Czy jemu wogole na mnie zalezy? - Netkobiety.pl

Coooooo tu się wydarzyło?

Mój borze. Popraw mnie, bo ja chyba źle rozumiem...

1. "Moj problem polega na tym, ze nie czuje Jego uczucia." -- jak Ty chcesz je czuć? Telepatią, czy na jakie zachowania liczysz? Potrafisz je tu wymienić i opisać, te zachowania, po których poznasz, że  on coś czuje? Konkretne gesty, konkretne słowa i ich częstość, gdzie poczujesz pewność, OK?
2. Jesteście ze sobą od 6 miesięcy, 3 razy Ci powiedział, że jesteś ważna. Hmm.... oczekiwania po raz pierwszy.
3. Co stało na drodze, by zapytać, dlaczego on uważa, że jesteście razem, by skomentować, dopytać, powiedzieć co ty o tym myślisz? (Bo ja z tej wypowiedzi nie wiem, ty się cieszysz, że powiedział, że jesteście razem, czy jesteś zła?) (komunikacja??)
4. Chodzi spać "za" wcześnie... oczekiwania po raz drugi.
5. "potem już nic nie mówiłam na ten temat" - komunikacja!!!
6. "nie czuję się najważniejsza" - czy on wie, co ma zrobić, żebyś ty poczuła się najważniejsza? Czy on w ogóle wie, że ty masz jakiś problem z tym, że nie czujesz się dla niego ważna? --- komunikacja
7. "nie mialam odwagi do konca mowic o wszystkich swoich obawach wzgledem nas." KOMUNIKACJA. Skąd on ma wiedzieć, skoro nie mówisz?!
8. "Dzisiaj wyjechal na kilka dni za granice i spedzilismy mile wieczor w restauracji, a potem poszlismy do niego. Niby bylo fajnie ale peklam i sie poplakalam" Facet zabiera cię do restauracji, jest fajnie, a ty potem płaczesz. Robi sens. Czy on wie, dlaczego?
9.  "Nie pytal dlaczego tylko mnie przytulil." Ahaa, nie wie, dlaczego, a ty nie wpadłaś na pomysł, żeby go poinformować, jaki masz problem z tym miłym wieczorem? (komunikacja)
10. "Kiedy sie zegnalismy w aucie powiedzial, ze milo spedzilismy wieczor, i 'buziaczki, zzdzwonimy sie' - myslalam, ze opadna mi rece." a co jest z tymi słowami nie tak?
11. "Myslalam, ze powie cos w stylu 'bede tesknic, kochanie' a tu prosze..." ahaaa, miałaś oczekiwania, no ale nie powiedziałaś o nich, eh, a on się nie domyślił... ciężki kaliber
12. "W przyszla Srode wraca i powiedzial ze moglibysmy sie spotkac w Sobote i Niedziele - mieszka 5 min samochodem ode mnie...wiec watpie zeby to byl problem spotkac sie wczesniej." a ty znów masz oczekiwania, o których nie mówisz. Jakby... komunikacja? Cóż stoi na przeszkodzie powiedzieć "hej, mieszkasz 5 minud ode mnie, spotkajmy się wcześniej"?

Podsumowując: jesteś w związku pół roku, masz jakieś wymagania, a o nich nie mówisz. Masz problem z oczekiwaniami i komunikacją. Oczekujesz różnych rzeczy, o których nie mówisz. A skoro nie mówisz, to on ich nie robi. Skoro on nie robi, to nie spełnia twoich oczekiwań - "coś z nim jest nie tak". Ale że mu nie mówisz o swoich oczekiwaniach, to stawiasz go na pozycji przegranej z marszu. Ot, typowa historia o tym, że bardzo chcesz, żeby  on się domyślił, w myślach ci przeczytał, jakich słów i jakich gestów w jakiej częstotliwości oczekujesz. Nawet nie dajesz mu szansy.

A powiedzieć mu o oczekiwaniach nie możesz, bo...?

Masz 23 lata, facet ma 38.

Czytając to co piszesz, stwierdzam, że dojrzałemu facetowi przed 40tką po prostu nie są potrzebne takie wyznania, jakich Ty chcesz.
To już nie jest 20latek, który rzuci wszystko dlatego, że się zakochał. To po prostu nie ten wiek.
Jak chcesz kogoś, kto tak będzie działał to znajdź kogoś, kto jest w Twoim wieku.

Tak, dla niego jesteś kartką w kalendarzu. Bo on ten kalendarz stworzył sobie zanim Ty weszłaś do jego życia.
Macie różne potrzeby, różne wartości i oczekiwania i to nie będzie maleć. Będzie się tylko powiększać.

Potwierdzam. Dojrzały mezczyzna nie bedzie cię traktował jak 20-latek. W tym wieku już inaczej zaczyna się okazywać miłość i traci umiejętność "domyslania się " na rzecz rozmowy.

Uważam, że nie tyle różnica wieku jest tutaj problemem, co różnica charakterów. Fakt, nie potraficie się komunikować i być może w tej dziedzinie Twoja "wina" jest jakby większa, ale też nie zarzucałabym Ci braku dojrzałości, tylko takiego, a nie innego charakteru.
Nie uważam, że  dojrzałość 38-letniego mężczyzny powinna objawiać się w braku spontaniczności, braku okazywania czułości, czy wylewności itd. Bez przesady, 38-latek, to nie zmęczony życiem tetryk, któremu już się nie chce, ewentualnie już nie może.
Mężczyzna w tym wieku potrafi być czuły (nie tylko w łóżku) i zaangażowany, co wcale nie oznacza, że w związku z tym jest niedojrzały.
Moim zdaniem, Twój problem jest wynikiem j.w. różnych charakterów, a być może też oczekiwań.
On- zorganizowany, solidny, ułożony, czy aby nie pedantyczny w każdej dziedzinie życia? Ty - "wręcz przeciwnie"?
Tutaj już widzę różnice nie do pogodzenia Obawiam się, że gdybyście zamieszkali razem, nie wytrzymalibyście ze sobą długo, trudne jest życie z pedantem, zwłaszcza, gdy samemu nim się nie jest.
Po za tym on jako ten "organizowany, solidny, ułożony" wychodzi jednak z inicjatywą:

Wysyłasz sprzeczne komunikaty, rozumiem jednak, że nie oczekujesz kadzenia, tylko zwykłego ciepła i czułości.

...no i "3 razy powiedzial, ze jestem dla niego ważna."
Krótko mówiąc robi, co może, a raczej tyle, ile mieści się w jego pojęciu o zaangażowaniu w związek i szacunku dla kobiety.
Jest chyba introwrertyczny, dość chłodny i sztywny, niczym angielski dżentelmen,  a Ty "wręcz przeciwnie", a na domiar złego boisz się powiedzieć o swoich potrzebach i oczekiwaniach, a on się, niestety nie domyśla, mimo, że pyta i wychodzi na przeciw niektórym Twoim oczekiwaniom.
Jeżeli zależy Ci na nim, to nie pozostaje Ci nic innego, jak przełamać się, schować dumę do kieszeni, nie oczekiwać od niego jasnowidztwa, po prostu porozmawiać i wreszcie zdradzić, czego Ci brakuje.
Obawiam się jednak, że jego postawa wynika z cech jego charakteru, a nie z braku zaangażowania w Wasza relację, więc Twoje oczekiwania mogą być dla niego trudne do spełnienia.
Jednak nie dowiesz się, jeśli nie spróbujesz.

Josz zrobiła Ci dobrą analizę. Jeśli twój poprzedni związek zakończył się 3 lata temu- to miałaś 20 lat i byl to związek nastolatków..
Trafiłaś na mężczyznę z innym charakterem niż Twoj były i ojciec chyba też, więc może dlatego Ci czegoś brakuje. rozmawiaj z nim, poznajcie się, a nie domyślajcie.. to czy mu na Tobie naprawdę zależy i co gotów jest poświęcić wyjdzie w życiu..
Ciekawa jestem jak się poznaliście..

Skoro facet jest systematyczny i poukładany, to tą uczuciowość i spontaniczność też musi sobie poukładać i zaplanować. Poza tym mężczyźni mają to do siebie że są prości w obsłudze. Powiedziałaś że nie chcesz komplementów, to ich nie masz. Uznał że nie lubisz ćwierkania, a chcesz "na poważnie". No to masz na poważnie. Jak zrobi coś co chcesz żeby robił częściej, to mu powiedz że lubisz jak to robi. Jak czegoś oczekujesz, to mu napomknij o tym. Powiedz coś w rodzaju zróbmy coś szalonego, wyskoczymy na weekend w góry/nad morze/do ... . Powiedz że chciałabyś spędzać z nim więcej czasu.
Wiele kobiet liczy że mężczyzna powinien się domyślić. Tylko czego? Ja mam inne potrzeby niż moja żona, więc jak ona czegoś chce i mi tego nie powie, to tego nie dostanie.

Lady Loka - wiesz ja wchodzac w ta relacje chyba nie do konca zdawalam sobie sprawe z tej roznicy wieku. Teraz po czasie zaczynam ja dostrzegac, ale nie jestem pewna czy nie wina tych nieporozumien jest wlasnie roznica charakterow, bo dogadujemy sie na codzien ok. On jest niesamowicie ostrozny w kazdej dziedzinie, wszystko musi 30 razy przemyslec - mysle, ze tutaj go ladnie przeciw waze swoja 'naiwnoscia' i brakiem strachu przed porazka, a On mnie uczy jak byc mniej w goracej wodzie kompana.

Josz - bardzo dziekuje, dalas mi duzo do myslenia. On nie jest jakims pedantem, ale napewno jest bardzo solidny i zorganizowany. Ma wszystko przemyslane, ja pracuje nad soba, zeby tez troche otrzezwic sie w soim zyciu, bo jestem taka troche nieobecna i macham na duzo rzeczy reka. Rozbawilas mnie - opis 'angielski gentleman' pasuje do niego jak ulal

Ela210 - dziekuje za trafne uwagi. Moj tata nie jest wylewnym czlowiekiem, jednak to poprostu widac, ze moja mame kocha (pomimo problemow dogadali sie i zyja dobrze, choc wiadomo nie zawsze jest idealnie) Poznalam mojego 'angielskiego dzentelmena' w pracy. Od razu mi sie spodobal. On tez dosc szybko zaczal szukac ze mna kontaktu i dawal mi do zrozumienia, ze mu sie podobam. Na poczatku nie bralam tego na powaznie, w koncu raz sie spotkalismy i tak randkowalismy. Na spotkaniach nie byl smialy, dopiero przy 4 pocalowal mnie w policzek (moze jestem taka surowa ) Kiedy tak randkowalismy, to nie spytalam sie ile ma lat - wiedzialam, ze jest starszy ale wyglada naprawde mlodo i w zyciu bym nie pomyslala, ze roznica miedzy nami to 15 lat - dalam mu max 32 lata. Na poczatku mialam watpliwosci, ale stwierdzilam, ze warto sprobowac i sie przekonac.

Entropia - no wlasnie...Ja rozumiem, ze On ma swoje plany - o ktorych zreszta duzo mowi. Poprostu czuje mocna granice miedzy tymi Jego planami i moimi, a szukam troche miejsca na 'nasze'. Bardzo mocno mu kibicuje i ciesze sie z jego sukcesow. On otworzyl sie przede mna i opowiedzial swoja historie, ktora jest pokrecona. Rozumiem, ze ludzie dojrzali maja swoj swiat, ale tez nie robmy z nich robotow bez uczuc (?), ktorzy nie sa zdolni do zaangazowania czy tez zakochania

troll - bardzo dziekuje za wskazowki - ja jako kobieta jestem troche sfrustrowana tym, ze ktos sie nie chce domyslic (glupie podejscie) Chcialabym zeby On tak sam z siebie chcial wiecej mi pokazac, ze mu zalezy. Nie chce zamienic sie w jakas roszczeniowa marudnice, ktora prosi sie o wszystko - jestem bardzo dumna i ciezko mi okazywac uczucia.

Wiecie, zdaje sobie sprawe, ze mam problem z komunikacja...ciezko jest mi sie przelamac. Moze glupio to zabrzmi - ale wiem, ze jestem dobrym czlowiekiem, ktory ma dobre serce i jestem w stanie dac z siebie bardzo duzo. Nie jestem interesowna, nie szukam w mezczyznie pocieszyciela - dopiero ucze sie stawiac granice i mowic o tym co chce. Umiem wspierac, zrozumiec drugiego czlowieka (poza dzentelmenem jak widac ) i dac wolnosc. Nie jestem idealem, jednak w srodku mam duzo dobrego. Moj poprzedni chlopak to wykorzystal...Troche zajelo mi odbudowanie siebie i postawienie jakis solidnych fundamentow. Boje sie teraz angazowac bardziej, bo znam siebie i nie chce znowu postawic sie w sytuacji jak wczesniej. Gdyby dzentelmen pokazal mi, ze warto abym zaangazowala sie bardziej - gdybym widziala zielone swiatlo.

Ciagle mam wrazenie, ze nasz znajomosc wyglada w ten sposob: jestesmy razem bo jest milo, jest kompatybilnosc, mozna milo spedzic czas, posmiac sie, podobamy sie sobie wiec sprobujmy. Jestem bo jestem, ale jakby mnie nie bylo to tez ok.Brakuje mi spoiwa tej relacji - jakim jest uczucie. Dla mnie zwiazek z drugim czlowiekiem jest zero jedynkowy. To odroznia moje relacje milosne od kolezenskich - ten moment kiedy serce zabije mocniej. Nie mowie, ze po 6 miesiacach nasze serce ma juz fruwac, ale mogloby chodz troche drgnac. Ja nie jestem typem kobiety, ktora bedzie za mezczyzna biegac i czekac, az On cos poczuje. Poniewaz w naszej relacji nie mowimy o swoich uczuciach wzgledem siebie, ja nie pozwalam sobie, zeby przekroczyc te granice gdzie odkryje wszystkie karty. Potrzebna jest mi zacheta i zaufanie, ze w momencie kiedy to zrobie to osoba, ktorej przyjdzie tego doswiadczyc uszanuje to i jest rowniez na to gotowa - mam nadzieje, ze wiecie o co mi chodzi

*ps z gory przepraszam za bledy, na codzien nie mowie/pisze po Polsku

Dziekuje za odpowiedz. Wlasnie w ten sposob to widze i jest mi bardzo przykro kiedy o tym mysle. Nie czuje sie najwazniejsza i taka 'jedyna'. Obawiam sie, ze moj charakter nie pozwoli mi na zadawanie tego typu pytan - byloby to dla mnie ponizajace, ze sie wypytuje i szukam informacji. Ja nie oczekuje slubow i 5 dzieci po 6 miesiach, a poprostu uczucia...Mi rowniez sie nie spieszy do peanow milosnych, ale bez przesady.
Jestem troche w kropce - bo tez nie chce wylewac dziecka z kapiela...Sama swiadomosc tego, ze jestem taka 'na chwile' mocno mnie zniecheca.
Nie wiem czy sie nie zdystansowac i skupic na sobie - tak jak On. I poprostu powoli sie odciac emocjonalnie od nas. Czy moze uciac to w cholere.
Nie chce sie starac jesli mam byc dla kogos poczekalnia.

tak, jeśli kobieta jest dojrzała emocjonalnie i nie ma braków.
w sytuacji kiedy ktoś ma problem z wiarą w siebie tudzież pewnością siebie to zawsze będzie czuł się niepewnie w relacji, niezależnie od tego jak bardzo partner będzie dowodził swoich uczuć.

Ja też tak myślę, że to krotki czas, i On też może mieć swoje wątpliwości związane z różnicą wieku. Chyba sensowne byłoby odkrycie swoich oczekiwań, nawet za cenę otrzeźwiającego kubła wody na głowę. W najgorszym wypadku zaoszczędzi sobie czas. autorka nie pisze, co właściwie Ona czuje..

Z całym szacunkiem do siebie, ale jeżeli naprawdę nie zdawałaś sobie sprawy z tego, że facet tyle starszy będzie inny niż Twoi rówieśnicy to po prostu jest głupota. Naprawdę.
On jest od Ciebie na tyle starszy, więcej przeżył, ma więcej życiowego doświadczenia. Znajdź sobie rówieśnika. Kogoś, kto nie będzie mentorem i nauczycielem. Bo nie o to chodzi.

hmm.. zawsze wyganiana do domu po pół roku? a u Ciebie zerka na zegarek? powiedz, że chcessz kiedyś spędzić całą noc w jego domu razem- bo zaczyna mi przychodzić do głowy, że jego kobieta pracuje na drugą zmianę..rzuciłabym taki tekst nawet żartem, by zobaczyć reakcję.

Sosenek - przykro mi to mowic, ale tak Mowi, ze czas do spania. Czasem sie pytal czy zostaje czy nie. Na poczatku zostalam, ale w sumie bylam na noc z 3 razy. Mowil, ze trzeba mi kupic kilka rzeczy tak zebym zostawala na noc bez stresu - narazie mam szczoteczke. Teraz glupio mi zostawac, czuje sie jakbym sie napraszala...

Napewno nikt u niego nie mieszka, opcja z inna kobieta wydaje mi sie malo prawdopodobna.

Jako że nie przepadam za "pedantami", a tego nikt(!) o dziwo jeszcze nie zmieszał z błotem;), to spróbuję się do niego tendencyjnie i w skrótowej formie poprzyczepiać. Do Ciebie autorko też bym miał "parę" uwag (tak właściwie należałoby zrobić - połączyć Wasze wątki w jedną całość), ale jak widzę już inni się tym w jakiejś części zajęli, więc zatrzymam się na nim.

Ale kto wyszedł z taką propozycją?

Może błędnie to interpretuję, ale po tym dopowiedzeniu wygląda na to, że Ty chciałabyś, (mimo że się boisz... i dlaczego właściwie boisz się plotek w tym przypadku?) żeby to nie była tajemnica, a skoro tajemnicą jednak jest, to wnioskuję że to jemu zależało na tajemnicy. Możesz coś dodać?
Przy okazji: Jak to widzisz (i on też- o ile była o tym mowa) w przyszłości? Zamierzacie się wiecznie ukrywać?

Zgrzyta mi to trochę, że nie zapytał. Niekoniecznie od razu, ale jak rozumiem później też nie?
To znaczy doczytałem, że Ty mu powiedziałaś, że jesteś emocjonalna. Ale koniec końców jakiś powód takiego "ataku płaczu" zazwyczaj istnieje. Nie był zupełnie zainteresowany czym było to konkretnie spowodowane?

Ha! Mam Cię bratku! Nagle świetnie zorganizowany pedancik okazuje się mieć zaległości, atiti :D
Co jest bardziej prawdopodobne? Że faktycznie ma zaległości, czy skorzystał z dogodnego pretekstu by się zmyć? (czy też zaciągnąć Cię do "domku" w wiadomym celu)
btw: (półżartem) czy często używa zdrobnień? ewentualny kolejny powód żeby mu tu dokopać, ale póki co się wstrzymam.

Tu już śmiech na sali, kto ma uwierzyć w tego rodzaju tatusiowato-romantyczne tłumaczenia "pedanta"?
Ale chwila, chwila... może kiedy nie zapytał Cię czemu płaczesz, to była właśnie owa "tatusiowatość" ?
Takie protekcjonalne zachowanie- w stylu: "nie ma sensu pytać tej małej dziewczynki, bo wiadomo że małe dziewczynki płaczą czasem bez powodu, dlatego arbitralnie uznaję w jej imieniu, że przemilczamy ten temat. Oby nie było więcej zgrzytów przed wyjazdem i coco jambo, byle do przodu"
Albo to mix z jakąś inną podejrzaną skazą charakteru?
Kłócisz się z nim czasem? Jeśli tak to jak reaguje na krytykę?

oraz:

Ty może nie szukasz w nim nauczyciela, ale czy on czasem nie szuka małej dziewczynki, dla której mógłby być mentorem? Rozkręca się kiedy może coś doradzić, zdecydować kiedy jest zimno, kiedy masz isć do "swojego pokoju" -bo tatuś ma ważniejsze sprawy, o których bardzo chętnie opowiada i dzieli się swoimi zapewne w jego mniemaniu bardzo ważnymi przemyśleniami i obserwacjami, ale niesprowokowany, Twoimi emocjami i życiem zdaje się być praktycznie zupełnie niezainteresowany.
Napisałaś, że opowiedział Ci swoją historię (dotychczasowego życia)... A spytał Cię o Twoją "historię"? I jeśli ją zna- jak reagował? Na ile był nią zainteresowany? Dosłuchał do końca (jeśli było to po 9)? Co możesz powiedzieć o jego mowie ciała, jeśli dzielisz się z nim czymś (czymś ważniejszym, głębszym niż dajmy na to cena masła)? Robi wtedy coś poza spoglądaniem na zegarek?
Tak zbierając to do kupy, to wygląda na to, że bierze od Ciebie dokładnie tyle ile chce i ani trochę więcej (czyli tego co chciałabyś dać już nie- i to ani grama) "Śmierdzi" mi tu trochę zwiększonym współczynnikiem narcyzmu. Może się mylę, jest tu wielu ekspertów od tej przypadłości, może skomentują...

Może się w nim zakochałem?!;)
Uprzedziłem, że będzie tendencyjnie. Kto nie lubi tendencyjnego podejścia mógł nie czytać;)
Gdyby miało nie być tendencyjnie, to bym też nie postawił tych zarzutów, i poprzestał na pytaniu czy o 10 wieczorem zakłada szlafmycę.

Ty natomiast forsujesz wersję "Mayday" level hard, czyli bigamia w tym samym mieszkaniu. Nie powiem, widzę pewne punkty zaczepienia ( te, o których właśnie wspomniałaś), ale pomimo tego to dość ambitny "projekt":)

Nie sądzę, żeby była jakaś "tamta". Raczej facet po prostu nie zaangażował się w ten związek, a nie zaangażował się, bo traktuje autorkę jak smarkulę, o której nie ma co myśleć długoterminowo. Ot, fajnie młodą wybzykać, tylko co z nią robić po bzykaniu i po co się do niej przyzwyczajać...