Mam 37 lat. 11 lat temu wyszlam za mąż za czlowieka, ktorego znałam od ok roku. Dziwnie się to wszystko ułożyło. Przed ślubem zaszłam w ciążę. Po krótkim czasie poroniłam. Mój mąż był wobec mnie wtedy bardzo opiekuńczy. Postanowiliśmy wziąć ślub. Parę miesięcy po ślubie ponownie zaszłam w ciążę. Dziecko - syn urodził.się 10 tyg za wcześnie. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze, syn ma obecnie prawie 11 lat i dobrze się rozwija. Mojemu mężowi strasznie zależało, żebym zaszła w ciążę. Po czym zrobił się dla mnie okropny. Pierwsze 5-6lat małżeństwa wspominm jak najgorzej. Często płakałam..czułam się niekochana..Seks do dziś nie istnieje. Musiałbym o niego błagać, a tego nie zrobię..Najdluższa przerwa to ponad 3 lata. Ani seksu, ani przytulania, pocałunków, rozmów....nic..Nic już do niego nie czuję. Nawet się już nie kłócimy. Czuję pustkę i żal. Jestem ładna, dbam o siebie, a on nawet na mnie nie spojrzy. Nie kocham go. Uważam, że jest ze mną bo chciał mieć dziecko i stabilizację finansową (dobrze zarabiam). Boję się rozwodu z powodu dziecka. Nie wiem co robić. Chciałabym być wreszcie.szczęśliwa, bo teraz mam wrażenie że nie żyję..chciałbym jeszcze kogoś kochać...
- Salomonka
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Mam 37 lat. 11 lat temu wyszlam za mąż za czlowieka, ktorego znałam od ok roku. Dziwnie się to wszystko ułożyło. Przed ślubem zaszłam w ciążę. Po krótkim czasie poroniłam. Mój mąż był wobec mnie wtedy bardzo opiekuńczy. Postanowiliśmy wziąć ślub. Parę miesięcy po ślubie ponownie zaszłam w ciążę. Dziecko - syn urodził.się 10 tyg za wcześnie. N szczęście wwzystko skończyło się dobrze, syn ma obecnie prawie 11 lat i dobrze się rozwija. Mojemu mężowi strasznie zależało, żebym zaszła w ciążę. Po czym zrobił się dla mnie okropny. Pierwsze 5-6lat małżeństwa wspominm jak najgorzej. Często płakałam..czułam się niekochana..Seks do dziś nie istnieje. Musiałbym o niego błagać, a tego nie zrobię..Najdluższa przerwa to ponad 3 lata. Ani seksu, ani przytulania, pocałunków, rozmów....nic..Nic już do niego nie czuję. Nawet się już nie kłócimy. Czuję pustkę i żal. Jestem ładna, dbam o siebie, a on nawet na mnie nie spojrzy. Nie kocham go. Uważam, że jest ze mną bo chciał mieć dziecko i stabilizację finansową (dobrze zarabiam). Boję się rozwodu z powodu dziecka. Nie wiem co robić. Chciałabym być wreszcie.szczęśliwa, bo teraz mam wrażenie że nie żyję..chciałbym jeszcze kogoś kochać...
No to w czym problem? Zanim go zdradzisz, zwyczjnie odejdź... To bardziej w porządku będzie.
