Opiszę tu 3 sytuacje zwiazane z kasą - Netkobiety.pl

Moim zdaniem wymyślasz. Facet nie zachowuje się, jakby chciał Cię skroić z kasy. Tobie się nie podoba jego zachowanie, ale udajesz, że wszystko jest ok i masz żal, że się nie domyśla, że był powinien za coś tam zapłacić? Powiedz mu, że chcesz 100zł za tamten wyjazd. Podlicz rachunki za obiady, czy aby nie wydałaś więcej niż on i nie zapraszaj go do rodziców, jak nie chcesz bulić za benzynę. Moim zdaniem pasujecie do siebie - oboje pilnujecie, żeby przypadkiem za dużo nie wydać na drugą osobę. Cały związek podzielicie na „moje i twoje”. Ja tam nie popieram takiej postawy wobec pieniądza, ale skoro macie podobne podejście, to naucz się negocjować pieniądze z facetem i pewnie będziecie szczęśliwi.

w zwiazku chyba nie chodzi o to aby pilnowac kto na kogo wyda prawda?
Temat wakacji pomijam, kazdy miał osobny pokoj i nie o tym wątek.

A rozmawiałaś o tym z nim? Czy czekasz aż się domyśli?

Oczywiście, że nie. To wychodzi samo z siebie - naturalnie. Porozmawiaj z nim i powiedz co Ci przeszkadza, z czym się źle czujesz i zaproponuj własne rozwiązanie. Np. raz on płaci za wyjście, raz Ty, ale żeby nie doszło do sytuacji, że zaraz jedno drugie będzie punktować.
Nie wiem, nigdy nie miałam takich problemów, może dlatego, że nie zwracałam na to uwagi, kto ile razy postawił kawę, piwo, czy kino.
A jak jest poza tym, dogadujecie się?

Moze pan ma niedobre doświadczenia zyciowe. Autorka wspomniała o 'wrzucaniu w koszty'. Nie wiemy z kim jej partner miał poprzedni związek i czy aby poprzedniczka autorki nie traktowała partnera jak bankomatu. Będąc wczesniej z materialistycznie nastawioną kobietą facet mógł czuć sie wykorzystywany i nie chciec popełnic tego samego błędu ponownie.

Dlaczego z nim o tym nie rozmawiasz? Przecież to najbardziej właściwe i logiczne. Porozmawiajcie.

Boli ją bilans 50/50. Jak widzisz kupę na chodniku to nie musisz w nią wejść by wiedzieć, że śmierdzi. Bez jaj, nie chodzi jej przecież o to, by było inaczej, ale... tak samo. Znajmy ludzi, no.

Dzień dobry. W kwestii podziału w proporcji 50/50 lub porównywalnej zgadzam się z autorkami pierwszych listów w temacie. Jednakowoż czułbym się niekomfortowo, będąc w takiej kwestii przez partnerkę upominanym. Codzienne przypominanie odczuwałbym bardziej jak prowadzenie księgowości, niż wspólne życie, aczkolwiek pilnowałbym z własnej inicjatywy, aby równowagi nie zaburzyć na niekorzyść partnerki. Asertywność, komunikatywność, czy postępowanie nieeleganckie - każdy samodzielnie oceni. Nie jestem w związku, a będąc ewentualnie w przyszłości, o sprawach finansowych w tym kontekście nie będę wspominać, uznając za prawdę cytat

Autorko ja rozumiem Twoje wątpliwości. Zgadzam się z Benita72. Takie zachowanie ze strony faceta pokazuje, że nie jesteś priorytetem, a liczy się kasa.
Ja sama jestem zwolenniczką płacenia mniej więcej pół na pół, ale cenię sobie u faceta taktowność. Moją chęcią, propozycją może być zapłacenie za obiad, dołożenie się do paliwa, ale nie wyobrażam sobie, żeby facet mi powiedział, że mam to zrobić. Straciłby w moich oczach.

I płacenie za podróż do rodziców? WTF? Ile to km? Drugi koniec Polski? Podziękowałabym. Rozumiem jak faktycznie facet ma mało kasy, ale z tego co piszesz, prowadzi działalność i zarabiacie ponownie. Co innego dołożenie się do paliwa jadąc na wakacje, gdzie to może być koszt kilku stów, ale do rodziców?

Dziewczyny mają racje. 50/50 jest okej, jeżeli żadna ze stron nie wylicza ile kto dał, tylko po prostu płaci raz jedna osoba, a potem druga sama z własnej inicjatywy w ramach rewanżu. Gdyby mi facet powiedział, że mam teraz zapłacić za paliwo(do jego samochodu?) to zerwałabym natychmiast taką znajomość. Trzeba się szanować, sama potrafię wyczuć moment, w którym czuję, że powinnam zapłacić. Każde ponaglenie ze strony faceta budzi we mnie agresje i sprawia, że facet mocno traci w moich oczach.

Byłam z takim facetem w związku, wytrzymałam 3 miesiące. Co chwila chodził z notatnikiem i zbierał paragony, a potem podliczał. Nie polecam, uważam, że faceci powinni płacić więcej. A nawet jeśli są za 50/50 to nigdy naciskać na kobietę, aby płaciła.  To bardzo chamskie zachowanie, brakuje mu kultury.

To po co piszesz na tym forum? Jak nie chcesz takiego związku to olej goscia a nam głowy nie zawracaj.
Przyczepiłaś się go jak rzep psiego ogona.
Jeśli ktoś nie chcę związku to się z tą osobą Po prostu nie spotyka.

Wg mnie w normalnym układzie ludzie potrafią uzyskać jakąś równowagę w sprawach materialnych nie wspominając o tym.
Bo mówienie o tym w sensie dopominania się uważam za niefajną rysę.
Tak samo zgrzytem jest oczekiwanie sponsorowania.
Przyznam też, że nie przyszło by mi do głowy by zawracać sobie głowę tymi 200 zł..
Gdyby to było 2000 a On nic nie mówił o tym- to wspomniałabym mimochodem że planuję zrobić jakieś zakupy za mój 1000 ale to już po jakimś czasie..
Byliście na wakacjach, za wszystko płaciliście wspólnie? może wydał te 200 zł płacąc za Was w knajpce i uznał że sprawa zamknięta?
Bo to co opisałaś o wyjeżdzie służbowym ( jeśli to jego firma to jak prywatny) to może niezręcznie, bo mógł poczekać na Twoją inicjatywę, ale mogło wynikać z troski o to, byś nie czuła się sponsorowana?
Lepiej było jednak poczekać na Twoją inicjatywę.
Wg mnie :
Wszelkie takie bilanse mają sens w jakiejś perspektywie czasowej niedługiej
Czeka się na inicjatywę strony "winnej"
obserwowałabym go w tym względzie jeszcze. Zaprosiłabym gdzieś na swój koszt, nie wspominając o pieniądzach które wydałam.

edit.. jeśli pod pozostałymi względami on nie jest skąpy: czyli potrafi dawać czułość, zainteresowanie, jesteście blisko i możesz na niego liczyć to spokojnie i wprost o tym porozmawiaj, bo może szkoda związku..

Jezuuu.  W jakim głębokim borze Ty mieszkasz, ze masz do Ikei 500 km..:)?

Zi sprawy finansowe powinny się bilansować w jakimś krótkim czasie, naturalnie..
Np 2 razy knajpka i za 3 razem bez obciachu mówisz: O super, gdzie mnie dzisiaj Aniu zabierasz?  To jest ok.

Niestety żyjemy w matrixe, gdzie upominanie się przez faceta o swoje pieniądze, nazywany jest brakiem kultury.

Tylko że tu różnica, czy to początkująca znajomość, czy zwiążek/małżeństwo

Bo takie rozmowy jak u Ciebie Anderstud to małżeński standard w wielu związkach. Tu każdy walczy o zachowanie swojej osobistej części.
Natomiast są związki tradycyjne, gdzie on zarabia na wszystko, a ona w domu z dziećmi.
Ale jak się nie znają, to łatwo o przydomek Pan Kalkulator..

No dokładnie, po co.
Jak ktoś szuka miłego i kulturalnego pana, który bez mrugnięcia okiem pokryje koszty dowolnej fanaberii, to niech sobie szuka, ma do tego prawo,
ale wieszanie psów na kolesiu, który z tego co widać nie jest w ciemię bity i wyczuł blusa od razu, to już jest gruba przesada moim zdaniem.
Jak facet jest ogarnięty zawodowo i życiowo, to w mig się połapie z kim ma do czynienia, bo już pewnie nie raz i nie dwa przerabiał ten temat
i nie można mieć do człowieka pretensji o to, że własnej kasy pilnuje, no chyba że ma na czole wytatuowane logo Caritasu, ale tego nie wiemy.

Ja za to wiem z całą pewnością, że jak się na początku odpuści (bo co ona sobie o mnie pomyśli) i będzie udawać, że to nic i wszystko gra,
to bardzo szybko sytuacja wymyka się spod kontroli. Kiedyś spotykałem się z taką jedną Dorotą, która miała dwie córki, starszą i młodszą.
Na początku spotykaliśmy się głównie na placu zabaw dla dzieci, gdzie one przesiadywały godzinami. Obok była żabka i co 7 minut ktoś coś
do tej żabki bez przerwy latały na zmianę. Daj na loda, daj na pączka, daj na pepsi, daj na czipsy, daj, daj, daj... No dobra, przecież to dzieci.
Ale ich matka też chyba by się mogła poczuwać do płacenia za zachcianki własnego potomstwa, czy może z niej ten obowiązek spada, bo?
Bo co? Bo poznała miłego pana wujka, do którego teraz należy obkupowanie całej trójki? Ale dlaczego? Kiedy poznam odpowiedź na to jedno pytanie
DLA-CZE-GO facet poznając laskę, nagle z automatu musi przejmować rolę tego, który zawsze za wszystko płaci. Czy ktoś mi to kiedyś wytłumaczy?
Przecież oczywiście, że nie chodzi o głupiego loda, pączka czy pepsi, tylko o to, że od tego się wszystko zaczyna, a wracając do mojej Doroty,
to wybraliśmy się kiedyś do kina na jakąś tam bajkę o Pięknej i Bestii czy czymś. Bilety dla czterech osób + wyżerka i napoje na seans = ok. 300zł
Kto za to wszystko zapłacił? No zgadnijcie. Myślicie, że zaproponowała mi zwrot części wydatków chociaż nie wiem w jakiejś symbolicznej kwocie?
A skąd. Zaproponowała, że "gdzieś pojedziemy" na wakacje, bo to był sierpień akurat czyli wakacje. Nawet palcem nie kiwnęła w sprawie wyjazdu.
Ja musiałem wszystko zorganizować (od znalezienia wolnych miejsc w środku sezonu co graniczyło z cudem, po wpłacenie zaliczki na rezerwację)
również ja musiałem za wszystko zapłacić (jej to wyleciało jakoś z głowy) jak również jeździć do sklepu po różne artykuły m.in. spożywcze
dla nas wszystkich, a więc mnie jednego oraz jej i tych córek sztuk dwie. Ile ja hajsu wtedy na ten wyjazd puściłem, to nawet tego nie zliczę,
myślę że mniej więcej około tysiąca euro poszło na opłacenie fajnego tygodnia w domku nad jeziorem dla całej wesołej gromadki. No i luz, poszło nie ma.
Po powrocie z wakacji próbowałem coś tam nieśmiało napomknąć na ten temat, że no kurde balans chyba coś nie bardzo tutaj jest z tą naszą kasą,
jeżdżę za granicę do roboty, zarabiam lepiej niż przyzwoicie jak na polskie warunki, spoko, stać mnie na to i na tamto, ale nie do przesady, bo ile można,
to otrzymałem informację zwrotną, że sąd jej przyznał prawo do mieszkania po rozwodzie, no ale to mieszkanie było przez jakiś czas wynajmowane
i teraz jest zniszczone, trzeba by podmalować, nowe panele położyć, może okna od razu wymienić, a że to moja branża, to czy może mógłbym...

No niestety tak się jakoś złożyło, że akurat nie mogłem, gdyż akurat ponieważ intensywnie poszukiwałem już pretekstu do odpalenia wrotek.
Jedną szantrapę pogoniłem, to teraz mój wspólnik w firmie, a prywatnie mój kuzyn, identyczny zestaw sobie na garba ściągnął i też się męczy,
bo też słuchać nie chciał, że zaczyna się zwykle od drobnostek i niewielkich przysług, a kończy na cyckaniu leszcza ile wlezie, dopóki się tylko da.
Jak już się nie da, bo albo opornie mu idzie chwytanie w mig potrzeb wybranki, tudzież na przykład źródełko z oszczędnościami wyschło,
to wtedy takiego osła wystawia się za drzwi i zaczyna się rozglądać za kolejnym chętnym do robienia dla panci za chodzący bankomat. Standard.
Dlatego jak już wspominałem wcześniej, nauczony doświadczeniem wolę wyjaśnić pewne kwestie od razu na samym początku i mieć spokój,
niż się czaić, latać biegać za wszystko płacić i czekać w nieskończoność, kiedy panna się zreflektuje, że może wypadałoby się dołożyć.
I nie, nie wstydzę się ustalać z moją obecną partnerką takich kwestii jak na przykład co kupimy swoim dzieciom pod choinkę, żeby było po równo,
a nie że ja wydam tysiąc pięćset sto dziewięćset na prezenty dla jej dzieci, żeby ona mojemu kupiła świecący długopis za 3,99 w Lidlu
Wolę to omówić i nawet się pokłócić, jeśli zajdzie potrzeba, niż patrzeć później na minę mojego dzieciaka, kiedy wszyscy rozpakują swoje paczki.

anderstud, niestety trochę racji masz, ale z drugiej strony nie mozna oceniać wszystkich przez pryzmat dorotki. dałeś sobie wejść na głowę i wyciągnąłeś lekcje, ale nie należy też popadać w drugą skrajność jaką jest rozliczanie się z każdej złotówy. czasami ktoś wsadza w związku więcej środków materialnych, a ktoś niematerialnych, prosty przykład - jedna osoba wsadza środki finansowe w produkty żywnościowe, a druga wyjmuje ze swojego życia 2 godziny dziennie żeby stworzyć domowy zdrowy posiłek dla rodziny.

Tak, tak. Tylko pamiętaj, jak Cię pani odwiedzi i pójdzie skorzystać z łazienki, to nasłuchuj, czy spuszcza wodę. Jak puściła mało to 30gr, a jak była kupka to 70gr. W sumie 72 gr, bo paliła światło, a prąd też kosztuje.

Zdrowy rozsądek u facetów jest mile widziany. Uważam, że rozliczanie się co do grosza jest nieeleganckie. Wiadomo, że jak zauważę, że piętnasty raz z rzędu ja płacę, to jest coś nie tak i trzeba się upomnieć o swoje. Również czuję potrzebę, żeby się zrewanżować, kiedy ktoś mi coś postawi i pilnuję, żeby druga osoba nie czuła się wykorzystana.Ale rozliczam się z dokładnością do dziesiątek złotych i wolę sama zapłacić za kogoś, niż być komuś dłużną.
Odnoszę wrażenie, że panowie, którzy mają pretensje do kobiet o wykorzystywanie ich zasobów finansowych tak naprawdę nie potrafią lub w przeszłości nie potrafili ustalić jasnych warunków w relacji. Sami proponują, że zapłacą, bo tak wypada albo chcą pokazać gest, a potem mają żal, że kobieta bierze, kiedy dają. A skąd ona ma wiedzieć, że dają wbrew sobie? Ludzie są różni, mają różne doświadczenia i poglądy, i watro o tym pamiętać, zanim się założy, że ktoś chce dla nas źle. W ogóle po co wchodzić w jakakolwiek relację z założeniem, że ona chce mnie wykorzystać finansowo, a ja się nie dam?

Ja Ciebie częściowo anderstud rozumiem, bo miewałam podobne sytuacje z kasą, jak Ty z Dorotką, tylko, że z chłopakiem. Nikt nie lubi być wykorzystywany, nawet jeśli chodzi o takie drobne gesty. Do tej pory trochę się wkurzam na samo wspomnienie.
Umawiałam się z nim dosyć krótko, 2-3 miesiące, w zasadzie był to etap pierwszego poznawania się. On wiedział, że dobrze zarabiam, kilkukrotnie więcej niż on.
No i po kilku spotkaniach zaczęło się - weź mi to i tamto w sklepie, "później Ci oddam", oczywiście nie oddawał, zdarzyło się, że płaciłam za coś wspólnego, powiedział, że mi odda, po czym jak już zapłaciłam, stwierdził, że odda mi w naturze   Z drugiej strony raz on za coś zapłacił, to od razu upomniał się o kilkanaście złotych, wtedy przypomniałam mu, że on mi wisi za coś innego, zrobił smutne oczy i temat się skończył. Albo wpraszał się do mnie do domu, i składał konkretne życzenia, co do obiadu, deseru, a i jeszcze marudził, że nie mam np. czipsów... I mi było głupio, i to jak, nigdy nie byłam w takiej sytuacji, nie wiedziałam jak się zachować, upomnieć, zwrócić uwagę, że to trochę niekulturalne, a i z drugiej strony wierzyłam, że on tego nie widzi, może tak został wychowany, nie jego wina. Naprawdę, jestem dorosłą kobietą, a to było tak dziwne, że zbiło mnie z tropu. No i zaczęłam serio kalkulować, jak skrupulatny kalkulatorek, wręcz co do złotówki i coraz bardziej zaczynało mnie to irytować. Bynajmniej nie chodziło o to, że żal mi było tych pieniędzy, to nie był majątek, i gdyby się tak nie zachowywał, nie miałabym problem nawet częściej zapraszać go na jakieś dobre jedzonko, sushi, cokolwiek, bo lubię sprawiać przyjemność, ale nie w taki wymuszony sposób. A jeszcze czułam się winna, że jestem materialistką i pustakiem... W końcu zakończyłam tę znajomość i z perspektywy czasu uważam, że słusznie postąpiłam nie zwracając mu uwagi - nie ja jestem od uczenia dorosłych facetów, jak powinni się zachowywać, postawiłoby mnie to w niezręcznej, niekomfortowej sytuacji, myślę, że pewnie obróciło by się przeciwko mnie, a tak jestem bogatsza o takie doświadczenie, i myślę, że przy następnej takiej okazji, szybciej wyczuję pismo nosem

Nie rozumiem problemu,  każdy z was jest niezależny. Będąc w związku z moim też każdy płaci za siebie. Nie widzę w tym problemu.

Niegłupi pomysł. W końcu ile można powtarzać, że dwa przyciski na spłuczce są po coś? Albo, że po wyjściu z pomieszczenia gasi się światło, albo że t-shirt nie wymaga prania tylko dlatego, że go nałożyłem na godzinę czasu.

Zadna normalna dziewczyna tego nie oczekuje, ciekawe, skad takie wnioski; co więcej, padlo tu już nie raz, ze zachowanie ok to takie, gdzie (mniej wiecej) wydatki sie rownowazą, raz placi jedno, innym razem drugie, i raczej zasada jest taka, ze placi ten, kto zaprasza. No jak zapraszasz, no to placisz. Wspolczuje przejść z Dorotką, ale, anderstud, jak już ktoś tu napisał, sam trochę dałes sobie wejść na glowe od początku tej znajomości, - po prostu, z jakichś Tobie tylko znanych powodow dales się wmanewrowac w role dobrego wujaszka, no to potem miałeś sytuacje, jaką miałeś.. - o tym wlasnie pisałam wcześniej, - nie zanalizowales lampek ostrzegawczych. Bo lampki analizować powinna kazda ze stron i na każdym etapie znajomosci, prawda?

Ja nie wiem, ale jakos nigdy nie miałam problemów tego typu na randkach (no, może poza jednym takim przypadkiem), wiec nie wiadomo w sumie, czy tak mi się dobrze trafialo, czy może inni jednak sa trochę przewrażliwieni w tym temacie.  Pozwalalam za siebie placic na pierwszym, najwyżej drugim spotkaniu (bo były to spotkania z inicjatywy gościa), potem już nie czulabym się dobrze, gdyby to na nim spoczywal caly ciezar finansowy naszych randek. Ale nie podobałoby mi się tez, gdyby ktoś wyskakiwal od razu z jakims roszczeniem, żeby mu się dorzucić do paliwa czy innego dziada, wolalabym, żeby poczekal, az sama to zaproponuje, albo wogole by nie zabieral się za temat. Tak jak ja, gdybym kogos zabierala własnym autem, to nie przyszloby mi do glowy od razu upominac sie o swoja dole za paliwo. Takt, kultura, wyczucie, te sprawy To sa wbrew pozorom proste sprawy, jak się ma do tego zdrowe podejście.

Po co właściwie ten temat? Są 3 wyjścia:
1. Wiesz, że nie chcesz z nim być - rozstańcie się
2. Chcesz z nim być, ale coś Ci przeszkadza - porozmawiaj z nim
3. Nie wiesz, czy dana sytuacja przeszkadza Ci, czy nie - skoro założyłaś w tej sprawie temat na forum, to przeszkadza -> zacznij od punktu 1.

Swoją drogą, temat pieniędzy to jeden z cięższych w związku i sam miałem z tym nieprzyjemne przejścia.
Kilkuletni związek z A., od początku wszystko dzieliliśmy na pół, było ok. Pewnego razu, po konsultacjach z przyjaciółkami (bo nie ze mną, rzecz jasna;)) nastąpił wybuch, rzeka łez i moje osłupienie - założyliśmy wspólne konto, na które każde przelewało tyle samo i nie patrzyliśmy na wydatki żadnej ze stron, ok.
Wyjazd, któryś z kolei, lecz ten okazał się testem, który raczej oblałem: tu czy tam postawiłem obiad, kawę, ale znowu rozliczenie kosztów wyjazdu, że hotel nie taki, że to, że tamto. Dowiedziałem się o wszystkim po pewnym czasie i znowu był wybuch. Czy tym razem były konsultacje i pielęgnowanie złych emocji? Podejrzewam, że jak najbardziej.
W końcu jakiś czas później pojechaliśmy na weekend za granicę - tym razem ja zapłaciłem za przelot, hotel, pobyt i w końcu było ok i wszyscy szczęśliwi. Księżna A. uśmiechnięta od ucha do ucha, moja zbroja rycerza już nawet nie lśniła, a świeciła własnym światłem

Dobrze, że etap tego związku (i związków w ogóle) mam za sobą. Czemu dobrze? Nie z powodu różnicy w stanie konta (choć różnicę widać ewidentnie), ale przede wszystkim spokoju ducha i pewności tego, co mnie czeka.