Silny stres na studiach - Netkobiety.pl

Bardzo przejmujesz się studiami? Może to stąd? Na którym jesteś roku? Warto przemyśleć to, czy studia powinny przynosić aż taki stres. Czy jest to tego warte. To studia są dla Ciebie, a nie Ty dla studiów. Jak coś oblejesz, to poprawisz na spokojnie nawet i 5 razy, jeżeli taka będzie potrzeba.

chcesz być inżynierem??? weź się do roboty, a nie do biadolenia. Jak sobie wyobrażasz sesję z dużymi egzaminami dzień po dniu?
Co ma do rzeczy, że wykłady są z X, a ćwiczenia z Y? że masz prace do zrobienia?
Nie jesteś w szkółce gdzie pani zadaje lekcje odtwórcze od str do str. Jesteś na studniach, nie wszyscy muszą być inżynierami, jeśli czujesz, że nie nadajesz się to sobie odpuść, natomiast nie licz na to, że na egzaminie będziesz miał łatwiej. Nie licz na to, że później będzie łatwiej. Jeżeli nie opanujesz dobrze matmy, to popłyniesz później na wszystkich przedmiotach, gdzie będziesz musiał liczyć, jeżeli zawalisz mechanikę, to na następnym semestrze będziesz miał kolejną mechanikę, albo wytrzymałość, albo in. przedmiot bazujący na wiedzy z poprzednich semestrów.

Co mogę ci powiedzieć? Stres nie rozwiązuje problemu, jedyna droga to zrozumieć materiał.

A no widzisz, bo właśnie tym studia różnią się od np. szkoły średniej/zawodówki/technikum .
Wykłady to definicje = teorie, przykłady X, a później Twoja własna praca przykłady Y. Dlatego niestety ciężkie kierunki inżynierskie bardzo trudno "przerobić" zaocznie. Podobnie jest z takimi całkami zrobisz ich 100, ale na 101 się zatrzymasz i będziesz potrzebował więcej czasu. Studia uczą Ciebie jak wykorzystywać wiedzę do rozwiązywania nowych problemów. Niestety w większości stanowiska (praca) i szkoły niższe nie wymagają tego - tam Ciebie szkolą i masz robić bardzo podobnie. Dlatego tylu pracodawcom nie podobają się absolwenci, którzy według nich niewiele potrafią. Ależ potrafią, tylko prace są mało wymagające to im się nie chce robić . Powtarzać rzecz x po tysiąc razy.
Niestety musisz zmienić nastawienie i poza zajęciami zacząć przysiadać oraz się uczyć.

Bo to są tylko przykłady. Definicje masz w książkach, przykłady masz przerobić, a i tak musisz zrobić jeszcze 200 pochodnych, aby w miarę się tego nauczyć . Niestety to matematyka wyższa i gdyby wykładowca miał zaocznym (z którymi ma mniej godzin i do tego okrojony plan) tłumaczyć przykład po przykładzie to na 99,9% nie zdążyłby "przejść" wszystkiego.
Generalnie ja miałam lepszą matematykę - co tydzień musieliśmy oddawać po 40-70 zadań przykładów z czego miało się oceny. Jeśli średnia wychodziła mniej, niż 3.0 to nie było się dopuszczonym do egzaminu . Zatem nie masz tak źle, tylko w Sobie, a nie w zajęciach powinieneś szukać motywacji.
Studia wyższe w USA są atrakcyjniejsze pod względem praktycznym i przystępnym nauczaniu, ale połowa z tych ludzi nie potrafi rozwiązywać "nowych problemów". Coś za coś.

Skoro nie umiesz, a co gorsza zakuwasz przez wiele godzin i dalej nic, to zrozumiałe, że stres robi swoje.
Musisz zrozumieć materiał, możesz siedzieć długie godziny i wykuwać się na pamięć, ale wtedy masz minimalne szanse na zaliczenie (miałam taką koleżankę na studiach, też się stresowała, bardzo ciężko pracowała, a efekt - bardzo słaby). Jeżeli zrozumiesz, wówczas cały proces nauki będzie łatwiejszy i mniej stresujący.
Leśny_owoc napisała o tych zadaniach, czasem rzeczywiście jest to tytaniczna praca zrobić tak wiele przykładów, ale w ten sposób nabierasz wprawy, biegłości.
OK, są przedmioty, które wymagają czasu - np. projekt z geometrii wykreślnej, czy jakiś pomiarowy, czy nawet te 100 przykładów z matmy (ja też tak miałam na studiach), ale reszta - wymaga zrozumienia, nie będziesz w stanie nauczyć się wszystkich zadań.

Być może nie masz zdolności w tym kierunku.

Przeczytałam - ja już studia mam za sobą, zwłaszcza pierwszy rok, który bywa ciężki, bo jest bardzo dużo pracy.
Czasem fizycznie nie możliwe, by zrobić formalnie wymagane prace i nie zarwać nocy.

Jak sobie wyobrażasz przyszłość jako inżynier - zestresujesz się rozmową z szefem i zawalisz cały projekt? To też jest element studiów, radzenie sobie z presją czasu, ze stresem. Wkrótce będziesz miał sesję, być może egzaminy dzień po dniu, nawet jeśli gładko wiedza wchodzi ci do głowy, to fizycznie będzie bardzo mało czasu... i co zawalisz, bo się zestresujesz? bo nie wyśpisz się? bo...?

Co jest wobec tego powodem stresu jeśli wiedza tak gładko wchodzi? Wykładowcy nie poznali się na twojej wiedzy?
Rozumiem, że samo ocenianie jest niefajne, ale skoro wszystko umiesz, to tylko możesz popisać się i nie ma znaczenia, że wykłady prowadzi X i mówi jedno, a ćwiczenia Y i wymaga jeszcze innego... tak to jest być alfą i omegą

jakoś wchodziła. Miałam semestry gdy dostawałam stypendium naukowe, a na V sem. urodziłam dziecko nie przerywając studiów, więc temat nieprzespanych nocy mam przerobiony.

Wcześniej napisałeś tak:

Mam zrozumieć, że kompletnie zaprzestałeś pracy? Ile masz lat i kto Ciebie utrzymuje?
Chyba, że się mylę to proszę o sprostowanie .

Przecież zamiast narzekać to zmień uczelnię jeśli sądzisz, że gdzie indziej przystępniej prowadzone jest budownictwo . Niestety na każdym kierunku są "przedmioty" na których robisz jedno, ale wymagają drugie. Jest też inna strona medalu - być może ten kierunek nie jest dla Ciebie? Być może studia są zbyt wymagające? Nie każdy musi studiować...
Na kierunku wszyscy sobie nie radzą?

... wiesz, ale te 3/4 studentów to być może nie wysypia się z innych powodów niż zakuwanie np wymiana ciepła na skutek siły tarcia między ciałem damskim a męskim, albo ćwiczeń z mechaniki płynów procentowych. Może dzisiaj wszystko się po zmieniało, ale ja nie pamiętam, by ktoś z moich kolegów skarżył się, że się nie wyspał bo się uczył nawet w czasie sesji.

A co ja winien ze ja inzynier?
Chlopcze, ogarnij sie. Budownictwo jest jednym z latwiejszych kierunkow na politechnikach. Narzekasz, ze na wykladzie jedno, na cwiczeniach drugie, a na laborce jeszcze co innego? To norma. Studiujesz. Nie chodzisz do szkoly. Studiowac znaczy zglebiac wiedze, a w domysle, samodzielnie. Wykladowca i prowadzacy tak naprawde jest tylko do tego zeby ci wskazac kierunek twojego samodzielnego rozwoju i skontrolowac wyniki twojej pracy. Masz troche lektury do wykladow, skrypty do cwiczen i do laborek. Z czasem przeprowadzisz badania, trzeba bedzie wyciagnac wnioski, to wszystko opisac.
Zzera cie stres. Przyzwyczaj sie. A co jak zbudujesz hale i ta sie zawali? Bo terminy gonily, rysowales w stresie po nocach i zamiast wspolczynnika 50 przyjales 5?
Zycie to nie jebajka. Masz pod gorke? To biegnij. Szybciej pokonasz wzniesienie.

Szanuje to ze studiujesz. Wiem ze po przerwie trudno jest sie znow wdrozyc. Ale na politechnice norma jest zaliczanie w obu sesjach. Czeste jest powtarzanie przedmiotu, zdarza sie powtarzanie roku. To nie pedagogika zeby miec 5,0. Jak ja studiowalem, to z 240 osob po pierwszym semestrze zostalo 160 osob. Po drugim 120. Magistrami zostalo 40 osob. I to byl prawdziwy stres, bo jeszcze obowiazywal pobor do wojska. Nie twierdze ze masz latwo, ale polibuda to jest twarda walka. Nawet jesli teraz nieco zelzalo, to i tak to jest masa materialu do wkucia, potem zrozumienia i w koncu wykorzystania. Niestety nie kazdy pracownik naukowy ma talent pedagogiczny.  Ale tylko oni maja wystatczajaca wiedze aby wyksztalcic przyszlego inzyniera.
A jako mezczyzna, na stres zastosuj stare metody- scisnij posladki, zaciagnij pasek i bierz byka za rogi. Jak sie od razu nie uda, to probuj ponownie do skutku. A jak padniesz, to po prostu sie podnies, otrzep z kurzu i dalej do przodu.

Bardzo niemiło się czyta taki spęd osądzających, wręcz szydzących komentarzy. Człowiek czasem potrzebuje wsparcia i zrozumienia, a nie bata nad głową. Tak tylko można pogłębić problemy, a nie je zwalczyć. Autorze tematu, mam nadzieję, że nie wziąłeś sobie do serca tego co piszą twoi adwersarze. Masz prawo czuć się zakłopotany i oszołomiony zwłaszcza tak radykalną zmianą środowiska. Wcześniej pracowałeś przez kilka lat, na pewno wyrobiłeś sobie jakąś renomę. Prawdopodobnie pracodawca doceniał Cię i Twoją pracę, a cele i zadania miałeś jasno określone. Tu znowu wracasz do relacji uczeń-"mistrz", a z doświadczenia wiem, że wykładowcy uwielbiają nadużywać autorytetu. Więc po kolei:

1. Gdy ktoś piszę o naśmiewaniu się, ironizowaniu, straszeniu od razu włącza mi się lampka ostrzegawcza. Od takiego człowieka nie spodziewałabym się troski o wiedzę swoich studentów i przystępność przekazywanych informacji. Więc może lepiej odłożyć trochę pieniędzy i znaleźć korepetytora, który pociągnie ten obowiązek, skoro twój wykładowca do niego nie dorasta. Taniej na pewno wyjdą korepetycje w grupie, skoro piszesz, że wiele osób ma takie same problemy i oblewa kolejne kolokwia. Na moich studiach ludzie po prostu ogarniali kogoś z wyższego roku z dobrymi wynikami, kto przebrnął już przez to "piekiełko" i najlepiej wie, od której strony ugryźć problem. Myślę, że nie byłoby problemu ze znalezieniem kogoś takiego - jeśli podzielicie się kosztami, każdy z "uczniów" straci co najwyżej kilka piwerek/2 paczki papierosów/działkę 3MMC (niepotrzebne skreślić), a wasz "korepetytor" przytuli całkiem niezłą sumkę. A co najważniejsze: będziecie wiedzieli czego się uczyć, jak się uczyć i jakich zagrywek spodziewać się od wykładowców (widocznie niedowartościowanych skoro muszą poniżać swoich studentów). Wilk syty, owca cała.

2. Co do stresu może warto (tak jak zasugerowała już ladyyy) zastosować jakieś ziołowe tabletki, chociaż na początek. Podobno psychoterapia jest też bardzo owocna w problemie radzenia sobie z nadmiernym stresem, chociaż o tym będę mogła opowiedzieć dopiero po swojej psychoterapii, która zbliża się wielkimi krokami A co do spania to chciałabym Ci polecić coś, co mi osobiście ogromnie pomaga od wielu lat, mimo że nasze asomie mają zupełnie inne podłoża. Tylko ciiiiii, to mój sekret Od bezsenności spowodowaną negatywnymi emocjami ratuje mnie...ASMR. Spróbuj. Może warto.

3. Po trzecie: wiem, że większość ludzi jest wychowana w tym przeświadczeniu, sama byłam, ale nie musisz być doskonały we wszystkim. Nie wierzę, że z każdym przedmiotem jest tak źle jak opisałeś. Na pewno są dziedziny, w których radzisz sobie świetnie. Może warto się skupić na tym? Wydaje mi się, że studia nie są od tego, żeby zaliczyć je samymi piątkami. Na tym etapie człowiek kształtuje swoje predyspozycje. Pomyśl jak chcesz kształtować swoją przyszłość, zobacz jak pokrywa się to z twoimi obecnymi ocenami z różnych przedmiotów i zdecyduj co sobie najzwyczajniej w świecie, po ludzku...odpuścić. Chyba, że chcesz być "doskonałym" emocjonalnym wrakiem człowieka. Tak jak pozostali opisali są ludzie, którzy mają świetną średnią nadal w pełni korzystając ze studenckiego życia i takie przykłady dają ludziom złudzenie, że na ich podstawie mogą oceniać innych. Niestety, albo na szczęście, ludzie rodzą się różni. Czasami może się to wydawać niesamowicie niesprawiedliwe, ale nic z tym nie zrobimy. Nic się nie stanie jeśli jeden przedmiot przejedziesz na trójach, tak długo jak masz o nim pojęcie wystarczające, żeby nie przeszkodzić Ci w podjęciu zawodu.

Uffff...rozpisałam się, ale zobaczyłam tu tyle niesprawiedliwości, że musiałam zareagować. Zareagowałam tak, jak sama chciałabym być potraktowana i mam nadzieję, że nikogo to nie urazi. A co do reszty komentujących. Proszę was. Sami budujemy ten świat. Nie warto uczynić go trochę lepszym, wrażliwszym miejscem? Piszecie, że jako mężczyzna ma ścisnąć pośladki, zamknąć ten cały stres, frustrację i poczucie niesprawiedliwości w sobie, dokładnie zakorkować i upchnąć głęboko w sobie. Tylko pamiętajcie, że to wszystko może zacząć w środku człowieka fermentować, a jeśli na dodatek się to jeszcze wstrząśnie...to później płaku płaku, jacy ci mężczyźni są agresywni i bez serca. Trzymam za Ciebie kciuki Andrzejewski. Jakby co to się żal. Ja poczytam

Mała O uwierz nie wszyscy studenci muszą zostać inżynierami.  Jeśli chłopak nie radzi sobie ze stresem to niech poszuka mniej stresującej uczelni.  Myślę,  że większość  wolałaby mieszkać w domach dobrze zaprojektowanych,  bez obawy że zestresowany,  niewyspany inż.  zgubił 0, albo pomylił < >

a aktywność fizyczna? może idź wieczorem na basen, przepłyń 2 km albo idz pobiegać? tak żeby się zmęczyć, to raz, poza tym wysiłek fizyczny relaksuje ciało i umysł. najlepszy oczywiście systematyczny. do tego jakiś relaks na saunie, albo zapisz się na masaż.

autorze

Miałam identyczny moment jak Ty, że nie mogłam spać przez kilka dni i pomogła mi wtedy współlokatorka, użyczając mi jakiegoś procha. Zasnęłam jak kamień  i spałam i spałam bez końca. Odpuściło
Nie namawiam Cię jednak na branie psychotropów na dłuższą metę, jedynie raz, góra dwa -  w tych krytycznych sytuacjach.
Dobrze by było, abyś wzmocnił swój organizm od wewnątrz, wspomógł się trochę suplementami, jak magnez, wit.B, lecytyna (duże dawki), kwasy mega 3, wyciągi z miłorzębu. Przed snem pij melisę abo herbatki typu  "Spokój i relax" , "Spokojny sen" itp. Nie pij kawy ani mocnej, czarnej  herbaty wieczorem. Jedz dużo jajek i mnóstwo orzechów.
Mała O wspomniała o ASMR - nie próbowałam, ale słyszałam, że działa świetnie Na pewno także sport - taki, który lubisz. Na mnie genialnie działa masaż - prawie zasypiam już w trakcie (niestety masaż jest drogi, ale zawsze można sobie zrobić samemu choć masaż stóp z relaksującymi olejkami).

Moja córka, która wybrała sobie zawód wymagający min. 8 lat nauki (jeszcze jej trochę zostało), nigdy nie uczy się po północy. Przed 22.00 zbiera się spać, wyłącza komputer i zajmuje się czymś przyjemnym, co ją wycisza. Nauka wchodzi jej najlepiej za dnia. Mnie uczyło się lepiej wieczorami, jestem typem sowy - każdy musi znaleźć swoją porę.

Rozumiem Twoje trudności, bo jesteś po przerwie w nauce i pewno dlatego jest Ci ciężko zaskoczyć. Mnie też było trudno na początku, ale to dlatego, iż od podstawówki do liceum miałam same piątki, wiedza mi wchodziła jak bułka z masłem, jechałam już trochę na świetnej opinii, a mniej na ciężkiej pracy i nie umiałam potem zatrybić. Miałam już takie momenty, iż chciałam tym wszystkim rzucić - bo nudno, bo oderwane od praktyki, bo śpię po parę godzin (na I roku trafiłam do bardzo imprezowego miejsca w akademiku ). Też wtedy jojczałam i zrzędziłam . Przetrzymałam.

Pomysł z korkami u studenta starszego roku świetny! Moja córka też tak raz zrobiła z sukcesem.

Nie poddawaj się łatwo, ale też pamiętaj, że nie za wszelką cenę, bo może jednak nie są to studia dla Ciebie.

Skończyłam inny kierunek na Polibudzie, nie budowlankę ale współpracuję z sektorem budowlanym. Czasem tłumaczę ludziom rzeczy trywialne - wielu nie umie sobie wyobrazić przestrzeni - ile miejsca coś zajmuje, albo ile miejsca jest potrzebne, by pracownik nie obijał się łokciami o ściany przy wykonywaniu jakiejś pracy. Czasem już tłumacząc czuję, że słowa przelatują przez głowę, a potem za tydzień, za miesiąc wraca ten sam problem, to samo zdziwienie, ten sam przeciąg w uszach, gdy po raz kolejny tłumaczę rozwiązanie. Albo gdy dzwoni, mailuje ktoś z tekstem "mamy problem" korci mnie, by powiedzieć, "tak macie problem".
Myślę, że ci ludzie, gdyby się odrobinkę wysilili, to byliby samodzielni w swoje pracy... ale po co?

Gdyby Andrzejewski napisał, że te studia są za trudne, że za dużo materiału w krótki czasie, czy coś w tym stylu... ale on pisze, że jest zdolny, ale leniwy, nie chce zarwać nocy, bo będzie zmęczony, bo go to zestresuję to i nie zaliczy. Nie ma na to lekarstwa - wielokrotnie na studiach będzie miał tak dużo pracy, że nie ma szansy grzecznie po dobranocce iść do łóżeczka (aż nie chcę myśleć, co by było gdyby zmęczył się i nie wyspał z powodu seksu ).
Cslady - nie wiem jaki masz wykształcenie, ale padł przykład zadań z matmy, spróbuj zgadnąć, ile czasu potrzeba na przepisanie (nich będzie, ktoś policzył, twoim zadaniem jest tylko przepisać) 100 obliczeń z całkami?

To może spróbuj czymś się wzmocnić, to znaczy swój organizm. Jakieś witaminy, żelazo. Jakiś czas temu moja koleżanka miała duży problem ze stresem a najgorzej jak się pogłębia i pogłębia to potem problemy się tylko nawarstwiają. Czy to na studiach czy potem w pracy. Ja co prawda nie brałam ale u mojej znajomej sprawdził się taki tonik spam i ona przy regularnym piciu odczuła znaczną poprawę. Poczytaj sobie o nim i może warto spróbować.

andrzejewski, wrzuć na luz!!!! Pisze to student(ka) IV roku również ciężkiego kierunku. Jedni mają mocniejszą psychikę, inni trochę słabszą, ale nie daj sobie wmówić, że przez to mniej się do czegoś nadajesz. Po prostu musisz więcej popracować. Nad psychiką i sobą.
Na początek udaj się do apteki po delikatne preparaty ziołowe na sen. Jeśli nie pomogą - idź do neurologa i prawdopodobnie przepisze coś na recepte, co pozwoli sen uregulować. Teraz jesteś w zamkniętym kole, bo stres sprawia, że nie możesz spać, a brak snu nakręca stres.
To wszystko pisze osoba delikatna psychicznie, która niekiedy miewała niemalże horrory w głowie , gdy na studiach było b ciężko i z perspektywy czasu wiem, że robiłam z igły widły.

Większość komentujących chyba zapomniała, że pisze spanikowany pierwszoroniak. ;p