Czy da się uratować jeszcze to małeństwo? - Netkobiety.pl

Nie kochasz jego, tylko swoje wyobrażenie o nim.
Prawie się nie znacie.

Witajcie,

od prawie pół roku jestem z mężem w separacji nieformalnej.Oboje mamy po 26 lat, mamy małe dziecko.Nasz związek od samego początku był dość nietypowy.Po zaledwie dwóch miesiącach od poznania zaczęliśmy myśleć o dziecku.Nie znaliśmy się dobrze,było nam ze sobą wspaniale,byliśmy młodzi.Dość szybko udało mi się zajść w ciążę,zamieszkaliśmy razem.Niestety też dość szybko wyszło,że mamy zupełnie różne charaktery. Często i burzliwie kłóciliśmy się, jednak szybko zawsze godziliśmy się, najczęściej w łóżku.Lata jakoś mijały.Mąż ma dobrą pracę i często musi wyjeżdżać w delegacje.Między nami zaczęło się coś psuć już na początku zeszłego roku.Dostałam pracę,a mąż zamiast się ucieszyć to wolał,żebym siedziała z dzieckiem w domu.Ja jednak podjęłam tą pracę.Mieliśmy zdecydowanie mniej czasu dla siebie.We wrześniu zaczęły się dziać dziwne rzeczy.Mąż zaczął wracać z pracy coraz później i wychodzić do niej coraz wcześniej.Były też inne dziwne sytuacje np.płacił kartą z konta,z którego już praktycznie nie korzystamy za coś na stacji benzynowej,a wiem,że tego dnia miał być cały dzień w domu.Początkowo zajęta pracą nie przeczuwałam nic złego.Pewnego dnia zaczęły się wiadomości w stylu,że ma doła,nic mu się nie chce itp.Miał weekend spędzić w pracy.Sam przyznał mi się po kilku dniach,że w pracy wcale nie był,ale chciał spędzić czas z kumplami.Wrócił do domu,po paru dniach robiąc pranie znalazłam paragon z restauracji dla dwóch osób.W tym czasie miał być w pracy!Pierw mówił,ze to paragon kolegi,później że własnie z nim tam był.Bardzo się pokłóciliśmy.W przeszłości pisał z innymi dziewczynami.Podejrzewałam,że kogoś sobie znalazł.Pojechał do pracy i już nie wrócił.Napisał,że to koniec,ale nikogo nie ma.Później dowiedziałam się,że zamieszkał z jakąś kobietą.Mówi mi,że nic go z nią nie łączy.Miała pokój na wynajem to się wprowadził.Gdy do niego dzwoniłam jak był w pracy to ciągle miał zajęty telefon.Od kilku tygodni mieszka sam bo zmienił mieszkanie.Jednak jak czasem dzwonie to ciągle zajęty telefon.Początkowo chciał sobie poukładać to w głowie,ale teraz mówi, że nie chce już ze mną być!Że to moja wina bo ciągle go podejrzewałam o coś.Nie rozmawia ze mną wcale,czasem coś napisze,ale to głownie ja sama zaczynam rozmowę. Gdy był u córki to nasze rozmowy kończyły się najczęściej w łóżku. Postanowiłam urwać kontakt na jakiś czas,wczoraj sam odezwał się i napisał,że to przykre uczucie,gdy człowiek zdaje sobie sprawę,że spieprzył sobie życie.Poprosiłam go,żeby wrócił i spróbujemy jakoś to naprawić,a on,że nie chce.Nie wiem co robić?Chciałabym go odzyskać bo bardzo go kocham.Pomożecie?

iza.bella_1992 napisał/a:

Witajcie,

od prawie pół roku jestem z mężem w separacji nieformalnej.Oboje mamy po 26 lat, mamy małe dziecko.Nasz związek od samego początku był dość nietypowy.Po zaledwie dwóch miesiącach od poznania zaczęliśmy myśleć o dziecku.Nie znaliśmy się dobrze,było nam ze sobą wspaniale,byliśmy młodzi.Dość szybko udało mi się zajść w ciążę,zamieszkaliśmy razem.Niestety też dość szybko wyszło,że mamy zupełnie różne charaktery. Często i burzliwie kłóciliśmy się, jednak szybko zawsze godziliśmy się, najczęściej w łóżku.Lata jakoś mijały.Mąż ma dobrą pracę i często musi wyjeżdżać w delegacje.Między nami zaczęło się coś psuć już na początku zeszłego roku.Dostałam pracę,a mąż zamiast się ucieszyć to wolał,żebym siedziała z dzieckiem w domu.Ja jednak podjęłam tą pracę.Mieliśmy zdecydowanie mniej czasu dla siebie.We wrześniu zaczęły się dziać dziwne rzeczy.Mąż zaczął wracać z pracy coraz później i wychodzić do niej coraz wcześniej.Były też inne dziwne sytuacje np.płacił kartą z konta,z którego już praktycznie nie korzystamy za coś na stacji benzynowej,a wiem,że tego dnia miał być cały dzień w domu.Początkowo zajęta pracą nie przeczuwałam nic złego.Pewnego dnia zaczęły się wiadomości w stylu,że ma doła,nic mu się nie chce itp.Miał weekend spędzić w pracy.Sam przyznał mi się po kilku dniach,że w pracy wcale nie był,ale chciał spędzić czas z kumplami.Wrócił do domu,po paru dniach robiąc pranie znalazłam paragon z restauracji dla dwóch osób.W tym czasie miał być w pracy!Pierw mówił,ze to paragon kolegi,później że własnie z nim tam był.Bardzo się pokłóciliśmy.W przeszłości pisał z innymi dziewczynami.Podejrzewałam,że kogoś sobie znalazł.Pojechał do pracy i już nie wrócił.Napisał,że to koniec,ale nikogo nie ma.Później dowiedziałam się,że zamieszkał z jakąś kobietą.Mówi mi,że nic go z nią nie łączy.Miała pokój na wynajem to się wprowadził.Gdy do niego dzwoniłam jak był w pracy to ciągle miał zajęty telefon.Od kilku tygodni mieszka sam bo zmienił mieszkanie.Jednak jak czasem dzwonie to ciągle zajęty telefon.Początkowo chciał sobie poukładać to w głowie,ale teraz mówi, że nie chce już ze mną być!Że to moja wina bo ciągle go podejrzewałam o coś.Nie rozmawia ze mną wcale,czasem coś napisze,ale to głownie ja sama zaczynam rozmowę. Gdy był u córki to nasze rozmowy kończyły się najczęściej w łóżku. Postanowiłam urwać kontakt na jakiś czas,wczoraj sam odezwał się i napisał,że to przykre uczucie,gdy człowiek zdaje sobie sprawę,że spieprzył sobie życie.Poprosiłam go,żeby wrócił i spróbujemy jakoś to naprawić,a on,że nie chce.Nie wiem co robić?Chciałabym go odzyskać bo bardzo go kocham.Pomożecie?

Zdradza Cię, okłamuje, wykorzystuje...co Ty chcesz ratować?

Chce.Nie jestem bez winy.Mogłam go lepiej traktować.Każdy ma prawo popełnić błąd.Jestem w stanie wybaczyć zdradę,jeśli będzie szczerze żałował.

Pokręcona Owieczka napisał/a:

iza.bella_1992 napisał/a:

Witajcie,

od prawie pół roku jestem z mężem w separacji nieformalnej.Oboje mamy po 26 lat, mamy małe dziecko.Nasz związek od samego początku był dość nietypowy.Po zaledwie dwóch miesiącach od poznania zaczęliśmy myśleć o dziecku.Nie znaliśmy się dobrze,było nam ze sobą wspaniale,byliśmy młodzi.Dość szybko udało mi się zajść w ciążę,zamieszkaliśmy razem.Niestety też dość szybko wyszło,że mamy zupełnie różne charaktery. Często i burzliwie kłóciliśmy się, jednak szybko zawsze godziliśmy się, najczęściej w łóżku.Lata jakoś mijały.Mąż ma dobrą pracę i często musi wyjeżdżać w delegacje.Między nami zaczęło się coś psuć już na początku zeszłego roku.Dostałam pracę,a mąż zamiast się ucieszyć to wolał,żebym siedziała z dzieckiem w domu.Ja jednak podjęłam tą pracę.Mieliśmy zdecydowanie mniej czasu dla siebie.We wrześniu zaczęły się dziać dziwne rzeczy.Mąż zaczął wracać z pracy coraz później i wychodzić do niej coraz wcześniej.Były też inne dziwne sytuacje np.płacił kartą z konta,z którego już praktycznie nie korzystamy za coś na stacji benzynowej,a wiem,że tego dnia miał być cały dzień w domu.Początkowo zajęta pracą nie przeczuwałam nic złego.Pewnego dnia zaczęły się wiadomości w stylu,że ma doła,nic mu się nie chce itp.Miał weekend spędzić w pracy.Sam przyznał mi się po kilku dniach,że w pracy wcale nie był,ale chciał spędzić czas z kumplami.Wrócił do domu,po paru dniach robiąc pranie znalazłam paragon z restauracji dla dwóch osób.W tym czasie miał być w pracy!Pierw mówił,ze to paragon kolegi,później że własnie z nim tam był.Bardzo się pokłóciliśmy.W przeszłości pisał z innymi dziewczynami.Podejrzewałam,że kogoś sobie znalazł.Pojechał do pracy i już nie wrócił.Napisał,że to koniec,ale nikogo nie ma.Później dowiedziałam się,że zamieszkał z jakąś kobietą.Mówi mi,że nic go z nią nie łączy.Miała pokój na wynajem to się wprowadził.Gdy do niego dzwoniłam jak był w pracy to ciągle miał zajęty telefon.Od kilku tygodni mieszka sam bo zmienił mieszkanie.Jednak jak czasem dzwonie to ciągle zajęty telefon.Początkowo chciał sobie poukładać to w głowie,ale teraz mówi, że nie chce już ze mną być!Że to moja wina bo ciągle go podejrzewałam o coś.Nie rozmawia ze mną wcale,czasem coś napisze,ale to głownie ja sama zaczynam rozmowę. Gdy był u córki to nasze rozmowy kończyły się najczęściej w łóżku. Postanowiłam urwać kontakt na jakiś czas,wczoraj sam odezwał się i napisał,że to przykre uczucie,gdy człowiek zdaje sobie sprawę,że spieprzył sobie życie.Poprosiłam go,żeby wrócił i spróbujemy jakoś to naprawić,a on,że nie chce.Nie wiem co robić?Chciałabym go odzyskać bo bardzo go kocham.Pomożecie?

Zdradza Cię, okłamuje, wykorzystuje...co Ty chcesz ratować?

Chce.Nie jestem bez winy.Mogłam go lepiej traktować.Każdy ma prawo popełnić błąd.Jestem w stanie wybaczyć zdradę,jeśli będzie szczerze żałował.

iza.bella_1992 napisał/a:

Pokręcona Owieczka napisał/a:

Zdradza Cię, okłamuje, wykorzystuje...co Ty chcesz ratować?

Chce.Nie jestem bez winy.Mogłam go lepiej traktować.Każdy ma prawo popełnić błąd.Jestem w stanie wybaczyć zdradę,jeśli będzie szczerze żałował.

A w czym to lepsze traktowanie sie bedzie wyrazac ? Ze przymkniesz oko  na zdrady i kretactwa? Nie bedziesz  mu utrudniala wychodzenia, schadzek, dopytywac. Byle byl?
On przynajmniej ma jakas refleksje na temat tego wszystkiego. Jak dla mnie slowa "spieprzyc sobie zycie" w jego wydaniu oznaczaly pochopny zwiazek z kobieta ktorej nie znal i nie kochal ale dobrze wam bylo w lozku i pierwszy haj zapoznawczy pomylil z miloscia. On by sie pewnie juz dawno z tego ewakuowal ale wkoncu urodzilo sie dziecko wiec skoki w bok "musialy" mu wystarczyc. Wystarczyly na krotka mete i teraz ma dosc udawania ze chce z Toba nawet zyc pod jednym dachem.
Ty natomiast jestes w tym jak jakas nastolatka. Nie wazne ze oszukiwal pisal z innymi ale dobrze sie w lozku sie dzialo i obiadki robil na cieplo jak mial urlop. Serio takie masz wymagania od zwiazku? Bo Twoj partner a raczej expartner mimo bycia kretaczem chyba jednak  doszedl do dojrzalych wnioskow. Dla mnie oddal Ci przysluge ze odszedl.

Cyngli napisał/a:

Myślę, że powinniście usiąść i normalnie porozmawiać jak dorośli ludzie. O tym, czego chcecie.

Przecież nigdy tego nie robili. Albo się kłócili albo uprawiali sex. Tak się nie zachowują dorośli ludzie, w poważnym związku z dzieckiem.

Raz to trzeba chcieć, dwa trzeba umieć. Jak dla mnie, przynajmniej facet nadaje się do ponownej resocjalizacji.

Cyngli napisał/a:

Złóż ten pozew, niech idzie w cholerę.

Cyngli tylko jak zapomniec?
Znam go.Jesli zobaczy,ze zaczynam zyc jako tako bez niego to zaczna sie lzawe historie,prosby,grozby.
W listopadzie jak powiedzialam mu,ze juz nie daje rady tak zyc i chce,zeby sie okreslil to napisal mi wiadomosc,ze idzie sie wieszac.Postawilam na nogi polowe rodziny i znajomych,a on w tym czasie normalnie siedzial sobie w pracy!To dziala troszke tak,ze im bardziej ja nie chce,tym jemu bardziej zalezy,a nie chce miec ojca swojego dziecka na sumieniu do konca zycia.Czasem mam wrazenie,ze on ma cos z glowa.Mnie nie chce,ale puscic wolno tez nie chce.

Dziewczyny moj maz nie widzial corki juz 5 tydzien!Napisalam mu,zeby mi powiedzial,czy ma zamiar jeszcze ja odwiedzac,a on nawet nie odpisal.Nie odbiera tel,kompletnie nic.Wczoraj napisal,ze wyjedzie na stale i bedzie wysylal tylko pieniadze.
Jak uswiadomic mu,ze robi krzywde wlasnej corce?Co siedzi w glowie faceta,ktory zostawia wlasne dziecko?!
Czy ktoras z Was tak miala i ojciec w koncu zaczal interesowac sie dzieckiem?

iza.bella_1992 napisał/a:

Dziewczyny moj maz nie widzial corki juz 5 tydzien!Napisalam mu,zeby mi powiedzial,czy ma zamiar jeszcze ja odwiedzac,a on nawet nie odpisal.Nie odbiera tel,kompletnie nic.Wczoraj napisal,ze wyjedzie na stale i bedzie wysylal tylko pieniadze.
Jak uswiadomic mu,ze robi krzywde wlasnej corce?Co siedzi w glowie faceta,ktory zostawia wlasne dziecko?!
Czy ktoras z Was tak miala i ojciec w koncu zaczal interesowac sie dzieckiem?

Nie zmusisz nikogo do miłości.
Pomyśl lepiej, jak wyjaśnisz córce, że już nie ma tatusia.

Witajcie,

od prawie pół roku jestem z mężem w separacji nieformalnej.Oboje mamy po 26 lat, mamy małe dziecko.Nasz związek od samego początku był dość nietypowy.Po zaledwie dwóch miesiącach od poznania zaczęliśmy myśleć o dziecku.Nie znaliśmy się dobrze,było nam ze sobą wspaniale,byliśmy młodzi.Dość szybko udało mi się zajść w ciążę,zamieszkaliśmy razem.Niestety też dość szybko wyszło,że mamy zupełnie różne charaktery. Często i burzliwie kłóciliśmy się, jednak szybko zawsze godziliśmy się, najczęściej w łóżku.Lata jakoś mijały.Mąż ma dobrą pracę i często musi wyjeżdżać w delegacje.Między nami zaczęło się coś psuć już na początku zeszłego roku.Dostałam pracę,a mąż zamiast się ucieszyć to wolał,żebym siedziała z dzieckiem w domu.Ja jednak podjęłam tą pracę.Mieliśmy zdecydowanie mniej czasu dla siebie.We wrześniu zaczęły się dziać dziwne rzeczy.Mąż zaczął wracać z pracy coraz później i wychodzić do niej coraz wcześniej.Były też inne dziwne sytuacje np.płacił kartą z konta,z którego już praktycznie nie korzystamy za coś na stacji benzynowej,a wiem,że tego dnia miał być cały dzień w domu.Początkowo zajęta pracą nie przeczuwałam nic złego.Pewnego dnia zaczęły się wiadomości w stylu,że ma doła,nic mu się nie chce itp.Miał weekend spędzić w pracy.Sam przyznał mi się po kilku dniach,że w pracy wcale nie był,ale chciał spędzić czas z kumplami.Wrócił do domu,po paru dniach robiąc pranie znalazłam paragon z restauracji dla dwóch osób.W tym czasie miał być w pracy!Pierw mówił,ze to paragon kolegi,później że własnie z nim tam był.Bardzo się pokłóciliśmy.W przeszłości pisał z innymi dziewczynami.Podejrzewałam,że kogoś sobie znalazł.Pojechał do pracy i już nie wrócił.Napisał,że to koniec,ale nikogo nie ma.Później dowiedziałam się,że zamieszkał z jakąś kobietą.Mówi mi,że nic go z nią nie łączy.Miała pokój na wynajem to się wprowadził.Gdy do niego dzwoniłam jak był w pracy to ciągle miał zajęty telefon.Od kilku tygodni mieszka sam bo zmienił mieszkanie.Jednak jak czasem dzwonie to ciągle zajęty telefon.Początkowo chciał sobie poukładać to w głowie,ale teraz mówi, że nie chce już ze mną być!Że to moja wina bo ciągle go podejrzewałam o coś.Nie rozmawia ze mną wcale,czasem coś napisze,ale to głownie ja sama zaczynam rozmowę. Gdy był u córki to nasze rozmowy kończyły się najczęściej w łóżku. Postanowiłam urwać kontakt na jakiś czas,wczoraj sam odezwał się i napisał,że to przykre uczucie,gdy człowiek zdaje sobie sprawę,że spieprzył sobie życie.Poprosiłam go,żeby wrócił i spróbujemy jakoś to naprawić,a on,że nie chce.Nie wiem co robić?Chciałabym go odzyskać bo bardzo go kocham.Pomożecie?