Nowa kobieta, pierwszy raz i wtopa? - Netkobiety.pl

Ehh, zostanmy przy stwierdzeniu że wciąż jestem w tym kompletnie zielony i zupełnie niedoświadczony. Można więc dodać że w sumie nigdy tego nie robiłem.

Myśle że coś w tym może być, po prostu za bardzo chyba chce i już mnie łapią dreszcze na samą myśl. Nie potrafie się wyluzować, ręcę spięte, nogi spięte .... Zależało mi na tym aby pokazać się z jak najlepszej strony a kończy się strasznie źle.

Nie wiem o czym ona mysli od paru dni. Jak wychodzila z mieszkania mowila zebym sie niczym nie przejmowal, ale potrafilem dostrzec w niej ogromnej zniesmaczenie. Zastanawiam sie czy w ogole uda mi się coś z tym zrobić, taka sytuacja wzbudziła we mnie ogromną fale wątpliwości i brak wiary ze sie uda.

Dzięki, może masz racje

Jezeli nie masz doświadczenia to nie rzucaj się od razu na głebokie wody i nie traktuj tego jak egzaminu. Gdzie bliskość, pieszczoty..? Po prostu radość z bycia razem? Ona Ci się podoba ale onieśmiela? Czy može nie podoba..
Moze warto zadbać o jakąś oprawę? Lampka wina, jakiś taniec, film..

dokładnie , nie kładź takiej presji na to a myśle,że " samo pójdzie "  . Jeżeli ona sie nie odezwie to przecież Ty się możesz do niej pierwszy odezwać i zaproponować jakieś spotkanie. Skoro do tej pory szło ku dobremu to po co urywać.
CHyba jest tak ,że Tobie jest głupio po tej akcji i masz ochotę zapaść się pod ziemię. Otóż nie ! Napisz do niej jakgdyby nigdy nic i dalej się poznawajcie

Jakby co, to .......wynaleziono niebieską tabletkę

Przynajmniej będziesz miał pewność i mniejszy stres ...

Nie myślałeś o tym, żeby z nią porozmawiać o tym, co się stało?

Nie zdarzyła mi się podobna sytuacja, ale wydaje mi się, że najgorszą opcją jest udawanie, że nic się nie stało. W tym sensie, że oboje mamy jakieś emocje z tym związane, które każde trzyma dla siebie a które wybrzmią w najmniej oczekiwanym momencie albo będą wisiały nad nami jak chmura gradowa aż nieprzyjemnie będzie dalej spędzać wspólnie czas i pojawi się tendencja do unikania jakiegokolwiek kontaktu. Skończy się to śmiercią relacji zanim na dobre się rozpoczęła. Nie mam na myśli rozkładania tego na czynniki pierwsze, ale zwykle pogadanie chwilę o tym, jak to na Was wpłynęło, wpływa.

A tak poza tym, to myślę, że początkowe niepowodzenie seksualne w żaden sposób nie wpływa na ocenę partnera, jeśli na innych płaszczyznach wszystko gra, bo sprawność seksualną można szybko usprawnić.

Spotkaj się z nią. Zaproś na kolacje na mieście, spytaj jak jej minął ten tydzien, powiedz że dużo o niej myślałeś. Ciesz sie spotkaniem. A może spacerkiem odprowadzając ją do auta/domu powiedz ze bardzo Ci sie podoba i chciałeś ostatnio wypaść o wiele lepiej ale widać za bardzo byłeś spięty. Buzi na dobranoc i każdy do siebie.
Nie musisz od razu udowadniać że z Ciebie ogier. Powoli. Spokojnie.
Jeśli do spotkania dojdzie to raczej sie dziewczyna nie zniechęciła. Pokaż jej ze Ci sie podoba, że Ci zależy, pierwsze (wspólne) razy zwykle są średnie, nie każdy lubi to samo, czasem najlepiej jest nieco później.
Powodzenia, będzie dobrze.

Możesz korzystając z rady, którą udzieliła Ci koleżanki powyżej zaprosić ją gdzieś i po prostu powiedzieć o swoich odczuciach i zapytać o jej.
Ale nie chodzi o to, żebyś się tłumaczył, usprawiedliwiał czy obiecywał poprawę ;-), ale szczerze powiedział, co czujesz. Np. skoro napisałeś wcześniej, że masz ochotę zapaść się pod ziemię, to wnioskuję, że jest Ci wstyd. To już jest informacja o emocji Różnica tkwi w tym, że tłumacząc się i usprawiedliwiając dbasz o siebie i swój wizerunek, a mówiąc o swoich emocjach otwierasz się. Potem możesz zapytać jej, jak ona odebrała nieudany seks. Będziesz miał jasność. Jeśli dziewczyna jest taka, jak ją opisałeś w pierwszym poście, to doceni to, że potrafisz rozmawiać o niewygodnych sprawach w sposób bezpośredni.

Minęło trochę czasu i sam nie wiem co teraz o tym myśleć. Czuje się tak jakby mnie zlewała, ignorowała ... Zapytałem się jej czy chciałaby gdzieś wyskoczyć razem to odpowiedziała mi że nie wie kiedy bo teraz czasu nie ma, a wczesniej zwykle potrafiła szybko zaproponować inny termin. Powiedziała że da mi znać jak będzie mieć czas, ale ja wiem jak takie "dawanie znać" wygląda. Ogólnie częściej się ze mną kontaktowała a teraz ignorancja kompletna. Troche mnie to boli bo przecież nie zawiniłem w niczym złym i nie wiem czy się pozbieram jesli kolejna kobieta z byle powodu sie ode mnie odetnie
Odnosze wrażenie że nie tego się po mnie spodziewała. Nie jestem z wyglądu jakimś mięczakiem, mam dobrą budowę ciała, jestem w miare wysoki i potrafie o siebie zadbać wystarczająco dobrze (znam sie na modzie i wiem jak sie ubierac, znam sie na perfumach itp itd) i zwykle byłem dla niej dosyc tajemniczy ale pewnie tez pociagający, więc teraz dochodzę do wniosku że mogła mnie wziąć za kogoś kompletnie innego kto jest obyty w związkach, a ona sama wydaje się być doświadczona w tym więc mogłem poczuć zawód bo liczyła na kogoś podobnego ... a teraz zaswiecila sie jej lampka w glowie ze w sumie początki będę kiepskie i będziemy musieli sie uczyć, przede wszystkim ja, czego może ona nie chce.

Nawet nie wiem czy powinienem do niej znowu niebawem napisać czy kompletnie ją olać Pisała mi w sumie że niczym się nie muszę przejmować, "głowa do góry, będzie dobrze" ale to takie puste słowa ... mam wrażenie.

Moja ocena wartości swojej osoby była dużo większa 4-5 lat temu. Myślałem że mogę wszystko. Niestety wszystko stopniowo zaczęło się zmieniać gdy poznawałem kobiety. Pierwsze niepowodzenie, drugie, trzecie, czwarte itd. Każda relacja z kobietą konczyła sie friendzonem, lub po prostu stopniowym zrywaniem kontaktu. Zacząłem w siebie wątpić, zadawać sobie pytanie co jest we mnie złego że nie potrafie zbudować z żadną kobietą dłuższej wiezi lub odwzajemnionego zainteresowania. Byłem nachalny? Może, więc przestałem nim być. Za bardzo mi zależało? Może, więc zacząłem robić swoje a kobiety traktować jako drugi plan co czasami przynosiło porządane skutki. Nie byłem zbyt błystkotliwy? Jest taka szansa. Za bardzo się stresowałem co kobiety dostrzegały? Pewnie tak co widać po opisanej sytuacji w tym poscie.
Takie sytuacje wpływają negatywnie na moją samoocene. Nie wiem na co mogę sobie pozwolić, zaczynam w siebie wąptić. Może wydawać się to głupie ale to chyba typowo psychologiczne doznanie i to jest dosyć naturalne. Potem zadaje sobie pytanie "skoro z tą się nie uda to ile kolejnych lat będę musiał czekać aż znajdę taką która mnie zaakceptuje? 2-3, lub 4 gdy już będę miał 30 lat i nadal będe prawiczkiem, typem bez doświadczenia?". W takim wieku będę odrzutkiem, ciężko będzie mi znaleźć kobiete bo te w wiekszosci beda juz zajete, a mlode beda szukały innych doznań. Może histeryzuje, ale wydaje mi się że głupot wcale nie gadam. Przeszedłem przez tyle niepowodzen w swoim życiu że sam nie wiem jak mam myśleć ... a przecież złym facetem nie jestem.

Chciałbym o tym z nią porozmawiać ale nie drogą elektroniczną, a spotkać się nie chce poki co ...

Praca to jedyne co potrafie robić w życiu i paradoksalne daje mi ogromną satysfakcje ale też bardzo zadowalające dochody które mogę przeznaczać na różne inwestycje. Nie chce jej zmieniać. Mam wielu znajomych którzy prowadzaą bardziej stresujące życie, a tkwią w związkach od lat. Myśle że to kwestia osoby ...

Podsumowujac: wydaje mi sie ze ona teraz zdala sobie sprawe, że wcale nie musi sie o mnie starac tak jak wczesniej, bo wyszlo na to ze nie jestem tym za kogo na początku mnie miała ... wiec po prostu odlozyla mnie na bok jako kolo ratunkowe. Przechodzilem przez cos podobnego i dostrzegam podobienstwo.

Chłopie, Lady Loka dobrze Ci napisała: dziewczyna najwyraźniej nie jest warta większej uwagi. Może to niesprawiedliwa, ocena, bo przecież jej nie znam, ale... No kurde- to się zdarza, to normalne i nie wierzę, że ona zawsze gotowa, chętna, od razu wszystko jej świetnie wychodziło.
Przecież ludzie z doświadczeniem, którzy zaczynają się spotykać- też muszą się zgrać, czasem są zgrzyty, ale jakoś to ogarniają.
Zastanawiasz się, co z dziewczyną zrobić, czy próbować się kontaktować- szczerze powiedziawszy darowałabym sobie. Domyślam się, że chcesz z nią pogadać, wyjaśnić, ale skoro ona zaczęła zlewać- szkoda fatygi. Z wyrozumiałością też u niej różnie bywa.

Moim zdaniem źle się stało, że zamiotłeś temat pod dywan. Wystarczyło zupełnie naturalnie powiedzieć, że wiesz, że nie wyszło tak jak powinno, ale stres (ten życiowy i ten wynikający z okoliczności), zmęczenie - to wszystko robi swoje. Z drugiej strony warto pamiętać, że są kobiety, które takie sytuacje biorą do siebie. Nawet jeśli głośno tego nie przyznała, to mogła pomyśleć, że okazała się nie być dla Ciebie wystarczająco atrakcyjna i dlatego teraz Cię unika. Ważne, żeby wiedziała, że tak nie jest.
Takie niedopowiedzenia tworzą dystans, a to jest przecież coś, co na ten moment jest u Ciebie najmniej pożądane.

Moim zdaniem poszedłeś na skróty i przyjąłeś najbardziej odpiwiadające Twoim przekonaniom wytłumaczenie.
To błąd.
Olinka słusznie pisze, że

Dlatego zachęcam Ciebie, żebyś mimo swoich zahamowań zdobył się na próbę porozmawiania o tym, co Wy oboje czujecie w tej sytuacji, bo być może skreślasz właśnie dziewczynę poprzez przypisywanie jej zachowaniu niewłaściwych intencji.

mawasi powiem szczerze - wiem, że panie chcą dobrze, ale tutaj to tak nie działa - po prostu takie uroki wchodzenia w tę sferę - dlatego mimo wszystko najlepiej na początku nauczyć się o niej rozmawiać, a potem dopiero przechodzić do działania.
Mnie jej postawa nie dziwi - parę razy się z taką spotkałem i doskonale rozumiem autora.

Czyli jak powinienem to zrobic teraz? Skoro jedynie co slysze to ze zobaczymy kiedy sie spotkamy.
Glupi nie jestem, wiele w zyciu widzialem i wiem ze to typowe spławianie. Tyle że jaki jest w tym cel, nie lepiej powiedziec wprost "wiesz, chyba musze to wszystko przemyslec".
Serio, gdyby to spotkało moją dziewczyne i ona nie dałaby sobie z czyms rade to napewno nie odwalałbym takich akcji i nie uciekał gdzieś w kąt pod pretekstem braku czasu.

Warto myśleć optymistycznie, ale coraz ciężej jest mi z tym. Wchodzenie w kazdą nową relacje będzie dla mnie ogromnym stresem przed tym ze znowu zrobie cos glupiego lub mi nie wyjdzie - przechodzilem przez to. Gdybym mial w tym wprawe, pewnie bylbym mniej spiety.

Poza tym sam nawet nie wiem jak mam poznawać nowych ludzi. Jakąs tam pozycje mam, ale nie lubie imprez za bardzo i uwazam sie za typowego introwertyka - a ludzie mowia wyjdz do ludzi.

A ja powtòrze pierwsze, wspólne razy zwykle są namiętne ale niezbyt doskonałe.
A panie które nie chcą "robić za nauczycielke" przypuszczalnie w 50% będą udawać roskosz, bo tak sie składa że kobieta jest troszke bardziej skomplikowana i jak nie wskaże jak i co lubi to sobie będzie partner szukał po omacku a po iluś latach usłyszy "odchodze, nigdy nie miałam z Tobą orgazmu" (historia autentyczna).
Autorze trafisz na fajną, atrakcyjną i mądrą dziewczyne i sie odblokujesz, moze ona Ci w tym pomoże.

Nie myśl na zapas, żyj, pamietaj ile jesteś wart, a ktoś też to doceni i nie postawi na pierwszym miejscu znajomości Kamasutry w praktyce.

Masz rację. Nie sposób się z powyższym nie zgodzić. Gdyby ludzie najpierw się poznawali na tyle, żeby się rozumieć i umieć pogadać o wszystkim, a dopiero później włączali do relacji seks, to nie byłoby problemu, bo seks byłby kropką nad i. Bo jak dwoje ludzi w łóżku już chce tylko postawić kropkę nad i, to obojgu zależy na poradzeniu sobie z niezdarnością lub usprawnieniu tego, co pod wpływem stresu nie działa najlepiej i niczego wtedy nie traktuje się jak egzamin weryfikujący. Może to najlepsza wskazówka dla autora.

Na pewno w jakimś stopniu tak. Tylko że takie podejście jest zupełnie głupie i nikomu do szczęścia niepotrzebne.
Jednak, jeśli idzie o kontekst autora , to i dużo bardziej doświadczonym może coś czasem nie wyjść i nie stanąć, więc można uznać, że jest to normalną sprawą.
Ja tylko mogę napisać, że faceci sami siebie wkopują robiąc z tematu seksu ogromne pole do popisu i przechwałek. A przechwałki mają to do siebie, ze często są wyolbrzymione.
I po co to komu, i na co?