Jak przekonać do siebie chłopaka? - Netkobiety.pl

Typowy przykład potwierdzający tezę, że "łobuz kocha najbardziej". Chłopak imprezuje, ma wielu znajomych, jest aktywny, więc zapewne bzyka sobie na lewo i prawo. A do tego jest pewny siebie więc zapewne traktuje dziewczyny jak towar. Koleżanka, która się z nim zadawała mniej więcej coś takiego pewnie autorce mówiła próbując ją odwieść od pomysłu bliższego poznawania, ale ona odrzuciła wszelkie jej argumenty. Zamiast tego poszukała innych znajomych, którzy już tak źle o nim nie mówią. Okazuje się że jest on spoko i nawet lubi zwierzęta, choć mówiąc szczerze rzadki to przypadek by arogancki imprezowicz lubił zwierzęta. Efekt tego wszystkiego jest taki, że autorka przez 4 lata (!) idealizuje sobie faceta kreując go w swojej głowie jako tego wymarzonego, ale jednocześnie nic nie robi by go sobą zainteresować.
Witki opadają na takie historie. Że można być tak naiwnym i tyle czasu stracić na takie coś.

Prawda jest taka, że po 4 latach bujania się w nim Ty nie patrzysz na niego realnie. Ok, nie znam go i nie wiem jaki jest. Ale wystarczy czytać między wierszami tego co piszesz by wszystko było jasne. Skoro od 3 lat nie miał żadnej to jaki z tego morał, szczególnie że według Ciebie jest taki super? Ty uważasz że po prostu nie leci na byle co. Ja uważam, że nie chce się wiązać, bo woli imprezować i szaleć. No i załóżmy że go jednak zdobędziesz i stworzysz z nim związek. Co wtedy? On nie przestanie imprezować i nie zmieni trybu życia, Ty z kolei raczej się imprezowiczką nie wydajesz, więc jakby to miało się udać?

To ten z 20% facetów, za którymi biega 80% kobiet. Ciężka sprawa i jak widzisz od 4 lat za wysokie progi.

Po co robisz z niej na siłę przegrywa? On jej przecież w ogóle nie zna. Gdyby się przyjaźnili przez 4 lata, ona do niego podbijała i nic, to bym rozumiała Twoje podejście, ale w tej sytuacji Twój komentarz to niepotrzebne dowalanie autorce.

Jak dla mnie to mit. Rzadko ludzie są aż tak "czystymi" intro czy ekstra by nie mogli być razem. Sama znam wieloletnie pary "mieszane", które są zgrane i mimo że się ścierają, to jednak chyba nieźle uzupełniają.

A może nie dowalanie tylko uświadamianie? Autorka od 4 lat kocha się w koledze. Zbiera o nim informacje. Wie o nim naprawdę dużo. Ale nic z tym nie robi. No to chyba coś jest nie tak? Zmarnowane 4 lata na wzdychanie do wyidealizowanego faceta nie jest czymś dobrym i otrzeźwienie to dobry pomysł.

Mit albo i nie. Ale prawda jest taka, że ludzie nie zmieniają się o 180 stopni tylko dlatego że chcą. Skoro obiekt westchnień autorki jest szalonym, pewnym siebie imprezowiczem, a ona raczej za imprezami nie przepada to jak to ma się udać? On będzie imprezował a ona będzie siedziała sama w domu? On zrezygnuje i będzie siedział z nią nieszczęśliwy? Ona się będzie zmuszać by chodzić z nim i będzie nieszczęśliwa?

Gdyby to był mój kolega i miałabym do niego swobodny dostęp, to nie byłoby problemu. I to też nie jest tak, że on lata po klubach. Owszem czasami wyjdzie na piwo z kolegami, ale tak to raczej jakiś grill czy domówka. Bawi się aktywnie w zamkniętym gronie i nie jest chętny na kontakty z osobami z zewnątrz. Zna mnie, ale nie utrzymujemy kontaktu, ani ja nie mam znajomych, którzy by mi tę furtkę otworzyli. To jest człowiek, który musi poznać, żeby o czymkolwiek rozmawiać.

Jeśli siedzi Ci 4 lata w głowie to ja bym próbowała uskutecznić te znajomość i już. Najwyżej Cię przeleci po czym zostawi, ewentualnie da Ci kosza na start. Niby straszne, ale mieć sieczkę w głowie przez kilka lat nie jest lepiej.
Ponamawiaj kumpele na wyjście, gdzie on będzie i się zakręć wokół niego. Szkoda życia na samo myślenie. Jak Cię potraktuje po chamsku/będzie nieprzyjemny to sama go sobie odpuscisz. Trzymam kciuki, żeby pykło.

Ona myśli o nim od 4 lat. Nie wyleczy się z tego ot tak. Wg mnie powinna spróbować i najwyżej nie wypali. Za długo go idealizuje, żeby bez problemu przestawić się na innego. Skrzywdzi chłopaka, który będzie dla niej tylko opcją...

Nie interesuje mnie taki typ chłopaka, wręcz przeciwnie. Akurat o tym, jaki to on okropny słyszałam tylko od mojej koleżanki. Jaka jest przyczyna nigdy się nie dowiedziałam, bo zawsze było "on jest pojeb*ny". Ostatecznie powiedziała, że go nie lubi, bo był z dziewczyną, za którą ona nie przepadała. Z tym, że ona na ulicy za plecami połowy szkoły udawała odruch wymiotny. Szczytem było, kiedy poznała swoją sympatię, już byłą, właśnie takiego łobuza z remizy i wychwalała go pod niebiosa, jaki ma zajebisty charakter. I stało się namówiła mnie na poznanie jego kolegi, któremu próbowałam dać szansę. Jednak myślę, że jak człowiek nie potrafi się zachowywać w miejscach publicznych, chwali się, jaki to on nie jest, ile to nie wypije i nie potrafi nikomu okazać szacunku, to chyba nie mamy o czym rozmawiać. I nie jestem kompletnym przerywem, bo powodzenie mam całkiem, całkiem, ale choć próbowałam dawać innym szanse, to po wielu próbach, doszłam do wniosku, że nie ma, co się męczyć z osobami, których nie darzę żadnym wyższym uczuciem. A sam chłopak został tu przez wiele osób błędnie zakwalifikowany jako typowy łobuz i imprezowicz. Nie jest taki, pisałam, że ma wysoki poziom kultury osobistej i nie biega po klubach. Owszem, jest typem człowieka pewnego siebie i aktywnego, ale nie wiąże się to zaraz z arogancją i tłumem lasek, które za nim biegają. Ma po prostu taką naturę, że jest dość wylewny. A co do dziewczyn, to umawiał się tylko ze swoimi koleżankami, z którymi zresztą utrzymuje dobry kontakt

Piszesz, że jest aktywny życiowo... Czy nie możesz po prostu sprawdzić jego planów na fejsie i bywać tam gdzie on zamierza być? Jak się domyśli, że Ci się podoba to nawet lepiej.

Wiem, że ciężko będzie przy znajomych ale jeśli przez 3 msc nie wpadniesz w grono jego znajomych/nie zacznie Cię podrywać, to Ty zacznij nachalnie/desperacko zaczepiać jego. Jeśli nie jest Tobą zainteresowany, a Ty masz poczucie własnej wartości to po kilka próbach będziesz sobą tak zażenowana, że samej Ci się odechce, będzie Cię mdliło na samo wspomnienie. Brzmi strasznie, ale terapia szokowa w takich momentach to nie jest złe wyjście. Musisz sobie uświadomić, że to marnuje Ci życie. Jeśli chcesz być szczęśliwa, musisz się od tego uwolnić. Lepiej czuć się jak idiotka przez 3 msc niż męczyć się kolejne 4 lata. Ewentualnie możesz zawsze iść do psychologa.

Co do teoretycznego niepasowania to serio bym się nie przejmowała. Zobaczycie to w praniu.

Ostatnio na jednym z męskich for, czytałem posty faceta, który też miał wiele koleżanek. Oczywiście z każdą z nich już sypiał.
Taki co każdą wysłucha i pocieszy w trudnych chwilach.

Chryste, widzę, że każdy zna go tutaj lepiej niż ja... Też dużo rzeczy czytałam na forach i nie widzę powodów, żeby przez to podpinać to wszystko pod ludzi z realu. Nigdzie nie napisałam, że łasi się do niewiadomo ilu dziewczyn, tylko że wszystkie jego dziewczyny były w gronie jego koleżanek i dalej utrzymuje z nimi normalny kontakt. Nie ma w nim czegoś takiego, żeby się komuś podlizywał czy robił się nagle miły.

Sądzę, że komentujący trochę pochopnie wyciągają wnioski na temat tego chłopaka, sądzę, że w czasach liceum, studiów większość ludzi chodzi na imprezy i to nic niezwykłego, nie wiem po co pisanie , że on to za wysokie progi, nie znamy ani jego, ani autorki. Zresztą jednej osobie ktoś może się podobać innej nie.
Autorko mówisz, że znasz się z tym chłopakiem, pisaliście i jak? Nic z jego strony nie było? Kto pierwszy się odezwał, w jakiej sprawie i dlaczego tylko raz? Rzeczy zwi azane z waszymi kontaktami więcej pomogą niż pisanie o tym, że gość chodzi na imprezy.
Trudno powiedzieć czemu Twojej koleżance nie pasuje, ale to nie ma znaczenia, może akurat nie przypadli sobie do gustu

Chodziliśmy do równoległych klas i miałam z nim czasem wspólne lekcje. Nie rozmawialiśmy za bardzo, w sumie to kilka razy się zdarzyło zamienić słowo, bo mieliśmy inne paczki. Poza tym miał wtedy dziewczynę, z którą był 3 lata, więc wtedy nie mogłam mu naskakiwac. Raz przechodząc nakrzyczal na dziewczynę, z którą się klocilam i stanął po mojej stronie, ale wtedy mnie jeszcze nie interesował, i nie sądzę, żeby to zrobił z sympatii do mnie. Zaczął mi się podobać dosłownie pod koniec 3 klasy, w dodatku miał wtedy dziewczynę i potem drogi się rozeszły. Niedługo później zerwał z tą dziewczyną i do tej pory nie ma nikogo. Ja niedawno zdecydowałam się do niego napisać. Pytałam go o poradę, bo pewnie się na tym zna itd. Odpisał, że się
nie zna, ale może mi dac kontakt do paru osób. Myślałam, że jak jest taki wylewny, to łatwo będzie rozwinąć jakąś gadkę, ale cholera napisała, że luz i tak dość automatycznie odpowiadał. Nie dało się go sprowadzić na inne, luzniejsze tematy. Myślałam z początku, że może do mnie coś ma, cały czas pamiętając jak moja koleżanka próbowała mi go obrzydzic, ale z czasem wyszło, że on jest taki dla każdego. Jest bardzo bezpośredni i to trochę odstrasza, bo zazwyczaj ludzie silą się na bycie miłym i dochodzi do rozmowy z grzeczności.

To akurat prawda, że stworzyła sobie wyidealizowany obraz, ale sama musi się przekonać jaki on jest. Pytanie czy będzie miała okazję, może poproś tę dziewczynę, która z nim pracuje żeby zrobiła imprezę i zaprosiła jego i Ciebie, wtedy będzie jakaś okazja żeby się poznać, czy na jakiejś innej imprezie i podejść pogadać, co słychać lub iść do jego pracy (o ile to możliwe)