Czy wizja mojego teoretycznego związku i małżeństwa jest chora? - Netkobiety.pl

Najpierw to chyba kandydata musisz znaleźć...

każdy mógłby wypowiadać się za siebie, dla mnie np. 6 lat znajomości przed ślubem to rozsądny okres, na zmianie nazwiska przez dziewczynę nie zależałoby mi, na weselu również nie - to duży wydatek i wolę inaczej spożytkować pieniądze, dzieci również nie planuję z różnych przyczyn z których jedna to niechęć do zobowiązań. więc mi nie wydaje się to chore ale każdy może mieć inne wyobrażenia przyszłego życia.

Roszczeniowa wizja związku.
Masz coś do zaoferowania drugiej osobie, czy jesteś nastawiona tylko i wyłącznie na branie?

Nigdy bym się nie zainteresowała kimś takim.

Teoretycznie wizja teoretycznego związku nie jest zła. Życie natomiast pisze różne scenariusze. Ja ze swoją żoną znałem się rok jak wzięliśmy ślub. I jesteśmy ponad połowę życia razem. Inni są po dziesięć lat narzeczonymi i się rozstają. Każdy miał kiedyś jakaś tam wizję, jak to będzie. Potem wszystko się zmienia, bo dynamika każdego związku jest inna. Będziesz w trzech związkach i każdy będzie inny. W jednym rzucisz się na mężczyznę na pierwszej randce, a po tygodniu będziesz chciała spędzić z nim życie, w drugim po miesiącach podchodów zdecydujecie się na pierwszy raz.
Ale nikt nie zabroni ci marzyć.

Gdzie tutaj roszczeniowa postawa autorki? Moim zdaniem dobrze mieć swoje wizje, cele, bo gdy się tego nie ma, to można znaleźć się pośrodku niczego

Ma swoją wizję i teraz albo przyszły partner to zaakceptuje albo nie. Nikt nikomu nie każe się wiązać. A jeśli autorka miałaby pod kogoś zmieniać swoją wizję, to niedobrze. Albo się wchodzi w związek na takich a nie innych zasadach, albo się nie wchodzi

Roztaczasz wizję nad jakimiś nic nieznaczącymi szczegółami i dlatego twoja wizja jest po prostu nierealistyczna. Co za różnica ile lat będziesz się przyjaźnić czy ile lat będziesz miała taki a nie inny status związku ? Co za różnica czy ślub będzie taki czy inny ? Jak to się ma do codziennego życia z drugą osobą i wspólnym chceniem bycia razem? Jak nie umiesz gotować to się naucz bo to taka słabość że nie umiesz robić podstawowej rzeczy aby przeżyć. Poza wytyczaniem jakiś sztucznych ram czasowych to w twojej wizji nie ma nic co miało by zachęcić potencjalnego kandydata aby z Tobą być. Lepiej się zastanawiaj jak się zachowasz gdy jedno z was straci pracę albo twoja praca w domu nie wystarczy na życie. Albo nad tym jak podzielić wspólne obowiązki domowe aby twój wybranek był zadowolony. Albo nad tym jaki masz apetyt na pieszczoty i czy on jest kompatybilny z kandydatem. I czy twoje z góry zakładanie że nie chcesz mieć dzieci nie jest aby zbyt wczesne i co jeśli dany pan jednak je będzie chciał mieć . Co jak któreś z was wpadnie w nałogi albo zachoruje poważnie. Albo gdy wybranek serca zacznie się buntować z powodu choćby tych ram czasowych ?

Widzę że ty jeszcze jesteś małą dziewczynką która czyta bajki a życie to nie bajka W życiu nie można założyć sobie że wszystko będzie tak jak sobie wymarzysz Jak będziesz dojrzalsza to na pewno zmienisz zdanie co do ślubu bo to najpiękniejszy dzień kobiety i każda kobieta marzy o wyjątkowym ubiorze i dniu

hmm niepełnosprawność jako argument przeciwko wiązaniu się z kimś i zajmowanie się domem? oczywiście może być bardzo miło gdy dziewczyna czasem pomoże ale czy to sens związku? brak planów co do dzieci to akurat zaleta dla mnie, a osób z moim nazwiskiem już jest ileś tysięcy więc +1 mało zmienia, "perspektywa mężczyzny" zależy od konkretnej osoby.

Nie oszukujmy się, niepełnosprawność to duża przeszkoda dla potencjalnego kandydata. A jak już nawet znajdzie takiego, któremu to zwisa, to jaka pewność, że będzie chciał dostosować swoje życie do zaplanowanego z góry grafika Diany?

Tak planować to sobie można zakup domu, a nie małżeństwo.