Czy powinna mi się już zapalić czerwona lampka? - Netkobiety.pl

Dziękuję za odpowiedź. To mój pierwszy temat na tym forum, ale czytałam już wiele wątków, gdzie kobiety zaufały, a potem traciły pieniądze.
Zastanawiam się nad sensem tego małżeństwa, skoro mój mąż nie potrafi mnie zrozumieć i jeszcze próbuje mną manipulować, starając się wmówić, że go nie kocham, bo nie chcę mu zaufać.
A jak ja mu mam zaufać. Proponowałam różne rozwiązania, żeby np. sprzedał tą działkę i wykorzystał jako wkład własny do mieszkania, które kupimy razem.
Poza tym on nie widzi tego, że kupno dom zwiąże nas na zawsze z miejscem, gdzie są bardzo marne perspektywy, paru przedsiębiorców.

Porozmawiaj z nim jeszcze raz na spokojnie, i nie ulegaj jego szantaza i nie buduj domu na jego warunkach. Jeśli nadal będzie się upierał przy swoim, rzeczywiście przemyslalabym sens tego małżeństwa. A jak układa się na ogół w waszym małżeństwie?

Mam lepsze wyjście,  nie przyjmujcie tej darowizny, kupcie grunt gdzie indziej, po połowie,  będzie na was obydwoje, weźcie potem ten kredyt i się budujcie. Wydaje mi się,  że wtedy bedzie sprawiedliwie. Bez żadnych sporów.
Przecież nie musicie przyjmować tego "podarku".

Proponowałam takie rozwiązanie mężowi, ale on uważa, że skoro ma już uzbrojoną działkę, to nie będzie kupował nowej.
W sumie to też się rządzi nie swoim, bo to działka teściowej.

Nie przepiszą, bo trzeba by było zapłacić podatek, która ja byłabym skora zapłacić.
W przypadku darowizny na dziecko nie płaci się podatku.

Rozmawiałam z nim już niestety wiele razy, ale on jest głuchy na moje argumenty. Na pewno nie zgodzę się na żadne branie kredytu czy powiększanie rodziny, dopóki ta sprawa nie zostanie wyjaśniona.
Szkoda tylko, że przed ślubem było co innego, a teraz co innego.
Chciałam się tylko upewnić, w pewnym sensie, że mam rację, bo po tylu próbach manipulacji, człowiek sam w pewnym momencie zaczyna wątpić w swoją słuszność.

Nie rozumiem logiki Twojego męża. Dlaczego nie chce, abyś Ty również była właścicielką działki? Może to nie o Niego chodzi, ale rodzice dali takie ultimatum, a On ma nieodciętą pępowinę, bądź właśnie Sam jest chytry. To jest nielogiczne, bo rzeczywiście - kto wie co będzie za x lat, a włożone serce w gospodarowanie oraz zakupione/remontowane rzeczy pójdą w błoto.

Ja bym na Twoim miejscu dała Mu dobitnie do zrozumienia "wóz, albo przewóz". Tak to On ma nadzieję, że Sobie poględzisz, a koniec końców ulegniesz. Nie rób tego błędu, bo jawnie nie dba o Twoje interesy. Także nie gódź się na branie kredytu! Jego działka, to niech bierze kredyt na Siebie. Ty swoje pieniądze odkładaj w banku - w razie rozwodu, kupisz mieszkanie po x latach. Także nie dokładaj się wówczas do remontów, tylko do tzw. "życia". Emilio jesteś bardzo inteligentną osobą i cieszę się, że nie dajesz Sobie włazić w 4 litery .

Rzeczywiście dom będzie należał do osoby, która jest właścicielem działki. A to nawet nie będzie póki co Twój mąż. A co gdyby jemu się coś stało? Gdyby umarł? Teściowa mogłaby Cię z domu wyrzucić i jedynie sądownie mogłabyś żądać spłaty nakładu na dom.
Przecież nie żądasz od niego przepisania na Ciebie działki. Dajesz inne rozwiązania tak by i on czy jego rodzice nie czuli się, że coś darmo Ci dają. To chyba jednak świadczy o tym, że nie idziesz na łatwiznę. Zrobienie rozdzielności majątkowej i wzięcie kredytu tylko przez niego też rozwiązaniem nie jest. Bo co z tego że spłacałby go niby on, ale przecież ze swojej wypłaty, co uszczuplałoby Wasz wspólny budżet... no i tak czy siak spłacałabyś i Ty dom.

Tobie zarzuca wyrachowanie, a sam to z jakich powodów tak się zabezpiecza? No przecież skoro zarzuca Ci brak zaufania i wiary w Wasz związek, bo nie chcesz brać kredytu na budowę na jego działce, to powinien (skoro tak w Was wierzy) ochoczo przepisać na Ciebie połowę działki.

Szkoda... Może pod wpływem rodziców tak działa... Mam nadzieję, że znajdziecie konsensus. Na pewno dbaj o swoje interesy, mimo wszystko. Byś kiedyś z dziećmi się na bruku nie znalazła.

Nieprawda, wystarczy prosta umowa dzierżawy.

Niestety chyba jednak mogę się mylić, sprawdziłem pobieżnie informacje w necie.
Stwierdzenie oparłem na tym że ktoś z mojej rodziny ma dom z wyodrębnioną własnością na działce dzierżawionej od gminy.

Myślę jednak że warto udać się do prawnika po poradę. Sprawa na pewno jest do rozwiązania.
Nawet jeśli się mylę, to przecież możesz stać się udziałowcem zarówno działki jak i domu, oczywiście mniejszościowym, bo Twój wkład to połowa domu, bez działki.

Jeżeli to sa poglądy Twojego męża to marnie wróżę temu małżeństwu. Natomiast może być tak, że jego rodzice mają taki, a nie inny pomysł. I tutaj akurat trudno im sie dziwić. Dla nich najważniejsze jest ich dziecko i oni też myślą w kategoriach: za 10 lat sie rozwiodą, a ona nam na karku zostanie i będzie sobie rościć prawa do tego co od x lat było u nas w rodzinie- ja nie mówią, ze takie myślenie jest prawidłowe, ja jedynie staram się wczuć w ich tok myślenia i on wydaje się logiczny.
Autorka ma trudnosci z zaufaniem mężowi- i bardzo dobrze bo grunt to dbać o swoje interesy, wiadomo, jak kończyła się nie jedna wielka miłość, z drugiej strony teściowie też mają problem z zaufaniem i tez nie ma o się im dziwić. Może tak wspólna rozmowa Autorki z mężem i jego rodzica i by coś dała.
Jedno jest [pewne, nie możesz się zgodzić na taki układ.

Niestety, właściciel działki, na której stoi dom, automatycznie staje się właścicielem domu.

Propozycja Twojego męża jest nie do zaakceptowania.

tak, sprawdziłam, niestety darowizna wchodzi w skład majątku osobistego, chyba że darczyńca podaruje wam obojgu.

Co do podatku, wydaje się, że można to obejść:
1. teściowe robią darowiznę na rzecz męża Autorki - bez podatku (I grupa wg. ustawy o podatko od spadków i darowizn);
2. potem mąż robi darowiznę współwłasności na rzecz Autorki - również bez podatku (również I grupa).
I dopiero wtedy kredyty, budowy, itd. Nie jestem pewna, czy nie ma warunków dodatkowych, np. okresu, który trzeba odczekać między darowizną 1 i 2 - nie moja działka prawa - ale w teorii to wygląda na możliwe. Faktycznie trzeba się z prawnikiem skonsultować.

Tylko, że ja naprawdę nie sądzę, że to jest kwestia podatku. Myślę, że u męża Autorki (i być może u teściów) uruchomiło się myślenie "co Twoje (Autorki) to wspóne, a co nasze (męża/teściów), to nasze". Ślub to jedno, a faktyczna pozycja i przynależność w rodzinie, to drugie. I ewidentnie Autorka nie zasługuje w ich mniemaniu na zaufanie jakie mają do 100% członków rodziny.

Szczera rozmowa - nic innego nie pomoże. I argument za argument. Jak on mówi, że jesteś "łasa na pieniądze" - to dlaczego on jest "łasy na Twój wkład w kredyt"? Jak oskarża, że mu nie ufasz - to dlaczego on nie ufa, że jak dostaniesz 50% działki, to go nie puścisz z torbami. Dojdźcie do tego, co tak naprawdę jest przyczyną jego podejścia. Wtedy będziesz się mogła zastanawiać i nad domem i nad związkiem.

Ja bym tak od razu męża nie potępiała w czambuł - Autorka napisała "Spróbuję się też dziś dowiedzieć, bo może faktycznie to sprawka teściowej. " i na tym sprawa stanęła, reszta to są spekulacje forumowiczów. A jak wiadomo, kategoryczne sądy w oparciu o mętne spekulacje to forumowy standard. Także poczekałabym na odzew Autorki z nową porcją informacji.

Może mąż się ocknie. Może teściowa - jeśli faktycznie jest źródłem całej afery - jak zobaczy kryzys w związku syna to zmięknie i się zastanowi, czy aby jej podejście jest absolutnie słuszne. A może syn i mamusia zewrą szyki i dla Autorki zabraknie miejsca w jej własnym małżeństwie. Mąż się nie popisał, to jasne, ale jeszcze może się zrehabilitować, czego ja Autorce życzę.

Taka propozycja była już przedstawiana.
Mąż nie chciał na nią przystać, gdyż oznaczałoby to odwleczenie budowy o co najmniej pięć lat. Pracuję zawodowo od niecałych czterech lat, a całe oszczędności wydałam na sfinansowanie wesela. Od tego czasu zaoszczędziłam już trochę, ale nie tyle by spłacić teściową.
Przeprowadziłam się również za mężem do mniejszego miasta, gdzie moje dochody spadły.

Owszem, teściowa się zgodziła, ale na pieniądze pod stołem, bo po co płacić podatki, chodzić do notariusza.
Po prostu teściowa nie chce, żebym miała jakiekolwiek prawa do tej ziemi i nie chodzi tu o żadne podatki.

Owieczko, dziękuję za Twój głos w dyskusji.

Oczywiście jestem świadoma tych faktów i dbam o swoje interesy.

Zresztą porozmawiałam wczoraj z mężem i tak jak myślałam cała sprawa wyszła od teściowej. Oczywiście początkowo mąż upierał się, że to również jego zdanie, ale później prawda wyszła na jaw.
Na chwilę obecną powiedziałam, iż ze względu na to jak mnie potraktowali nie ma opcji budowy na tej działce, skoro tak się boją, że zagarnę im ojcowiznę. Nawet gdyby ostatecznie zdecydowali się na przepisanie jej na nas dwoje.
Ja naprawdę jej nie potrzebuję do szczęścia, to ich własność, więc niech będzie ich do śmierci.

Twierdzi, że rozumie moją chęć posiadania czegoś, co będzie od początku do końca nasze. Bardzo mu jednak zależy na domu.
Zaproponowałam w ramach kompromisu kupno dużego, poziomowego  mieszkania, które w sumie metrażowo jest nie wiele mniejsze niż dom, który chciałby wybudować.
Ja ze swojej strony miałabym mieszkanie w mieście, gdyż nigdy nie byłam zwolenniczką przeprowadzenia się na wieś. Zwłaszcza, że oboje wychowaliśmy się w mieście.
Mój mąż ma częściowo nieodciętą pępowinę, ale nie jest całkowitą pierdołą i zależy mu na naszym małżeństwie, a wie też że ja mam zdrowe poczucie własnej wartości i nie będę się pchała w beznadziejną sytuację "w imię miłości".

Tak myślałam, że to mamusia paluchy maczała w całej kombinacji alpejskiej. Grunt (nomen omen) że porozmawiałaś z mężem i że jest szansa na kompromis. Powodzenia

Nie chcę sugerować obchodzenia przepisów, ale z tego co wiem darowizna w najbliższej rodzinie nie podlega opodatkowaniu, więc nie byłoby problemem przekazanie przez mężaztych pieniędzy teściowej, podobnie jak ustanowienie Cię współwłaścielką gruntu.
Nie rozumiem więc stanowiska Twojego męża, jeśli teściowa byłaby skłonna przystać na tę propozycję.  Wygląda na to, że on Twoim kosztem chce mieć kontrolę nad Waszym wspólnym, nieformalnie majątkiem. Fakt, że w tych oklicznościach zarzuca Ci jeszcze "chciwość i łaszenie się" na ich rodzinną kasę, nie stawia go w dobtym świetle, a raczej sobie mógłby przypisać cechy, którymi Cię obarcza.
Cóż, pozostaje Ci przyjęcie twradego stanowiska i nie godzenie się na żadne ustępstwa w tej kwestii.
Przykre jest to, że ta sytuacja i postawa Twojego męża, pozostawia rysę na Waszym małżeństwie.

Tak zgadzam się, ale wydaje mi się, że w przypadku darowizny dopiero po pięciu latach mąż mógłby rozszerzyć współwłasność na mnie.
Jaką mam pewność, że po pięciu latach teściowa i mąż znów nie zaczną kombinować? W takiej sytuacji jak udowodnię, że pieniądze przekazane teściowej przez męża, były tak naprawdę moimi?
Niby można zrobić darowiznę na męża, a on na teściową, ale czy urząd podatkowy nie będzie tego postrzegał jako próbę uchylenia się od płacenia podatku?

Mojego męża też nie wybielam, bo powinien od razu odrzucić propozycję teściów. Czeka nas dużo pracy w tym związku aby zrozumiał, ze teraz się liczę ja i on, a nie on i jego rodzice.

jak w koglu moglu część II

Trochę to przykre, że jest się z osobą, której nie do końca można zaufać i trzeba pilnować interesów. Co Emilio zamierzasz z tym zrobić? Spróbujesz odciąć pępowinę? W razie czego już wiesz, że lepiej się zabezpieczyć finansowo?

Emilia, ktoś wcześniej  pisał, że można wyodrębnić dom w KW działki i uczynić go wspólnym. Możecie też zawrzeć intercyzę, w której rozszerzycie wspólność majątkową o samą nieruchomość. Możesz też zaproponować, że skoro działka i dom będą męża, to niech jego rodzice wezmą kredyt na budowę. Masz rację, żeby nie brać kredytu z mężem na nieruchomość, do której prawo może uzyskasz kiedyś, a może nie uzyskasz.
Nie rozumiem, czemu rodzina nie chce się zgodzić na zapłacenie podatku od darowizny. Chyba, że tu faktycznie chodzi o wysiudanie Ciebie z własności