Moja najbliższa i jedyna przyjaciółka mnie zostawiła .Nie daje rady... - Netkobiety.pl

Co masz konkretnie na myśli ? Znam związek w mojej dalszej rodzinie który podobnie do mojego trwa( w maju  minie 40 lat ). I nic się złego nie dzieje . Wiem ,ze tak jest bo mam z tymi ludźmi kontakt. Spotykają się  ,razem wszędzie chodzą  i się wspierają prawie  jak małżeństwo choć nim nie są ,czasami się kłócą  .Tylko tak,  jednej i drugiej stronie to odpowiada . Nie wiem dlaczego ale tak jest.

No ale ona nie chciała być z Tobą "jak małżeństwo". To Ty sobie w tym przypadku coś uroiłeś.
Mentalna zdrada? Nie. Ona Cię nigdy nie zdradziła ani mentalnie ani fizycznie. Bo nie była nigdy Twoja. Traktowała Cię bardziej jak kogoś, z kim mozna spędzać czas wtedy, kiedy nie ma innej alternatywy, a Ty ciągnąłeś do tego jak ćma do światła.

Skoro tak ją kochałeś, to trzeba było zrobić jakieś kroki i poprosić ją o konkretną decyzję względem Was. Prawdopodobnie ona by Ci już wtedy powiedziała, że żadnych uczuć w Twoją stronę w niej nie ma. Ale mielibyście jasną sytuację.

Fajnie by się odciąć ale razem pracujemy . Codziennie mogę ją zobaczyć , wspomnienia natychmiast wracają jak fala tsunami . Na dodatek ten jej nowy kolega też pracuje z nami .
Dlatego nie mogę znaleźć sposoby by się od tego odseparować  . Mam dobrą pracę, jestem z niej zadowolony , nieźle zarabiam ,a pracuję 3/4 etatu . To daje dużą swobodę . Dlatego nie chcę szukać niczego nowego .

Pewnie lubi Cię jako faceta, ale nie jesteś dla niej atrakcyjny fizycznie (i erotycznie).

No w porządku to co piszesz ale jednak traktujmy się jak ludzie . Szanujmy się i mówmy sobie prawdę i załatwiajmy sprawy po ludzku.Nie w taki sposób ,ze to co juz stare i znane  do śmietnika .

Nie ma powodu, żebyś się bał leków od psychiatry, wręcz przeciwnie  - powinieneś pójść i poprosić o leki na sen, żebyś się w końcu dobrze wyspał. Skoro stan załamania jest tak silny, że nie możesz funkcjonować normalnie, to lekarz zapewne zapisze dodatkowe leki. Powinieneś poszukać też dobrego psychoterapeuty.
Nie ma się co dziwić dziewczynie, że nie chce utrzymywać kontaktu- darzysz ją uczuciem, a ona tego nie odwzajemnia. Byłeś zazdrosny - robiłeś jej awantury z powodu randek.  Jak tu podtrzymywać znajomość przy takim ładunku emocjonalnym z twojej strony. Jesteś zakochany, masz obsesję na jej punkcie i przeżywasz stratę. Najwyższa pora się odkochać - a w to trzeba włożyć wysiłek. Po co tracić jeszcze więcej czasu na kogoś, kto cie nie chce. Idź lepiej do lekarza i  na te narty. I
Powodzenia!

Perełko  , Tobie również dziękuję za Twój komentarz .
Czytałem ,ze ludzie biorą leki latami , boję się tego ,ze będę musiał się z tym również borykać w ten sam sposób.
Piszę sobie codziennie na kalendarzu o której mam pobudkę . Coraz bardziej mnie to przeraża.
Co do awantur to nie jest to tak do końca prawda , ja jestem osobą która nie awanturuje się nigdy . Po takim zajściu jak opisałem zamykam się w sobie i nie odzywam .
Owszem byłem na nią zły ale nic chamskiego jej nie napisałem .Po prostu przestawałem się odzywać i tak tkwiłem w tym stanie aż żal i cierpienie sprawiało ,ze do niej pisałem i wracałem .Tak to wyglądało.
Co do reszty Twojej wypowiedzi to w pełni się zgadzam . Kocham tą wariatkę i strasznie przeżywam stratę i najgorsze jest to ,ze w pracy spotyka się z nowym adoratorem czego muszę być świadkiem i co boli okrutnie . Zatem nawet leki jeśli będę brać czy pomogą ukoić ten ból.
Tak jak pisałem wcześniej tylko dla niej miałem tyle serca i to tak przeżywam . Wcześniej byłem twardy i nie załamywałem się wcale (poza wspomnianą śmiercią mamy )

Mnie też boli ta historia. Coś jakbyś miał związek z żoną bez seksu. Z nią coś nie tak jest- terapeuta by się przydał..
żadna to przyjażń była z jej strony.. Z Twojej zresztą też.

Autorze, masz 44 lata, a piszesz jak egzaltowana pensjonarka. Czytalam to wszystko i jelita mi się w środku przewracały. To naprawdę pisal facet?
Toż uciekałabym bym od ciebie jak najdalej, bo przerażały mnie człowiek nawiedzony na moim punkcie.
Opanuj się może?
Żyjesz w jakiś wymyślonym przez ciebie świecie, za chwilę będziesz niebezpieczny, bo rozpedzadz się niczym lokomotywa.
Idź do psychologa i niech psycholog zadecyduje czy powiniens pójść także do psychiatry.

Karmiłem bo mnie i jej ten stan odpowiadał jak widać do czasu . Ale faktycznie nie było tej trzeźwej oceny bo tkwiliśmy w tym oboje i nikt z tym nic nie robił .
Nie potrafię się zdystansować do siebie , nie wiem skąd wynika ta cecha .
Ale jak wcześniej wspomniałem , mam w rodzinie taką parę ludzi którzy tak właśnie żyją już 40 lat  , można by rzec identycznie zatem nie można generalizować ,ze każda para żyje tak samo , wg. tego samego klucza .
Może wzorzec tej już starej pary o którym wspomniałem powyżej przyjąłem podświadomie jako swój ? Może i tak jest ?
Zdaje sobie sprawę ,ze to bez sensu takie życie ale jak jej zaproponowałem wspólną rodzinę odpowiedziała ,ze się nie nadaje na matkę ani na żonę . Więc co miałem jej jeszcze zaoferować byśmy byli razem ?
Nie chciała tego kontynuować ale też nie chciała o tym rozmawiać ,ze trzeba to zmienić . Sama drastycznie to zmieniła jak buty dziurawe na nowe. To przykre.

To przykre, ale konieczne, inaczej nigdy byś się nie odciął!

"Nie nadaje się na matkę ani żonę"?  Nie z Tobą, ale z innym będzie się już nadawała, o ile spotka właściwą osobę. Musisz się otrząsnąć, a skoro Ci na niej zależy, to puść ją wolno i życz jej szczęścia.

Źle ulokowałeś swoje uczucia zdarza się każdemu. Tyle że Ty przez 7 lat nie chcesz tego przyjąć do wiadomości. Jest pełno samotnych kobiet zwłaszcza około 40 czemu się tej jednej uczepiłeś? Ona Cie nie widzi jako ojca jej przyszłych dzieci i tyle. Nic z tym nie zrobisz. Pytanie czemu się zadowalasz taką namiastką związku ? Musisz bardzo źle o sobie myśleć. Uważasz że nie zasługujesz na kobietę dla której będziesz całym światem? Która będzie Cie pożądać i nie będzie mogła się od Ciebie odkleić?
Czemu rozpaczasz jak by rzuciła Cie narzeczona a nie tylko przyjaciółka? Mówisz że Ty byś rzucił wszystko i pojechał dla niej na koniec świata z pomocą. A czy ona by takie coś zrobiła? Mogłeś na nią liczyć w złych chwilach ? Czy przez te 7 lat dobrowolnie zrezygnowała z czegoś dobrego dla siebie aby Tobie pomóc?

Musisz spojrzeć prawdzie w oczy w imię ochłap w postaci nawet nie uczuć ale nadziei na uczucia dałeś się jej wykorzystywać. Bo Ty nie chcesz od niej przyjaźni Ty chcesz od niej związku.

To że ona przerwała tą waszą relację to może być coś najlepszego co Cie w życiu spotkało. Skupiając się na niej nie zauważałeś potencjalnych partnerek. Teraz jeśli sobie na to pozwolisz to jesteś wolny możesz poznawać kogo chcesz umawiać się spróbować innych kobiet.
Z tym mieszkaniem to jest rodzaj twojej manipulacji. Ty taki dobry oddasz jej swój majątek po śmierci a ona było by miło aby była Ci za to wdzięczna już teraz a z tej wdzięczności może byś miał teraz korzyści.
Nie uszczęśliwiaj jej na siłę. Ona nie chce i nie potrzebuje twojego mieszkania jak sama nie potrafi się dorobić to może nie zasługuje na to aby jakieś mieć.

To że się nie odzywałeś bo byłeś na nią zły że ona poszła na randkę . To rodzaj biernej agresji karałeś ją milczeniem ona to wiedziała i nie mogła się w pełni cieszyć z zabawy z innym .

Leki to leki mają skutki uboczne. Ludzie je biorą latami nie dlatego że muszą tylko dlatego że jest im po nich po prostu lepiej. Dobrze dobrane sprawią że zechcesz sam wychodzić i realizować swoje pasje. Inna sprawa że dobieranie ich to jak gra w totka .

Chłopie, coś Ty sobie zrobił... Przykro to czytać, naprawdę przykro. Zmarnowałeś 7 lat, podczas gdy panna miała takiego miśka, który- bez względu na wszystko, na jej fascynacje innymi- zawszę będzie miał dla niej miejsce.
Oczywiście, że dawała sygnałay, bo wiadomo, że lepiej mieć w bagażniku koło zapasowe.
Przez chwilę też byłam w tak chorej relacji. Chorej, ja ledwo po dwudziestce, ok po trzydziestce. Też dawał sygnały, choć prowadziło to do nikąd. Pisał z innymi, cały czas szukał, zapewniając, że jestem wyjątkową koleżanką. Ale szybko zrozumiałam swe fatalne położenie i z bólem się ewakuowałam. On pisał- ignorowałam (akurat nie mogłam go w tamtym telefonie zablokować).
Więc uszy do góry, pora zebrać się do kupy i odmaszerować do specjalisty. 7 lat to stanowczo aż nadto zmarnowanego czasu na kogoś, kto na to nie zasługiwał (i tylko mi się tu nie oburzaj, że ona taka wyjatkowa i wspaniałą, bo wcale tak jest. Gdyby sama miała elementarne pokłady empatii, już dawno by ,,odeszła").

Ela210, może i po nim pojechałam, ale kurcze jak wyobraziłam sobie 40-letniego faceta, który tak pisze, jak młoda dziewczyna, to sorry. Przecież to totalnie przedelikatyzowany mężczyzna.

A poza tym chciałam, żeby się wkurzył, bo co mu da tego rodzaju jojczenie.

Jeśli on tak rozmawiał z tą kobietą, to wcale się nie dziwię, że nie pociągał jej jako mężczyzna.

Dziękuję serdecznie wszystkim ,ze chcecie komentować to moją historię ale przede wszystkim dziewczynom bo Wy głównie bierzecie udział w rozmowie .
Nie mam do nikogo żalu ,ze "jedzie"po mnie . Naważyłem sobie tego piwa to teraz go piję .
Moj problem z moją wrażliwością być może wynika z racji ,ze w wieku 9 lat byłem molestowany , a może śmierć matki w młodym wieku , brak ojca itd.
Cóż,mam te 44 lata ,a wrażliwośc chyba dziecka . No taki jestem , czytałem wczoraj artykuł jak matka opłakiwała śmierć mlodego dziecka porażonego prądem i naprawdę strasznie się wzruszyłem. Zawsze jak tylko mogę stram się pomóc innym potrzebującym .Taka moja natura .

-Zmarnowałeś 7 lat, podczas gdy panna miała takiego miśka, który- bez względu na wszystko, na jej fascynacje innymi- zawszę będzie miał dla niej miejsce.

Wiesz, nie jest tak do końca ,ze zmarnowałem. Spędziliśmy te lata razem w górach , na kajakach, na rowerach,nad morzem,kilkadziesiąt festiwali i koncertów (nasz ukochany Dżem widzieliśmy dziesiątki razy ) wielokrotnie bywaliśmy w teatrach . Wiele par nam zazdrościło,ze siedzą w mieście,a my stale jeździmy , nie było czasu na nudę czy rutynę.
Jakoś nie potrafiłem prowadzić "typowego"życia rodzinnego jak inni ludzie. Tak się dobraliśmy na tamtym etapie czyli kilka lat wstecz.
Myślę ,ze moje swobodne zachowanie , taki ogólny luz, pogdna natura i uśmiech na twarzy oraz nadal wygląd mlodej , duzo młodszej osoby niż wskazuje pesel (nie przechwalam się ) sprawiał i sprawia ,ze ciągną do mnie dużo młodsze osoby. Taka jest prawda. Dzięki temu ona się dobrze czuła , raczej nie było widać między nami różnicy wieku , raczej zaskoczenie i zdziwienie (jakich kremów używam itd ) jak mówiłem ile mam lat. Nie wiem czym to akurat jest spowodowane ale może brak stresu , jedzenie dużo ,a nawet bardzo duzo warzyw i owoców (z przyjemności , nie musu) bardzo rzadko alkohol , zero papierosów, ruch .

evalougo, napisałaś ,ze byłaś w podobnej sytuacji jak ja. Dzięki temu mnie lepiej trochę rozumiesz ,wiesz ,ze serce nie sługa. Człowiek zaślepiony nie widzi zbyt wiele .
Zobaczcie dziewczyny , ostatnio czytałem o żonie muzyka (Elżbiecie Dmoch) która została porzucona przez męża dla innej ,a mimo wszystko nadal go kochała .Facet po niej ożenił się ponownie , później zmarł ,a ona nadal go kochała.Poczytajcie ,smutna historia . Tak silne jest to uczucie ale pewnie i już jednostka chorobowa .

- "Nic, odejść, Ty chcesz Żony a Ona się do tego nie nadaje - POWIEDZIAŁA przecież."

Nie do końca chce żony. Powiedziałem jej niedawno ,ze jeśli tego chce to nie widzę problemu ale jeśli nie to nie.
Mnie zależalo na niej ,a nie na kawałku metalu na palcu. Moja mama taki nosiła 2 lata po czym ojciec odszedł od niej. Jaka gwarancja ,ze utrzymasz związek mając ślub ?

Ja chciałem być z człowiekiem , nie certyfikat. Dla niej byłoby bezpieczniej bo w razie czego nie zostaje z niczym , wszystko jest dziedziczone.

"Jeśli on tak rozmawiał z tą kobietą, to wcale się nie dziwię, że nie pociągał jej jako mężczyzna

To nie jest tak jak piszesz , każde z nas miało swoje zdanie , nigdy bezmyślnie jej nie przytakiwałem i nie zgadzałem się na wszystko . Oboje dośc dużo czytamy i mieliśmy zawsze wspólne tematy do rozmów ,sprzeczaliśmy się na różne kwestie ,zazwyczaj to ja podejmowałem decyzję bo jak twierdziła "nie lubię podejmować decyzji"
Nie chodziłem wokół niej jak piesek . Pewnie dlatego tyle lat udało nam się dobrze dogadać . To jej się podobało ,ze nie byłem taki miałki (jak może wyglądać z początkowego opisu sytuacji)

Może jej przeszkadzało,ze byłem zbyt wrażliwy ? Zawsze mówiła mi ,ze jestem wrażliwy ale nie romantyczny to zapamiętałem .Może ten brak chemii z jej strony ?
Na samym początku jej zależało na mnie ,a ja jeszcze wtedy tego samego nie czułem. Później role się zamieniły i na tym etapie utknęły .
Owszem były różne zbliżenia i wogóle super było ale to już zbyt późno wg.niej by rozwijać ten związek mocniej.I tak sobie tkwiliśmy w zawieszeniu kolejne lata  czekając nie wiadomo na co .Teraz wiem,ze ona szukała nadal swojego szczęscia ale już po cichu. Nie chciała mi o tym mówić ,a może wypadało usiąść i szczerze pogadać jak to dalej ma się rozwijać albo zwijać .
Że może trzeba zrobić przerwę i dać sobie oddech , nie z dnia na dzień powiedzieć do widzenia bo "siebie ograniczamy i nie możemy poznawać innych ludzi"
Ale mnie nie pytała czy ja chcę tego samego . Za mnie podjęła wspólną decyzję bo pojawił się adorator w pracy.Można było spokojnie przejść na coś świeżego i nowego.
Jakbym chciał opisać więcej wątków z tej historii to byście mnie ostro zjechały dlaczego wcześniej mając takie sygnały ,nie odpuściłem.
Niedawno napisała pytając 'za co ty mnie tak kochasz ? Ja wiele razy Cię zraniłam za co mam wyrzuty sumienia "

Ja nigdy bym jej nie zdradził ,nigdy nie pomyślałem przez te wszystkie lata o innej kobiecie .Zwyczajnie mnie to nie interesowało ,trzymałem się tylko jej .Brzydzę się zdradą ,uważam ,ze to wstrętne . Jak można kogoś kogo się kocha zdradzać i oszukiwać. Chcesz kogoś innego to zostaw osobę z która aktualnie jesteś, nie rób jej tego czego sam byś nie chciał doświadczyć .Później ludzie męczą się z tym miesiącami ,a nawet latami , nie wspominając o samobójstwach. Mój kolega wyskoczył z 11 piętra bo zostawiała go dziewczyna dla innego . Jakaś dziwna tendencja w tych czasach do związków krótkofalowych .Szybkie randki i spadówa dalej do kogoś innego , szukanie ciągle czegoś nowego "bo u sąsiada trawa jest bardziej zielona "- żałosne.

Nie wiem czy jest coś jeszcze do dodania na tym etapie . Wątek mocno się rozrósł , bardzo dziękuję Wam ,ze chciecie brać w nim udział . Bardzo cenne rady od Was biorę . Inaczej wszystko wygląda jak się na to obiektywnie z boku patrzy ,a inaczej jak się siedzi w tym po uszy .
Po wizycie u psychologa , napiszę Wam jak się historia dalej potoczy bo zwyczajnie z szacunku za poświęcony Wasz czas należy to zrobić.
Ale się rozpisałem , jestem gadułą a ,ze nie mogę się wygadać to piszę . Wybaczcie.

Polecam, bardzo polecam - [spam]. Dba o prywatność pacjentów, czas pracy dostosowuję do indywidualnych potrzeb,  prowadzi terapie online. Ma wieloletnie doświadczenie w pracy w Stowarzyszeniach, gdzie pomagała potrzebującym.  Kobieta rewelacyjna. Pomogła wielu ludziom, uratowała wiele żyć! Myślę, że jest w stanie zaradzić.

To spam i wiadomo z góry, że do takiej baby nie ma co iść, skoro musi się posuwać do takiej reklamy. Pioter Ty sobie wygospodaruj zasoby i natychmiast idź do dobrego psychoterapeuty, bo z taką mentalnością zaraz gdzieś zawiśniesz.