Więc sytuacja wygląda następująco:
z moim obecnym chłopakiem znamy się od roku a jestesmy ze sobą od pół roku, ja mam 22 lata a on 24, obydwoje studiujemy w dużym mieście a rodzinne domy mamy w małych miejscowościach daleko od miejsca studiów. z racji tego ze i mi i jemu konczy sie umowa najmu na obecnych stancjach sam zaproponował zamieszkać razem bardzo mnie to zaskoczyło wtedy nawet nie przeszlo mi to przez myś ale bardzo sie ucieszylam, niestety gdy doszło co do czego to mój chlopak wymikasował sie z tego mowiac ze to za szybko i ze cos sie moze popsuć melancholia i te inne. Nie rozumiem takiego naglego obrotu sprawy i w momencie gdy ja mam juz nadzieje nagle to wszystko jest odwołane, bardzo mi to ley na sercu niestety.. nie rozumiem dla mnie nei jest to jakis wielki wyczyn i powiedzialam mu ze dla mnie to tak jak mieszkanie ze współlokatorem w pokoju na co on odpowiedzial mi ze dla niego to juz cos powaznego i ze to za szybko. dla mnie takie sprawy sa proste nie ma nic pomiedzy bo albo tak albo nie, skoro nadarzyla sie okazja to czemu z niej nie skorzystać ? ponadto chodzi tu rowniez o to ze ciezko nam bedzie sie widywac, juz jest ciezko gdyz ja pracuje przez cale studia pracowałam on natomiast nie wiec te 2 razy w tygodniu minimum sie widzielismy, na wakacje wzielam wiecej godzin w pracy i on rowniez zaczal prace niestety godzinowo nijak nie da sie tego zgrac i ledwo udaje sie spotkac raz na pare godzin..
nie wiem co o tym myslesc jest mi bardzo przykro i wiem ze on tego nie chce a mimo to mowi ze zrobi to dla mnie, nei chce go zmuszac bo nie o to w tym chodzi..
prosze poradźcie coś albo napiszcie chciaż co myslicie a moze ktos miał podobną sytuacje ?
Pozdrawiam i dziekuje
