Niesmaczne zachowania faceta, jest szansa na zmiane? - Netkobiety.pl

Nie oceniam, a jedynie stwierdzam fakty.
Nie kochasz go i zaczęło do Ciebie docierać, że tracisz tylko czas w związku, który nie do końca Ci leży, bo to nie jest ten facet. Po prostu.
Nie pytam o te wieśniackie zachowania, które nagle zaczęły Cię uwierać, a niedługo urosną do rangi problemu globalnego ocieplenia,
bo w tej chwili to i tak już nie ma najmniejszego znaczenia, pewne decyzje w twojej głowie już zapadły i jest to proces nieodwracalny,
nawet jeśli jeszcze w pełni świadomie nie zdajesz sobie z tego sprawy, to tego chłopaka już skreśliłaś i jego wieśniackie zachowania
będą z każdym dniem irytować Cię coraz bardziej, aż w końcu sama jego obecność w tym samym pomieszczeniu zacznie Cię drażnić,
tylko że wtedy możesz już mieć z nim dwójkę małych dzieci i wspólny kredyt do spłacenia.

Dzięki za odpowiedzi. Na początku jakiś nie zwracałam na to uwagi, spotykaliśmy się raczej na mieście, to wszystko było w formie randek. Teraz spędzamy więcej czasu razem. Moja mama ostatnio zawróciła mi na to uwagę ze chłopak nie umie się zachować w pewnych sytuacjach... ale to chyba jego rodzice powinni go nauczyć pewnych rzeczy. Chłopak zaraz skończy 27 lat. Ale to tez nie jest tak ze ja go skreśliłam. Ja bardzo chce z nim być, ale otworzyły mi się oczy. Właściwie moja mama je otworzyła.

Np moja mama była poruszona sytuacja ze moi rodzice mieli rocznice ślubu, zaprosiłam go. On przyszedł z pustyni rękoma. Tu nie chodzi ze ktoś oczekiwał prezentów ale mógłby kupić nawet czekoladę a on nawet nie uzgodnił tego ze mną.
Kolejna sytuacja np przy stole on nakłada na swój  talerz na raz tyle jedzenia ze aż się nie mieści. Pamietam ze na tej imprezie rodzinnej wzrok był skierowany mocno na niego. Ogólnie brak mu wyczucia w pewnych sytuacjach tylko moim zdaniem on powinien wynieść to z domu. A mi jest troszkę głupio upominać 27 latka... chociaż może taka moja rola?

Oprócz tego typu „wtop” między nami układa się bardzo dobrze.

Moja mama nigdy nie wtrącała się w moje wybory. Ja napisałam tylko jak to wyglądało. Nie napisałam tez ze chce się z nim rozstawiać przez takie rzeczy ale w niektórych momentach było widać zażenowanie gości a przecież nie mieszkam na królewskim dworze....
Według mnie jadąc do kogoś na taka uroczystość wypada coś kupić albo dać nawet kwiatka z ogródka ale może żyjemy na jakimś innym poziomie

Tak to wygląda, tylko nie zgodziłabym się z tym, że decyzja już zapadła; autorka szuka wsparcia na forum, bo jest rozdarta między niechęcią do tego faceta, a - mimo wszystko - strachem przed zakończeniem i samotnością, bo nie wiadomo, co będzie dalej.
Jeśli tutaj będzie dużo wypowiedzi, że nie ma sensu tego ciągnąć, to odwaga może wzrosnąć, bo skoro już "wszyscy" to widzą, to nie ma innego wyjścia, jak to skończyć...

A to mnie jednak trochę dziwi. Zawsze przed takimi okazjami pytałam partnera, jak robimy z prezentami, on mnie tak samo. Zazwyczaj ustalaliśmy, że prezent jest wspólny, kupowany przez "gościa właściwego", zdarzało się, że kupowaliśmy coś razem. Jednak bez tych rozmów nie przyszłoby mi do głowy pojawić się na jakiejś uroczystości bez drobiazgu choćby, kwiatów, czegokolwiek - nie, żeby "kupić prezent", tylko nie zjawiać się z pustymi rękami i okazać... coś w rodzaju życzliwości? To rozumiałabym pod tym, że nie oczekiwali prezentów, ale ocenili jego brak.

Koleś ma przerąbane bo nie kupił prezentu na czyjąś rocznicę i za dużo sobie jedzenia nałożył. Witamy w 2019.

Autorko, chyba wiem o jakim czeresniactwie piszesz, ale ja zapewniam cię, że to są pierdoły, którymi absolutnie nie powinnaś się przejmować. Jeśli widzisz, że pod wszystkimi innymi względami facet ci odpowiada, to nie zrażaj się do niego za takie głupstwa.
To tylko brak ogłady, który bardzo łatwo będziesz mogła wyprostować.
Wystarczy tylko, jeśli wykażesz się odrobiną empatii i dyplomacji.
Czy ty wiesz ilu jest chamów i buraków wśród ludzi tych niby na poziomie? A wiesz ilu z nich bije swoje kobiety, jak potrafią bluzgać i lać do zlewu albo umywalki? Albo ile jest takich kobiet, które pokazują się jako wypindrzone, malowane lale, a w domu mają chlew?
Nie oceniaj ludzi po pozorach.
Co z tego, że byłabyś np z super wychowanym gościem, z manierami i Bóg wie jaka to ogląda towarzyską, a do życia na co dzień on by się nie nadawał, bo np traktowałby cię z góry, miał dwie lewe ręce do roboty albo pociąg do kobitek czy innych przywary. O jego zachowanie w towarzystwie mogłabyś być spokojna i mogłabyś uśmiechać się z dumą, ale nie wiadomo przecież czy nie miałby on takich wad, które na co dzień byłyby nie do zniesienia dla ciebie.
Patrz na serce człowieka, ma jego charakter i na to czy ma posprzątane w głowie, czy nie i na to, jak cię traktuje.

Ten twój facet wydaje się człowiekiem, który zna życie. Studiuje, prowadzi gospodarstwo i jeszcze wyręcza swoich rodziców przy ciężkiej pracy, bo są starszymi ludźmi. To są prawdziwe jego zalety, przy których te drobne jego niedociągnięcia nie mają żadnego znaczenia.
Tak więc odrobina empatii, cierpliwości i dyplomatycznego podejścia do chłopaka i za jakiś czas zobaczysz, jakie fajnego faceta sobie wychowasz.

Ja tu nie widzę nic uroczystego, po prostu była rocznica i on został gdzieś tam zaproszony, może do domu? A co on miał kupić jej rodzicom, telewizor? Nawet jeżeli jego zachowanie jest wieśniackie wg czyichś standardów, to zachowanie autorki pokazuje jedną bardzo prostą rzecz, ona tego chłopa po prostu nie szanuje i nigdy w życiu nie wytrzymają ze sobą zbyt długo, chyba że on tupnie nogą i się postawi w końcu.

Kwiaty burzowy, na takie okazje przynosi się kwiaty!

Ja wczoraj dostałam ciasto prosto z pieca. Nie jem słodyczy od bardzo dawna, ale liczy się gest. Nie było żadnej uroczystej okazji i a to było bardzo miłe.

Oczywiście, że tak zrób, spokojnie i bez niepotrzebnego zrazania się do niego.
Rodzice powinni go nauczyć, ale kto wie czy oni sami mają jakieś towarzyskie obycie? Może to bardzo prości ludzie?
Różnie bywa.

Jakie sukcesy w relacjach z mężczyznami ma Twoja mama? Masz duże szanse na takie same osiągnięcia

Ogólnie to szkoda chłopaka.
Niech ktoś mi wyjaśni gdzie jest buractwo w tym że nie przyszedł z prezentem?
Bo ja to widzę tak rodzice robią imprezę A autorka chciała się pochwalić chłopakiem i zaprosiła to jako osobę towarzyszącą, i w takich sytuacjach kwestia prezentu jest na jej głowie A jeżeli coś to ta osoba wychodzi z inicjatywą i ustala resztę rzeczy z nim.
Raczej w tej kwestii zachował się odpowiednio.
Autorka miała prezent pewnie i zamiast uratować sytuację i powiedzieć że prezent od was zrobiła jak zrobiła. No cóż wieś też tutaj widać  i brak obycia w sytuacjach.

W niektórych rodzianach droga autorko szczególnie z okolic wiejskich z tradycjami za oznake szacunku i pokazanie że jedzenie podane jest dobre nakłada się dużo i je się dużo.
Brak zrozumienia z tej strony.

Poznaj partnera najpierw i jego rodzinę z tradycjami zanim zaczniesz oceniać jego zachowania.

Powiem tak chcesz rozwiązać problem poznaj go lepiej i nie słuchaj matki w pewnych kwestiach bo problemu nie było póki nie powiedziała.
Ewentualnie pozwól mu odejść i znaleźć szczęście z kimś kto nie bedzie chciał to prostować bo nie pasuje do jego schematu.

Ale to nie była tylko jednorazowa sytuacja, takich sytuacji jest znacznie więcej w różnych otoczeniach. Gdybym to ja szła na imprezę do rodziców chłopaka to bym coś kupiła, chociażby żeby jakoś dobrze wypaść, on kompletnie nie pomyślał o tym. Różnimy się w tych kwestiach bardzo.
Kazda matka chciałaby dla swojego dziecka jak najlepiej, a ze go nie zna dobrze to tak został oceniony co nie oznacza ze mam się słuchać mamy....
Ja pierwszy raz się spotykam z tym żeby chłopak był tak nieobyty, ale tak jak ktoś tu napisał, jego rodzice są prości i być może nie wyniósł tego z domu.
Ja nie mam zamiaru z nim zrywać bo to jest naprawdę świetny facet jako partner dla mnie. Postaram się jakoś z nim rozmawiać na te tematy albo im dłużej będziemy ze sobą tym stanie się inny.

Zgadzam się z burzowym, nie wchodzi się w związek z nastawieniem, że trzeba będzie kogoś wychować/zmienić...
Sama wiem po sobie - jak zwalałam winę na takie problemy oraz doszukiwałam się takich rzeczy u faceta (z perspektywy czasu faktycznie komicznych) to było to tylko wymówką dla większego problemu.
Autorko, czy naprawdę chcesz z nim być na dobre i na złe? Bycie z kimś to akceptowanie także jego "dziwactw" - w końcu każdy z nas jest tylko człowiekiem

My się chcemy zaręczyć i nie wyobrażam sobie bycia z kimś innym. Ale nie mam z zwyczaju patrzeć na chłopaka przez różowe okulary, a oceniam sytuacje chłodno i twardo stąpam po ziemi. Według mnie wszystko da się naprawić/rozmawiać, ja nie jestem kobieta tego typu ze rzucam faceta i rozglądam się za kimś innym, walczę do upadłego. To nie jest tak ze mi się tylko to nie podoba bo innym osobom (nawet mojemu znajomemu) tez się pewne zachowania chłopaka rzuciły w oczy.

Ja bym chciała wyjaśnić mu coś delikatnie, doradzić ale nie zrywać. Ja tez nie jestem idealna... nikt nie jest.

Asiabe, nie przesadzasz. 
Piszesz, że chcesz się z nim zaręczyć, czyli go kochasz, tak?  Poznałaś jego rodzinę?
Jeśli on jako facet, z charakteru, jest bardzo ok, to nie myśl na razie o zerwaniu, daj mu szansę.
Podaruj mu w prezencie jakąś książkę o sv, wytłumacz, że przez nieznajomość takich rzeczy sam sobie może zaszkodzić (i nawet już szkodzi). Sama też możesz z nim pewne rzeczy konsultować, zwłaszcza przed jakimiś wyjściami, wydarzeniami. Nie powinien się pogniewać, bo nie robiłabyś mu tym na złość, lecz dla jego dobra.
Wiedza, choćby podstawowa, o tym, jak się zachować jest bardzo ważnym elementem życia.
(A jeśli patrząc w perspektywie, to jak on wychowa wasze dzieci?)
Ale takie coś proponuję tylko w wypadku takim, że go rzeczywiście kochasz i rzeczywiście go chcesz. W wówczas spróbuj jeszcze zanalizowąć, wyobrazić sobie - patrząc na niego i jego rodzinę - w jakich sferach on sobie może nie radzić (sv to jedno, ale inne sprawy, jak choćby relacje w jego rodzinie jakie są, podejście do pracy, do pieniędzy). Bo może to dobry chłopak i niegłupi, ale jakimś cudem u niego w domu nie było nigdy wizyt, gości, ani oni nigdzie nie chodzili. Itd.

Natomiast jesli w głębi duszy masz dylematy, czy chcesz go, czy nie, czy jest raczej kimś z braku laku, to daruj go sobie, bo z czasem będzie tylko gorzej - jak nie to, to siamto zacznie ci nie pasować. Ale cennej o umiejętnosci zachowywania się możesz mu jak najbardziej powiedzieć. Ale już bez większego zaangażowania się w jego "sprawy".
A z drugiej strony to trochę dziwne, że on nie ma innych wad.... obycie sv to też w jakiejś mierze dość intuicyjna sprawa, wiec dziwne, że sam nie pomyślał, i że wszystko mu "grało"...

Szukasz dziury w całym.
Mi by to kompletnie nie przeszkadzało.
Ludzie gorsze rzeczy robią.
Zresztą poczytaj to forum to zobaczysz ile tu jest opisywanych patologicznych zachowań.

Przecież tu wcale nie chodzi o żadne zachowania (śmiech na sali co tu czytam) tylko o to, że facet wspomniał o zaręczynach.
Nagle zrobiło się poważnie i strach zajrzał w oczy, bo zaraz trzeba będzie się żenić, a z niego książę na białym koniu jak z dupy trąba,
to do czego by się tutaj przyczepić... no tak, przecież wtedy na imprezie tyle ziemniaków sobie nałożył, że aż znajomy był zdegustowany.
Żałosne.

To, co odprawia Twoja matka to jest zwykła dulszczyzna. No nie przyszedł z prezentem. No zjadł za dużo. Kompletny brak obycia ze strony matki. Sorry, ale tak to wygląda. I jeszcze na to poskarżyła się córeczce. Totalna klapa. Jak ona chce budować relacje z Twoim ewentualnym narzeczonym, skoro takie głupoty jej przeszkadzają? I jeszcze nastawia Ciebie przeciwko niemu JUŻ TERAZ.

A jak za mało wyglancuje sobie buty na następną wizytę?

Ma szukać innego, bo nie chce z nim być na poważnie.
Chce odejśc, ale szuka potwierdzenia na forum.

Polecam szczerą rozmowę bo coś jest nie tak z waszą komunikacją.

Czytając tytuł tego tematu miałem przed oczyma mężczyznę, który dłubie w nosie, puszcza bąki czy beka. Tutaj widzę braki w waszej komunikacji jeśli chodzi o sprawę prezentu. Nie rozumiem tylko z tym jedzeniem na talerzu. To źle, że nałożył sobie więcej bo mu smakowało albo był po prostu głodny ?

Kiedy byłem jeszcze żonaty, a nie było to jakoś strasznie dawno, może z 5 lat temu, moja wówczas żona
poinformowała mnie tylko, że zostaliśmy zaproszeni na 40 rocznicę ślubu teściów oraz gdzie i o której godzinie mamy być. Koniec.
Cała reszta typu jakieś kwiaty, prezenty czy inne farmazony, załatwiała ona i jej brat, ja tylko dałem kasę i pojechałem odebrać. Koniec.
Na imprezie żarłem jak głupi, bo specjalnie wygłodziłem się przed. Mało tego że żarłem jak świnia, to jeszcze chlałem wódę jak knur. Koniec.
Nikt się nawet na mnie nie spojrzał, a moja żona wraz z teściową, średnio co sześć minut dopytywały czy mam na coś jeszcze ochotę. Koniec.
Tak samo było na wszystkich wspólnych świętach, urodzinach, imieninach, tak samo było u mojej poprzedniej żony, bo miałem dwie,
tak samo było na różnych jakichś weselach, komuniach i innych historiach, bo żyjemy w Polsce, a nie na dworze angielskiej królowej
i u nas nikt nikomu w talerz nie zagląda, dlatego po raz trzeci i ostatni powtórzę - dajcie sobie spokój z tłumaczeniem tego chłopaka,
bo to i tak grochem o ścianę, on nigdy nie będzie wystarczająco dobry, żeby zasłużyć na jej rękę, a powodów znajdzie się milion.

Opinia innej osoby na ten temat - czepiasz się idiotyzmów jakbyś sama była chodzącym zbiorem samych zalet, doskonała, perfekcyjna, idealna...
Jeśli uważasz, że taka właśnie jesteś, to poszukaj równego sobie partnera, wtedy zobaczysz w jakim tempie sprowadzi Cię z chmur na ziemię,
bo nikt nie jest chodzącym zbiorem samych zalet, doskonały, perfekcyjny, idealny. Ty też nie. Księżniczki też pierdzą, chrapią, dłubią w nosie
i wali im z gęby gdy rano wstają, też robią kupę i tak samo śmierdzą im nogi i pachy. Nie wiedzą też wszystkiego i nie na wszystkim się znają.
Ławo napisać na wstępie "proszę mnie nie oceniać" i jechać po gościu, który nawet bronić się nie może, pomijając już to, że nie robi nic złego.
Jego można oceniać, a Ciebie już nie można? Dlaczego niby, a w czym Ty lepsza od niego jesteś? Może dla odmiany zajmiemy się teraz Tobą
i zobaczymy jaki z Ciebie cud. Co Ty na to?

Ja nigdzie nie napisałam ze jestem idealna. Ja tez mam swoje wady. Ale uważam ze niektóre zachowania mojego chłopaka nie są po prostu na miejscu. Wy tez nie mówicie starszym dzień dobry albo od razu mówicie komuś starszemu na Ty?

Przecież takie rzeczy powinna nauczyć go mama a nie partnerka.

Asiabe, koniecznie powinnaś porozmawiać ze swoim chłopakiem i to im szybciej tym lepiej. Jak przeczytałam opis sytuacji przedstawionych przez Ciebie oczy musiałam przetrzeć z niedowierzania. Po zestawieniu Twojego komentarza, z tym co podałaś jako przykład owego "wieśniactwa"... Piszesz, że sytuacji było znacznie więcej, ale rozumiem ta z prezentem dla mamusi najbardziej gorsząca, skoro poleciała w pierwszej kolejności ?
Powiem Ci, gdybym zaprosiła kogoś do towarzyszenia mi na imprezie weselnej, urodzinach moich znajomych lub rodziny, whatever,  do głowy by mi nie przyszło by oczekiwać, że moja osoba towarzysząca będzie sobie zawracać głowę prezentem. Nie uważam się przy tym za szczególnego chama. Mógłby dać rodzicom coś od siebie lub złożyć się z Tobą na prezent, gdyby stosunki między nim a Twoimi rodzicami były już mocniej zażyłe, co chyba nie ma jeszcze miejsca.
Porozmawiaj z nim. Delikatnie, jak piszesz. Delikatnie powiedz mu, że obcym ludziom opowiadasz, że jego zachowane jest "wieśniackie" i "niesmaczne", bo ma za duże porcje na talerzu a  jako osoba towarzysząca na imprezie TWOJEJ rodziny nie przyleciał z fantami. Ale, że oczywiście nie wyobrażasz sobie mieć innego faceta. Bardzo wspaniałomyślne... Napomknij też koniecznie, że mama była "poruszona". Niech wie w co się pakuje. Może się biednemu chłopakowi oczy trochę otworzą.

I temat z błahym problemem dot. partnera podzielił losy większości takich wątków w internecie: "jak taka pierdoła przeszkadza, to go nie kochasz, zostaw go", "super ułożony facet może mieć mnóstwo innych wad, jeszcze zobaczysz", "nie możesz go zmieniać" i moje ulubione "to bzdura, ma inne zalety, jest taki, siaki i owaki, o co Ci chodzi".

No nie. Moim zdaniem to całkiem dojrzałe, że autorka patrzy trzeźwo, od początku wyłapuje to, co jej przeszkadza, i zastanawia się, co z tym zrobić. Przecież gdyby za dziesięć lat napisała, że mąż podczas trwania całego związku nie potrafi się zachować w towarzystwie, co dodatkowo pogłębia się z czasem (bądźmy realistami, im dłużej się jest w jakimś towarzystwie, tym swobodniej się czuje, inaczej zachowuje się chłopak podczas pierwszych wizyt w domu rodzinnym dziewczyny, a inaczej - facet po X latach małżeństwa na obiadku u teściów, gdzie rzeczywiście czuje się od dawna jak u siebie), usłyszałaby koronne "widziały gały, co brały", okraszone reprymendą, że trzeba było załatwiać sprawę od razu, bo jej milczenie upewniało faceta w tym, że wszystko w porządku (coś jakby po dziesięciu latach uświadomić ukochanego, że orgazmu to się właściwie dotąd nie miało i strzelić focha ).

To, że facet ma zalety jest oczywiste. W końcu autorka z jakiegoś powodu z nim jest. Tylko czy to oznacza, że autorce absolutnie nic nie może przeszkadzać? To mnie prywatnie irytuje, bo partnerem mamy zwyczaj właśnie rozmawiania o wszystkich sprawach, które by nam przeszkadzały, nawet o pierdołach (do czego on dążył, to ja byłam z tych "jeszcze nic nie mów, jeszcze poobserwuj"), i zdarzyło się parę razy, że kiedy wspominałam o czymś, co zrobił/czego nie zrobił (i naprawdę bardzo uważałam, żeby nie generalizować; mówiłam o tym jednym konkretnym momencie), słyszałam w ramach obrony "ale zawsze robię też to, to i to [lista_dobrych_rzeczy]". I też parę dyskusji zajęło ustalenie, że chociaż doceniam, że np. zawsze mi pomoże (i milion innych rzeczy), to nie znaczy, że nie może mi przeszkadzać coś zupełnie innego. A tutaj, mam wrażenie, z niektórych postów bije przekonanie, że skoro facet ma zalety i dobrze się dogadują z autorką, to jej nie może przeszkadzać absolutnie nic (bo nie kocha), a jeśli już zacznie, to nie może nic z tym robić (bo nie kocha, oczywiście).

I jeszcze jedno. Posty o tym, że chce zmieniać chłopaka... Serio? Przecież ona nie próbuje z dresiarza zrobić chłopaczka w rurkach, chce jedynie, żeby zachowywał się (nieco bardziej) stosownie do okoliczności. Wydaje mi się, że wymaganie porzucenia mówienia "na ty" do starszych i witania się zwykłym "dzień dobry" nie jest specjalnym tłamszeniem jego indywidualności itd., a jedynie wejściem na wyższy poziom w kwestii kultury, obycia (i to, na litość boską, wcale nie jakiś wysoki - już dzieciaki w podstawówce wiedzą, jak odnosić się np. do nauczycieli i jak się z nimi witać). Jakbym pisała z uporem maniaka "ktury", to wskazania mi błędu nie wzięłabym za zamach na moją osobę czy próbę zmiany mnie w kogoś, kim nie jestem...

Brak kultury osobistej, obycia, wieśniactwo może być irytujące ale moim zdaniem jest duża szansa żeby to naprawić i nauczyć chłopaka co w pewnych sytuacjach wypada robić czy mówić a czego nie wypada. Tak jak napisała ulle - jeśli facet jest ogarnięty, porządny, ma poukładane w głowie, to te jego "wpadki" to pikuś, da się to zmienić.
Na Twoim miejscu zastanowiłabym się nad poważniejszą sprawą. Jeśli on ten brak kultury i obycia wyniósł z domu to znaczy, że właśnie takie jest jego środowisko i jego rodzina. Biorąc sobie męża/żonę bierzemy niestety jakby w pakiecie jego rodzinę - bo nie będziecie żyć przecież sami na księżycu. Jesteś na to gotowa, dasz radę ? Całej jego rodziny nie nauczysz ani nie zmienisz, będziesz musiała zaakceptować ich takimi jacy są. To będzie Twoja rodzina i Twoje środowisko. Pomyśl o tym.

Tak mi się z Twoją sytuacją skojarzył wstrząsajacy wątek na forum " z miasta na wieś" , bo z tego co piszesz wynika, że to Ty zamieszkasz ( w razie czego..) u swojego chłopaka/męża i jego rodziców.

Nikogo z Ciebie nie robię.
Zapytałam, jaki cel chcesz osiągnąć, bo od niego zależy sposób prowadzenia rozmowy.

Chcesz rady czy też wątek jest miejscem odreagowania frustracji?

Za to w 3/4 tematów, gdzie jest jakis problem związkowy młodych ludzi wychodzi, ze dla kobiety jest to n-ty związek, a dla faceta pierwszy (znak czasów). I  jak widać kobieta kolejny raz porównuje i oczekuje, ze nowy będzie mieć zalety poprzednich, a dołoży jeszcze swoje.

Ostatni już raz. Jaki cel chcesz osiągnąć?

Dla mnie słowo Dzień Dobry nie schodzi z ust. W moim życiu oczywiste jest, że idąc do sklepu, urzędu czy mijając się ze znajomymi mówię dzień dobry. Nikt mnie nie musiał tego uczyć. To jest tak oczywiste jak oddychanie. Tak samo pójście w gości z butelką wina czy bukietem kwiatów. Znam ludzi, którzy faktycznie są gburami i nigdy nie odpowiedzą. Zbytnio mnie to nie obchodzi. To ich sprawa.

Chłopak autorki tematu wyniósł takie wzorce z rodziny. Będzie ciężko zmieniać nawyki nawet w tym aspekcie. To dorosły chłop przed 30. Skoro autorkę to boli bo widać, że bardzo przejmuje się zdaniem i opinia matki i innych ludzi to będzie miała z tym problem. Pozostaje jedynie to zaakceptować, szczerze porozmawiać albo zakończyć związek. Innej opcji nie ma.

Tak on mi pasuje jako facet/partner. W tym aspekcie jest nam dość dobrze.