Sytuacja bez wyjścia? - Netkobiety.pl

No ona twierdzi że to ja jestem jak dziecko.Paradoksalnie pewności też nie mam że to zrobiła bo jak to sprawdzę nie da się a ona jest typem dziewczyny ze tak wkręca właśnie ale to są ciosy poniżej pasa juz.Nic nie robić mówisz łatwo powiedziec... 3 lata dzień w dzień ze sobą człowiek się strasznie przywiązał.Nie wiem czy ja tym że spowodowałem taka przerwę jestem winny temu wszystkiemu? Czy to jest taki duży powód do tego żeby w taki sposób kończyć związek?

No tak pokasowalem wszystko w cholerę bo nie umiem inaczej się odciąć od niej, za bardzo ja kochalem kocham żeby zakończyć tak zaawansowany związek i udawać że się nic nie stało i jeszcze utrzymywać jakikolwiek kontakt u mnie jest tak że albo z kimś jestem na maxa albo wcale.Zeby dać jej umrzeć właśnie to zrobiłem ja 4 miesiace jestem kompletnym wrakiem człowieka [wulgaryzm] tak mnie zbalamucila że zgubiłem całkowicie własne ja.Ale cholernie ja kochałem [wulgaryzm] byłem jejpierwszym chłopakiem może to dlatego ona w sumie moja pierwsza dziewczyna też...ale czy opisana przeze mnie sytuacja może się jeszcze jakoś odmienić na pozytywnie czy to już jest waszym zdaniem koniec na zawsze?

Ehhh to takie trudne...jak to jest że jesteś z kimś tyle czasu a jak przyjdzie kryzys to dziewczyna w ciągu 3 tygodnie leci do innego bo kompletnie nie rozumie powagi sytuacji w jakiej się znalazłem, to chyba źle świadczy o niej? Zakładając że tak było myślicie że ona mogła udawać przez 3 lata taka zakochana?

Ja nie umiem już o nią walczyć zrobiłem wszystko co mogłem 2 miesiące o nią walczyłem przyjezdzalem,pisałem,były kwiaty oficjalne przeprosiny przy rodzicach był płacz i zgrzytanie zębów no cuda na patyku jak w brazylijskiej telenoweli to była maskara jakaś do czego byłem zdolny dla tej dziewczyny zrobiłem z siebie totalne pośmiewisko tylko dla tego bo ja kocham,ona mnie też kocha powiedziała to jak się rozstawaliśmy i zawsze będzie kochac i nigdy nie zapomnieć mnie jej  slowa.Tylko że przez to co mi wyznała że niby z tym gościem spała mówiła płacząc że tak namieszala że sama nie wie jak to teraz odkręcić i ja też nie znam recepty wiem tylko tyle że kocham ją dalej i chyba zawsze już ja będę kochał w końcu miałem się jej oświadczać w te wakacje więc zaczynało robić się naprawde poważnie to wszystko spadła tak nagle wszystko się posypało.... Ja już nic nie zrobię bo zrobiłem wszystko jeśli ma się coś zmienić to tylko ona może coś zrobić bo ja na dzień dzisiejszy odciąłem się od niej jak się tylko dało w nadzieji że zapomnę że wymaże ja z pamięci leci 4 miesiąc i dalej dramat na głowie nawet nie wiem co u niej nic kompletna cisza pusta i żal... Że nic nie można zrobic.A zazdrosny wiadomo że jestem i będę w końcu była moja kobieta to normalne że jestem zazdrosny porąbane to wszystko układanka w której żadna część nie pasuje do siebie... I jak tu żyć?

To jest tak zawiłe,wiem że ona może chciała by się pogodzić ale ja nie potrafię jej wybaczyć to do czego się przyznała a ona nie potrafi żyć w związku z poczuciem winy i z tym że będę jej to wiecznie wypominał no i koło się zamyka ;(.Ruszyło ją bo po miesiącu zadzwoniła z bekiem i wróciliśmy do siebie tylko że na jeden dzień,na drugi przyznała się i było po ptakach.Dlaczego jej wierzę bo jak się pogodziliśmy od razu mówiliśmy że nawet jak nie wyjdzie to i tak będziemy o siebie walczyć i ona i ja tylko hmmm no własnie to jest chyba przypadek beznadziejny bo nie ma z niego wyjścia za daleko to wszystko poszło no i pewnych rzeczy nie da się już odkręcić o ile się stały...a tak swoją drogą jak by to był blef z jej strony no to powinna mi to jakoś sensownie wytłumaczyć tylko no własnie jak to zrobić jak najpierw gdy się pogodziliśmy twierdziła że nic złego nie zrobiła a na drygi dzień przyznała się ze łzami w oczach że jednak zrobiła głupotę i mówi mi to dlatego bo nie potrafi zacząć od nowa inaczej i zawsze będzie mnie ranić .Chora sytuacja...sama nie wie co zrobić żeby to posklejać no i ja też przerąbane....

To nie było na zasadzie że ją rzuciłem tylko się kłóciliśmy pisząc tak można dużo rzeczy mówić jak się spotkaliśmy po 1 przerwie to powiedziałem że nie wiem czy chce z nią być a nie że to koniec a na drugi dzień przeprosiłem za to bo wiedziałem że ją kocham ale zgodzę się Averyl z tym i też coraz bardziej dochodzę do wniosku że jak by mnie naprawdę kochała to nie puściła by się po 3 tygodniach z jakimiś fagasem i to jeszcze o tyle starszym.Zasłaniała się tym że zrobiła to ze złości nie rozumiem jak można zrobić takie świństwo ja przez te 3 lata chyba kompletnie jej nie znałem...aż strach pomyśleć co by było gdyby związek wszedł na wyższy etap.No ale co jednak 3 lata robią swoje tym bardziej że tak jak mówię każda wolna chwila była spędzona razem i w sumie wszystko dla niej poświęciłem pracę rodzinę znajomych pomagałem jak tylko mogłem we wszystkim szkoła prawko wyjazdy wspólne wakacje no jednym słowem wpadłem jak śliwka w kompot w tym związku i oddałem się cały, tak że teraz praktycznie muszę zaczynać wszystko od zera... najgorsze że ona o wszystko mnie obwinia że to moja wina fakt może i spieprzyłem sprawę z tym że ją olałem ale ona nie rozumie że byłem w dołku i ja potrzebowałem wsparcia od niej a ona zamieniła to w sposób taki że stwierdziła że jestem miękka faja i że ją olałem i miałem w dupie a tak nie było

Już próbowałem wszystkiego były liściki było wyznawanie że nie chciałem tego że ja kocham było już wszystko co związane z próbą pojednania ja nawet proponowałem jej wspólne mieszkanie po tej akcjii i ona się zgodziła ale niestety jej rodzice nie wyrazili zgody...Ja zrobiłem już wszystko co tylko można było zrobić fakt emocje towarzyszyły nam przez cały ten okres,już 4 miesiace idzie jak się wszystko zawaliło ja już nie mam pomysłu na to jak to można odbudować wyznałem jej tylko że jedyne czego jestem pewny to że ja kocham na co ona odp że ona już sama nie wie że pogubiła się we wszystkim jednym słowem też się załamała i chyba spisała na straty na zupełny koniec,problem chyba jest ze mną nie potrafię się z tym pogodzić ludzie mówią czasu trzeba 4 miesiace już minęły a ja dalej wrak człowieka kompletnie nie wiem co ze sobą zrobić czuje się tak jak by mi ktoś połowę ciała wyrwał ehhhh kiedy ostatni raz się widzieliśmy rozstaliśmy się w kłótni wracając z wesela odwoziłem ja do domu padło sporo słów które mogły ja zaboleć ale powiedziałem tylko prawdę a ona ze potrzebuje czasu itp znowu to samo no to ja mówię ile tego czasu mamy jeszcze marnować znowu na to ona poleci do innego a jak jej nie pyknie to przyleci z bekiem  ja jej nie potrafię wybaczyć tego że była z kimś innym ona o tym wie doskonale to jest sytuacja beznadziejna załamka na całego czas płynie lata uciekają a ja się boje że nigdy się  z tego nie podniosę...

To będzie trochę ciężko, by Autor popracował nad teraźniejszością, gdy ma przykre ślady w psychice i one są bardzo trudne do usunięcia.
Autorze, ja na Twoim miejscu bym odpuściła. Nie byłabym w stanie być normalną partnerką, gdy mam niemiłe doświadczenie związane z tą drugą osobą.

Coś w tym jest Olinka że ona się tak zachowywała jak dziecko no ale w sumie jest młodsza ja zawsze przymykałem oko w niektórych sprawach z racji na jej wiek,mam poczucie winy że gdybym jej w tedy tak nie odsunął od siebie nie olewał nie zamykał się to może nie było by tego wszystkiego i strasznie się obwiniam o to,dla tego tak trudno jest mi się z tym pogodzić bo pierwszy zacząłem ta afere.Ale z drugiej strony tłumacze to sobie tak że przecież ona też powinna mnie wesprzeć a nie od razu lecieć do innego gościa chore...Jej matka tłumaczyła ja że kobiety w ten sposób sprawdzają facetów ciekaw jestem czy tak jest naprawdę.Bòl żal i tęsknota pozostanie jeszcze długo u mnie bo człowiek bardzo się zaangażowal i chodź w głębi duszy cały czas wierzę po cichu że coś się wydarzy z jej strony że coś zrobi to z każdym następnym dniem oddała się to chyba bezpowrotnie

To może spróbuj zamiast dzielić włos na czworo, zejść się z nią i wspólnie pracować nad tym, abyś Ty jej wybaczył, a ona wyszła z poczucia winy? Może potrzebujecie osoby z zewnątrz, która pozwoli Wam obojgu wyciągnąć naukę z tej historii i poprzez to dojrzeć? Teraz się kręcisz w kółko i sam stawiasz w patowej sytuacji. Ludzie się mylą, błądzą, gubią się. Jeśli Twoje uczucie i rozpacz po jej stracie jest aż tak silne, to zaproponuj jej rozwiązanie które ma sens. Powiedz jak bardzo jej zachowanie Tobą wstrząsnęło, że straciłeś zaufanie, że Cię zraniła, ale że widzisz jeszcze potencjał tej relacji, że z Twojej strony wola jest. Jeśli chcesz to odbudować to musisz się na czymś oprzeć, to nie może być "nienawiść" za ten czyn i gniew. To może być tymczasowa naturalna emocja, ale nie fundament do pojścia naprzód. Czy rozumiesz to? Twoje emocje są dobre i naturalne, bo po prostu są, tak to odczuwasz, ale jeśli chcesz iść z nią dalej, to nie mogę być główną osią tej opowieści, główną osią musi być wspólna chęć odbudowania zaufania i miłość.

Stało się, już mleko się rozlało, nie ma co się mazgaić nawet jeśli postąpiła podle. Jeśli ona wykazuje skruchę, chce Ci to zrekompensować, zrozumiała swój błąd, a Ty ją kochasz, to daj temu szansę. Warunkiem jest wspólna chęć i szczerość intencji. Jednorazowy durny wyskok nie powinien przekreślać człowieka, jeśli on dojrzał i zrozumiał prawdziwie swój błąd. Zaproponuj nowe otwarcie, bez błędów i wypaczeń, czysta kartka. Jest wiele artykułów, książek, doradców, którzy mogą Wam pomóc nie zboczyć w tym na toksyczne ścieżki. Miłość to pragnienie, aby druga osoba wzrastała, stawała się lepsza, rozwijała, to podawanie ręki, gdy czasem ktoś upada i nie może się podnieść. Jeśli tak widzisz swoją miłość do niej, to próbuj.

Właśnie problem jest taki ,że ja nie potrafię jej wybaczyć...to za bardzo boli poza tym była próba takiego wybaczenia ale nie wyszło bo zacząłem jej to wypominać chciałem ślepo wierzyć i wmawiałem sobie że to jakiś sen jest że to nie prawda że ona by tego nie zrobiła chciałem żeby mi to jakoś sensownie wytłumaczyła bo miałem takie przeczucie że mnie wkręca z tą zdradą przez 3 lata można poznać człowieka na tyle żeby wiedzieć czy coś pasuje do niego czy nie,liczyłem na to że siądzie ze mną na spokojnie i powie "słuchaj ja tak na prawdę tego nie zrobiłam powiedziałam to tylko po to żeby cię wkurzyć"ale nie zrobiła tego tylko szła w to dalej i tym samym przypieczętowała że ja w to wierzę choć jej matka mówiła że nie zrobiła tego.Za dużo miałem dowodów świadczących na to...(pokazała mi że z nim pisała,wyjechała z nim na majowy weekend skąd wysyłała mi zdjęcia jak się przytulają itp ciągle mówiła że to jej chłopak i takie rzeczy)ja gdy była przerwa nic na boku nie kombinowałem z inna i dla tego mnie to tak boli że wystarczyło raptem 3 tygodnie na doprawienie rogów i choć nie pasuje mi to do niej i mam takie dziwne przeświadczenie że to blef to jednak czas który już upłynął i dowody świadczące na jej niekorzyść sprawiają że nie umiem tego puścić w niepamięć tym samym blokując siebie na jakąkolwiek próbę ratowania jeszcze tego,2 miesiące o nią walczyłem i uwierzcie mi nie ma takiej rzeczy której nie próbowałem zrobić by to naprawić.Przy rozstaniu powiedziałem jej że jeśli jest coś co mogę zrobić żeby to naprawić to niech mi powie ale sama nie umiała odpowiedzieć więc powiedziałem jej że teraz to tylko musi się stać jakiś cud albo ona coś zrobi bo ja wyczerpałem limit możliwości.A pogodzić się z tym cholernie trudno...każdy mi mówi że by to już dawno olał i to nie jest materiał na dziewczynę dla mnie tylko że nikt nie wie co czuję tak na prawdę ja i ona bo nie da się wejść w głowę człowieka i tego doświadczyć a ja przeszedłem piekło... po którym stałem się osobą nie do poznania praktycznie na skraju załamania psychicznego byłem.Teraz jest trochę lepiej ale i tak chyba do końca życia to zostawi po sobie piętno.Przerąbane...

4 miesiące już to tak trwa i jak na razie nic nie jest lepiej...

Zrobiłem to miesiąc temu powiedziałem że inaczej nie umiem i muszę to zrobić na co ona stwierdziła że to głupie.Rzeczy jej też się pozbyłem co prawda ona zrobiła to samo też mnie pokasowała ze wszystkiego rzeczy nie oddała nie będę jej zabierał ubrań czy jakiś tam prezentów które ode mnie dostała bo to żałosne moim zdaniem no ale tak spaliłem wszelki możliwy kontakt z nią.A i tak jak na razie nie przynosi to dobrych rezultatów ;(

Żeby to było takie proste...

Czego szukasz na tym forum? Potwierdzenia, że dobrze zrobiłeś odpuszczając, czy że dobrze zrobisz walcząc? Nikt Ci na to nie odpowie, bo każda wypowiedź jest stronnicza. Porzuć na chwile swoje ego i zapytaj się sam po cichu czego pragniesz.

Ale to jest proste.
Kwestia czasu i kwestia odpowiedniego podejścia.

Znajdź sobie temat "Chłodne rozstania podejście drugie".

Jak będziesz zakładał i czekał na taki kontakt to nigdy się nie wyleczysz i spędzisz następne lata na płaczu za nią.
Lepiej żeby się nie odezwała.

Może lepiej najpierw przebolej a potem zakładaj konta na portalach randkowych? W telefonie też ją możesz zablokować, a zamknięcie jej drzwi przed nosem nie jest wielką filozofią.

No i stało się tak jak myslalem.Pisze że chce powrotu że to była ściema że mnie nie zdradziła i że żałuję itp.A ja już poznałem nowa dziewczynę co prawda to dopiero początek znajomości ale szybko się rozwija no i znowu tym że się przypomniała próbuje wszystko zepsuc...ktoś jakaś rada?