1,5 letni romans, nakrycie z facetem, co dalej ? - Netkobiety.pl

Wiesz, 2 tygodnie po nakryciu swojej baby z gachem nie bardzo się wie czego się chce. Z jednej strony chce się, żeby wróciła z podkulonym ogonkiem i błagała o przebaczenie. Z drugiej strony nie chce się widzieć tej bździągwy na oczy. Nie wiem czego mam chcieć. Dlatego chcę wiedzieć, jak widzą taką sytuację kobiety.

Pękłem

Utrzymujecie jakiś kontakt? Gdy zabierała rzeczy jak się zachowywała, mówiła, co teraz robi?. Potrzeba więcej informacji żeby spróbować coś poradzić.

Santapietruszka, piękny tekst :-)
Ela210, to też mnie urządza, przynajmniej wiem co mam robić.
Maku2 i Santapietruszka, zgadza się, ona nie odczuwa obecnie chęci powrotu. Może musi odreagować, wyszaleć się, zobaczyć czy życie beze mnie będzie fajniejsze niż życie ze mną. Zyskać dystans do całej sprawy i może spróbować mnie zmiękczyć, bo ona uważa że to ja jestem winny, że jej awanturę urządziłem, no bo to przecież tylko kolega był, którego oszukiwała przez 1,5 roku (on się wysypał na parkingu centrum handlowego i który ją zostawił (ona się wysypała jak przyjechała po pierwszą partię rzeczy). Na razie odzywa się tylko jak chce przyjechać po coś a jak przyjedzie to jest oficjalnie uprzejma. Ale kłamie do końca traktując mnie jak debila, na co zasłużyłem dając się jak dziecko oszukiwać przez 1,5 roku. No cóż, niektórzy mylą zaufanie ze słabością którą należy wykorzystać.
Wnioskuję z jej zachowania że szykuje się na batalię rozwodową, bo znając mnie i wiedząc że ją ostrzegałem, że się domyślam, wie jaka była bezczelna, że ja to widzę i że jej tego mogę nie wybaczyć. Wątpię czy w tej sytuacji będzie próbować. Wiem też z dobrze poinformowanych zbliżonych do niej źródeł, że w domu u tatusia nie siedzi i w poduszkę nie płacze w tej chwili.
EDIT: Ela210, kto powiedział że opcji masażu stóp nie ma ? Chętnie w ramach pokuty i dla odmiany dałbym sobie wymasować...

Ela, serio? Przecież to ona zdradzała. To ona ma prosić o rozmowę, jak już.

Santapietruszka, ja też tak uważam. Tu nie chodzi o jakieś wywyższanie się, tylko o elementarny szacunek do siebie, przecież nie będę biegł do niej błagając o rozmowę żeby dać swoją wspaniałomyślną inicjatywą wytrzeć podłogę po raz kolejny. Tak wyglądały właśnie próby moje odzyskania jej przychylności, kiedy jeszcze nie wiedziałem że jest już za późno. To było jak wspinanie się na skałę żeby na samej górze dostać kopa w zęby i spaść spowrotem na dół. Próba - zawód. I tak przez kilka miesięcy. Dlatego ona i tak już mnie nie szanuje i myśli że właśnie powinienem przybiec ja. Jest arcybezczelna. No to się bardzo pomyli, bo ja nie inicjuję kontaktu w ogóle od chwili złapania jej. Teraz gdyby jakimś cudem chciała mnie odzyskać, to musi sama zejść do mnie na dół i razem ze mną, ale własnym wysiłkiem wybrać się w podróż na górę. Ale tego nie zrobi, bo ma mnie za ostatniego frajera. No to raczej pozamiatane. I tu właśnie zaczyna się racja Ela210. Musimy spotkać się za jakiś czas, kiedy ona zobaczy we mnie nową osobę, która nie była taka potulna i kochana tylko potrafiła kopnąć ją w D*** kiedy sama wie że na to zasłużyła.

Coś mi się wydaje, że żona już odpłynęła od Ciebie i raczej już małżeństwa nie da się uratować. Rozumiem, że wini Ciebie za awanturę no i jej wstyd przed kochankiem i obcymi ludźmi, ale czy wyjaśniła co było powodem jej zdrady? Jej też jesteś winien? Było tak źle w waszym małżeństwie?

Ela210, z jakiego punktu widzenia był to błąd ? Bo ja widzę zalety. W popłochu oboje się wysypali, więcej wiem o sprawie, a raczej więcej jestem pewien, bo domyślałem się i tak.
Teraz mam lepsze odniesienia do utrzymania zdecydowanej postawy wobec niej i jakieś tam dowody do sprawy rozwodowej, bo to jeszcze ponagrywane zostało. Jeśli ona miała romans, a miała, to ta awantura nie ma już większego znaczenia z punktu widzenia jej stosunku do mnie, który jest gówniany. Miałaby, gdyby mi zależało na jej powrocie. Ale mieć cichą nadzieję że to zrobi, a chcieć jej wybaczyć gdy to zrobi, to długa droga, podczas której musiałaby zmienić swój stosunek do mnie, co jest raczej i tak nie możliwe skoro miała romans, a z takim jej stosunkiem do mnie nie ma po co wracać, nawet jeśli jakimś cudem ma taki zamiar.

Maku2, jeśli żona wdaje się w romans, to znaczy że było źle, niezależnie od tego co mąż o tym myśli.
Nie tyle ja podjąłem decyzję o rozwodzie, co nie mam innego wyjścia przy jej zachowaniu i stosunku do mnie. Nawet gdybym chciał jej wybaczyć, to nie mam jak, bo ona nic nie robi w tym kierunku.
A zanim ona się ogarnie, to ja już się otrząsnę z szoku i nauczę żyć bez niej. I jeszcze mogę nawet zdążyć odkryć, co to znaczy czuć się kochanym przez kobietę.
Nawet jeżeli czegoś się dzięki temu nauczyłem to wykorzystam już w nowym związku z nową kobietą, a nie z taką, do której muszę odzyskiwać zaufanie od poziomu zera bezwzględnego, czyli nie takiego jak z obcą osobą której ufasz dopóki Cię nie zawiedzie, ale jak z osobą której już nie ufasz bo zawiodła. Po co ?

Maku2, dokładnie. Nie była zainteresowana zmienianiem niczego w naszym związku, bo już jej w nim nie było, tak jak pisałeś wcześniej, więc po cholerę nad czymś pracować skoro się to spisało na straty.

Jakby spisała na straty wtedy.to by odeszła. Po prostu odpłynęła. Swoją akcją nic nie zyskałeś...szkoda że wcześniej nie poczytałeś forum..jest tu parę męskich historii..

Sądzę, Autorze, że Twoja reakcja była jak najbardziej naturalna. Aniołami nie jesteśmy, tylko ludźmi. Można wpaść w rozpacz, ale można wpaść w złość - wszystko zależy od tego, w jaki sposób reagujemy w chwili, kiedy pojawiają się tak silne emocje, jakie towarzyszą odkryciu brutalnej prawdy.

To zależy. Zależy od tego czy kobieta ma wyrzuty sumienia, bo mimo wszystko w określony sposób jej na swoim partnerze jeszcze zależy, czy może odczuwa ulgę, że sprawa się wydała i będzie mogła w końcu przestać się ukrywać i na nowo układać sobie życie. Czasem w grę wchodzi druga opcja, ale po czasie pojawia się zimna kalkulacja, że jej się to nie opłaci, bo na przykład w sposób znaczący obniży sobie standard życia - wtedy może jeszcze przyjść z podkulonym ogonkiem i udawać skruchę.

Generalnie chyba nie ma tu reguły. Tym niemniej nie wydaje mi się, żeby Twoja żona, przynajmniej na tę chwilę, odczuwała jakąkolwiek winę, a jeśli tak, to oczekiwany przez Ciebie scenariusz raczej się nie spełni.
Z drugiej strony po co Ci to - dla odczucia zwykłej satysfakcji? Wiem, ludzkie, ale niespecjalnie potrzebne.

A ja tu bym się kłóciła, może i brak klasy, ale reakcja jak najbardziej naturalna

Że żona nie wróci, to i ja mam prawie pewność, chyba że Autor nam wszystkiego nie opisał. Ale powodem tego nie jest jego najzwyklejsza emocjonalna reakcja na zdradę, tylko zupełnie co innego.

Averyl, nietrafnie mnie oceniasz, a ocena że całe 20 lat było do dupy jest w ogóle krzywdzące. Dobrze że to nie Ty byłaś moją żoną. I nie jestem idiotą. Na batalii rozwodowej nie zyska żadne z nas, tylko nasi prawnicy. Wolę za kasę na prawników pojechać odpocząć na Hawaje i jej doradzę to samo, a rozwód chcę szybki i bez orzekania o winie. Nie chodzi mi też w tej cichej nadziei powrotu o ukaranie jej. To już napisałem w pierwszym poście. Chciałem tylko się przekonać czy zostało w niej choć trochę człowieczeństwa i poczucia winy, czy robiła to totalnie na zimno. Chcę się o tym przekonać dla siebie, dla swojego rozrachunku tego małżeństwa, a nie żeby się nad nią pastwić i karać i nadawać pokutę i się odgrywać. Po tej awanturze i tym że musiała się wyprowadzić, po tym jak wylądowała i ten typ ją też zostawił bo jego też w jakiś sposób oszukiwała, uważam że ma już dostateczną karę i nie muszę jej niczego już dokładać.
Napisałem już, że i tak wątpię bym dał radę jej wybaczyć bo sam nie chcę dalej takiego życia u boku kobiety która mnie oszukiwała zamiast sobie odejść. Sam jej to proponowałem czując już że ma romans, pytałem co ty przy mnie jeszcze robisz kobieto, skoro ci na mnie nie zależy, a to widzę po twoim zachowaniu. To był zimny rachunek polegający na tym, że bardzo fajnie zaczęła sobie mieszkać i wszystkie problemy to z mężem, a uciechy to z gachem. Mąż ma przesrane, nigdy nie dorówna świeżości, niedosytowi, kojarzeniu się tylko z przyjemnościami, na czymś takim w głowie żony gach zawsze wygrywa, a mąż to tylko bezpieczne gniazdko, choć się go nie kocha już, to jednak z gniazdka i dzielenia ciężaru życia się korzysta, ale całe ciepło i miłość, to już nie mąż dostaje, choć zrozumiał błędy SAM Z SIEBIE tyle że za późno. Na jej jakiekolwiek SAMA Z SIEBIE nie ma co liczyć bo uczuć ona już nie ma do mnie. Dzięki Wam za potwierdzenie mojego przypuszczenia że już nie wróci. Kolejne chyba już ostatnie potwierdzenie że nie powinienem tego nawet chcieć.

A co właściwie dałoby mu zachowanie się z klasą? Nie narobiłby żonie obciachu? Szczerze wątpię, że żona doceniłaby jego opanowanie i odpłaciła mu za nią szczerą rozmową. Bo wydaje mi się, że ostatnie czego chcą przyłapani na gorącym uczynku to szczera rozmowa. Na spokojnie mogłaby jeszcze zwalić całą winę na niego, odpowiednio go urobić i autor byłby jeszcze bardziej niepewny jej uczuć niż teraz. Poza tym dał jasny sygnał żonie, że zdrada go zabolała, właściwie byłoby dziwne gdyby facet podszedł do tego na chłodno i może próbowałaby sobie to tłumaczyć tym że: "może jemu też na mnie nie zależało" i uspokoiła tym sumienie. Gdyby porozmawiał na spokojnie, to nic właściwie nic by nie zyskał poza uczuciem, że zachował się "cool". Czekanie aż żona założy worek pokutny, też widzę jako tlącą się iskierkę nadziei, na to że małżeństwo ma jeszcze jakąś szanse, bo w końcu najgorszą rzeczą jaką może teraz zrobić to sam prosić żonę aby wróciła.

Autorze nie zrobiłeś nic złego, dałeś się ponieść emocją, ale były to szczere emocje. Wszystko i tak było już nieuniknione. Nawet jak żona zechce wrócić z braku laku, to nie będziesz z nią szczęśliwy. Miałeś szczęście, że kochanek nie wiedział o tobie i nie próbował ściemniać, nie zdziw się jednak jeśli jeszcze do siebie wrócą. To już jednak ich sprawy, ty zajmij się sobą. Macie dzieci? W jakim są wieku?

Jak już pisałem żona odpłynęła od Ciebie i to dużo wcześniej niż 1,5 roku temu -i jak sam napisałeś miałeś w tym udział. Dla samego siebie musisz teraz doprecyzować jaka postawa, jakie rzeczy z twojej strony doprowadziły do problemów w małżeństwie i jej zdrady.
Żeby było jasne nie twierdzę, że to Ty odpowiadasz za jej zdradę bo to jej indywidualna decyzja - ale Ty musisz przepracować ten temat dla siebie tak na przyszłość. No chyba, że z gruntu to zła kobieta więc.....

Sam chyba masz świadomość ze to koniec i nie ma do czego wracać bo chocbys się starał i na głowie stawał to zaufania nie odzyskasz a bez tego życie jest do d....
Ogarnij co trzeba i zacznij nowe życie z nowa kobieta której na nowo zaufasz i oby życie nie zgotowało już Ci takich niespodzianek . Co do twojej czy nie twojej winy to olej to. Nie ty zdradziłeś i byłeś wporzadku wobec swojej żony . Nie zmieniaj się i głowa do góry .

No bo Ty już raczej z nią szczęśliwy nie będziesz. Głowę to masz zmasakrowana i popiół tam został czego już nie odbudujesz. Zaufanie to najważniejsza sprawa a Ty już jej nie zaufasz. Wiem ze chcesz jej dać szanse bo te procenty to pokazują ale możesz żyć dalej oszukując samego siebie. Są przypadki ze ludzie dają sobie szanse ale tutaj jakoś tego nie widzę. Ona musiała by stanąć na głowie by Ci pokazać ze żałuje a nic takiego nie robi. Nie rób nic na sile bo masz jedno życie i nie zapomnij o tym.

Nie wierze wlasnym oczom...

Hrefi, ale jak Ty wielkokrotnie zdradzasz, to co innego;) Takie zycie dalo sie nie tylko wyobrazic, ale nawet wiesc...
Dajze tej swojej zonie jakies znaki, to moze sie zlituje I Ciebie nakryje, zeby sprawa mogla sie 'sama wyjasnic'.
Sam potwierdzasz ze jestes tchorzem.
Na prawde nie chcesz tego zmienic?

Betrayed, przeceniasz swój wpływ na postępowanie innych, a poza tym to jakoś nie przejawiasz typowych objawów po zdradzie osoby zdradzonej. Na razie w ciaguckilku godzin rozważasz powrót żony a zaraz potem nowy idealny związek w którym " nie dopuścisz " do zdrady

Nie, to nie dlatego ze zrobiłeś awanturę , nie dlatego żona nie wraca.
Ona odeszła już mentalnie kilka, kilkanaście miesięcy temu.
Teraz jest lata świetlne od Ciebie i nie wyobraża sobie powrotu.

Jest na Ciebie wściekła , ponieważ zdemaskowała ja przed kochankiem.
Od 1,5 roku walczyła o jego deklaracje związku , żeby miała do kogo odejsc od Ciebie, a Ty bezszczelnie zmarnowałeś jej trud i rozwiales nadzieje.
Jesteś potworem w jej oczach.

Myślisz , ze teraz kiedy kłębią się w niej emocje - żal po utraconej miłości i nienawiść do tego który zniszczył ta milosc odezwie się pragmatyczne myślenie ?
Chyba tylko w celu realizacji zemsty za wyrządzona krzywdę .

Związek z kochankiem - może uda jej się go przebłagać , ale to Ty potrafisz ocenić jej szanse, potencjał aktorski, potencjał empatii która okazuje w zaangażowaniu no i Hm , "atrybuty kobiece"

Jezeli nie łącza Was dzieci, jesteście razem od 20 lat, nie spaja Was jakaś szczególna wieź, np światopogląd lub wspólny biznes to po co żonie wracać do Ciebie ?

Zreszta, Ty sadzać po błyskawicznej zmianie nastroju - od chceci pogodzenia się, po plany nowego związku , tez nie widzisz jakiegoś spoiwa miedzy wami, raczej przyzwyczajenie .