7letni zwiazek- czy to koniec? - Netkobiety.pl

Szczerze? Raczej z tej mąki chleba nie będzie......
Na twoim miejscu to powoli bym szukał innej opcji. Jak piszesz, lata lecą i czas by było by chłopak się zdeklarował.
Może i jemu tak wygodnie, ale dla dziewczyny to już pora na stabilizację i myślenie o założeniu rodziny.

Powiedziałam mu, że skoro mu się nie spieszy nawet do zamieszkania to kupuje sama mieszkanie w przyszłym roku... On na to ze to bezsensu, bo wezme kredyt, będę zadłuzona i potem razem nie będziemy mogli wziąć; że potem będzie tylko problem z tym mieszkaniem, bo trzeba będzie je albo sprzedać albo wynająć.... Kurczę, nie wiem czy mydli mi oczy... Może chce być ze mna, a w miedzy czasie czeka az inna opcja mu się nie nawinie. jak nie to za te kilka lat może i się oświadczy... Nie wiem czy konkretnie mi się nie chce oswiadczyc czy po prostu nie dojrzał.

Masz gdzieś link do praw i obowiązków partnerów będących w związkach, na podstawie których wysnułaś ten wniosek?
Możesz chociaż naświetlić gdzie jest uniwersalna granica tego co wolno a czego nie?
Jak często może się spotykać ze swoją byłą miłością? Czy tylko ten jeden raz czy jak np od teraz będą sobie robić cotygodniowe wieczorne "back to the past" czwartki to wszystko jest ok?
Czy na tych spotkaniach mogą trzymać się za ręce czy to już za dużo? A buziak na powitanie i na pożegnanie w samochodzie jak ją odwiezie? Tylko w policzek czy w usta też można?
Czy można flirtować z innymi?

Tak poważniej: dlaczego uważasz, że twoje ramy zachowań w związku są uniwersalne i każdy powinien sobie pozwalać na tyle na ile ty ze swoim partnerem sobie pozwalacie?

On ją spytał czy ma z tym problem. Powiedziała, że tak. On to olał i i tak zaprosił byłą miłość do restauracji, bo co się będzie przejmował zazdrością partnerki.

Moje trzymanie na smyczy? Coś musiałaś nie doczytać. Na smyczy ja byłem trzymany a ona w tym czasie "biegała samopas". Mało tego. Jesteśmy już po rozwodzie, mieszkamy jeszcze razem a ja po poinformowaniu mojej ex, że rozmawiałem o naszym życiu z koleżanką usłyszałem: "jak mogłeś to zrobić, nie spodziewałam się, że będziesz tak próbował mnie ranić". Ale to off top.

Dalej staram się ustalić te uniwersalne granice o których pisałaś. Dasz radę odpowiedzieć na pytania, to czegoś się nauczę na przyszłość?

Facet poznał jej zdanie i je olał. Super. Kto mówił, że jest nieszczery? Jest nieczuły.

No jednak monogamiczny związek to swego rodzaju kajdany albo jak któraś woli smycz.
Nie powinniśmy pozwalac sobie na niektóre zachowania,  które są ok gdy jesteśmy singlem.
A jakie to są zachowanie, czyli długość smyczy,  ustalają zainteresowani a nie SwawolnaOwieczka.

Staram ci się pokazać, że nie ma uniwersalnych prawd. Każdy granice ustala indywidualnie a ty żeby uciec od odpowiedzi na konkretnie zadane pytanie rzucasz jakimiś sloganami.

Wierność dla ciebie to nie to samo co wierność dla mnie. Dla ciebie może chodzić wyłącznie o seks a u mnie to może być już obmacywanie się po pijaku.
Podobnie może być w związkach. Stąd dochodzi do kłótni i rozstań mimo, że obie strony uważają, że były szczere, wierne i lojalne. Problemem było to, że w ich słownikach co innego się pod tymi pojęciami kryło.

"Dlaczego duża część ludzi uważa, że spotkanie z kolegą czy koleżanką jest równoznaczne ze zdradą?"
Nie wiem czy duża część. Wiem, że gdy tak uważa osoba którą kocham i z którą jestem w związku, nie robię tego żeby nie czuła się zdradzana. Ewentualnie najpierw próbuję ją przekonać do mojego punktu widzenia a gdy się nie uda to się zastanawiam czy do siebie pasujemy albo czy to spotkanie jest tak dla mnie ważne, że pójdę na nie mimo tego, że moja partnerka będzie cierpieć (nawet jak uważam, że nie ma powodu)

Bzdura. Podałem ci przykłady.
Kolejny:
Jak związek jest tzw "otwarty" to w którym momencie przestają być sobie wierni? Na pewno nie gdy mają seks z innymi osobami.
Seks z innymi osobami jest jednak niewiernością w każdym innym monogamicznym związku.
Co w momencie gdy zakocham się w jakiejś innej kobiecie? Czy zdradziłem żonę? A gdy do seksu nie doszło to jestem wierny czy nie?
Więc jednak pojęcie wierności może być inaczej rozumiane, stąd potrzeba rozmów o tym między partnerami i tłumaczenie rzeczy "oczywistych".

W imię swojej wolności jesteś gotowa ranić osobę, którą kochasz. Ja nie. Gdy kopanie z koniem nie przynosi efektu, zastanawiam się czy chcę być dalej z koniem a jeżeli tak to czy moja wolność jest warta jej cierpienia. Postawienie na swoim nie pokaże, że miałem rację (bo ja to wiem zanim pójdę a moje pójście nie spowoduje, że zacznie mi ufać) tylko, że nie obchodzą mnie odczucia partnerki, bo sama jest sobie winna, że ma problemy z zazdrością.

Masz strasznie wąskie horyzonty. Wyobraź sobie, że takie związki są. Ludzie mają w stosunku do siebie zobowiązania, kochają się, dbają o siebie, wychowują potomstwo tylko poszli o jeszcze jeden krok dalej niż ty w obronie swojej wolności. Nie pozwolili się zniewolić i ograniczać sobie seksu do jednej osoby. Tak jak ty nie widzisz nić złego w pójściu ze swoją szkolna miłością na kolację oni nie widzą nic złego w zaspokajaniu swoich seksualnych potrzeb z kimś innym niż partner.
Kochają siebie nawzajem a ich wierność oznacza zupełnie coś innego niż twoja.

Tutaj akurat rozumiem. Spotkałem w swoim życiu wiele osób, które najbardziej kochały siebie i swoją wolność one faktycznie nie rozumiały, że można się poświęcić dla partnera.

Jedni są w stanie poświęcić część siebie dla partnera inni wyznają zasadę:

Ty po wyrwaniu się ze złotej klatki postawiłaś swoje szczęście na głównym miejscu. Super. Inni mają tam szczęście partnera.

Doczytałem jeszcze jedną ciekawą rzecz:

Kto by pomyślał, że ta wyzwolona i najbardziej ceniąca swoją wolność kobieta, dla której wyjście na kolację ze swoją dawną miłością nie jest niczym złym, uważała, że pisanie maili i smsów do innego samca za plecami męża to "zdrada emocjonalna".
Zdrada? Bez seksu.
No, no kto by pomyślał.

Cieszę się waszym szczęściem. Właśnie chodzi o to żeby dobierać się w związki z osobami mającymi podobne do nas patrzenie na najważniejsze sprawy.

Jak widzisz z tego co piszesz ludzie różnie patrzą na wierność i zdradę (co próbowałem dowieść).
Ba, te same osoby patrzą na to inaczej w zależności od tego gdzie w życiu się znajdują i co przeżyły. Dlatego tak ważne jest żeby zrozumieć czym jest zdrada dla partnera. Gdy uważamy inaczej niż on/a - mamy problem w związku.

Ciekawe czy po moich doświadczeniach też przewartościuję priorytety, zajmę się przede wszystkim swoim szczęściem i stanę się egoistą. Wierzę ci na słowo, że to może dać szczęście.

Mnie zastanawia ta tendencja że zawsze trzeba się dostosować do zazdrośnika bo niby taki cierpiący a dlaczego nie odwrotnie właśnie - dążyć do zdrowszego modelu bez zazdrości i ograniczania wolności? Dla mnie jest jasne że każdy człowiek wyznacza sobie wlasne granice wolności i bardzo dobrze kiedy nie daje sobie wejść na głowę.  Jeżeli pogląd na związek i wolność w nim bardzo się różni to chyba i tak na dłuższą metę to nie ma sensu a jeżeli te różnice są drobne to ja zawsze myślałam że trzeba tego bardziej ograniczonego przystosować do tego bardziej otwartego.

chciałam tylko powiedziec, że moim zdaniem wasza dyskusja dot. zdrad sprowadza się i tak tylko do tego, że jak ktoś chce - to zdradzi, jak nie chce - to nie zdradzi.
niezależnie od okoliczności i od tego czy partnera będzie się trzymało na krótkiej smyczy czy będzie wolny.

Szukającawsparcia, ale ja nie mogę decydować za swojego Partnera. Każdy odpowiada za swoje czyny. To czy on mnie zdradzi czy nie, nie zależy ode mnie. Ja mogę obdarzyć go zaufaniem, tak jak on mnie.  Lubię powiedzenie "nigdy nie mów nigdy, nigdy nie mów zawsze". Ludzie się zmieniają, a okazja czyni złodzieja i tak jak napisała Sosenek, kto chce, ten zdradzi.
Nie wiem czy spotkanie z dawną, szkolną miłością jest inne niż z innyą osobą. Po latach żyjemy wyobrażeniem tej osoby i chyba to co było kiedyś, dziś nie ma dla nas znaczenia. Mam na myśli takie wczesne miłości, które z tą prawdziwą nie mają zbyt wiele wspólnego.

Śmieszą mnie niezmiennie te zero-jedynkowe teksty typu,  że jak ma zdradzić to i tak zdradzi nawet jak nie pójdzie na dyskotekę/wyjazd integracyjny / kontrakt na dwa lata.
To tak nie działa. Są sytuacje,  które zdradzie "pomagają" i np spotykanie się z ex na imprezach gdzie jest alkohol może spowodować,  że ktoś zdradzi a bez całej otoczki nawet by o tym nie pomyślał.
Żeby to sobie łatwiej wyobrazić: jeżeli wyślecie waszego faceta na 3 miesiące na rajską bezludną wyspę z przepiękną nimfomanką, to 99% z nich zdradzi,  bez względu na to jak szczęśliwi są w związkach z wami. Jak na taką wyspę nie pojadą znaczna część z nich nie będzie szukała okazji do zdrady i będą dalej z wami szczęśliwi i będą wam wierni.
Ktoś kto w codziennym życiu nawet nie pomyśli o zdradzie może zachować się inaczej gdy będzie sam na wakacjach, po alkoholu i jakaś laska zacznie się do niego dobierac.

A ja napiszę do ciebie bardziej życiowo, bo może interesuje cię jakaś praktyczna rada.
Myślę, że nic nie będzie z tego twojego związku, bo tobie zegar bije, a jemu nie- tak zresztą ci powiedział. Wasz związek jest przechodzony, a chłopak może być ciekawy nowych, innych wrażeń. Według niego on ma czas i może sobie jeszcze pohulac, a nie pakować się w pieluchy, kredyty i to wszystko, z czym niektórym ludziom kojarzy się małżeństwo.
Spotkał się z jakąś była pierwsza czy tam któraś miłością. No widzisz- facet szuka wrażeń i może nawet na twoich oczach już szuka nowej dziewczyny. Kto szuka, ten znajduje. Prędzej czy później on pójdzie swoją drogą.
Dobrze, że poruszyłas temat waszej ewentualnej przyszłości, tylko teraz ważne jest, jak zachowasz się dalej. Tak więc nie narzucaj się mu, nie naciskaj, nie dopytuje go sto razy, co on na to, nie kloc się z nim, nie obrażaj itd by nie wyjść na desperatke, jakaś napalona. Ty maszprawo zadać mu te ws ystkie pytania, które zadałas, a on maobowiazek udzielić ci poważnej odpowiedzi. Jeśli będzie chamski albo będzie glupowato żartował to nie pozwól mu na to, tylko pogoń bez żalu. On i tak pójdzie sobie i na pewno go nie zatrzymasz. Powiedział, że odpowie ci w styczniu. Interesujące. A dlaczego nie w lutym albo w grudniu po południu? Zwodzi cię i tyle.
Moja rada- zacznij się ewakuować. Z tym chlystkiem tracisz czas.

Nikaaa91, ja także uważam, że Wasz związek jest przechodzony, a Twój chłopak zwodzi Cię by zyskać na czasie. Po 7 latach związku on do tej pory nie jest pewien czy chce wejść na kolejny etap i niestety nie jesteś w stanie zmusić go do tego.

Wymuszanie na nim deklaracji i kłótnie z tego powodu stawiają Cię w roli desperatki i nic dziwnego, że on denerwuję się, jeśli ciągle poruszasz temat, którego on chce uniknąć. Dlaczego unika tematu? Sama sobie odpowiedz i zamiast wymuszać na nim cokolwiek, przestań się oszukiwać.
Postaraj się w miarę obiektywnie odpowiedzieć sobie na pytanie, czy Twoje wrażenie, że "mu już nie zależy", wynika tylko z braku oczekiwanych przez Ciebie deklaracji i wynikających z tego kłótni, czy dostrzegasz też inne, nie związanie z powyższym sytuacje?

Kolejne pytanie: czy w ogóle rozmawialiście wcześniej na temat wspólnego zamieszkania, a on zasłaniał się wiarą, czy ten wniosek sama wysnułaś?
Jeśli ten argument wyszedł od niego, tzn, że masz do czynienia z hipokrytą, bo jak sądzę nie jesteście "białym" związkiem i seks uprawiacie, więc jak ten fakt ma się do jego wiary? Jeśli jednak to tylko Twoje przypuszczenia, to chyba coś przespałaś. Owszem, 26-letni facet może jeszcze nie dążyć do sformalizowania związku, jednak usamodzielnienie się, zamieszkanie z wieloletnią partnerką, czy jakieś wstępne ustalenia n/t wspólnej przyszłości, powinny się pojawić, gdyby traktował Cię poważnie.

Fakt, że po kłótni mówi, że ma Cię dość, można usprawiedliwić zdenerwowaniem, jednak komentarz dotyczący zegara biologicznego, to już moim zdaniem objaw lekceważenia i braku szacunku. Brak konkretów wynika z braku poważnych planów związanuch z Tobą i siłą tego nie zmienisz. Szkoda, że choć raz nie zaryzykowałaś i nie poczekałaś na to, aż on sam wyciągnie rękę po takiej kłótni. Utwierdzasz go tylko w przekonaniu, jak bardzo jesteś zdesperowana.

Jego koleżanka? Rozgorzała tutaj dyskusja n/t wolności i zaufania w związku. Czy Twój problem z zazdrością dotyczy tylko tej dziewczyny, czy on wcześniej dawał Ci powody do zazdrości, czy w ogóle masz problem z zaufaniem do niego?
Fakt, że poinformował Cię o tym spotkaniu jest ok, nie chciał go ukrywać, żeby potem nie było kwasów, gdybyś przypadkiem dowiedziała się z innego źródła. Jednak strzelił sobie w kolano formą tej informacji. Gdyby po prostu poinformował Cię o tym spotkaniu, wyszedłby z twarzą, jednak zadając pytanie "czy nie masz nic na przeciw...?" dał Ci wybór, który następnie zlekceważył.
Nie widziałabym zagrożenia ze strony tej dziewczyny, skoro jest zaręczona i wkrótce ma wyjść z mąż. Czy oni mają kontakt od dawna, jeśli nie, to zastanawiałabym się jednak, skąd nagła chęć spotkania z jego strony i taka jego celebracja, dlaczego nie wystarczyła wspólna kawa, czy piwo?
Nie fajnie, że grzebałaś mu w telefonie, często to robisz, zawiódł Cię kiedyś?  Piszesz, że flirtowali, ale czy faktycznie, czy to tylko wytwór Twojej wyobraźni spowodowany zazdrością?
Reasumując; nie trzymaj się na siłę faceta, który traktuje Cie jak dziewczynę na dochodzenie, nie ma poważnych planów względem Ciebie, nawet jeśli są one odległe i bliżej nie sprecyzowane. Nie naciskaj i nie wykłócaj się już z tego powodu, ale daj sobie czas, chociażby do nowego roku, jak obiecał, a później...cóż, jeśli nic się nie wyklaruje, to raczej nie ma sensu poświęcać kolejnych lat na mżonki.

Może rzeczywiście to tylko koleżeńskie spotkanie. Wobec siebie mam wysokie wymagania, nie zrobiłbym tak jak Twój partner, uważałbym że to wykracza poza normalne relacje, zależy mi na samopoczuciu dziewczyny, nie zdecydowałbym się zrobić niczego co mogłoby narazić ją na wątpliwości. Wyjazd 150 km dalej, droga restauracja - wolałbym spędzić czas z nią niż z inną. Z drugiej strony, gdyby dziewczyna spotkała się z kimś ze szkoły, prawdopodobnie nie wiedziałbym o tym bo ufam i nie kontroluję. Gdybym dowiedział się, zaakceptowałbym to, uznając że są to normalne relacje, a moja dziewczyna z uwagi na różne istotne kwestie może tego potrzebować. Może takie podejście Ci zaproponuję, a jeśli w przyszłości zauważysz coś co jest jednoznacznie zdradą, możesz się wycofać. Z Twojego postu nie wynika, żeby takie coś miało kiedyś miejsce.

Jeśli chodzi o ślub, z męskiej perspektywy: planujemy w przyszłości bo chcemy być zawsze razem i ślub ułatwia wiele rzeczy. Gdyby pojawiły się pytania podobne do Twoich, duża ich częstotliwość byłaby dla mnie potwierdzeniem że dziewczyna traktuje mnie poważnie. Z Twojego postu wynika że Ty nigdy nie zrobiłaś nic złego i chcesz szczerze być stałą i uczciwą partnerką dla Twojego narzeczonego. Jednak podobnie jak Twój partner póki co odwlekałbym to z uwagi na sprawy finansowe. Nie wiem, jaki jest koszt, ale przypuszczam że ok. 50 tys. zł. Wolałbym najpierw zadbać o przyszłość koncentrując się na podstawowych potrzebach ważnych dla życia. Jednakże, my z dziewczyną jesteśmy razem ok. pół roku, wy jesteście 7 lat, więc to jest spora różnica.

To trudne pytanie, dla mnie jest za mało informacji żebym umiał powiedzieć tak/nie. Może ktoś inny będzie umiał określić:) zobaczymy za kilka dni, gdy napiszesz więcej postów.

co do naszgo związku, to nie sypiamy ze sobą... Są pieszczoty, ale seksu nie ma. Z jego przekonan. Nie ukrywam jest ciężko... wiec nawet nie zaczynam tematu mieszkania. Wszystko było ok dopóki nie zaczełąm pytac o zaręczyny, ślub. pod koniec roku powiedział, ze oświadczyny koncówka 2018, ślub 2020... Pózniej, ze w styczniu będziemy rozmawiać odnośnie naszego związku.... a teraz im bliżej to zaczyna się oddalać. Powiedział,że to powinno wyjść naturalnie, a nie pod presja i ze on jeszcze nie chce... Powiedziałam, że moim największym marzeniem jest mieć rodzine, dzieci... On powiedział, że będą, ale w przyszłości, około 30tki. Tylko, że równie dobrze może to być 33-35 lat. Jakby nie patrzeć jest koło 30tki.Kiedy chiałam się z nim rozstać  powiedział, że jestem miłoscia zycia, najwazniejsza osoba i ze głupota byłoby się rozstać. Kiedy zapytałam czy nie boi się, że nie będę chciała za nim czekac, powiedział ze jak jedno jest gotowe, to powinno czekac na tego drugiego, az dojrzeje do slubu. I ze to on ponosi ryzyko, ze odejde.

Mnie też bawi twoje podejście, po co mi partner którego muszę pilnować? To ja już chętniej zostanę starą panną... I skąd te statystyki że 99% zdradzi? Wymyślone aby usprawiedliwiać swoje podejście? Mój partner jeździ często sam na wakacje bo ma więcej kasy i więcej czasu niż ja a poza tym nienawidzi zimy a ja każdy weekend spędzam w górach. Nie będę go trzymać w domu bo po pierwsze mam ciekawsze zajęcia niż pilnowanie a po drugie to chłop jest tak poukładany że winko do obiadu i piwko po kolacji to wszystko co do tej pory u niego widziałam.
Problemem nie są sytuacje pomagające zdradzie tylko ludzie którzy takim sytuacją ulegają.

Co do wcześniejszej dyskusji to Wam się nie da przetłumaczyć swojej racji, bo postanowiłyście trzymac się swojego zdania rękami i nogami i koniec, jak to kobiety zazwyczaj;) Nikt tu nie mówi o pilnowaniu partnera, jesli miałabym pilnowac równiez wolałabym nie mieć w ogóle. Przechodzicie bardzo ze skrajności w skrajność (albo pełne zaufanie albo pilnowanie pod kluczem partnera) a my mówimy tu o czyms po środku właśnie, ale nieważne;) Pozostaje mi zyczyć Wam braku zdrad w Waszych zwiazakch i jeszcze większego zaufania

A co do Autorki, równiez myślę że macie zupełnie inny światopogląd, Twój chłopak gra na czas i jeżeli poważna rozmowa, nawet ultimatum tu nie pomoże, to chyba nie powinnaś pokładać większych nadziei w związku z nim.

1. Co do kupienia przez Ciebie mieszkania. Jeśli samą Cię stać na jego zakup i spłaty - to jest dobry pomysł. Można wynająć i wówczas podwójnie szybko się spłaca. Z wynajmu i zarobków. W razie czego mała byś gdzie mieszkać. I daje to dużą niezależność.

2. Co do chłopaka - odpuściła bym go sobie. Przez 7 lat nie czuł potrzeby związania się, to dalej takiej potrzeby nie czuje. On Ciebie droga autorko już ma. Ty nigdzie nie odejdziesz od niego. Po co miał by się dodatkowo starać? Przecież Cię nie straci. To jest dla niego niezwykle wygodny układ - dziewczynę już ma, wygodnie sobie mieszka (z rodzicami?). W domu po powrocie z pracy żona mu nie zrzędzi, dzieci jeść nie wołają, pieluch przebierać nie musi. Odpowiedzialny jest tylko za siebie i tyle mu wystarczy.

3. Olej go trochę i rozejrzyj się wokół. Gdańsk to wielkie wspaniałe miasto, pełne ludzi i możliwości poznania ich. Wśród nich są i tacy, którzy szukają partnerek na całe życie, na założenie rodziny.
Powodzenia