moi rodzice nie akceptują mojej dziewczyny - Netkobiety.pl

Była sobie rodzina: rodzice i dorosły syn. I nagle, bez żadnego porozumienia, bez pytania o zdanie, dorosły syn sprowadza do domu dorosłą kobietę; bez porozumienia z rodzicami zdecydował, że owa kobieta będzie z nimi mieszkać. Rodzice nie są z tej sytuacji zadowoleni. Faktycznie, zrozumieć to trudno, bo przecież powinni skakać do góry z radości.

Autorze, marzysz o własnym mieszkaniu, nie przyszło Ci do głowy, że możesz wraz z dziewczyną wynająć mieszkanie? Tak, wiem, to kosztuje.

Zróbcie sobie dzieci, będzie dodatkowe 500+

Między "wzięciem dziewczyny do swego miasta" a zamieszkaniem z nią w domu rodzinnym jest różnica. Jest też różnica, też nie tak mała, między wspólnym mieszkaniem przez kilka dni/tygodni a wspólnym życiem przez ponad pół roku i brakiem pomysłu Was, młodych, na zmianę stanu rzeczy.

Kuriozalne jest to zdanie:

Nazwę to wprost. Manipulacja w białych rękawiczkach.

To, że zamiast płacić za wynajem mieszkania wolałbyś spłacać kredyt, rozumiem. Rozmowa z rodzicami o waszym wyprowadzeniu się jest, co najmniej, niezręczna i znowu pachnie manipulacją.

Nie chciałem na pewno stawiać rodziców w takiej sytuacji, oni też są dla mnie ważni tak jak dziewczyna, ale chyba zabrakło mi dla nich empatii. Zajmujemy się częścią rzeczy związanych z domem m.in. zakupy żywnościowe, czasami gotowanie dla wszystkich, zamawianie posiłków, kilka miesięcy temu kupiłem zmywarkę która stoi w kuchni i która zostanie dla moich rodziców. Dziewczyna jest najlepsza i nie chcę nikogo innego, dla mnie jest częścią rodziny, chciałbym żeby rodzice traktowali ją jak swoją córkę. Dużo mi pomogła ze studiami. Tylko może jednak nasz udział w obowiązkach jest za mały... na pewno to przemyślę, głupio mi teraz, dobrze że mi to uświadomiliście. Mam kilka pomysłów, wieczorem napiszę co dalej.

Nasuwa mi sie kilka przemyslen, poddaje pod rozwage, bo sprawiasz wrazenie dosc ogarnietego.
1. znasz dziewczyne ledwie pol roku i juz stwierdziles ze bedziesz z nia zawsze razem
Nie wiem czy naprawde rozumiesz znaczenie slowa "zawsze". Czy wg Ciebie "zawsze" to dluzej niz trwa splacanie kredytu na mieszkanie, czy krocej? Moze tu jest jedna z przyczyn niezrozumienia przez panie z banku? Nie jestescie nawet malzenstwem, znacie sie tyle co nic i one mialyby WAM dac kredyt na mieszkanie?
2. Druga mozliwa przyczyna to liczenie przez Ciebie dochodow. Macie razem 10 tysiecy, ale 20 % z tego pochodzi z kredytu. Od kiedy pieniadze pozyczone uwaza sie za dochod? Idac tym sposobem myslenia, jeslibys dostal ten kredyt na mieszkanie, to uznalbys ze to tez Twoj dochod? Pozyczone pieniadze to zadluzenie, nie dochod.
3. Ale, skoro macie tyle pieniedzy miesiecznie do dyspozycji to az sie prosi, zeby cos wynajac! Zamieszkac w koncu razem, sami, poznac sie w koncu, odciazyc rodzicow. Przynajmniej rok-dwa, dopiero potem mozna myslec o skladaniu deklaracji "na zawsze".

Wydaje mi się że Twoja dziewczyna to niezła tupeciara. Po kilku miesiącach znajomości zwalać się na głowę 19-letniemu chłopakowi mieszkającemu z rodzicami XD I to pod wpływem jednej awantury. Tak po prostu wyszła z domu, zapukała do drzwi i powiedziała: "siemka, od dziś będę z wami mieszkać "?!?!?
Tak z ciekawości z iloma kobietami wcześniej uprawiałeś seks? Jak porównujesz ich wygląd z wyglądem Twojej obecnej partnerki.
Albo jesteś trollem albo Twoi rodzice są najbardziej liberalną, współczująca, sympatyzującą parą ludzi na świecie. Jak to możliwe że 19-letniemu chłopakowi pozwalają na takie cyrki pod swoim dachem? Serio ale jak Twoja laska wywinęła im taki numer to kiedy Twoja mama mówi macie sprzątać to... sprzątacie no sorry ale jesteś dzieciak jak takich rzeczy nie rozumiesz

Ona jest starsza, więc powinna byc mądrzejsza... a wydaje się być "taka mala".
Ty coś kombinujesz, nad czymś się zastanawiasz, coś obliczasz i probujesz się wyrwać z tego "zaklętego kręgu"

A co robi w tym kierunku ona?

Dziękuje za rady, głupio mi, że nie pomyślałem jak to wygląda od drugiej strony. Bez waszych odpowiedzi rozwiązanie nie byłoby możliwe - chyba jestem za głupi żeby wpaść na oczywiste rzeczy, mam nadzieję że ten temat pomoże innym w przyszłości.

Zachęciłem dziewczynę i rodziców żeby wspólnie zjeść, zamówiłem różne rzeczy, powiedziałem że cieszę się że siedzimy całą rodziną, że w ostatnim czasie źle się zachowywałem przez to że zmartwiłem się o dziewczynę która miała trudne dzieciństwo i dochodzi do siebie po awanturach których opis inni uważają za troll (np. gryzący pies, na innym forum podano to jako argument że jestem troll bo nikt nie trzyma takiego psa...a jednak rodzice dziewczyny trzymają). Powiedziałem że napisałem na forum i jakie dostałem odpowiedzi, że patrzyłem na ceny wynajmowania mieszkań i łącznie to ok. 1600 zł i że możemy w tym tygodniu przenieść się do wynajmowanego, ale że wolałbym aby pieniądze zostały w rodzinie.

Dziewczyna i mama mogą zrobić umowę najmu na 250 zł brutto, po uwzględnieniu prawa podatkowego, prawa o szkolnictwie wyższym, kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz ustawy o pomocy społecznej, taka umowa to spadek wpływów o ok. 70 zł miesięcznie, ale dziewczyna dostanie dodatek mieszkaniowy, a później dodatek za zamieszkanie z małżonkiem. Bierzemy też na siebie rachunki za elektryczność, ogrzewanie, wodę, internet, telewizję, telefony, ratę kredytu hipotecznego rodziców, łącznie ok.1600 zł. Mama powiedziała że nie o to chodzi i jestem zbyt formalny, że była przekonana, że mnie i dziewczynę obchodzą tylko nasze sprawy, ale uznaliśmy że taki podział będzie sprawiedliwy, ojciec powiedział że też nam pomogą tak jak będą mogli. Poprosiłem aby być wyrozumiałym wobec dziewczyny ponieważ miała trudne dzieciństwo, i że biorę na siebie odpowiedzialność za jej błędy więc chciałbym żeby wszystkie pretensje kierować do mnie, to nie spodobało jej się i powiedziała że nie jest dzieckiem, chce być traktowana normalnie a nie usprawiedliwiać się trudnym dzieciństwem bo to żałosne.

To że chcę z nią zawsze być to nie jest tylko na logikę, to jest coś co się czuje, gdy śpi obok, gdy zachoruje, gdy ją przytulam, gdy pomaga mi w nauce. Nie miałem innych partnerek seksualnych i nie chcę, z nią czuję się bezpiecznie, że nie jestem tylko na parę nocy a potem koniec. Jak porównuję wygląd - w normalny sposób:) jest mojego wzrostu ale wydaje się mała bo jest szczupła, ma jasna skóre, długie brązowe włosy, ubiera się w sukienki i czasem ma rozwiązane buty, po prostu mnie kręci ogólnie sobą i to niesamowicie. Dla niej jest czymś zupełnie nowym, że nie jest w nocy wyrzucana z domu, albo że wieczorem będzie czekać kilka godzin przed drzwiami bo matka nie kontaktuje albo jest wściekła że za późno przyszła. Niektórym to się może wydaje trolling, ale to są rzeczywiste bardzo przykre doświadczenia, widzę że przez ostatnie parę miesięcy ona dochodzi do siebie i czuje się coraz lepiej, mówiła że pierwszy raz czuje że jest dla kogoś ważna - ma rację, dla mnie jest ważna. W tej chwili wygląda że problem rozwiązany, wbrew nazwie tematu był po stronie mojej a nie rodziców. Chyba nie będziemy się też spieszyć z kredytem mieszkaniowym, na pewno musimy poprawić sytuację zawodową, chociaż to już zależy od szanownych pracodawców i pań z działów HR, czy raczą podczas dziesiątej w ciągu dnia przerwy kawowej łaskawie odpowiedzieć na nasze CV.

A ja mam pytanie - mieszkasz w domu rodzinnym, studiujesz w tym samym mieście, masz dochody ze stypendium, z tytułu niepełnosprawności (i to niemałe) - po co w takim razie brałeś jeszcze kredyt?

moim zdaniem powinniscie się usamodzielnić, a nie mieszkać z rodzicami.
im chyba nie chodzi o kwestie finansowe tylko o to, że jednak inny jest komfort kiedy w domu mieszka syn z dziewczyną, może oni chcieliby już pomieszkać sami i żebyś się usamodzielnił.
dla twojego nowego związku też będzie to dobry test.

Lady Loka, no nie rozliczajmy ich z tej forsy, w koncu mają renty inwalidzkie, niepełnosprawnosc utrudnia znalezienie pracy,a stypendium za dobre wyniki są chyba w porządku? wzieli kredyty do tego (które będą musieli spłacić, choć też mnie ciekawi - po co? po co brać kasę którą trzeba będzie oddać w sytuacji gdy się zarabia i nie wydaje)

90% ludzi szukających pracy nie dostaje odpowiedzi z większości miejsc, gdzie wysyłają CV

W moim odczuciu naciągacie system, a są bardziej potrzebujący.

Chyba wiem co masz na myśli, ja też trochę się zdziwiłam, że tyle można wyciągnąć nie pracując. Nie uważam jednak, że naciągają system, po prostu wiedzą do jakich drzwi zapukać, a system jak widać daje takie możliwości, więc korzystają. Rozumiem stypendia, ale jeszcze MOPS i ZUS?
Pozytywne jest to, że dodatkowo pracują, są ambitni, mają plany i jak się wydaje nie zasypiają gruszek w popiele.
System naciągają ludzie, którzy tylko pukają i pobierają, a nie silą się na podejmowanie żadnej pracy i tak przez całe życie.
Autor, jak na swoje 19 lat wydaje się bardzo dojrzały i przedsiębiorczy. Pierwsze problemy mogą pojawić się za rok, gdy dziewczyna skończy studia, a co za tym idzie przestanie pobierać stypendia, ale może do tego czasu znajdzie dobrą pracę?
Życzę im powodzenia.

Dziękuję za ocenę. Uważam, że jeżeli ktoś wyciąga ze stypendiów, pracy, socialu i reszty prawie 4 tysiące, to MOPS i ZUS np. mógłby sobie darować.
Zasiłki powinny być po to, żeby ruszyć z życiem, biznesem, dostać kasę na przetrwanie i kopa, żeby coś z życiem robić.
Uważam, że kasa z zasiłków powinna byc przyznawana z ograniczeniem czasowym, bo wtedy ten, kto ją dostanie wiedziałby, że musi zacząć coś robić, bo to źródełko wyschnie.
Gdybym ja dostawała 4k miesięcznie za samo studiowanie to zostałabym prawdopodobnie wiecznym studentem. I to jest właśnie to, co jest w zasiłkach złe. Rozleniwiają zamiast napędzać do działania.

Zasiłek pielęgnacyjny z MOPS (153zł wskazane przez Autora, teraz 184 z groszami od listopada) przysługuje każdemu niepełnosprawnemu bez względu na jego dochody, nie bardzo rozumiem, dlaczego mieliby się unieść honorem i z tego zrezygnować? To samo z rentą socjalną z ZUS (te wyliczone 860 zł - choć tu akurat konieczne jest parę innych warunków do spełnienia, ale nie akurat kryterium dochodowe). Już nie bądźmy tacy świętsi od papieża, nikogo nie oszukują i nie naciągają. To są świadczenia związane wyłącznie z niepełnosprawnością, a nie z tym, że ktoś nie ma za co żyć.

Jak miło. Znowu piękna bajka.

Jako że większość spraw zostało już omówionych, skupię się na kredycie, bo wyraźnie pewne kwestie wymagają wyjaśnienia.

To nie 'panie z banku' decydują i to nie do nich powinieneś kierować swoje pretensje, notabene w moim odczuciu zupełnie nieuzasadnione. Doradca w placówce przedstawia ofertę, w tym warunki, jakie kredytobiorca musi spełnić, przyjmuje wniosek i wysyła go do centrali, a dopiero w centrali analitycy (wniosek zwykle przechodzi kilka weryfikacji) podejmują decyzję. Owszem, on może przyjąć i przesłać do analizy w zasadzie każdy wniosek, ale po co, jeśli z góry wiadomo, że decyzja będzie negatywna? Informując o tym już na wstępie zaoszczędza Wam nie tylko rozczarowania, ale też konieczności dopełnienia kilku formalności i zgromadzenia szeregu dokumentów, w tym podpisania i przedłożenia umowy przedwstępnej zakupu wybranego przez Was mieszkania, bo musisz wiedzieć, że ta jest niezbędna, by w ogóle móc wnioskować o kredyt hipoteczny. Istnieją tu co prawda pewne odstępstwa, ale ogólna zasada jest taka.
Pamiętajmy też, że kredyt mieszkaniowy to zobowiązanie na wiele lat, a dziś Wasza sytuacja wydaje się być przejściowa, niepewna na przyszłość, nikt nie jest w stanie ocenić co zdarzy się za lat kilka czy kilkanaście, zwłaszcza, że dopiero studiujecie (pomijam przy tym kwestię, że kredytobiorca zwykle musi mieć co najmniej 21 lat), bank z kolei musi pilnować własnego interesu i minimalizować ryzyko. Reasumując - naprawdę nikt nie utrudnia Wam życia dla zasady, a odczucie braku 'współpracy' nie wynika z niczyjej złej woli, jest za to efektem rzetelnego przekazywania informacji.
Na koniec dodam jednak, bo to może być dla Was ważne, jeśli nie teraz, to w przyszłości, że różne banki oferują różne warunki, są i takie, w których jak najbardziej można starać się o wspólny kredyt, łącząc swoje dochody, bez względu na to czy jesteście małżeństwem, czy też nie.

Chłopie wy się nawet wspólnego kubka i talerza nie dorobiliście, a się zdradą martwisz.

Tak jak napisałem, jest to chęć uniknięcia błędów po mojej stronie, które potencjalnie mogłyby doprowadzić do takich sytuacji w przyszłości.

Przykro jest mi widzieć taką opinię o dziewczynie, która mimo trudnych przeżyć kończy studia terminowo z dobrymi wynikami i nie pozwala mieć żadnych obaw o uczciwość, zakładam że nie napisałaś tego celowo. Możesz założyć temat w którym umieścisz swoje pytania, uzyskasz porady od innych użytkowników, może mi też uda się coś napisać.

Nie wiem w jakim kontekście napisanie że jesteś z "patologii" miałoby być "skuteczne", możesz sprecyzować i może będę umiał odpowiedzieć. Zakładasz, że przedstawianie się jako mniej zaradna, z nieprzyjemnymi doświadczeniami, ma pozytywny wpływ na postrzeganie przez mężczyzn i zwiększa szanse na ich zainteresowanie stałym związkiem. Wytłumaczę jak z mojej perspektywy to wygląda, piszę o sobie, nie w imieniu wszystkich.

Z mojej strony nie ma obaw o jakich piszesz, ukończenie studiów czy zatrudnienie nie mogą być negatywnymi cechami - to jest coś innego. Nie znam się na piłce nożnej ale tam są ligi, drużyna IV ligi nie gra z ekstraklasą, tak samo ja nie brałem pod uwagę że mogę mieć szanse u zaradnych kobiet, do których moja dziewczyna należy. Z mojego punktu widzenia, są one skoncentrowane na karierze, nauce, ambitnych zainteresowaniach o których nie mam pojęcia, poświęcają niewiele czasu na uczucia czy sprawy w których mógłbym mieć z nimi wspólne tematy. Tak samo było z moją dziewczyną, nie przyszłoby mi do głowy że ktoś taki może zwrócić uwagę na mnie. Taka dziewczyna mogłaby mieć poważnego pana po 30, z samochodem, mieszkaniem albo domem, pracą za 3 średnie krajowe, wysokiego i wysportowanego, a nie kogoś takiego jak ja. To ona jako pierwsza pozwoliła mi sądzić że mam szanse.

Nie wybrałem jej na podstawie cech, co do których zakładasz że mają pozytywny wpływ. Stopniowo rozmawialiśmy coraz więcej, spotkaliśmy się, szybko wiedzieliśmy że jesteśmy razem, w takiej sytuacji poznaje się cechy wcześniej nieznane. Wiem z jakiej rodziny ona pochodzi i moja chęć pomocy jest skutkiem tego że jesteśmy razem, nie przyczyną. Gdyby ona nie pokazała zainteresowania, ja pierwszy nie miałbym inicjatywy, bo wiedziałbym że wyjdę na śmiesznego. Jeśli sądzisz że jest tak jak piszesz, to u części osób może to wynikać z tego że mają samoświadomość i traktują takie "zaradne" kobiety jak Ty jako wyższą ligę i nie ujawniają zainteresowania. Zastanów się, czy to nie jest dla Ciebie korzystne - czy potrzebujesz kogoś, kto ma niższe od Ciebie poczucie własnej wartości? Współczuję że doświadczyłaś opuszczenia. Możesz założyć własny temat i opisać swoje wątpliwości. Jestem przekonany że otrzymasz porady i że też masz szansę na udane relacje, bez konieczności zaniżania swoich kwalifikacji czy przypisywania sobie trudnej przeszłości.

Autor tego wątku jest niesamowity w sensie, że jest super. Życzę Ci, żeby poukladalu się wasze sprawy rodzinne. Wszystkiego dobrego.