Co myślicie o tym facecie? - Netkobiety.pl

Klio, ale z tego co widzę u znajomych to wiele znajomości sie tak idiotycznie porozpoczynało, ludzie naokoło wszyscy sobie wyznają miłość po miesiącu gadania itd, naprawdę dużo takich par znam. On też był samotny, ja jestem fajna, może sie naprawdę bardzo zakochał? On jest bardzo wierny, był z 1 kobietą wiele lat. Sama nie wiem co o tym myśleć   I zadręczam się, że jestem okropna, bo go tak porzuciłam, on mi jeszcze wymawiał, bo po jego powrocie miałam go odebrać z lotniska, i go wystawiłam, on musiał pożyczyć pieniądze aby dojechać z lotniska do siebie.

Za granicą pracował niby i nie stać go było na przejazd z lotniska do domu? Czy Ty czytasz to samo, co ja?
Co z tego, że był z jedną kobietą przez wiele lat? O czym to niby ma świadczyć? Twierdzisz, że o wierności. Ja twierdzę, że o wierności "na gębę". Patrz na to jak zachowuje się w stosunku do Ciebie, a zachowuje się jak kompletny wariat. Jeśli w takich gustujesz, to mnie nic do tego i bierzcie ten ślub.

Osoby, która angażują się w sposób w jaki angażuje się ten Twój bynajmniej nie są romantykami. To zazwyczaj osoby mające poważne problemy ze sobą.
Skoro pracował za granicą, a nie stać go na nic i tak bardzo prze do wspólnego życia, to wygląda na to, że ma jakiś/jakieś nałogi i szuka jelenia. Od Ciebie zależy czy znalazł...

Nie znalazł, bo napisałam, że go rzuciłam. Próbuję układać życie z ex, ale nie jestem pewna, czy to dobra decyzja, bo różnie bywa. I zastanawiam sie, czy nie popełniłam błędu życia. Nałogów tamten nie ma na 100%, bardziej może chodzi o niezaradność życiową, bo ma problemy z pieniędzmi i pracą, a ja nie.
Sosenek, ale jakie ekscesy? On chciał po prostu zrobić co ja chciałam, a ja mówiłam, że głupio żyć bez ślubu, ale to tak bardziej mówiłam, aby go sprawdzić. W ogóle uważam, że on się strasznie zadurzył, bo chciał robić wszystko co ja chciałam. Nie wiem czy chęć pokazania, że jest poważny i chce ślubu to takie złe czy nie. U ciebie też szybko poszło, też moim zdaniem można pomyśleć, że bezmyślnie troszkę i nie za bardzo widzę różnicę. Zamieszkanie razem po 2 mscach?? Dla mnie osobiście również jest to co najmniej dziwaczne i desperackie. Także jak widać wcale łatwo ocenić nie jest.

Tak. Napisałaś również, że masz wątpliwości. Zastanawiałaś się również nad tym czy on napisze jeszcze. Gdybyś dostała tutaj odpowiedzi w stylu: oh, ah, eh jaki romantyczny, błagaj go o wybaczenie itd, to nie wiadomo do czego wasza kolejna rozmowa by doprowadziła. Z tym „rzuciłam go” wygląda to równie pewnie jak „rzuciłam exa”...

Skoro tak uważasz to zakończ związek z ex bo on nie rokuje. Rozglądasz się na boki w poszukiwaniu lepszych opcji. W taki sposób nie stworzysz dobrego związku.

Jakie 100%? Skąd Ty niby możesz wiedzieć o nim cokolwiek pewnego? Widzieliście się 1,5 tygodnia i popisaliście trochę. To nie daje żadnych podstaw do twierdzenia czegokolwiek na 100%. Przez 1,5 tygodnia spokojnie mógł jechać na dupościsku. A co jeśli jego nałogiem jest hazard? Nawet jeśli nałogów brak to i tak wywala kasę nie wiadomo na co, tak, ze nie stać go nawet na przejazd. Co z taką osobą chciałabyś budować, planować, robić?

Porozmawiałaś więc z lusterkiem, które powiedziało Ci to, co chciałaś usłyszeć. Wyraziłaś pozytywną opinię o tym lustereczku, bo komu by się nie spodobało własne odbicie... O tym co naprawdę sądzi, jakie ma zdanie i jakie dążenia nie wiesz nic.

Powtarzam: jeśli chcesz z nim być, to bądź. Twoje życie, Twoja sprawa tak naprawdę. Nikogo z tu piszących związek z nim nie dotknie w żaden sposób. Jedynie Ty będziesz ponosiła konsekwencji swoich decyzji.

Natalia, no właśnie, ja też znam sporo takich związków i nikt nie postrzegał faceta czy kobiety jako desperatów... I dlatego zastanawiam się czy nie żałować..

Dla ścisłości: w tym wątku jesteś jedyną osobą, która użyła określenia desperat/desperaci. Ja jedynie sugerowałam, że i jemu i Tobie brak jakichś klepek.

Nie macie racji pisząc że to ZAWSZE powinno być alarmem.
Są takie miłości i jesteście trochę hipokrytkami, bo gdy widzicie takie coś w filmach to się zachwycacie i płaczecie, że chciałybyście coś takiego przeżyć. Ale gdy widzicie w realu - patrzycie krzywo i wzajemnie dolewacie sobie oliwy do ognia że trzeba uciekać.

Najlepsi przykład: moi rodzice. Moja mama wyjechała na delegację nad morze, tam poznała tatę, spędzili razem 2 tygodnie. Teraz razem wspominają że to było jak walnięcie obuchem, miłość od 1 wejrzenia. Potem mama wróciła do siebie i tylko pisali listy. Kiedyś je znalazłam - po prostu cudowne listy opisujące wspaniałą miłość i bolesną tęsknotę, czyste szaleństwo i wielkie obietnice. Widywali się rzadko, a po 8 miesiącach byli już małżeństwem. Są małżeństwem do dziś (35 lat) i nadal chodzą za rękę, całują się publicznie. Wiele razy tu na forum opisywałam wielką miłość moich rodziców.

Naprawdę są takie miłości.
Kto z nas nie chciałby przeżyć takiego JEB, że od razu wie, że to jest to, zamiast umawiać się na randki, umawiać i umawiać i dopiero po wielu miesiącach pomyśleć "może to coś poważnego?" - bo to brzmi bardziej jak związek z rozsądku.

Różnica między tym JEB a Twoją sytuacją jest taka, że to szaleństwo musi dotknąć dwoje ludzi, a u Ciebie dotknęło tylko jego.
Tak więc i tak nic by z tego u Ciebie nie było.

PS. Tak, mężczyźni potrafią tak kochać.

Nikt tu nie mówi, że w ogóle nie ma takich miłości. Ale ważne jest, żeby dwie osoby czuły tak samo. Jak jedna zaczyna "kochać", a druga się wycofuje, bo coś jej tam gdzieś się świeci, że to nie to - to sorry, ale to nie ten przypadek.

Ja sama znam długoletnie małżeństwo, gdzie po miesiącu była ciąża, a po 3 ślub no, wtedy tak się leciało do ślubu w razie ciąży Ale kochają się do dzisiaj - tylko że oboje to czuli. A nie jedno dopasowywało się do drugiego...

Moim zdaniem jest cos takiego jak ZAUROCZENIE ( nie milosc) od pierwszego wejrzenia ale jak pisalam to dwie  strony musza " poplynac " Znám ze 3 takie pary w sumie i wyszlo im to na dobré.  Czasami takie rozumímy, podejrzenia nie wychodza na dobré .  Psuja cala otoczke " motyle " itp. 
Autorko skoro uwazasz ze to smierdzi desperacja plus piszesz tu na fórum odpusc mu po prostu....Bo to nie to
T

Ze wszystkim macie rację. Biorę na siebie, że źle zrobiłam, ale bardzo sie wystraszyłam jego lekkomuyślnego zachowania. Teraz natomiast bardzo żąłuję że ze strachu wróciłam do exa, który po prostu chciał się mną zaopiekować, a ja miałam dość niepewności losu z tym. Teraz wiem, że powrót do ex był błędem, nie chcę z nim być, chcę spróbować poznać tamtego. Tylko czy jest sens w ogóle się do niego odzywać, prosić o wybaczenie? Czy jest jakakolwiek szansa, że on zechce spróbować jeszcze raz? Na koniec mi powiedział, że i tak mine kocha mimo tego co mu zrobiłam i że życzy mi powodzenia, ale też powiedział, że dokonałam wyboru i on nie widzi szans na to abyśmy mogli jeszcze próbować jak mi nie wyjdzie z exem. Ja powiedziałam, że muszę spróbować dla rodziny zobaczyć czy ex sie nie zmienił (mamy dziecko). I jeśli nie wyjdzie, a pewnie tak, to czy wtedy nie moglibyśmy się jednak spotykać i zobaczyć co z tego będzie. On powiedział , że nie ma mowy. Co mnie trochę dziwi, bo ja uważam, że powinno się najpierw człowieka poznać, a nie od razu tak się angażować i świrować.
Jest sens do niego pisać po powiedzmy 2 mscach od rozstania i zapytać jak mu się ułożyło i powiedzieć wprost że chciałabym się spotykać?
On milczy i pewnie zrobił wszystko by o mnie zapomnieć, bo wie, że z ex nie jestem już, a mimo to nie próbuje nawiązać kontaktu.
I nie osądzajcie mnie, ja wiem doskonale że zachowałam sie fatalnie, ale z II strony chciałabym naprawić to i sprbować się pospotykać. Tylko jeśli on znowu tak miałby do tego podchodzić, że albo wóz albo przewóz, to przecież to nie tak powinno być. Czy zatem kobieta, która spotyka się z mężczyzną, jest zaangażowana i chce z nim być, ale np. po pół roku wyjdzie coś co ukrywał nie ma prawa zrezygnować? Wytłumaczcie mi to, bo tego nie rozumiem. Z jednej str tyle się mówi, aby poznać tą drugą osobę, aby sie nie zaangażować za wcześnie, no ale jak to zrobić, skoro jak ja tak faktycznie chcę, to jestem posądzana,  że sie bawiłam. To JAK poznać tą osobę?