Jak bardzo angażować się w relacji - Netkobiety.pl

Cześć:) to chyba zależy od danej sytuacji, nie przywiązywałbym się do jakiegoś schematu postępowania (dokładnie to samo, co przed chwilą napisałem gdzie indziej o wychowaniu surowym/bezstresowym). Pełne zaangażowanie tak od razu - tutaj doradzałbym zachowanie ostrożności i nie przywiązywanie się zbyt mocno, zachowanie na początku pewnego dystansu nie powinno skrzywdzić drugiej osoby, a może pozwolić uniknąć rozczarowania i cierpienia (niedawno zwracałem na to uwagę w innym temacie 31-latkowi który bardzo szybko rozmawiał o ślubie i wspólnej przyszłości, a później okoliczności nagle zmieniły się)

Może opisz jakąś przykładową sytuację? Wtedy łatwiej byłoby napisać bardziej konkretnie.

Musi być zachowane pewne kontinuum. Przywiązujemy się do drugiej osoby z upływem czasu i wspólnych chwil, nie od razu. Za przywiązaniem idzie zaangażowanie. Być w związku i nie być zaangażowanym oznacza okłamywać drugą osobę co do swoich uczuć. Tak mi się wydaje

Przeciez nie ma jednego modelu, za kazdym razem wiazesz sie z kims innym, a przeciez wszyscy sie roznimy. Zwiazek sie rozwija, ewoluuje pod wplywem zdarzen i tak jest chyba prawidlowo, w koncu tworzony jest przez jednostki, ktore tez sie zmieniaja. Z jednym partnerem latwiej sie szybko angazowac, bo stwarza takie warunki, z innym wolniej, ale z kolei trwalsza relacja sie tworzy. Albo calkiem sie rozjezdza. Byloby dziwnie,gdyby to zawsze mialo byc tak samo. I chyba o to chodzi inaczej bylaby nuuuda.

Bardziej skłaniam się ku temu, że zaangażowanie idzie za zaufaniem niż za przywiązaniem, bo nawet nie muszę sobie wyobrażać sytuacjii, kiedy jestem do kogoś przywiązana, ale nie ufam i dlatego trzymam dystans.

Za to jak ma się do kogoś zaufanie to zaangażowanie przychodzi łatwiej i naturalnie. Myślę, że osoby, które są nieufne, w rezultacie nie potrafią zaangażować się w pełni w relację, natomiast osoby naiwne idą z zaufaniem i zaangażowaniem tak dalece, że tracą własne granice i nawet na siebie patrzą przez pryzmat związku.

Wracając do tytułowego pytania, to zaangażowanie pełne, ale zbudowane na zaufaniu, które trochę czasu wymaga, a i tak w dużym stopniu na początku jest na kredyt ;-)

Pamiętajcie kochani - jak wieje desperacją to znaczy że to miłość

Myślę, że to samoistnie się dzieje. Jeśli ktoś ustala od kiedy się zaangażuje, to jakoś dziwnie brzmi i nie przekonuje do takiej osoby

Słowo dystans jest właściwie przeciwieństwem zaangażowania. Albo się dystansujesz albo angażujesz. Ja takiego rozdwojenia jaźni nie mam. Dystansować możesz się w związku a nie w miłości jeśli zależy ci na osiągnięciu tylko jakiegoś celu np. byciu z kimś kto jest zamożny i korzystaniu z jego zasobów.

Dla mnie to antyteza do zaangażowania, bo wynika z tego, że najlepiej wybrać sobie kogoś nieprzewidywalnego, niedojrzałego, nieogarniętego, żeby mieć większe ryzyko, a jakby jakimś cudem udało się z tego coś sklecić, to ewentualna wygrana.
Pewnie są tacy, których to jara, ale ja dziękuję, tylko się poprzyglądam z oddali :-P

Jeżeli ty masz talent do zakochiwania się tylko w niedojrzałych i nieogarniętych to współczuję. Ja miałem na myśli normalnych i to, że ryzyko nieodwzajemnienia jest zawsze, ale wygrana(odwzajemnienie) jest warta całkowitego poświęcenia.

Inne są potrzeby, oczekiwania i możliwości w wieku 20 lat, a inne w wieku 40 czy 60.

Ten pierwszy wiek charakteryzuje się idealizmem, wiarą w miłość aż po grób, planami na przyszłość "wszystko wspólne", ogródek, domek, dzieci, labrador itp. Tutaj jest gotów(a) całe życie przemodelować, bo je dopiero zaczyna. Tutaj cały świat jest piękny, kobieta (mężczyzna) życia itp.

Ten drugi - a ja w nim jestem - już w miłość po grób nie wierzy, już się sparzył(a), już przestał(a) kogoś kochać, i jego ktosia(ś) przestała() kochać. Już się tak nie zaangażuje, bo zna ból rozstania. Jest ostrożny(a). To mu(jej) nie pasuje, tamto mu(jej) przeszkadza. Już wie, że miłość to tylko hormony.
Opcjonalnie - nigdy nie był(a) w związku, i wówczas odda się w całości komuś, kto go(ją) zechce.

Ten trzeci okres - grunt, żeby drogę do domu pamiętał(a)

Nie umiem na Twoim poziomie i jednocześnie publicznie Ci odpowiedzieć.

EDIT
Nie pozwalam sobie na schamienie.

Weź się canarios ogarnij. Próbujesz z kolejnego tematu zrobić śmietnik. Na tyle Twoich postów w tym temacie jeden dotyczył już dziewictwa, dwa to były ataki na innych użytkowników forum, jeden dotyczy tego, jakie są kobiety i kto sie obraża, a kto nie, a tylko trzy były w temacie.

Zdrowy dystans w związku bardzo się przydaje. Pozwala na zdrową ocenę sytuacji, partnera i siebie. Umożliwia przyjęcie krytyki i naprawianie niedociągnięć w pożyciu pary.
Zaangażowanie jest ważne, ale nie jest jednoznaczne z ciągłym szukaniem kontaktu z drugą osobą, oraz nękaniem jej swoją ciągłą adoracją. Można zagłaskać kotka. Każdy potrzebuje przestrzeni i czasu dla siebie. Wiadomo, że myślimy o tej drugiej osobie, ale to nie oznacza, że powinno się rzucić wszystko i zrezygnować z siebie i swoich pasji. Na początku, podczas fazy zauroczenia trudno jest znaleźć ten złoty środek, ale jest on do osiągnięcia.

Jak dla mnie, jeśli to tylko szczere, angażować się na maksa, od razu.

Niefortunnie obejrzałem takie wideo stąd to nieporozumienie, ale gdybym miał powiedzieć bez rozróżniania na płci to uważam, że ludzie mogliby korzystać także z doświadczenia cudzego w związkach i niekoniecznie własnego wchodząc w związki i powielając ten sam błędny schemat uniknęliby tym samym posądzenia o rozwiązłość. Duża liczba związków zwłaszcza w połączeniu z możliwością wielu opcji powoduje, że jest coraz trudniej mocno się zaangażować i to zaangażowanie jest rozwadniane dlatego też teoretycznie mówi się, że takie osoby mają większe trudności z tworzeniem związku trwałego i większą tendencję do skakania z kwiatka na kwiatek. Być może pierwszy związek jeśli jest trafiony pozostaje związkiem trwałym. Jeśli nie trafimy dobrze w pierwszym a potem i w drugim to zaczynamy otwierać tendencję, która nas gubi aż do momentu kiedy nie zrozumiemy czego naprawdę chcemy i jakie są nasze wymagania.
P.S. offtopic- nie popieram również rozwiązłości u mężczyzn.