Staż, niemiła atmosfera...Proszę o poradę - Netkobiety.pl

Nie chodzi mi o "stanowisko" nie chodzi mi o to by mnie lubiały, ale o szacunek, kulturę osobistą do mojej osoby, wyżywanie się, czy to tak wiele?
Żle sie tam czuje, i przykro mi się robi gdy ktoś robi mi łaskę jak ma mi coś wytłumaczyć, traktuje Cie jak kogoś gorszego jakiegoś intruza,
a jak coś żle zrobię to mówi do mnie w bardzo niemiłym tonie.W końcu ja tam nie pracuje, tylko przyszłam sie uczyć...
a nie żeby ktoś mnie wykańczał psychicznie, wyżywał się na mnie bo ma zły humor.

Tak z urzędu pracy, ale w tej firmie nie mieli jeszcze nikogo wysłanego z urzędu pracy.
Ja jestem osobą pogodną dużo się uśmiecham, z natury taka jestem.
Ja nie chcę nikogo przekonywać że jestem jakaś wyjątkowa...
Chcę sie tylko coś nauczyć i podziękować po 3 miesiącach, ale nie chcę żeby ktoś wyżywał się na mnie.

Przypuszczam ,że jesteś młodą osobą i jak nie dajesz rady i tak Chcesz po stażu rezygnować to zmień prace tyle teraz jest innych ofert chociaż jak ja kiedyś byłam na stażu ti też nie było łatwo ale w moim mieście nie było pracy i musiałam przecierpieć
Pamietaj że najgorszy jest pierwszy miesiąc.Potem może przekonają się do Ciebie inni
Pozdrawiam trzymaj sie

Zgodzę się z Volver, że stażyści są dobrze przyjmowani, jeśli są wyraźnie chętni i pomocni, ale jeśli na przykład stale rozpraszają uwagę, bo sami jej oczekują, a przy tym nie robią postępów, to rzeczywiście mogą spotkać się z niechęcią. Sprzyja temu nadmiar obowiązków, ogólny pośpiech, panująca w zespole napięta atmosfera, goniące terminy i milion innych czynników.

Ja sama jeśli miałam w placówce (bankowość) kogoś, kto na każde polecenie czy prośbę robił maślane oczy, bo nie wiedział jak się za to zabrać, często stwierdzałam, że lepiej samemu to zrobić niż dwa, trzy razy tłumaczyć, potem czekać na wykonanie zadania, a jeszcze na koniec sprawdzić czy praca na pewno została wykonana poprawnie. Miałam jednak i takich stażystów, którzy okazywali się bardzo pomocni i to wcale nie dlatego, że przyszli od razu z gotową wiedzą, ale że szybko się uczyli, byli chętni i ogólnie widać było, że chce im się chcieć. Jednym słowem Twoja postawa, zaangażowanie i nastawienie są bardzo ważne, dlatego rób wszystko, aby pokazać się z jak najlepszej strony. 

Tym niemniej powinnaś mieć przydzieloną osobą, która pełni rolę opiekuna stażysty, zaś jednym z jej zadań jest pomoc w zaadaptowaniu się w zespole - masz kogoś takiego?

P.S.
A nie myślałaś o tym, żeby trochę wkupić się w łaski zespołu? I niby to w ogóle nie powinno być potrzebne, ale jednak między ludźmi tak to działa, że łatwiej w ten sposób przełamać pierwsze lody czy pokonać barierę, jaka z czasem powstaje. Warto to zrobić na samym początku, ale i teraz możesz choćby upiec ciasto, przynieść do firmy i z rozbrajającym uśmiechem stwierdzić, że skoro minął już miesiąc, a przed Wami jeszcze dwa, to musicie jakoś dać sobie z tym radę i może warto sobie ten czas jakoś osłodzić. Raz, że powinno to zostać potraktowane jak miły gest w ich kierunku, a dwa - być może wywoła refleksję, że nie czujesz się tam dobrze i to nie wzięło się z niczego.

Może powinni, ale to jest myślenie życzeniowe, bo wyraźnie nie rozumieją. Na dodatek wygląda na to, że na poprawie stosunków ze starszymi stażem pracownikami zależy głównie Autorce, a skoro tak, to zamiast stresować się i czekać na coś, co może nie nastąpić, warto samemu wyjść z inicjatywą i coś w tym kierunku zrobić.

Wg mnie nawet po próbach wkupienia się w łaski współpracowników sytuacja może się nie poprawić. Poza tym ta sytuacja tylko pokazuje, jak nieprzemyślane są działania pracodawcy i dlaczego aktywizacja zawodowa przez PUP to słabe ogniwo polskiej gospodarki. Dla własnego dobra nowego pracownika należy przeszkolić i otoczyć "opieką". Tak, jest to myślenie życzeniowe, ale to nie oznacza, że patologia ma być dalej.
Moim zdaniem autorka powinna tylko jakoś przeżyć do końca stażu, żyjąc od weekendu do weekendu, i szukać następnej pracy.

Można się nauczyć, że w danej branży/ dziale/ firmie/ strukturze organizacyjnej nie chce się pracować, a to już dość cenna lekcja .

Dokładnie tak się teraz czuje, moja samoocena spadla, ponieważ pokazano mi, dano mi odczuc z premedytacją że jestem gorsza, tępa?
Oni pracują w tej branży już ponad 10 lat, i nadal jak widzę robią blędy, mają braki, chćby łamnie języka obcego pomimo bycia w branży ponad 10lat uzywania tych samych dialogow obcojęzycznych, jak ja zrobię błędy bądż wolniej wszystko robię niż oni, to jest powód do tego by wyżyć się na mnie, być aroganckim do mnie, podśmiewać się ze mnie.
I to jest dobre zachowanie ludzi na poziomie z kulturą osobistą?

Znalazłam w necie pewien bezstronny opis.

Depresja, problemy ze zdrowiem fizycznym i ze snem, nadużywanie alkoholu, wymuszona zmiana pracy, nagminne korzystanie ze zwolnień lekarskich w drodze ratunku, kłopoty finansowe, kłopoty w rodzinie…- to niektóre z konsekwencji doświadczania mobbingu. Nie pozwól sobie na nie- postaw się mobbingowi!

Dla wielu osób stworzenie kreatywnego CV i dostanie się na staż jest marzeniem, niestety coraz częsciej ta dobrze zapowadająca się przygoda staje się horrem dla stażysty.

Zjawisko mobbingu jest niezwykle przykre i dotkliwe, a przy tym (niestety) bardzo popularne. Objawia się na różne sposoby. W praktyce wiele przypadków mobbingu dotyczy pracowników niższego szczebla bądź z krótkim okresem stażu- praktykant lub stażysta pasują tutaj jak znalazł…

Art. 943 Kodeksu Pracy określa mobbing jako „działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Pracodawca jest zobowiązany przeciwdziałać mobbingowi.”

Badania przeprowadzone wśród pracowników 15 krajów Unii Europejskiej wykazały, że co roku 12 mln pracowników (8% wszystkich zatrudnionych) ulega mobbingowi*. Pamiętajmy, że spora część osób prześladowanych boi się lub nie chce o tym mówić. To znacznie utrudnia przeciwdziałanie zjawisku.

Mobbing dotyka przede wszystkim osób młodych z krótkim okresem stażu (choć nie tylko!). Do tego grona zaliczyć można, rzecz jasna, praktykantów i stażystów. Dlaczego? Bo można nimi pomiatać, są młodzi, długo tu nie pobędą, to ktoś kogo można wykorzystać, są niżsi stopniem, nic nie wiedzą, nikt nie liczy się z ich zdaniem… to drastyczna wymienianka, która niestety ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Nie zawsze, ale zbyt często. To praktykant (względnie stażysta) zawsze jest tym „ostatnim”, traktowanym przedmiotowo, obejmującym najniższy szczebel przedsiębiorczej hierarchii.

Choć przeciwdziałanie mobbingowi nie należy do zadań łatwych nie można pozwalać na znęcanie się nad pracownikiem. Pamiętajmy- mobbing jest bezwzględnie zakazany, pracodawca ma obowiązek mu przeciwdziałać! Co zatem zrobić w sytuacji jawnego poniżenia, gnębienia lub wykorzystywania? Jeśli sami nie potrafimy rozwiązać problemu prosimy o pomoc odpowiednie organy lub instytucje, począwszy od przełożonego i dyrektora lub właściciela zakładu, przez związki zawodowe na Państwowej Inspekcji Pracy kończąc (dalej pozew do sądu).

Podejmując walkę z prześladowcą warto pamiętać o zbieraniu wszelkich dowodów zaistnienia zjawiska (np.: smsy lub maile z pogróżkami, zeznania świadków).

Kilka przykładów mobbingu opisanych na internetowych forach (na potrzeby artykułu cytaty zostały poddane korekcie):
•Mój mąż jest na stażu z gwarancją zatrudnienia i wszystko byłoby super, gdyby nie relacje z kierownictwem. Mąż bardzo starał się wypełniać swoje obowiązki, pracował poza godzinami pracy gdy trzeba było, robił za innych, gdy byli na urlopach, wykonywał rzeczy, których nie miał w karcie stażu itp. Niestety jego kierowniczka od samego początku była i jest nastawiona negatywnie, jak sama stwierdziła "nie widzi go tutaj". Zaczęła więc wymyślać problemy, upominać, nękać przy pracownikach, wypominać, że wziął chorobowe (opiekę na mnie jak wyszłam ze szpitala), zarzucać, że nie wypełnia etosu pracy itd. Przeciw niemu nastawiła też dyrektora. Mąż w ogóle nie miał szans na obronę. Sytuacja jest przytłaczająca. Dlatego chciałby zrezygnować z tej pracy, chociaż w sierpniu muszą go zatrudnić (zgodnie z warunkami stażu, bo jest to staż dla bezrobotnego długotrwale przebywającego bez zatrudnienia z gwarancja zatrudnienia)…
•Pan, który ze mną pracuje cały czas mnie nęka, używa przekleństw, ciągle mówi, że jestem głupi, nie myślę i nie umiem pracować itd. Robi to w obecności całej brygady, nikt nie darzy mnie szacunkiem. Pracodawca o tym wszystkim wie i nic z tym nie robi. To nie pierwszy taki przypadek- przede mną było 2 pracowników którzy mieli taką samą sytuację. Na zakończenie dzisiejszej rozmowy (jeśli tak to można nazwać) powiedział, że może mi zrobić problemy i wyszedł gdzieś dzwonić. Został mi miesiąc stażu w tej firmie, nie wiem co robić, proszę o pomoc.

Pamiętajcie- takie zjawiska trzeba piętnować! Nie dajcie się, niech praktyka absolwencka będzie ciekawa i przyjemna a nie problematyczna.

Zródło strona -  nieparzekawy.pl  baza-wiedzy/mobbing-na-praktyce-i-stazu

Nie zrozumiałaś mnie...
Nie powiedziałam że mnie zastraszano, ale wyżywano się, w zależności od nastroju, podśmiewanie się gdy robiłam jakieś błędy, w czym oni również nie są bezbłędni nawet z tak dużym stażem pracy, kaleczą jezyk, to moje obserwacje i oprócz tego bardzo niski poziom kultury tam panuje.
Oni widzą moje błędy niedociągnięcia, jak ich również.
Skoro nie potrafią komuś przekazać wiedzy/nie potrafią uczyć nie mają cierpliwości do człowieka
to po co idą do urzędu pracy po stażystę?Zamiast zatrudnić osobę znającą się na fachu, znającą daną branżę?

Jak dla Ciebie jest w porządku takie zachowanie że ktoś odzywa się do kogoś w bardzo niemiły sposób, wręcz poniża go, w zależności od humoru, zamiast tłumaczyć normanie, a nie w arogancki sposób, to świadczy o bardzo niskiej kulturze danego człowieka, chamstwie, niestety...

Stażycie-osobie dla której to czarna magia, nie miał nigdy doczynienia z tą branżą jest również bardzo ciężko,
więc po co  biorą stażystów skoro  jak twierdzisz "Uwierz mi, że ciężko współpracuje się z osobą, która nie zna nawet teorii z zakresu pracy, którą ma wykonywać. Współpracownicy to nie kadra nauczycielska, oni zwyczajnie nie mają czasu całej swojej uwagi skupiać na Tobie" ?

Szacunek należy się każdemu człowiekowi, mądry kulturalny człowiek o tym wie.

Wybacz, ale osobiście nie widzę sensu w dyskusji na temat czym jest kultura osobista i czy wszystkim ludziom należy się szacunek. Pewne sprawy są oczywiste.  Niestety za brak dobrych manier w więzieniach nie zamykają. Rozumiem, że bardzo sobie cenisz pewne wartości, więc szczerze zachęcam Cię do dalszego ich pielęgnowania, niestety jedynie na własnym "poletku", bo na innych ludziach pewnych zachowań nie wymusisz. Świat jest pełen chamów. Czy Tobie się to podoba, czy też nie. Wyjścia masz dwa. Możesz sobie nadal pałać swoim świętym oburzeniem, albo skonfrontować się wreszcie z realnym życiem i spróbować się w nim odnaleźć.
Co do Twojego zapytania : " Skoro nie potrafią komuś przekazać wiedzy/nie potrafią uczyć nie mają cierpliwości do człowieka to po co idą do urzędu pracy po stażystę?" odpowiem krótko. Kto inny "idzie" do urzędu po stażystę, a kto inny musi się nim zajmować. Najczęściej nikt załogi nie pyta, czy ma ochotę i czas zajmować się niewykwalifikowanym pracownikiem. Co więcej, pracodawca w zamian za poświęcony komuś czas i dzielenie się swoją wiedzą ( za którą często pracownik musiał wcześniej sam zapłacić), nie oferuje "nauczycielowi" niczego w zamian, a o jakimś wynagrodzeniu nawet nie wspomnę. W związku z czym nie dziw się proszę, że czasami trzeba się troszkę wysilić i zaskarbić sobie ludzką życzliwość, szczególnie jeżeli chcemy, aby takie osoby podzieliły się z nami swoją wiedzą... za darmo.

To, że rzucają Cię z jednego stanowiska na inne ( żeby zwolnić komputer) to normalne na stażu. Stażyście nie powierza się zadań, które są długotrwałe czy długoplanowe. Robi to co akurat potrzebne. Stażysty się nie respektuje, bo on nic nie umie, nie wnosi nic swoją pracą. Za naukę młodych też nic nie płacą, więc nikt Cię nie traktuje z entuzjazmem i gdzieś ma, że Ty chcesz się czegoś nauczyć. Nikogo to nie obchodzi.
Inną sprawą jest chamskie zachowanie i brak kultury osobistej w kontaktach z Tobą. To już nie jest schemat, który funkcjonuje przy stażach. Masz po prostu pecha, że trafiłaś na takich ludzi. Na Twoim miejscu zgłosiłabym to przełożonym. Niczym nie ryzykujesz bo za chwilę i tak Cię tam nie będzie. Przynajmniej będziesz miała satysfakcję, że zareagowałaś jak należy i nie pozwoliłaś się poniżać. Co by się potem nie działo, jakoś te 2 miesiące wytrzymasz - prawda? A jak wzrośnie Twoja samoocena!