Pierwsze randki- brak przeszłości związkowej - jak (nie) rozmawiać? - Netkobiety.pl

Gwoli uzupełnienia. Potencjalny partner jest 2 lata starszy.

A jeśli stworzyłam wątek, który już był poruszany na portalu to będę wdzięczna za link, bo się nie dokopałam.

Jesteś kobietą, Ty rozdajesz karty. Dla mnie brzmisz tak dobrze, że aż mało realnie w porównaniu do tych, które spotykałem na swojej drodze. Także nie masz czym się przejmować.

Żeby wiedzieć z kim się wchodzi w relację i nie płakać potem nad rozlanym mlekiem.

Ja byłam młodsza i on był bardzo napalony. Nie było czegoś takiego jak pierwsza randka. Już podczas drugiego spotkania u niego było całowanie i jego nadzieja na dojście dalej https://www.netkobiety.pl/p3392809.html#p3392809

Owszem, jest to koleś z neta, ale rozmawiamy też przez telefon, a więc w czasie rzeczywistym i też nie możemy się nagadać. Ale zgadzam się, że to nie czas deklaracji. Bardziej chodzi mi o to, (kurczę, nie wiem, czy umiem wytłumaczyć), że gadamy na różne tematy i czasem mimochodem wychodzą żarty, żarciki, też z podtekstami. Jakby nie było, jesteśmy dorośli. Tylko nie umiem jeszcze AŻ TAK otwarcie o wszystkim rozmawiać, co raczej jest właśnie kwestią niedoświadczenia, nie niedojrzałości. I rumienię się jak nastolatka. I poprostu co innego kiedy gadamy online, a innego na żywo. Nie chciałabym zaczynać fajnej (mam nadzieję) znajomości od razu aż taka..odkryta.. Nie chciałabym, żeby postrzegał mnie przez pryzmat mojego niedoświadczenia i  nieśmiałości. Jeśli możesz coś z mojego bełkotu zrozumieć.

Nie przeceniałbym doświadczenia. Nie wiedziałem, że kobiety też tak mogą na to patrzeć, ale często chłopcom się wydaje, że pierwsze mityczne zamoczenie odmieni ich życie. Albo się to czuje albo nie. Nie każdy musi być super wyuzdany i na pewno nie jest to zawsze pożądana cecha u kobiet. Co za porąbane czasy, że ktoś się musi martwić czymś takim.

@Witold12 Lol, Ty jesteś za to tak dojrzały, że mylisz uczucia z seksem. Jaką masz pewność, że nie pójdziesz w odstawkę? Nigdy takiej pewności nie masz, ale skoro kobieta chce się przed Tobą otworzyć pierwszy raz, to chyba jest to jakiś sygnał, że ma co do Ciebie poważne plany. To chyba prędzej w drugą stronę, jaką masz pewność, że lalunia, która miała 10 facetów akurat nagle się zmieni i poza Tobą już nikogo nigdy nie będzie miała? Osoby, które zaczynają takie akcje w młodym wieku prawie nigdy nie postępują rozsądnie i raczej nie mają czasu się nad tym zastanowić, bo przechodzą od relacji do relacji bez głębszych refleksji. A za rozwiązłością i brakiem stabilności emocjonalnej zawsze idą zdrady i całe to gówno. Jest to oczywiste i logiczne, ale jest też oczywiście potwierdzone naukowo. Wielkie propsy dla osób, które właśnie starają się kierować swoim życiem, a nie szukają drugiej osoby, która ma im dać szczęście. Jest to o wiele bardziej dojrzałe.

Maligna00, ja na Twoim miejscu (w razie pytan) odpowiedziałabym wymijająco - ze ktoś tam się przewijal, ale nie było to nic poważnego. Uwazam, jak Witold, ze przyznawanie się, na tym etapie, do całkowitej posuchy mogloby go niepotrzebnie przestraszyć, bo - co by nie powiedzieć, jest to trochę zastanawiające.

@Witold12 Dziękuję za zaprezentowanie innego punktu widzenia. Chciałabym odnieść się do tego odwlekania relacji. Tak jak mówiłam, wcześniej byłam zbyt niedojrzała do związków- a więc po co się pakować w coś co nikomu nie posłuży? Poza tym, zawsze byłam raczej nieśmiałą osobą i niełatwo nawiązującą kontakty. Sporo czasu zajmuje mi zaufanie komuś. Poniekąd bałam się próbować wchodzić w jakieś relacje, mając na uwadze kiepskie doświadczenia mojej mamy i jej słowa że 'najpierw nauka/praca, a na związki masz jeszcze czas'. Nawet nie macie pojęcia jak takie często powtarzane w dobrej wierze słowa potrafią wpłynąć na psychikę.
Poza tym, zawsze miałam ogromne kompleksy. Teraz już jest dużo lepiej, jestem bardziej świadoma, choć nadal kompleksy są, tylko ciszej mówią.
Dalej, owszem, nikt przez te lata mi się nie podobał. Nie czułam podekscytowania czy coś. Może, w liceum, podobał mi się jeden chłopak, ale wtedy on nawet nie zwróciłby na mnie uwagi. A ja byłam jeszcze dzieciuchem pod tym względem, wiem.
Mówisz, że byś się wahał, że taka dziewica za jakiś czas zechce zmienić kwiatek i poeksperymentować. Cóż, powiem tak, na ludzi trafiamy różnych. Ja, choć mam problem z nawiązywaniem relacji, to te zbudowane są trwałe. Oczywiście mam na myśli relacje czysto przyjacielskie. Jeśli wiem, że mogę komuś ufać, robię to na 100 %. Nie sądzę więc, żebym miała raptem zmienić swoje przekonania czy nie zastosować ich w partnerstwie.

A co do samej sfery intymnej, nie sądzicie Panowie (ale Panie również zachęcam do dyskusji), że dziewictwo to nie tyle kawałek błony między nogami co kwestia psychiki i dojrzałości?

Dlatego, że sam byłem kiedyś młody i nie wyobrażam sobie, aby od 18 do 26 roku życia nie próbować poznać drugiej polówki. Można tłumaczyć się brakiem czasu i priorytetami, sam należałem raczej za młodu do tych skrytych, nieśmiałych chłopaków i spędzałem zazwyczaj czas w męskim gronie, ale mimo wszystko próbowałem podbojów miłosnych, bo te potrzeby były silniejsze ode mnie (hormony). Dlatego nie jestem w stanie sobie wyobrazić, że ktoś był wstanie zagłuszyć tak silną potrzebę jak potrzeba miłości, bycia w związku, relacji. W dodatku od 18 do 26 roku to jest 8 lat, cięzko mi byłoby tez uwierzyć w tłumaczenie, że ktoś przez 8 nie spotkał osoby, która sprawiłaby szybsze bicie serca i motylki. Raczej pomyślałbym, że ktoś ma wysokie wymagania do partnerów, skoro mi przez kilka lat przewinęło się naprawdę fajnych kandydatek, a jakoś wybitnie nie szukałem drugiej połówki przez nieśmiałość i brak obycia.

No to już mówiłem. Rozumiem, że samorealizacja jest ważna, ale jednak doba ma 24 godziny. Są ludzie, którzy jednocześnie studiują, pracują i w niczym nie przeszkadza im randkowanie czy budowanie relacji albo nawet wychowywanie dzieci. Kwestia tego jak ktoś zarządza swoim czasem i jakie ma priorytety w życiu.

A i jeszcze sprawa dlaczego nie chciałbym kobiety niedoświadczonej/dziewicy do związku - to jest tylko moja opinia i moje zdanie, pewnie większość facetów by się z tego faktu ucieszyła. Jednak ja byłem w związku, w którym oboje byliśmy swoimi pierwszymi partnerami, moi znajomi byli w związkach, gdzie dla swoich partnerów byli swoimi pierwszymi. Każdy taki związek się rozpadł po 2,3,4 latach, nie wiem, może tak jest tylko w moim otoczeniu, ale praktycznie każdy kogo znam miał podobną historię  - 1 partner -> zastanawianie się jak to by było z innymi -> zdrada/zerwanie. Żeby nie było, że jestem hipokrytą - sam w pierwszym związku miałem takie myślenie, gdy wkradła się rutyna, że lepiej po prostu spróbować z kimś innym, a na początku wydawało mi się, że nigdy tak nie pomyślę i to wielka miłość na całe życie. Pewnych sytuacji nie jesteśmy w stanie przewidzieć i możemy sobie gdybać, co zrobimy gdy ktoś nam np: przystawi pistolet do głowy. Tylko że dopóki sie w takiej sytuacji nie znajdziemy, to takie gdybanie ma mało wspólnego z rzeczywistością. Tak samo mają osoby, które deklarują, że nigdy by nie zdradziły swojego partnera, że to nie do pomyślenia. To prawda, bo gdy każdy sobie tak porozważa na spokojnie, logicznie, bez żadnych emocji, to raczej nikt nie podejrzałby swoją osobę, że jest zdolna do zdrady. A tymczasem statystycznie w co drugim związku jedna osoba zdradza. Bo w danej sytuacji dochodzą silne emocje, które w przypadku wielu osób będą znacznie silniejszego od zdroworozsądkowego logicznego myślenia bez emocjonalnego podłoża.