed spotkaniami z innymi kobietami.

Dla mnie jest niepojęte, żeby w jakimkolwiek momencie mojego życia mój partner zastanawiał się czy "pozwolić mi wyjsć" gdziekolwiek.

Ja nie jestem za żadnym zakazywaniem itp. w moich związkach zawsze był pod tym względem luz i każdy sobie na spokojnie wychodził nawet ze znajomymi płci przeciwnej, ale właśnie to byli znajomi a nie nowo poznana dziewczyna, która sobie robi jakieś nadzieje. Jemu to pewnie albo schlebia albo szuka sobie furtki do przejścia z jednego związku w drugi.
Skoro ona Cię zna to czemu nie zaprosiła was razem?

Nie wiem jak u was, ale mój chłopak/narzeczony/mąż będzie mógł chodzić na tyle spotkań z koleżankami (nowo poznanymi czy nie), ile wybierze, bo wierzę, że jak się z kimś "związuję" to nie dosłownie. I jak już z kimś jestem, to mam nadzieję (zaufanie), że jak ta osoba będzie chciała zakończyć nasz związek, to mi o tym powie.
Przekonanie, że zabraniając facetowi wyjść z nowo poznanymi koleżankami czy starymi znajomymi czy wychodząc zawsze z nimi razem, zablokuję jakieś emocje, które być może kiedyś się w nim obudzą, jest złudą.

A gdy ktoś razem mieszka?
Kiedy wyjście z kimś innym niż partner nie odbywa się kosztem czasu z partnerem, który został w domu?

W skrócie : burza w szklance wody i bezzasadny brak zaufania.

Ostatni raz jak sprawdzałem panujący ustrój , to jesteśmy wolnymi ludźmi. Określanie partnerowi 'granicy' p.t. z tym/tą możesz się widzieć, z tym nie - to już jest absurd.
Od kiedy kontrola jest metoda bycia z kimś razem?
Rani to Twoje uczucia? A co takiego rani te uczucia i czemu? To że ktoś sobie robił nadzieję? I nie ma czego szukać? Czy coś innego?

Kiedyś moja partnerka zapytała mnie czemu nie czepiam się że ma kolegów, albo że wychodzi sama ze znajomymi na piwo.Lub czemu nie szaleję kiedy klient jest nią zainteresowany "damsko-męsko". Odpowiedziałem zgodnie z prawdą :"Co widzisz złego w tym że masz znajomych? Nie jesteś moją niewolnicą. A jakie ma znaczenie czy ktoś ostrzy sobie na Ciebie zęby? W końcu to nie od niego zależy co się stanie tylko od Ciebie.Masz wolną wolę.Nikt nie może Ci nic narzucić"

Może zamiast szukać winy w chłopaku,zacznij patrzeć na siebie? Nie masz znajomych mężczyzn?
Uwaga spoiler: są ludzie którzy są normalnie towarzyscy i niezależnie od tego co wymyśli sobie kolega/koleżanka - nie pompują sobie tym ego.

Jeśli to są prawdziwe Twoje przekonania i nie wyplujesz jej tego w twarz po latach ze szczegółami- to OK.
Ale nie wszyscy tak mają i trzeba się z tym liczyć, no chyba że coś dochodzi do absurdu.
Jak dobrze rozumiem- Twoja partnerka może bez obaw przyjąć zaproszenie klienta na drinka wieczorem i Cię to nie ukłuje?
Pytam, bo 1 raz w życiu zdarzyło mi się takie wyjście za wiedzą i pozorną zgodą męża- wypomniał mi to po 15 latach! nawet pamiętał co założyłam.
A zapytany czemu do cholery nic wtedy nie mówił odpowiedział, że bał się co powiem.
A ja po prostu - odwołałabym .