Nie ufam mojemu chłopakowi... - Netkobiety.pl

Hej Jestem z chłopakiem około 8 miesięcy. Parę miesięcy temu po kilku drinkach przyznał mi się, że zdradzał swoją byłą (i pierwszą) dziewczynę, z którą był 5 lat. I to nie raz i nie z jedną kobietą... Powiedział, że wtedy był młody i chciał się wyszaleć, ale teraz już by tego nie zrobił. Jednak ziarno niepewności zostało zasiane... Mówi się, że jak ktoś zdradził raz, zrobi to znowu. Szczególnie, że nie poniósł wtedy żadnych konsekwencji.
Trochę mnie to wszystko przytłacza, szczególnie, że nie jest między nami ostatnio zbyt dobrze. Powiedziałam, że mu nie ufam, ale on nie widzi problemu. Zażartował, że mam się nie martwić, bo "i tak się nie dowiem' (o zdradzie). Bardzo śmieszne... Bywam niespokojna, ale staram się tego nie okazywać, bo tak naprawdę nie mam żadnych solidnych podstaw, żeby go podejrzewać.
Ostatnio zaczęłam mieć "schizy", bo po 2 tygodniach, kiedy się nie widzieliśmy, zajrzałam do szuflady, gdzie trzymamy prezerwatywy. Było całe pudełko, a mi wydaje się, że wcześniej brakowało jednej. Może zaszalał i kupił nowe... ? Równie dobrze może mi się tylko wydawać. Zapytałam go o to, oczywiście powiedział, że były całe. Ale mam wrażenie, że na moment zobaczyłam na jego twarzy nie wiem... poczucie winy?
Sama nie wiem, jakiej odpowiedzi od Was oczekuję... Potrzebowałam się wygadać. Myślicie, że mam się czym martwić? Czy ktoś, kto zdradzał, może się zmienić i być wierny przez lata? I czy związek, gdy ciągle jestem nieufna ma sens...

Pollyanna123 napisał/a:

Hej Jestem z chłopakiem około 8 miesięcy. Parę miesięcy temu po kilku drinkach przyznał mi się, że zdradzał swoją byłą (i pierwszą) dziewczynę, z którą był 5 lat. I to nie raz i nie z jedną kobietą... Powiedział, że wtedy był młody i chciał się wyszaleć, ale teraz już by tego nie zrobił. Jednak ziarno niepewności zostało zasiane... Mówi się, że jak ktoś zdradził raz, zrobi to znowu. Szczególnie, że nie poniósł wtedy żadnych konsekwencji.
Trochę mnie to wszystko przytłacza, szczególnie, że nie jest między nami ostatnio zbyt dobrze. Powiedziałam, że mu nie ufam, ale on nie widzi problemu. Zażartował, że mam się nie martwić, bo "i tak się nie dowiem' (o zdradzie). Bardzo śmieszne... Bywam niespokojna, ale staram się tego nie okazywać, bo tak naprawdę nie mam żadnych solidnych podstaw, żeby go podejrzewać.
Ostatnio zaczęłam mieć "schizy", bo po 2 tygodniach, kiedy się nie widzieliśmy, zajrzałam do szuflady, gdzie trzymamy prezerwatywy. Było całe pudełko, a mi wydaje się, że wcześniej brakowało jednej. Może zaszalał i kupił nowe... ? Równie dobrze może mi się tylko wydawać. Zapytałam go o to, oczywiście powiedział, że były całe. Ale mam wrażenie, że na moment zobaczyłam na jego twarzy nie wiem... poczucie winy?
Sama nie wiem, jakiej odpowiedzi od Was oczekuję... Potrzebowałam się wygadać. Myślicie, że mam się czym martwić? Czy ktoś, kto zdradzał, może się zmienić i być wierny przez lata? I czy związek, gdy ciągle jestem nieufna ma sens...

To, co pogrubiłam jest wg mnie kluczowe.

Zdradzić raz może się zdarzyć - ale wiele razy z wieloma różnymi kobietami? To już świadczy o pewnych skłonnościach, dodatkowo to była jego stała partnerka. Po 5 latach to się zaczyna mysleć o związku serio, o pierścionku, a ten na boki chodził przez cały czas??

Do tego żarty w stylu "czego oczy nie widzą...".

Miej go na oku i trochę zwolnij tempo. JEsteście krótko razem, lepiej, że teraz poznałaś prawdę, możesz się jeszcze łatwo wycofać.

Niestety faktycznie rzadko się zdarza, żeby ktoś z takim poczuciem lojalności się zmienił. Jeśli kiedyś nie miał problemów ze zdradą, to w przyszłości też z łatwością zracjonalizuje sobie kolejną zdradę. Wystarczy np. że przez jakiś czas (dla niego za długi) będziesz mu odmawiać seksu itp.

Nie jest dobrze z innych względów. To znaczy, teoretycznie się pogodziliśmy, ale jakiś niesmak i żal we mnie pozostał. Ciągle się obrażał, czułam się w tym związku lekceważona i wykorzystywana, a on winił tylko mnie za wszystkie nasze konflikty. Zdałam sobie sprawę, że to trochę moja wina, bo pozwalałam mu na zbyt wiele. Stawiałam na pierwszym miejscu jego a nie siebie. W końcu powiedziałam dość i kiedy zdał sobie sprawę, że naprawdę jest źle i jestem gotowa odejść, dopiero się ogarnął. Póki co jest dużo lepiej, ale to dopiero 2/3 tygodnie odkąd się pogodziliśmy, więc na razie jeszcze nie wiadomo, co będzie dalej. Jakoś się to zbyt piękne wydaje, żeby było prawdziwe.

marakujka napisał/a:

Pollyanna123 napisał/a:

Nie jest dobrze z innych względów. To znaczy, teoretycznie się pogodziliśmy, ale jakiś niesmak i żal we mnie pozostał. Ciągle się obrażał, czułam się w tym związku lekceważona i wykorzystywana, a on winił tylko mnie za wszystkie nasze konflikty. Zdałam sobie sprawę, że to trochę moja wina, bo pozwalałam mu na zbyt wiele. Stawiałam na pierwszym miejscu jego a nie siebie. W końcu powiedziałam dość i kiedy zdał sobie sprawę, że naprawdę jest źle i jestem gotowa odejść, dopiero się ogarnął. Póki co jest dużo lepiej, ale to dopiero 2/3 tygodnie odkąd się pogodziliśmy, więc na razie jeszcze nie wiadomo, co będzie dalej. Jakoś się to zbyt piękne wydaje, żeby było prawdziwe.

Może głupio pytanie zabrzmi - jak tam z twoimi przeczuciami i intuicją u ciebie? Czy je miewałaś i czy się sprawdzały? Jeśli wczesniej miałaś dobre przeczucia, to chyba warto wziąć pod uwagę to co teraz chodzi ci po głowie.
Z kolei, jeśli, nie miewałaś nigdy dobrych przeczuć, to oczywiście możesz trwać w tym związku, jednak cały czas będziesz niepotrzebnie zbytnio uważna, z wyostrzonymi zmysłami;  plus domysły i podejrzenia. Po co się tak męczyć...

Nie wiem do końca, czy masz na myśli przeczucia i intuicje w jakichś poprzednich relacjach, czy co do niego? I o przeczucia co do zdrady czy ogólnie co do związku, faceta? Nie mam zbyt dużego "związkowego" doświadczenia, ale muszę przyznać, że nie jestem go do końca pewna. Masz rację, trochę się męczę... Myślisz, że co powinnam zrobić? Spróbować z nim porozmawiać? Nawet nie wiem, co miałabym mu powiedzieć, jeśli zdecydowałabym się to zakończyć? Zrywam z Tobą, bo boję się że mnie zdradzisz?... To brzmi śmiesznie Chyba poczekam i zobaczę, jak będzie się układało między nami.

,,Zarywam z tobą, bo boję się że mnie zdradzisz" może nie jest śmieszne, ale zbyt... Pochopne? Ale ,, zrywam z tobą, bo nie potrafię ci zaufać i mnie to męczy" ma już ręce i nogi.

Dodam jeszcze, ze nigdy mi przez myśl nie przesżło żeby tego drugiego zdradzać. Zatem wydaje mi się, że jak ktoś raz zdradził osobę x i nadal odczuwa chęć zdrady to zdradzi drugi i 3 raz, natomiast, gdy wejdzie w nowy zwiazek wcale  nie musi chcieć zdradzać i odczuwać takiej potrzeby.

Natomiast mnie w zdradzie najbardziej nie zabolała sama zdrada, kicham na nią. Zabolało mnie to, że przestałam wierzyć właśnie w takie związki oparte na uczciwości, na zaufaniu, na szczerości. To mnie boli, że nigdy już nikomu nie zaufam i nie tylko w relacjach damsko męskich, po prostu już nigdy nikomu w żadnej kwestii nie zaufam.

Co niestety nie zmienia faktu, że ja już nikomu nigdy nie zaufam w 100%, ani w relacji przyjacielskiej, ani koleżeńskiej, ani pracowniczej, ani rodzinnej, ani w związku. Nigdy.
Przejechałam się strasznie na zaufaniu i na serio myślałam, że ten to nigdy nie oszuka, a teraz wiem, ze jak ten okłamał to "każdy" okłamie.
Nie nastawiam się na najgorsze, po prostu teraz juz wiem, że to najgorsze może nadejść i jestem na to przygotowana, to już nie będzie szok i niedowierzanie.
Niech każdy żyje jak chce, tworzy związki i relacje z innymi jak chce, ufa jeżeli chce. JA nie ufam i nie zaufam, wiem, ze moge wierzyć tylko sobie i trzymać się swoich postanowień i założeń