nie chcę mnie a ciągle pisze, że tęskni - Netkobiety.pl

Czy to jakiś żart, czy poważnie ktoś zaufał w taki sposób? Ja wiem co jest problemem...

"Był także seks, który zaczął się spontanicznie, który zbliżał do siebie." - no i mamy problem, kto mówił i gdzie, że seks zbliża do siebie? fizycznie to może i zbliża na kilka minut, ale więź właściwa rozwija się zupełnie na innym gruncie i akurat seks jest wg mnie tym głównym powodem, że to nie wyszło. Skoro oczekujesz głębokiej relacji - zapomnij o seksie. Koncentruj się na tym, co może w przyszłości was łączyć, ale długoterminowo. A blokowanie kogoś to nie metoda. Zawsze wywoła reakcję tego typu. Pytanie czy ktoś to kontroluje, czy też nie. Jak nie kontroluje ktoś emocji własnych, to zawsze będzie robił jakieś problemy. Typowy egoizm, koncentracja na sobie. Wg mnie odgrywasz rolę tylko przedmiotu, podmiotowość została już odebrana seksem.

To wszystko wyszło tak samo z siebie, ja nie szukałam miłości, po prostu przywiązałam się do niego bo spędzaliśmy czas praktycznie codziennie razem. Jak wyjechałam na tydzień to pisał, że tęskni i czekał kiedy wrócę. Mówił, że jest ze mną szczery, że nigdy by mnie nie okłamał. Jego zachowanie wobec mnie naprawdę wyglądało tak jakby traktował mnie jak swoją przyszłą dziewczynę, a to co mi wyznał było dla mnie szokiem. Wiem, że to krótka znajomość, że to nie czas na deklaracje, ja nawet tego nie oczekiwałam, bo sama się w nim na razie zadurzylam u bardzo polubiłam, ale samo to, że on nas nie widzi razem, że mnie odrzuca zanim jeszcze cokolwiek mógłby się urodzić z tego jest dla mnie ciosem...

Też o tym myślałam, ale gdyby tak było nie poznałby mnie z kolezankami-Ukrainkami i nie zamiescilby relacji z naszego spotkania na FB i Instagramie

Seks ma odzierać mnie z godności? Co za brednie... Mam prawo go uprawiać z kim chce i kiedy chce tak samo jak mężczyzna. Powtarzam, jego zachowanie nie zmieniło się po seksie, zawsze w łóżku mnie przytulał. Bliskość z drugim człowiekiem na być uprzedmiotowieniem? Chyba się nie zrozumiemy. Poza tym on mi nie roponowal seksu, wyszło tak, bo tego chcieliśmy oboje

"Chyba się nie zrozumiemy. Poza tym on mi nie roponowal seksu, wyszło tak, bo tego chcieliśmy oboje" - no jest taka możliwość, że sama jego też traktujesz przedmiotowo, to nie ma się co dziwić, że masz takie "sukcesy". Człowiek to człowiek, jego reakcja na ten seks to może być właśnie odejście i szukanie dalej.

O to, żebyś nadal była jego lepszą przyjaciółką
Skoro Ty nie chcesz być lepszą przyjaciółką i poszukujesz poważnego związku, to Twoja pierwsza reakcja zablokowania i zero kontaktu była właściwa. Kontynuuj ją po prostu i z czasem sytuacja rozejdzie się po kościach. Bywa, że oczekiwania i potrzeby dwojga ludzi nie spotykają się w tym samym punkcie. Życie. Do tego momentu wszystko jest fair play. Skoro jednaka wyjaśniliście sobie nawzajem jakie są wasze oczekiwania i okazało się, że nie są zbieżne, to obecne próby wciągnięcia Cię w rolę "lepszej przyjaciółki" są już brudną grą. Nie wchodź w nią i tyle. Sam długo nie pogra, więc będziesz miała go z głowy.

Nie traktowałam go przedmiotowo, seks był wyrazem naszej sympatii do siebie, było miło, był nastrój to i stało się. Ale w jednym nasz rację - jeśli chcę być pewna że coś będzie z tego na poważnie to powinnam najpierw skupić się na innych aspektach tej znajomości. Tylko że na poczatku podchodziłam do tego na luzie i nie planowałam związku. Zaczęłam się wkręcać po czasie...

"jeśli chcę być pewna że coś będzie z tego na poważnie to powinnam najpierw skupić się na innych aspektach tej znajomości" - 100% TAK. Seks będzie do końca życia udany jak trafisz na dobrego człowieka. Na to będziesz zawsze miała sporo czasu, ale z właściwą osobą.

Z przyjaciółmi się nie sypia - na tym polega różnica m. przyjaźnią a związkiem z drugą osobą, więc pan z założenia ściemnia, bo nie ma czeoś takiego jak przyjaźń z seksem. No, najwyżej że obie strony się na to wyraźnie umówią i obu im to odpowiada... Jednak nie Tobie. Chłopak nieładnie Cię wg mnie wykorzystał i wprowadził w błąd, nie wyjawiając od samego początku Waszej znajomości, ze nie szuka związku. Na pewno liczył właśnie na scenariusz "friends with benefits" ale jak się okazało, Ty chcesz czegoś więcej.
Skoro on nie planuje związku (z Tobą) - świadczy to tylko i wyłącznie o tym, że jednak nie jesteś spełnieniem jego marzeń, ideałem - inaczej nie miałby najmniejszego problemu z wejściem w relację "związkową". Ewentualnie jak już ktoś sugerował - w swoim kraju ma narzeczoną / żonę.
Odetnij się i wylecz z niego, to minie.

Nadal jest mi ciężko. Wiem, że ta znajomość była krotka, jednocześnie sama nie wiem czy nie za szybko padły słowa o jakichkolwiek uczuciach, ale sytuacja z jego strony jest jasna chociaż dziwnie się czuję. Prosiłam go jeszcze o usunięcie pewnego filmiku z Instagrama, na którym jestem ja w moim mieszkaniu, nie chce żeby to  było na jego  profilu... Czuję się wykorzystana choć wiem, że tego chciałam to jednak on mnie w pewnym sensie oszukał, zwiódł. On tak nie uważa i się usprawiedliwia. A ja coraz bardziej go nienawidzę. Odpuścił sobie zabieganie o kontakt bo stałam się dla niego wredna. Chcę jeszcze tylko żeby usunął ten filmik. Może to dziecinne, ale skoro tak krótko go znałam i już więcej się nie spotkamy to nie chce zeby mój wizerunek widniał na jego profilu, tym bardziej że ja nie mam konta na Instagramie.

Ja to wiem, tylko gdy któryś z kolei chłopak mówi mi to co on, to raczej nie zachęca mnie to nowych relacji...

Wiesz, to nie jest wcale takie proste. Wcześniej przez 2 lata byłam w związku bez seksu, bo mój były chłopak się do tego nie garnął. To dopiero było dla mnie upokarzające jako kobiety, bo czułam się nieatrakcyjna i nie pociągająca, więdłam w oczach. Tu nie seks jest dla mnie problemem, nie mam problemu z tym żeby to robić z kimś kto mnie pociąga, jeśli jednak chłopak ocenia mnie przez ten pryzmat to słabo świadczy o nim, bo wagina nie jest moją jedyną wartością, nie lubię takiego prymitywnego myślenia. Pytałam go wcześniej czy to o to chodzi, czy to szybki seks popsuł jego podejście do relacji, powiedział że nie o to chodzi. Ja wiem że z mężczyznami tak jest, że trzeba ich na siłę zwodzić z tym seksem, im później tym on szybciej się zakocha, tak? Dla mnie to jakieś brednie... Można czekać z seksem nawet i rok i to też nie daje gwarancji że chłopak zostanie przy tobie na stałe, znam taki przypadek.

I jak już mowilam, nikt tego seksu nie planował, to się działo samo, pod wpływem chwili, emocji, z obu stron, bez sztucznego powstrzymywania się w imię... no właśnie czego? Leżymy razem, oglądamy film, całujemy się i co... i nagle mamy się powstrzymać? Nie jesteśmy dziećmi. Dobrze nam było razem. Ja nie lubię jakichś gierek.

I nie ma reguły kiedy powinno iść się do łóżka, różnie to bywa w życiu, jedni idą szybko i zostają lub rozchodzą sie a inni czekają i są tez ze sobą lub też rozstają się bo się rozczarowali pożyciem, bo nagle okazuje się że są niedopasowani...

Błędem było najpewniej to że na początku nikt nie rozmawiał o charakterze tej znajomości, kto czego oczekuje. Ja wyszłam z założenia że skoro się poznajemy, przyjaźnimy i tak fajnie nam ze sobą to ze to normalne, że dążymy do stałej relacji, przecież poza portali randkowymi tak się właśnie dzieje. On jednak myślał inaczej, szkoda że nie ustaliliśmy tego, choć on dobrze wiedział że ja oczekuje stałej relacji i mimo to brnął w to, wiedząc już że nie darzy mnie uczuciem, do samego końca zachowywał się tak jakby mu zależało, więc zwodził mnie, bo gdybym nie zapytała w końcu o to, to sam by nic nie powiedział i ciągnąłby to tak dalej, bo kiedy powiedziałam mu że z przyjaciółmi się nie sypia to był wielce zdziwiony, że ja nie podzielam tego poglądu i mi to nie pasuje.

Dodam jeszcze, że kiedy się poznaliśmy byliśmy tacy naturalni wobec siebie, bez spiny i sztuczności, jakbyśmy byli dawno nie widzianymi się kumplami. To było w tym wszystkim najfajniejsze. Żadnych sztucznych randek, żadnego wywiadu, pełen spontan i luz, długi spacer po mieście, rozmowy w parku, cały dzień spędzony razem. To było takie prawdziwe. I taki też mieliśmy stosunek do siebie, bez udawania i grania lepszych niż w rzeczywistości. Dlatego pewnie tak szybko to się potoczyło, bo oboje wzbudziliśmy w sobie sympatię i zaufanie, to się po prostu stało i już.

Miałam takie podejrzenia. Tylko zawsze wydawało mi się że chlopak, który chce tylko seksu, jest raczej zdystansowany do dziewczyny, którą tak traktuje, a on nie był absolutnie. Pisał, dzwonił, troszczył się, pomagał, planował różne wypady. Ale jak widać można być tak perfidnym żeby udawac zainteresowanie i czerpać z tego korzyści ile się da...

Mam prawo czuć się oszukana, bo chłopak do samego końca zachowywał się wzorowo, nie jak zwykły przyjaciel, ale sam nic nie mówił jak to widzi. A że nasza znajomość była stosunkowo krotka, za wcześnie było poruszać temat uczuć i przyszłości. Ja, choć czułam się coraz pewniej w tej relacji, nie chciałam o nic pytać bo po miesiącu znajomości za wcześnie na to, a widząc że chłopak swoimi czynami jest dla mnie kochany, nie chciałam mu tak szybko wyskakiwać z jakimiś pytaniami o nas. Co innego gdyby ta relacja trwała pół roku u nadal nie byłoby deklaracji, ale miesiąc? Wierzyłam i czułam że wszystko idzie w dobrym kierunku, a on mnie swoim wyznaniem totalnie zszokował.

Wciąż jest mi trudno. On sobie odpuścił zabieganie o kontakt, co zresztą uważam za słuszne w tej sytuacji, ale gdy emocje opadły po tym szoku, najzwyczajniej w świecie mi go brakuje i tesknie. Ale wiem że żadnego sensu to nie ma, bo wszystko się zmieniło i nic już nie będzie takie samo. Ale to wciąż boli...

Wiesz, masz rację. Teraz to zrozumiałam. I choć każdy przypadek jest inny, to jednak wiem, że w moim przypadku to się nie sprawdza. Zaczęło też do mnie docierac w którym momencie popełnilam być może błąd, teraz wiem, że nie chce do tego dopuszczać nigdy więcej.

Ty na prawde uwazasz ze dobry seks musi byc z dobrym czlowiekiem?

NO;) a 45 lat pisze, ze ma...

Ale nasza znajomość nie opierała się tylko ja seksie, bo nie uprawialiśmy ko za każdy razem. On nawet kiedy zrywałam znajomość, pisał mi, że chcę się przyjaźnić i bez seksu, że zależy mu na mnie a nie na seksie. Ja nie rozumiem. Nic. I nie potrafi zrozumieć mojej decyzji.

Chcę zapomnieć. Dlatego konsekwentnie go ignoruje. Otwieram się na nowe znajomości.

Hej, wiem że wg Was sprawa jest jasna i pewnie nie ma sensu tego rozgrzebywać, ale cóż, uczucia jakie mną targają są sprzeczne... Po tym jak ostatni raz napisał, odezwałam się do niego. Spotkaliśmy się na spacerze. Ogólnie kiedy go zobaczyłam poczułam ukłucie i przez cały ten czas byłam nie w sosie. Czułam do niego żal i niechęć. Bawiliśmy się trochę z moim psem i w końcu zaczęłam rozmowę. Niczego nowego się nie dowiedziałam. Było mi tak źle... Czułam, że to był błąd. Ogólnie dowiedziałam się tez, że wcześniej był zakochany w jakiejś Polce, ale ona go nie chciała i ten jej dystans tylko go nakręcał. To było dla mnie przykre. Odeszłam na pięcie. Było mi strasznie źle, żałowałam tego spotkania. Potem jednak pomyślałam sobie, że no kurcze ta znajomość miała tylko miesiąc, zaczęłam zastanawiać się czy to nie za wcześnie na określanie sie. Powiedzcie mi, czy ja za wcześnie oczekuje określenia się co do charakteru relacji? Może on potrzebuje czasu, może on nie zakochuje się tak szybko. Gdy zapytałam go o tamtą dziewczynę powiedział że nie zakochał się w niej od razu. Podobno spotykali się 5 miesięcy. Tak bardzo się miotam. Z drugiej strony jeśli chłopakowi zależy to nie zachowałby się tak... Na chwilę zmieniłam zdanie i powiedziałam mu po spotkaniu że się pospieszyłem z tym wszystkim i że chcę się przyjaźnić. Spotkałam się nawet z kimś innym i próbuje oyoefzyc się na nową znajomość a on się tym nie przejął, nawet życzył mi udanego spotkania. Próbowałam się zdystsnsowac, uzmysłowić sobie że zbyt szybko coś wymuszam. Ale w końcu nie wytrzymałam i znów zerwałam tę znajomość, pisząc mu że nie potrafię udawać. Łudziłam się chyba, że jego uczucie przyjdzie z czasem ale chyba nie warto inwestować czasu i emocji w takie gdybanie... Powiedzcie mi jefno, czy rzeczywiście za wcześnie czegoś oczekiwałam od niego czy może to nic złego, że zapytałam tylko on nic nie czuję i nie poczuje. Bo chyba czas nic nie da skoro nic nie czuję teraz, prawda?

autorko jest naiwna.

On mówił mi ostatnio na tym spotkaniu, że zależy mu na mnie, że tęskni, że nie spotyka się z nikim innym. Ale jednocześnie mówi, że dla niego to za wcześnie, że on jeszcze nie wie, że nie wie czego chce. Nie zabrania mi jedno zdanie szukać kogoś innego. Mówił, że mu się bardzo podobam, że seks był dla niego super, ogólnie był zmieszany i nie wiedział co mi powiedzieć, podczas gdy ja po prostu miałam żal o całą sytuację. Pytałam go dlaczego wcześniej na samym początku nie powiedział mi jak to widzi... Nic nie odpowiedział. Nienawidzę takich sytuacji, czuję się jak frajerka... Po powrocie do domu pisaliśmy ze sobą, znów pisał że tęskni, że chcę się spotykac. Wspomniał mi nawet że miałam na sobie fajne spodnie i nie powie mi o czym wtedy myślał patrząc na mnie... Ktoś mi to wytłumaczy?

krolowachlodu87 - Ty serio się na to godzisz? Odpowiada Ci przyjaźń? Bo mi nie.

Ale z drugiej strony ten miesiąc - w końcu to chyba za krótko żeby ktoś wiedział co czuje. Sama nie wiem. To mi nie daje spokoju. Ten okres trwa ja tej znajomości. Ja się w nim chyba zaczęłam w nim zakochiwać, nie mogę powiedzieć że go kocham, ale nie wykluczam absolutnie perspektywy związania się z nim. Chłopak, któremu zależy chyba też by tego nie wykluczał nawet jeśli jeszcze nie wie co czuje, prawda? Może jakiś pan się wypowie jak to jest z męskiej perspektywy? Tylko proszę nie piszcie że je.u chodzi tylko o seks bo wiem że to nie o to chodzi. Nie zawsze to robiliśmy a nasze spotkania miały nie tylko taki charakter, to było coś wiecej niż tylko seks...

Gdyby widział w Tobie materiał na związek to byście już w nim byli. Jesteś pod wpływem silnej chemii, która prowadzi Cię na manowce.

Też tak myślę. Ale czy wg Ciebie jako chłopaka czy miesiąc to za krótko na określanie się co się czuję czy potrzeba na to więcej czasu?

Czy gdyby Ciebie dziewczyna zapytała po miesiącu co do nie czujesz i czy myślisz o czymś poważnym z nią, to wiedziałbyś to na tym etapie czy to za wcześnie?