Koleżanka z pracy mówi ciągle o swoich problemach w małżeństwie - Netkobiety.pl

Koleżanka najwidoczniej bardzo to przeżywa,lub ma taki charakter.
Może jest samotna i nie ma z kim pogadać?
Może znajdź w okolicy psychologa,który specjalizuje się w podobnych sprawach jak jej...i wręcz jej numer,mowiac ze słyszałaś,że to dobry specjalista w takich przypadkach jak jej.
Szukanie powinno Ci zająć maksymalnie kilka minut,a moze zaoszczędzić wielu godzin słuchania.

Ja bym powiedziała : "Przepraszam Cię , ale to są Twoje osobiste sprawy i chyba to zbyt intymne wyznania. Jesteśmy w pracy". Trzeba jasno stawiać granicę, ja generalnie unikam osób, które wylewają na mnie swoje emocje a nie interesuje ich moje życie i tylko o sobie gadają nie patrząc na to czy ja chcę tego słuchać.

Dzięki za rady z tego co obserwuję, to faktycznie ona żyje tylko tym mężem. Z jednej strony rozumiem, że jest to dla niej bardzo trudna sytuacja i chciałaby się wygadać, ale bez przesady! Ja rozumiem raz czy dwa coś opowiedzieć, ale nie codziennie... I jeszcze czeka aż będziemy ją ciągle pocieszać, mówić że współczujemy... Ona mieszka z siostrą teraz i ma na osiedlu koleżanki, więc wygadać ma się komu, czasem mam wrażenie, że po prostu chce by każdy widział jak to ona ma źle i że gorzej to nikt nie ma. Póki co podjęłyśmy taktykę nie komentowania, czyli jak ona opowiada i skończy, to się nie odzywamy lub odpowiadamy jednym słowem. Jeśli to nie pomoże, to chyba powiem jej wprost, że to jej osobiste problemy i wolałabym żeby rozwiązywała je z mężem a nie w pracy

Ale czemu "deliktanie dać do zrozumienia?" Przecież można normalnie, wprost, "nie mam ochoty słuchać o twoich prywatnych problemach, wcale się nie znamy, przeszkadzasz mi w pracy". Nie ma przymusu być zawsze i wszędzie miłym, zwłaszcza dla kogoś, kto ma w nosie co ty chesz powiedzieć, i realnie utrudnia pracę.

Chamskie i nie na miejscu jest obarczanie obcych ludzi swoimi intymnymi problemami...
Broń się, bo za jakiś czas będzie jeszcze gorzej.

Ja mam wrażenie, że to działa odwrotnie. Skoro się tyle spotykacie to jesteście bardziej oswojone. Tym samym łatwiej coś powiedzieć niż komyś kogo znasz krócej i rzadziej się widujesz. Chamska byś była mówiąc ze złością coś w stylu: zamknij już pysk bo ile można słuchać o ch...u. Idź się lecz a tyłka nam nie zawracaj.
Wiadomo, że tak nie powiesz. Jesli ton głosu i forma wypowiedzi będzie wskazywać na troskę, to chamskie nie będzie. Ona naprawdę potrzebuje psychologa i zaproponowanie jej tego jest formą troski koleżanek z pracy. Tak do tego podejdzcie.

A skąd pomysl, ze dziewczyna będzie Cie obgadywać? Może nie zdawala sobie sprawy, ze jej zachowanie jest dla was obciązajace.

Kurcze, nie pomyślałam żeby to rozegrać w taki sposób! Ale problem sam się rozwiązał, bo dziewczyna została zwolniona. Dzięki za wszystkie rady, będą na przyszłość

Przykro mi że dziewczyna została bez pracy, ale sama jest sobie winna. Jeśli się nie starasz i udajesz że pracujesz, to na co komu taki pracownik? Poza tym dlaczego uważasz że szef zwolnił ją z naszą pomocą? Nie rozumiem czemu dziwi Cię, że wydajność pracy może spaść w ciągu miesiąca?

Dziewczyna była uciążliwa i to bardzo, to że nie komentowałyśmy jej opowieści ani nie podtrzymywałyśmy rozmowy, nie przeszkadzało jej w prowadzeniu ciągłych monologów.

Konsekwencji jako takich nie było ze strony szefa, po prostu mniej pracy było wykonanej niż zwykle, a już na pewno była wykonywana ona wolniej, co przełożyło się na słabszy wynik na koniec miesiąca.

Ciekawe czy Ty byłabyś w stanie się skupić maksymalnie na pracy, kiedy ktoś by ciągle o czymś opowiadał i nie zrażało go to, że nikt się nie odzywa.

zdarzało się w moich miejscach pracy, znajdowałem jakąś równowagę pomiędzy empatią i próbą doradzenia, a zajmowaniem się obowiązkami które do mnie należały. czyli z mojej strony przeważające milczenie i od czasu do czasu krótkie odpowiedzi w kontekście tego, co do mnie dotarło

No, tylko potem się mowi, ze kobiety nie potrafią ze sobą pracować; tymczasem same sobie wystawiają taką opinie.
Odrobina dobrej woli, zrozumienia, trochę empatii, a kiedy trzeba delikatnego postawienia granicy, czy to takie trudne?

Najpierw przeczytaj dwa razy, a potem pisz. Pewnie nie zauważyłaś, ale to nie ja napisałam poprzedniego posta, w którym twierdzisz że jesteś atakowana (???). chomik9911 również wyraziła swoje zdanie na temat Twojej wypowiedzi i nie jest to w żadnym wypadku atak.

Po pierwsze obowiązki w pracy nie były przez nas ZANIEDBYWANE, panowało po prostu rozproszenie i ciężej było się skupić. Po drugie dziewczyna była przyjęta na okres próbny, gdyby miała lepsze wyniki to pewnie umowa zostałaby jej przedłużona, ale szef po analizie dwóch miesięcy jej pracy stwierdził, że jest mało wydajnym pracownikiem i po prostu nie ma sensu dawać jej umowy na cały etat. Po trzecie oczywistą sprawą jest to, że szef rozmawiał z kierownikiem zespołu na temat nowej pracownicy i tego, jak pozostałym osobom się z nią pracuje. Tak więc na zwolnienie zapracowała sobie ona sama, ponieważ nawet po rozmowie ze mną nie potrafiła odciąć prywatnych problemów od pracy i ciągle w godzinach pracy zajmowała się swoim życiem osobistym, i zamiast pracować stałe siedziała na telefonie, myśląc że tego nie widać. Do tego jak zaczynała coś opowiadać, to wiadomą sprawą jest to, że również w tym czasie nie pracowała.

żyworódka czy gdybyś była właścicielem firmy chciałabyś mieć pracownika który starał się tylko przez pierwszy tydzień, a potem nic od siebie nie dawał? Osobę która przychodzi do pracy tylko po to żeby poopowiadać o swoich osobistych problemach, posiedzieć na telefonie przez pół dnia, osobę która udaje że pracuje, a tak na prawdę zaniedbuje swoje obowiązki? Osobę której wydajesz polecenie i czekasz dwie godziny na wykonanie, w międzyczasie przypominasz jeszcze 3 razy, a na końcu i tak musisz zrobić to sama? Wątpię.

Już się tłumaczę. Wczoraj z rana zauważyłam swoją oczywistą pomyłkę, zacytowałam post z poprzedniego dnia,  napisałam sprostowanie z adnotacją, że. "zwracam honor" i wysłałam.
Chyba zadziałało tzw. prawo serii pomyłek, bo musiałam kliknąć na podgląd zamiast wyślij. Zatem jeszcze raz zwracam honor.
Swoje stanowisko w sprawie podtrzymuję.

Czy o te pytania ci chodzi?
Odpowiadam NIE.
Ale, to co dopisujesz o zachowaniu nowej pracownicy w godzinach pracy,  bo rozumiem, że to jej dotyczy,  stawia cię w moich oczach w niewiarygodnym świetle. Najpierw pisałaś,
źe  pracownica nadawała przez 15 minut,  teraz podnosisz szereg innych zarzutów. Starasz się wybielić swój udział w zwolnieniu pracownicy. Tak,  podtrzymuję moją opinię o zaniedbywaniu się w pracy pozostałego zespołu, na podstawie twojego opisu,  o mniejszych wynikach w pracy 
w okresie ostatnich dwóch miesięcy.

Lagrange.
Przecież napisałam, że ja nie daję wiary kolejnym zarzutów Cherri skerowanym przeciwko nowej pracownicy. Podniosła je dopiero wówczas, gdy nie było całkowitego poparcia ze strony adwersarzy. Nawet nie daję wiary temu, aby nowa pracownica w zasadzie przegadała całą dniówkę. Jeśli kilka osób pracuje  w jednym pokoju, to raczej trudno o całkowity komfort pracy. Trzeba nabyć umiejętność wyłączania się, skupiania się  na swojej pracy,  a nie udzielania towarzysko i później zwalania swoich opóźnień w wynikach pracy na współpracownicę.