nie wraca na noc - Netkobiety.pl

Wyjść na noc i nic nie powiedzieć jest jednak nieodpowiedzialne i dziecinne,myślałam że z tego się wyrasta.Jeżeli dorosły facet tak robi to zastosowałabym terapię wstrząsową np.wyjść ktoregoś dnia i nie wrócić na noc,oczywiście wyłączając telefon.

Pozwala sobie na to, bo wie jaki mam charakter-uległy. Mnie to wykańcza, do tego inne problemy..

A jak reagujesz jak facet Ci mówi,że chce wyjść? Skoro tak nerwowo podchodzisz, to może mu się po prostu nie chce kłócić, woli wyjść, pobawić się, posłuchać awantury jak wróci i już.

A ja bym go właśnie zaskoczyła olaniem tematu... nie dzwonić, nie pisać, nie dudrać mu rano, totalna obojętność... dopiero się facet zdziwi i może mu trybiki zaskoczą...

Z tym, że tu jest niebezpieczeństwo, że jak to na co dzień nie jest zbyt odpowiedzialny gość, to może pomyśleć, że mu wolno więcej. Ale z drugiej strony - wtedy po co z takim żyć w ogóle i się użerać?

Autorko - może wyskoczyć samej z dziećmi na weekend? Tak po prostu, pojechać do jakiejś koleżanki i zagadać się, zostać na noc? oczywiście, uzgodnić to z nią, ale mężowi nie mówić I nie odbierać telefonu ani nic, zmęczona byłaś, poszłaś spać...

Najlepiej postąpić tak jak on wyjść, wyłączyć telefon, nie dawać oznaków życia. Skoro w grę wchodzą dzieci, to np. wrócić gdzieś nad ranem czy po północy, ale na pewno nie tolerować takiego zachowania! Choć ciężko jest dobrze doradzić gdy się nie wie jak owy delikwent traktuje Cię Magdo na codzień, czy sprawdza się w roli męża, ojca

Powiedz mu, że ma obowiązki małżeńskie do spełnienia i że w waszym domu o godzinie 20 będzie seks - bez względu na to, czy on jest w domu, czy go nie ma

A tak serio: wyjdź na noc, wyłącz telefon - choćby w weekend, kiedy nie idziecie do pracy. Samo wyjście nie jest tu problemem - on ma prawo wyjść - ale niech mówi na jak długo, niech będzie z nim jakis kontakt.

Ja bym wyszła na noc i wyłączyła telefon, rano wróciła i nic nie powiedziała, zachowywała się jakby nigdy nic się nie stało

No to nie mów, tylko idź... chcesz zmienić świat, zacznij od siebie...

Ty mu chyba tak dudrasz i dudrasz, a nic z tego nie wynika - to i on to ma w nosie, kto by się gadaniem przejmował. Już Ci napisałam - weź dzieci, jedź do jakiejś koleżanki, zostań na noc, nie pisz smsów, jak jest fajnie, nie odbieraj telefonu. Potrafisz czy tylko narzekać będziesz i oczekiwać cudownej recepty?

Czyli co, nie mam powodów do czepiania się, to normalne że tak robi?inni też tak robią?nie jest kawalerem, mamy dzieci, a gdyby coś się stało a on nie odbiera..

Jestem zła że tak wydzwaniam..ale jest noc, nerwy mnie zjadają, po prostu się boję, tyle..

Mam nerwicę lękową..nic nie pomaga jak się nakręce

Boli mnie tez, że woli wyjść niż zająć się mną, jak dzieci zasną, tylko ja od dłuższego czasu inicjuje, on nic

A może zabierz dzieci i wyjedź na parę dni odpocząć. Nic mu nie mów, niech on się trochę pomartwi.

Właśnie, z tą 100(00)%-tową pewnością, że nie ma innej kobiety, byłabym ostrożna.
A na weekend oddaj mi dzieci pod opiekę i idź z koleżankami się rozerwać. Telefonu nie wyłączaj, ale nie zdawał też mężowi relacji z wypadu, bo po co? To czas dla Ciebie.

Ale potraficie nakręcić, zapytałam, odpisał: "Puknij się w czoło"

Zapytałaś go, czy ma kochankę, serio?

Czemu czytasz wybiórczo? Już Ci napisano, co powinnaś zrobić. Ale Ty najwyraźniej nie chcesz nic zrobić, tylko sobie ponarzekać.

To nie ja się muszę ogarnąć, to nie mój wątek, ja takich problemów nie mam Jak w ten sam sposób rozmawiasz z mężem, to ja się nie dziwię, że jemu się do domu nie chce wracać... Ale ok, nie będę Ci już w narzekaniu przeszkadzać

Do siebie to napisałam Ogarnij się

Bo mam świadomość pewnych rzeczy, tylko ciężko coś zrobić, ruszyć..taki typ

Koleś ma pewnie jazdy caly czas o glupoty, to mu się nie chce wracać do domu.

Tak nic nie robię, leżę i pachnę cały dzień, syn sprząta, córka gotuje!

Pytałam dwa razy jak wyglądają Wasze relacje, ale mi nie napisalaś. Więc po Twoich wypowiedziach sobie je wyobrazilam.

Magdo, czy robisz cokolwiek ze swoją chorobą? Czy zdiagnozował Cię lekarz psychiatra? Bierzesz leki, chodzisz na terapię?

Jeśli nie, to czas się tym zająć. Mężowi powiedz, że bierzesz się za siebie i oczekujesz od niego wsparcia. Powiedz mu, że sobie nie życzysz, by nocował poza domem i ignorował Cię w taki sposób. Jeśli nie pomoże, to zajmij się wyłącznie sobą i swoim zdrowiem.

P. S. Piszesz o swoim partnerze per koleś. W życiu codziennym też się tak do niego zwracasz? Ja bym to uznała za totalny brak szacunku...

Ok, a odpowiedzi na pozostałe pytania?

Gdybyś przeczytała regulamin forum, wiedziałabyś, że wątku się nie da usunąć.

Wszystko się zgadza. Nie zaprzeczam.

Ciężko zmienić sobie charakter

A czy Autorka gdzies napisala, ze rozważa rozwód?
Dla mnie wystawienie walizek oznacza jedno.

Już wiem z innych Twoich postów, jakie masz podejście do swojego męża, więc nie jest to dla mnie przykład.

Magda, ja także uważam, że całonocne balangi męża (...czy co on tam robi...) nie są w porządku, zwłaszcza, że jak piszesz nie ograniczasz go, nie robisz mu jazd, gdy chce spotkać się z kolegami. Jednak nie wracanie na całą noc, to gruba przesada, to okazywanie Ci lekceważenia i braku szacunku. Rozumiem, w wyjatkowej sytuacji np wieczór kawalerski, ale jeżeli on to robi często. No właśnie, jak często zdarzają mu się takie nocne wypady?
Z pewnościa błędem z Twojej strony jest bezustanne wydzwanianie do niego w takiej sytuacji.
Podobnie jak inni, radziłabym Ci zająć się w pierwszej kolejności własnym zdrowiem i jednocześnie poszukać pracy, to bardzo ważne. To bylby pierwszy krok w kierunku chociaż częściowego usamodzielnienia się. Z mężem zawsze możesz rozmawić na ten temat, byle spokojnie.
Nie uważam za dobry pomysł (chociaż w pierwszej chwili też tak pomyślałam) odpłacanie pięknym za nadobne, tzn w ramach odwetu znikanie na całą noc. Możesz się zdziwić, gdy mąż takie Twoje zachowanie odbierze jako przyzwolenie i zintensyfikuje swoje "nocne życie". Prawdopodobnie nie zrobi też na nim większego wrażenia Twój wyjazd z dziećmi na kilka dni, wręcz przeciwnie, dostarczysz mu tylko okazji do beztroskiego balowania. Jednak pomysł z pozostawieniem mu dzieci w weekend i urwanie się na cały dzień, owszem jest niezły, pod warunkiem, że potraktujesz to jako odpoczynek i rozrywkę, a nie zemstę na mężu.
Zgadzam się z opinią, że czasami potrzeba wstrząsu, żeby dotarło, ale najpierw musisz stać mocno na własnych nogach.
Może byłoby to jakieś rozwiązanie, gdy po kolejnym nocnym zniknięciu, poinformowałabyś spokojnie męża, że nastepnym razem zastanie spakowane walizki i może iść tam, gdzie spędza noce. Tylko, żeby się w taki sposób postawić trzeba być konsekwentnym i mieć jakieś zaplecze, a przede wszystkim pracę.

I o kilka wyjść w roku Ty robisz takie jazdy??? czujesz się nieszanowana i lekceważona, bo on kilka razy w roku lubi gdzies wyskoczyć? Serio??? borze szumiący...

do kaloryfera go najlepiej przykuj... Jak czytałam ten wątek to myślałam, że on tak robi co weekend, albo co dwa. A on raptem kilka razy do roku... I Ty taki dramat rozkrecasz???

Zgodzę się, że to może trochę nieodpowiedzialne, tylko że i święty by wyłączył telefon, jakby miał takie jazdy, jak gdzieś wyjdzie. A może mąż Autorki wcale nie wyłącza, tylko po prostu wycisza, nie odbiera, nie odpisuje...

Chyba mnie z kimś mylisz - ja nie jestem autorką tematu...