nerwowy mąż, agresja - Netkobiety.pl

Witam
Prawie 5 lat jesteśmy małżeństwem a od 9 jesteśmy razem.
Mój problem polega na tym, że mąż nie radzi sobie z emocjami i bywa agresywny.
Bywają dobre okresy, że jest wszystko wporządku, codzienna rutyna.
Natomiast zdarza się, że mąż z byle powodu wybucha, np. po raz enty rozwaliła się deska od kibla i trzeba ją naprawić. Normalnemu facetowi powinno to zająć 5 minut i po temacie, natomiast on najpierw mnie zwyzywa, że specjalnie tą deskę rozwalilam, żeby on się teraz musiał męćzyć, że nie cierpi nic robić w domu, i lecą głośno "kur*y" i robi się nerwówka. A to wszystko widzi i słyszy niespełna 2,5 letnie dziecko.
Byle co go potrafi wyprowadzić z równowagi, np ostatnio podjeżdzał pod blok z dzieckiem, akurat stałam i tylko słyszałam jak drze się na całe osiedle "kur*a" i kolejne. A dziecko w aucie sobie słuchało.
To takie przykłady z ostatnich dni.
Nie można mu na nic zwrócić uwagi. Np gdy robi obiad i mówię mu, że nie mam ochoty na mizerię, wystarczy mi maślanka (wiem, brzmi śmiesznie) to on się zaczyna drzeć, że jestem rozpieszczona i coś tam coś tam, że dostaje obiad pod ryj a jeszcze marudzę.
Wszystko ma być tak jak on chce, nie znosi krytyki itp. To wywołuje awantury, podczas których wyzywa mnie, że do niczego się nie nadaję, lecą wulgaryzm, szmaty itp.
Dogaduje mi, że dziecko mam tylko po to, żeby wrzucić zdjecie na facebooka, że on wszystko robi a tak nie jest, bo on tylko rano zawozi go do żłobka, później odbiera, spędza z nim max godzinę i pożniej ja wracam i zajmuje się nim, kąpię i usypiam. Ogarniam lekarzy, leki, żłobek itd.
Ostatnio np miał mnie podrzucić do stomatologa ale zanim wsiedlismy do samochodu to była awantura o to, że kupił dziecku czekotubkę czego ja nie pochwalam i zwróciłam mu uwagę, że lepiej, żeby dziecko tego nie jadło. To oczywiscie wpadł w furię, zaczął mówić do ddziecka, że on chciał mu dać, a ja wszystkiego zabraniam i przy okazji powiedział, że zaraz on mi te zęby wybije, że nie trzeba będzie dentysty.
Albo potrafi mi powiedzieć, że mam za dobrze, że nie powinnam w ogóle narzekać i że tak poza tym to powinnam być regularnie bita za swoje zachowanie.
Mega stresuje mnie jego zachowanie, nie znoszę jak się wydziera i wulgaryzm na lewo i prawo przy dziecku.
Sama pochodzę z rodziny, w której były awantury natomiast u niego inaczej, jego rodzice się bardzo szanują, więc nie mam pojęcia skąd jego zachowanie.
On kompletnie nie widzi problemu w swoim zachowaniiu. Zawsze obraca kota ogonem i zwala winę na mnie i robi z siebie ofiarę.
A ja nie mogę na niego patrzeć na chwilę obecną.
Miałam ostatnio urodziny, wczoraj na stole zostawił ekspres do kawy (mój prezent urodzinowy ale nic o tym nie wspomniał, miałam się domyślić) po czym pojechał do sklepu. Nasteppnie wrócił i była awantura i wyzwiska, bo on kupił mi ekspres za kilka stów a ja go nawet nie rozpakowałam i nie podziękowałam. Tak jakby nie pamiętał, że dzień wcześniej groził mi, że wybije zęby. Jak mu to przypomniałam to nie dotarło, on mnie nie słucha tylko przekrzykuje.
I dalej gadka, że dostałam ekspres za kilka stów i się stawiam
Dużo więcej tego wszystkiego było przez te wszystkie lata ale nie będę się więcej rozpisywać,
Piszę bo zastanawiam się co dalej z tym robić, bo za chwilę sytuacja na jakiś czas się unormuje i znowu będzie to samo i tak wkółko.
On juz widziałam zdążył pożalić się mojej siostrze, bo słyszał moją rozmowę z nią, i napisał jej wszystko z jego perspektywy i wyszło, że jest poszkodowany.
A i zapomniałam napisać, że lubi sobie w weekend wypić. Potrafi pójśc do baru, wrócić pijany i iśc spać. Tłumaczy to tym, że ja nie mam mu nic do zaoferowania. Ale on tez nie ma. Bo jego wieczór w sobote musi zakonczyć się piciem, czyli siedzimy i on sobie pije, później zaczyna swój monolog jaka to jestem straszna i mnie obraża przy spiącym dziecku, które nie raz potrafi się przebudzić, ja nie mogę go uspokoić bo ten na niego nie zwraca uwagi tylko kontynuuje swój pijacki bełkot. I to mnie najbardziej boli, że nie zwraca w tej chwili uwagi na dziecko. Pewnie dlatego, że jest ppijany. Bo na codzien jest bardzo dobrym ojcem i do dziecka ma mega cierpliwość.
Zastanawiam się nad terapią małżeńską i dodatkowo, żeby on zaczął leczyć się z tej agresji u psychiatry.
Na chwilę obecną zywię do niego nienawiść ale mając na uwadze te dobre okresy, myślę sobie, że gdyby opanował swoje negatywne zachowania, moglibyśmy tworzyć dobrą rodzinę.
Proszę Was o rady i opinie.
Być może zbytnio wyolbrzymiam problem....

Witam
mąż nie radzi sobie z emocjami i bywa agresywny.
z byle powodu wybucha
Byle co go potrafi wyprowadzić z równowagi,
Nie można mu na nic zwrócić uwagi.
Wszystko ma być tak jak on chce, nie znosi krytyki itp.
wywołuje awantury, podczas których wyzywa mnie, że do niczego się nie nadaję, lecą wulgaryzm szmaty itp.
była awantura i zwróciłam mu uwagę,  To oczywiscie wpadł w furię,  powiedział, że zaraz on mi te zęby wybije,
potrafi mi powiedzieć, że mam za dobrze, i  powinnam być regularnie bita za swoje zachowanie.
On kompletnie nie widzi problemu w swoim zachowaniiu.
Zawsze obraca kota ogonem i zwala winę na mnie i robi z siebie ofiarę.
była awantura i wyzwiska,dzień wcześniej groził mi, że wybije zęby.
on mnie nie słucha tylko przekrzykuje.
zdążył pożalić się mojej siostrze, z jego perspektywy i wyszło, że jest poszkodowany.
lubi sobie w weekend wypić. Potrafi pójśc do baru, wrócić pijany i iśc spać.
Tłumaczy to tym, że ja nie mam mu nic do zaoferowania.
Ale on tez nie ma.
Być może zbytnio wyolbrzymiam problem....