Brak motywacji, ochoty do życia i uzależnienie - Netkobiety.pl

Witam wszystkich. Kiedyś byłem szczęśliwym chłopcem. Jednak kilka lat temu uzależnienie od masturbacji i pornografii się nasiliło. Moje życie w ciągu ostatnich kilku miesięcy to jest po prostu piekło, ale po kolei. Gdy byłem w Technikum zawsze marzyłem o studiach na Politechnice Warszawskiej albo AGH na kierunku Informatyka. Oczywiście się tam nie dostałem. W czwartej klasie Technikum opuściłem się w nauce. Na swoje wymarzone studia się nie dostałem. Dostałem się na Informatykę i Ekonometrię na innej uczelni. Wybrałem ten kierunek. I to był mój błąd. Od początku nie chciałem iść na te studia. Tylko przeczekać rok, ogarnąć się i poprawić maturę. Oczywiście podwyższyć wyniki z przedmiotów rozszerzonych. Jednak poszedłem na studia. Ze mną było jeszcze kilku kolegów z klasy z Technikum. Ja nie uczyłem się absolutnie nic. Mówiłem sobie, że lubię Matematykę, a zawaliłem pierwsze kolokwia z Algebry Liniowej i Analizy Matematycznej. Już wtedy dzwoniłem do Taty, że chce rezygnować. Jednak nie zrezygnowałem. Męczyłem się oj męczyłem chodząc na te studia. Miałem własny pokój wynajęty na mieście. Byłem poza miejscem zamieszkania, ponieważ jestem ze wsi. Wtedy problem masturbacji się posilił. Bardzo często zdarzało mi się przeglądać coś w telefonie i jednocześnie masturbować. Jak zacząłem to np. o godzinie 15 to potrafiłem to bez przerwy robić to 2 w nocy. Robiłem to nawet kilka godzin przed jakimś kolokwium. Oczywiście przeszkadzało mi to w nauce. Moja skóra jest podrażniona, ale nic dziwnego od takiego częstego mycia. Byłem często niewyspany. Mam podkrążone oczy. Studia oczywiście rzuciłem po semestrze, bo uznałem, że nie ma sensu dalej tego ciągnąć. Kolega ze studiów przekonywał mnie żeby zostać, ale nie mogłem. Obecnie siedzę na wsi. Mam 20 lat. Mam prawdopodobnie depresję. Nie robię nic tylko siedzę w domu. Szkoda, że mój los tak smutno się potoczył. Zapisałem się na maturę w tym roku, ale ja się już chyba nie zdążę przygotować. Gdy rodzicom mówię, że może za rok spróbuję to się denerwują. Z rodzicami kłócę się bardzo często. Nawet chowają ode mnie mydło, bo mam obsesję na punkcie mycia się w ogóle. Wszystko oczywiście pogłębiła masturbacja. W porównaniu do mojego Brata jestem zerem. Czuję się jak śmieć. Mimo że moi rodzice mówią że tak nie jest i że mamy różne charaktery, ja uważam jednak inaczej.  Mój Brat ma dziewczynę mimo, że znalazł ją dopiero w późniejszym wieku. Skończył geodezję jeśli chodzi o studia. Pracuje już w drugiej firmie. Chodzi na imprezy do klubów. Ale jest jedna rzecz która szczególnie nade mną przeważa. Kontakty z dziewczynami. Ja przez 4 lata w Technikum nie miałem właściwie żadnych. Mimo że zawsze miałem koleżanki oczywiście z podstawówki i gimnazjum i jak mnie spotykały na mieście to same się ze mną witały w sensie że się przywitały. I rozmawiało nam się dobrze.  Szkole średnia zacząłem w 2013 roku. Faktycznie wtedy do dziewczyn byłem bardziej śmiały. Poznałem jedna dziewczyne w internacie. Fajnie było. Smialismy się rozmawialiśmy często. Ona była dziewczyna kolegi z pokoju. Jeszcze rok wcześniej poznałem 2 dziewczynę, Dominikę i Martę. Wtedy w ogóle byłem bardzo śmiały. Rozmawialo nam się po prostu super. Czemu o z tym wspominam jakby to było coś ważnego? A bo jakby poznawać dziewczyny w tym okresie 4 lat to byłaby normalność. Ale patrząc z perspektywy dzisiejszej jest zupełnie inaczej. Na studiach odzywałem się do niektórych dziewczyn. Ale jak sam przestałem do nich mówić "Cześć" to już nawet z niektórymi nie utrzymywałem kontaktu. Gdy widziałem jak inni chłopacy witali się z dziewczynami robiło mi się smutno, stałem na uboczu i się zastanawiałem co oni takiego maja czego ja nie mam? Była taka sytuacja ze witalem się z chłopakami. Między nimi siedziała dziewczyna. Bardzo ładna z resztą. Miała uśmiech na twarzy jak się na mnie popatrzyła, ale nie wiem czy to z serdeczności czy z ironii? Nie mam pojęcia. Ze wszystkimi się przywitałem a z Nią nie. Po prostu olałem ja nawet się na nią nie spojrzałem. A ona na mnie patrzyła. Jak myślicie błąd zrobiłem że się z nią wtedy nie zapoznałem?
Jeśli macie odpowiedź na to pytanie to napiszcie w komentarzu co o tym myślicie. Powrócę jeszcze na chwilę do tematu. Cóż teraz jestem na wsi. Staczam się. Mam sąsiada takiego lumpa pięćdziesięciokilkuletniego. Chodzę do Niego czasem zapalić papierosa. Rodzice z mojego Brata mogą być dumni, a ze mnie? Szkoda gadać. Jestem nieudacznikiem. Nie rozwijam się. Zapuściłem się. Nie wiem co dalej. Kurs na prawko kategorii b zakończyłem rok temu a do egzaminu państwowego w Wordzie jeszcze nie zapisywałem się nawet. Dobra przynajmniej mogłem gdzieś to z siebie wydusić. Elo.
PS. O swoim oczopląsie od urodzenia nawet nie będę w ogóle wspominał, bo to w ogóle przegryw. Jestem jak ten robak, który żyje niczym darmozjad. Tak w ogóle to uważam się za wrażliwego i uczuciowego człowieka. Jednak jak przychodzi co do czego to tak nie jest. Jak widzę że jakaś dziewczyna na mnie spogląda to w ogóle nie patrzę bo po prostu przestałem potrafić ukazywać jakiekolwiek uczucia. Czuję się tak jakbym nie miał żadnych uczuć. W ogóle od dziewczyn się jakoś odzwyczaiłem. Już nawet nie liczę że poznam  choćby nowa koleżanke. Smutno mi się robi i cały czas czuje taki ból w środku. W ogóle dziewczyny traktuje obecnie jako istoty z innej planety. Jak się do mnie odzywaja to zachowuje się jak sztywniam. Nie widzę w nich drugiego człowieka. Przez czytanie głupot w internecie i pornografię zacząłem po prostu zrażać się do dziewczyn i mieć złe zdanie o nich. Nie chcę tak dalej żyć. Chcę wrócić na dawne tory. Chociaż mam dwóch kumpli którzy mieszkają blisko mnie i się nawzajem wspieramy i jedna koleżankę która jak niewiele dziewczyn traktuje jak prawdziwa koleżanke.