Co zrobić? Brak zaufania do mojej dziewczyny.. - Netkobiety.pl

Witam.
Ja mam 23 ona 20 lat. Jesteśmy ze sobą od pół roku. Kocham ją, serio. Ale niektóre jej zachowania mnie rujnują... Ona przeprasza, przyznaje mi rację, że źle się zachowuje...
Mieszkamy w innych miastach oddalonych od siebie ok 50 km więc widujemy się głównie w weekendy, rzadziej w tygodniu.
Otóż..
Moja dziewczyna ma wielu kolegów,jak sama mówi z dziewczynami nie potrafi się dogadać. Samo pisanie z nimi czy spotykanie się w gronie nie denerwuje mnie w ogóle, ma w końcu prawo do kontaktówz ludźmi poza mną. Ale gdy słysze, że jakiś kolega zaprosił ją np do kina czy na pizze to się denerwuje, ale
nigdy nie zakazałem jej iść. Tylko przyznaję, że nie jest to dla mnie takie normalne.
Potrafiła się spotkać ze swoim  byłym, co mnie mega denerwowało i o to się z nią kłóciłem, na co przyznała mi rację i powiedziała, że się z nim nie będzie spotykać. Zdarzało się, że gdzieś na imprezie się widzieli i ona mi pisała, że płacze bo z nim gadała, że wraca do domu.
A 2 tygodnie później mówiła mi, że idzie z nim np pobiegać..
Ale ten temat teoretycznie jest za nami.
Poznałem ją przez kolegę. Ona gdy przyjeżdżała do naszego miasta nocowała u niego, kiedyś podczas rozmowy przyznała mi się, że spali nawet w jednym łóżku, ale że tylko spali bez czegokolwiek. Ja jej w to wierze, zresztą to było "przed nami" wiec nie mam powodów by się o to denerwować, jednak zaznaczyłem, że skoro jest moją dziewczyną to nie wyobrażam sobie, żeby spała z kimś innym w jednym łóżku... Na co ona zresztą przyznała mi rację.
3 tygodnie temu pojechała do znajomych na weekend bo i ja miałem inne plany (można powiedzieć, że to przeze mnie się nie spotkaliśmy jak zazwyczaj). Dzień później pytałem ją jak było to powiedziała, że się opiła bardzo, na co powiedziałem jej, że mi się to nie podobało, że po pijaku robi się głupie rzeczy na co ona zaprzeczyła, żebym nie wymyślał. Jednak kilka minut później mojego prawienia morałów,powiedziała, że musi mi się do czegoś przyznać... Że zasnęła w łóżku z kolegą, ale że też nic nie było, że mieli osobne kołdry. Mega mnie to zdenerwowało, byłem na prawdę smutny i zły. Ona przepraszała strasznie, zarzekała się, że nic się tam nie działo, że nie miała gdzie spać. Po paru dniach pauzy między nami pojechałem do niej i dogadalismy się...
Wierze jej, że do niczego tam nie doszło bo tak myślę, że by się nie przyznała szczególnie, że to nie są też moi znajomi i pewnie by to wcale nie wyszło.. Ale byłem zły bo dla mnie takie coś nie powinno mieć miejsca.. Zresztą uczulałem ją na to...
Dodatkowo zdarza mi się ją łapać na okłamywaniu mnie, np zdarzało jej się jarać zioło, ja strasznie tego nie lubię mówiłem jej o tym od początku. Ona obiecała mi pewnego razu, że kończy z tym. Nie minęły 2 tygodnie i dowiedziałem się, że zajarała od tamtego czasu bo była m.in.z moim kolegą.  Potem w trakcie rozmowy/kłótni okazało się, że to nie był tylko ten jeden raz a więcej tylko bała się przyznać...
Po tamtej sytuacji ze spaniem jestem chyba bardzo wyczulony na mówienie prawdy i zabolało mnie to, że złamała obietnice ale też to, że nie przyznała się od razu tylko motała się z ilością razy..
Głowa mi podpowiada odpuść sobie... Ale moje serce krwawi, kocham ją na prawdę ale boję się jej zaufać.
Ona przepraszała, mówiła, że jest beznadziejna, ale że mnie strasznie kocha i chce być ze mną...
Co sądzicie? Te błędy się nie powtórzą?