Poradnik Dobrej Żony : ) - Netkobiety.pl

Ze współczesnego punktu widzenia taki opis budzi głównie agresję, ponieważ jest wymierzony w kobiety, ale moim zdaniem wiele założeń jest ok, gdyby tylko inaczej, sensowniej je ująć. A przede wszystkim gdyby dodać, że to ma działać na zasadzie wzajemności. U mnie wiele z tych punktów działa, jednak tak jak napisałam, stosują się do tego obie strony. Np. żadne z nas nie lubi, gdy wita nas hałas, gdy od wejścia jesteśmy zamęczani czyimiś problemami lub złym dniem, gdy w domu jest syf itp. Dla mnie dom jest moim sanktuarium, więc to oczywiste, że problemy zostawiamy za drzwiami. Oczywiście mówię o takich pierdołach, które na co dzień urastają do rangi nie wiadomo czego, a nie o prawdziwych, poważnych problemach. Od nich nie da się uciec. Podoba mi się zwłaszcza punkt 13., jeśli oczywiście działa w obie strony - tak jak wszystko, co wyżej.

Dobra żona nie różni się dla mnie znacznie od dobrego męża. Podobne warunki muszą zostać spełnione, więc nie rozgraniczałabym tego ze względu na płeć. Na pewno ładna, zadbana, "odświeżona" żona jest miłym widokiem po powrocie z pracy, ale ja tak samo nie chciałabym widzieć faceta rozczochranego (poza pewnymi sytuacjami), w dresie, byle jak ubranego, "wczorajszego" itp.

Dla mnie to przedmiotowe traktowanie kobiety. Kobiety służącej. Tutaj nigdzie nie ma miejsca na jej problemy, jej potrzeby. Wszystko pod faceta. Tak samo jak dopisany 13 punkt. Małżeństwo to wspólnota, żona powinna dbać o męża, ale mąż o żonę tak samo. Nie ma miejsca na niewolnictwo i schodzenie drugiej osobie z drogi. I pomimo tego, że ja widzę siebie w roli kobiety ogarniającej dom, to jednak ne wyobrażam sobie cały dzień sprzątać, potem ogarniać siebie, wyglądać na wypoczętą, a na koniec rozkładać mężowi nogi. Bez szans.

Za dużo tresury, za mało partnerstwa

dlatego też nie zamierzam mieć męża, ani być żoną.
nie czuję już potrzeby, żeby robić to co powinnam.
nie chcę, zeby mi ktokolwiek mówił, ze coś powinnam robic i jakaś powinnam byc.
i ja nie chcę tego wymagac od kogos.

Jestem jak najbardziej za partnerstwem i równouprawnieniem, ale zauważmy, w jakich czasach powstał ten poradnik: kobiety z reguły bywały wtedy paniami domu, więc podział obowiązków był oczywisty. Byłoby nie w porządku, gdyby chłop tyrał, a ona jedynie leżała i pachniała, prawda?
Dla mnie oczywiste było, że gdy jestem w domu np. na urlopie, a mąż wychodzi do pracy, czekam na niego z obiadem. Ja też uwielbiam, gdy ktoś w domu czeka na mnie.
Mój Tata osobiście nalewał mi zupy i podstawiał pod nos ( ), gdy wracałam ze szkoły, jeśli akurat pierwszy przed Mamą był w domu. Gotował też. I odkurzał, i pierogi lepił... Tylko prasowania nie tykał,bo nie znosił tej pracy. Ale za to Mama nie musiała robić pierogów

Wyjęty z kontekstu pewnie jest "zaj...sty"
Ja czasami, gdy miałam dość tego ogarniania domu i latania do pracy, marzyłam, żeby mieć na głowie tylko dom. I poświęcić mu więcej uwagi, wić ciepłe gniazdko, do którego chce się wracać, być najcudowniejszą, najcierpliwszą mamą i żoną na świecie, a także mieć więcej czasu na swoje ulubione zajęcia. A tak to bywam zmęczona i dom wtedy staje się tylko kolejnym obowiązkiem.
Rozsądek jednak każe nie rezygnować z samodzielności i niezależności. Realia są, jakie są.

Nie odbieram go jako wymierzonego w kobiety. Powstał w określonym kontekście społeczno - kulturowym, więc dlatego analiza z pozycji obecnych czasów dla niektórych może być kontrowersyjna. Tylko w kilku punktach, IMO.

Poradnik Dobrego Męża też by się przydał. Ale wpis tyczy się Dobrej Żony, bo męskiego poradnika nie znalazłem : )

Nie, nie tylko. W ogóle nie widzę analogii miasto - wieś. Występują też tam, gdzie obie strony świadomie i dobrowolnie wchodzą w społeczne role. Fakt, więcej takich związków widziałem w głęboko chrześcijańskich rodzinach, niż indyferentnych religijnie, ale IMO kontekst zarobkowy męża w tym modelu był kluczowy. Nie wiara. Pieniądze. Z racji obracania się w bardzo różnych środowiskach poznałem w ostatnich latach parę takich osób. Nikt nie mieszkał tam, gdzie diabeł mówi dobranoc.

Pan 1 - kontroler lotów
Pan 2 - prawnik
Pan 3 - dyrektor dużego oddziału banku

Żadna z ich Pań nie pasowała wybitnie do modelu: Kinder, Kuche, Kirche, a IMO świadomie weszła w taką rolę.

Może dlatego, że mężczyźni w obecnych czasach często mają duży problem z kobietami. To nie jest epoka najlepsza dla samców : ) Białorycerzenie, społeczne pasożytnictwo, brak męskich wzorców w rodzinach, wszechobecna hipokryzja, brak skonkretyzowanych celów w życiu itd.

Trzeba nie zapomnieć przede wszystkim o tym,że prawo jest po stronie kobiet i facet jest z góry skazany na przegranie większości spraw sądowych...Wystarczy poczytać historie facetów i aż ciarki człowieka przechodzą.

Poza tym wydaje mi się,ze ten podział ról był dobry,fakt,może to jest trochę napisane jakby żona miała być służącą,ale przynajmniej podział ról był klarowny
Skoro facet zapier*ala na rodzinę,to chyba coś w zamian mu się należy ?

-v- do kuchni ! łańcuch Ci się poluzował

kto wysyla kobietę do kuchni, nie wie co z nią zrobić w sypialni

Blat kuchenny, stół w jadalni...
A poradnik oczywiście głupi jak nieszczęście. Od początku do końca. Równie dobrze można by sprawdzić czy Gall Anonim czegoś na ten temat nie spłodził.

A nie lepiej od razu przeprowadzić się do Stepford?

wklejam, jakby ktoś nie znał..

Żle to rozkminiasz,w sypialni się nie sprawdziła,może chociaż w kuchni pokaże czy coś potrafi

Niestety, prawo jest bezwzględne wobec Panów. To smutny fakt. I nie sądzę, by taki układ zakładał rolę służebną kobiety. To obraźliwe dla tych Pań, które w takim zorganizowanym życiu znajdują radość i spełnienie. Żaden normalny mężczyzna, funkcjonujący w takim modelu związku nie będzie swej Pani tak traktował i oceniał. Normalny mężczyzna, podkreślam. Wbrew pozorom, normalnych Panów jest bardzo, bardzo wielu.

To skutek, a nie przyczyna. Skutek obecnych czasów, gdy większość mężczyzn nie zarabia tyle, by spokojnie utrzymać rodzinę z jednej pensji. Smutne.

Niewielu, niestety (oprócz zamiłowania do książek i szerokich horyzontów, które niewątpliwie posiadał). Jego stosunek do rodziny, rozwoju i pracy zawodowej realizuję w sposób odwrotny o 180 stopni.

Tak naprawdę, każdy model małżeństwa jest dobry, jeżeli pasuje obu stronom i się w tym spełniają. Ale nie sądzę, by było wielu takich mężczyzn, jak twierdzisz. Jeżeli tak widziałeś rolę żony, trzeba było o tym rozmawiać wcześniej z nią.
A i tak w długim związku ludzie się zmieniają, więc nie ma gwarancji.

Naprawdę niektórzy faceci szukają takich kobiet jak ta z poradnika? Żeby zrobiła obiad, pościerała kurze i uśmiechała się? Jak można mieć tak niskie wymagania wobec osoby, z którą chce się spędzić życie?

Sam poradnik ustawia kobietę w roli podnóżka - pachnieć, uśmiechać się, podstawiać pod nos, dbać o zaspokojenie mężowskich potrzeb, sumiennie spełniać narzucone odgórnie obowiązki, nie oczekiwać, nie miewać gorszych dni, zawsze stawiać siebie na drugim miejscu. To jak najbardziej może funkcjonować, ale pod warunkiem, że wynika z nas samych, z uczuć, z potrzeby dbania o partnera, a nie ze społecznie określonych ról. Jestem przekonana, że spełnianie sztucznie narzuconych powinności i podporządkowanie się potrzebom drugiej strony wcześniej czy później musi wywołać frustracje i wypalenie się w związku. W końcu każdy z nas też chce być szczęśliwy, a nie tylko uszczęśliwiać. Nie dziwmy się zatem, że funkcjonując w takim modelu po kilku, kilkunastu latach ludzie żyją obok siebie, nie ze sobą, przestając widzieć w tym drugim partnera i przyjaciela. 

W moim najbliższym otoczeniu na palcach jednej ręki mogę policzyć kobiety, które pracowały. Niemal wszystkie zajmowały się domem i wychowywaniem dzieci, a mężczyźni zarabianiem. Niemniej zdaję sobie sprawę, że to specyfika miasta, w którym się urodziłam i wychowałam. Z drugiej strony mój ojciec naprawdę ciężko i dużo pracował, a choć wystarczało nam na wszystko, to niewątpliwie odbywało się kosztem braku jego obecności w domu. Kiedy zaś poszedł na emeryturę, to miał problem, aby odnaleźć się w tej nowej, niemal egzotycznej dla niego rzeczywistości.

No przecież spokojnie mógł utrzymać rodzinę podczas szwedzkiego potopu. Albo podczas 123 lat rozbiorów...
Chociaż nie, przecież Unreal pewnie tylko widzi dwudziestolecie międzywojenne a wojny to uchodzą jego percepcji... Ah te dwie dekady musiały być wytchnieniem - o ile ktoś się tak szczęśliwie urodził, bardzo pospieszył no i ten krótki czas mu wystarczył.
Za PRL mógł? Sądząc po tym, że lewica jest dla niego straszna, to też chyba jednak nie ten okres Unreal miał na myśli.
To do licha jaki? Średniowiecze?

No tak przecież dawniej było. Unreal jest tradycjonalistą.

Mało istotne? A zdążyłeś już wyciągnąć wnioski na samej podstawie zaistnienia takiego „dokumentu” w latach 50-tych. Wychodzi teraz niechlujstwo intelektualne...
Ale dla osoby z tezą, która szuka informacji i reakcji potwierdzających tezę fakty są nieistotne. Istotna jest teza...

Snake - wielki szacun!

A co do USA - nie jestem specjalistką, nie wiem jak wyglądało życie w Stanach dawniej, ale w filmach np. "Cudowne lata", czy innych z podobnego okresu jest pokazana kobieta, która zajmuje się domem, gotowaniem obiadków, cerowaniem skarpet, itd
Czy tak było? Nie wiem, ale zabawna jest teza W. Orlińskiego w książce "Ameryka nie istniej". Facet jeździ po USA i weryfikuje "obrazki" tego kraju, jakie pojawiają się z mediach z rzeczywistością. Być może jak wyżej -

jeszcze tylko dodam, ze przez wieki było tak, że gdy kobieta chciała odejść od męża, to traciła jakiekolwiek prawa do dzieci, szczególnie do synów. Nie mówiąc już o tym, że często nie miała z czym odejść, gdyż nie mogła mieć własnego majątku, wychodziła z domu ojców do domu teściów czy męża.
więc nie dramatyzujcie, panowie
to raz

a dwa jakiś czas temu byłam na konferencji, na której był poruszany ten temat i okazuje się, że liczby mówią same za siebie: panowie po prostu nie składają wniosków o opiekę nad dziećmi. a taki wniosek trzeba złożyć. i, umówmy się, dla większości panów jest to po prostu wygodne.

Łagodnie powiedziane.

brawo za zdrowy rozsądek Ale chyba jesteś w mniejszości. Wiele Pań chciałoby jedynie leżeć i pachnieć, a jeleń po robocie w takim układzie miałby się brać jeszcze za ogarnianie domu i gotowanie : )

Słowo klucz to mądry. Taki doskonały przykład: dla męża robię domowe śniadanie do pracy (chociaż spokojnie mógłby sobie kupić), jednak nigdy nie miałam tego zwyczaju w byłych związkach (mniej, czy bardziej poważnych).
To nie podejście dla samej zasady bazującej na jakiejś kulturze itp. "to mój mężczyzna to będę robiła mu śniadanie", tylko spojrzenie na całokształt związku. Jeśli kobieta nie jest traktowana jak kura domowa tylko jak partnerka (czyt. pani domu) i co najważniejsze odczuwa szacunek w stosunku do własnej osoby w zachowaniu drugiej strony to naprawdę wiele rzeczy robi się od tak . Tu jest sedno problemu. W niektórych związkach jedna strona posiadając jakieś tam poglądy dosyć "niemile" forsuje swoje racje, które głównie mają iść mu/jej na rękę to o czym jest ten temat? Napisałam o obu stronach barykady. Dla mnie praca to nie jest powód do zwolnienia z choćby części obowiązków domowych. Chyba, że jest to praca tak ciężka, że od razu w domu idzie spać. Teraz ludzie są rozpieszczeni . Lubię innym wytykać co mogliby jeszcze zrobić, ale sami tacy zarobieni...
Do tego należałoby zbadać kwestie odpoczynku, bo niektórzy lepiej czują się w pracy . Ja nienawidziłam siedzieć w domu (dzieci kocham, ale czułam się nieswojo na macierzyńskim). Natomiast praca zwróciła mi chęci do pracy. Teraz mamy sytuację: ja chodzę na 10h do pracy i wracam pełna życia, a mój mąż wręcz przeciwnie jest zmęczony przez ten cały czas zajmując się domem. Kto ma zrobić obiad? To logiczne: ja. Tylko prostak mógłby mieć w takiej sytuacji roszczeniową postawę.

Ot, wlasnie to

Jesli zalozyc ze tylko facet pracuje to wiekszosc jest jak najbardziej ok, kazdy ma swoje obowiazki i jesli on utrzymuje rodzine dla mnie to normalne ze kobieta sprzata i gotuje.

Co dziwne to bardzo często spotykane. Niektórzy tak mają (szczególnie z zawyżoną samooceną w stosunku do własnej osoby) jak coś im nie wyjdzie szukają dosłownie tysiąca rzeczy, aby potwierdzić, że coś co wcześniej było dla nich bardzo wartościowe tak naprawdę jest nic nie warte... żem to standard. Każdy inaczej rekompensuje ego.

Jeśli mężczyzna nie podnosi pracy zarobkowej do wyższej rangi, niż praca w domu (ciekawe jakby podliczać za sprzątaczkę, kucharkę, pralnię itp. ile to by wyszło miesięcznie złotych?) i nie stawia zawyżonych wymagań to jak najbardziej. Tak samo jak kobieta jest dobrze sytuowana i w związku z tym w domu posiada sprzęty/zatrudnionych ludzi, które/rzy ją wyręczają to niech nie udaje zapracowanej (taka Lewandowska, Chodakowska, czy Rozenek).

Jak zwykle problem leży w stosunku do drugiego człowieka. Inaczej jak ktoś narzuca nam własne poglądy nie zważając na nasze odczucia i potrzeby, a inaczej gdy pewne kwestie harmonijnie się dopełniają oraz obie strony chcą załatwić to pokojowo (czasami trzeba poszukać niestandardowych rozwiązań, ale czego nie zrobiłoby się dla kogoś kogo kochamy?) .

Żony, bądźcie posłuszne swoim mężom jak Panu. Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus głową Zgromadzenia Wybranych. On też jest zbawicielem ciała. Lecz jak Zgromadzenie Wybranych jest we wszystkim posłuszne Chrystusowi, tak i żony powinny być swoim mężom. Mężowie, miłujcie wasze żony, jak i Chrystus umiłował Zgromadzenie Wybranych oraz wydał za nie samego siebie, by je uczynić świętym, po oczyszczeniu kąpielą wody w Słowie. Aby mógł je postawić przy sobie, jako wspaniałe Zgromadzenie Wybranych, nie mające skazy, czy zmarszczki, lub czegoś z takich; ale by było święte i bez zarzutu. Mężowie powinni tak miłować swoje żony, jak swoje własne ciała. Kto miłuje swoją żonę miłuje siebie samego. Gdyż nikt nigdy nie znienawidził swego ciała, ale je żywi i pielęgnuje jak i Pan Zgromadzenie Wybranych. Bo jesteśmy członkami jego ciała, z jego ciała wewnętrznego i z jego kości. Z tego względu opuści człowiek ojca i matkę oraz zostanie przywiązany do swojej żony, i będą dwoje dla jednego ciała wewnętrznego. To jest wielka tajemnica; a ja mówię o Chrystusie oraz o Zgromadzeniu Wybranych. Jednakże i wy, wzorem jednego, niech każdy miłuje swoją żonę tak jak siebie samego, zaś żona oby poważała męża.   Efez 5, 22 - 33

Wrzuciłem pełną wersję

Mężczyźni z reguły wiedzą bez poradnika

Kto powiedział, że lepszym? Innym. I nie wystarczyło, bo to mężczyzna musiał się starać o kobietę, a ona wybierała.

Wraz z otwarciem granic dla Ukraińców i.. Ukrainek sytuacja w sposób radykalny się poprawiła

Z tym podejmowaniem decyzji to niezupełnie tak. Kobiety są bardziej emocjonalne niż racjonalne. Szansa na podjęcie dobrej decyzji przez mężczyznę jest dużo większa. A to decydowanie to naprawdę takie fajne? Jeszcze odpowiedzialność trzeba wziąć, a nie lecieć do męża po ratunek

Zarabia, ale jest rozbuchany socjal, a co za tym idzie potworne opodatkowanie pracy. Fakt, że większość mężczyzn w tamtych czasach pracowała dużo więcej niż 8 h. Praca fizyczna ze względu na mniejszą automatyzację była fizycznie cięższa.

Tak Wymagania są bardzo wysokie. Większość kobiet jest zbyt leniwa, woli iść do pracy, odwalić swoje 8 h, a swoją pracę przerzucać na mężczyznę.

Osoba poza domem też jest uzależniona od pracującej w domu. Opieka nad dziećmi, sprzątanie, gotowanie, pranie czy prasowanie to też praca. Gdyby ktoś miał za to zapłacić to mogłoby pensji nie starczyć.

Mogę Ci polecić lepsze książki

Ja też nie jestem za rozbuchanym socjalem. Tylko że jest tylko fragment podatków nienajważniejszy.
Współcześnie to prawica rozbuchuje socjal jak pokazuje PiS.

Wiesz, nie dla każdego Biblia to autorytet. Dla mnie jest przestarzała - tak samo jak ten "poradnik" z lat 50.

Pójście do pracy na cały etat świadczy o lenistwie? Ciekawa teza, ciekawa...

Jak mówił znawca Kabały: z punktu widzenia Boga wszyscy jesteśmy kobietami.

Masz racje kobiety w pracy nic nie robią. Mając własną działalność bimbam całe życie na wspólnym obiedzie z koleżankami i rozmowach o modzie
Obierajac ten tok myślenia facet też idzie do pracy na relaks. Poflirtuje z sekretarka, pogada z kolegami o ostatnim meczu, wykona jeden telefon i do domu. Wieczny fajrant
Co za piękna wizja wszyscy pracujacy wiecznie mają wakacje!