Nie mogę żyć bez niego - Netkobiety.pl

Co takiego schrzaniłaś ?

Ale on nie chciał być z Tobą w związku, więc w czym problem? To nie był Twój facet i nie będzie.
Możesz żyć bez niego.

Głupoty mówisz. Skoro on od samego początku powiedział, że nie będziecie razem to nie będziecie i już. I to nie znaczy, że on chciałby, ale nie może. Po prostu nie będziecie. Spotykacie się jak para, on ma fajną osobę, która mu pomoże, a jednocześnie nie cierpi przez zobowiązania, które niesie za sobą związek. Układ idealny.
Głupio robisz, bo powinnaś jasno sobie w głowie określić, że nic z tego nie będzie. Twoje starania nie dadzą kompletnie nic, bo on nie chce być z Tobą w związku i już. Jeżeli przez tak długi czas nie zmienił zdania to już nie zmieni.

Nigdy nie ma sensu zmienianie się pod czyjś gust. Nigdy. Zmieniać to się możesz dla siebie, a nie dla faceta. Błaganie kogoś o to, żeby był z Tobą, bo Ty się zmienisz, nie widzisz jak to brzmi? Przecież nie musisz nikogo błagać o uwagę. Zostaw tego i szukaj innego.

No ale prawdopodobnie zobaczysz. Więc może pora się odciąć i zacząć żyć własnym życiem, a jego zostawić daleko za sobą? To nie jest Twój facet i nie masz prawa być zazdrosna.

A jak ktoś Cię nie akceptuje ze względu na charakter to kopa na pożegnanie i już.

Zobacz jak to wygląda z jego strony, ma lekką niezobowiązującą dla niego relację, ma też pewnie seks. W duchu pewnie śmieje się, że się na to zgadzasz. Mimo że nie jest z Tobą, to jest o Ciebie zazdrosny, chce być była taka jak on chce. Tak Tobą manipuluje. Wymaga, a nic od siebie nie daje. Masz dziecko, jesteś za nie odpowiedzialna, nie szkoda Ci czasu na coś takiego kiepskiego? On ma Cię za nic i nie szanuje.

3 tydzien mija jak sie nie odzywa. Nie chce mnie znac bo pomogłam komus z rodziny, właściwie moja kuzynka pomogła i ta osoba dała upowinek mnie i kuzynce zeby podziękować, nie chciałam tego ale wzięłam niechętnie i urwał ze mną znajomość, nie chce miec ze mną nic wspólnego, stwierdził ze ja cos za to chciałam. Chciałam pomóc, ktoś chciał sie odwdzięczyć i wyszłam na jakąś materialistkę. Wmawiam sobie ze byłoby cieżko z kims takim w przyszłości ale wspomnienia wracają i brakuje mi go. Zawsze mogłam na niego liczyć, ale fakt czułam sie nieraz gorsza, głupia, tępa i nic nie warta, chciałam zniknąć.

Przez Twój charakter, przyjęcie upominku? Serio? Co za bzdura.
Układ mu się znudził, więc się wymiksował, na odchodnym dowalając Ci z byłą itd.
Możesz przyjmować upominki, możesz rozmawiać z kolegą, a charakter masz jaki masz.
Płaczesz za kimś, kto miał i ma Cię gdzieś- wypłacz się, naprawdę czasem trzeba, ale miej świadomość, że komuś innemu nie będzie przeszkadzać przyjmowanie upominków, rozmowy z kolegą, a z Twój charakter będzie super.
Nie możesz bez niego żyć?
Ależ możesz i potrafisz.

Czekał az ja cos sama pierwsza zrobię juz póxniej w sensie przytulanie np. teraz twierdzi ze ja nie lubie sie przytulac, jak tu sie przełamac skoro widze obojętność, ja sie przytulam a on nawet reki na mnie nie połozy tylko leży jak kłoda, takie cos nie daje motywacji wręcz odwrotnie. Nie byłam sobą, jedynie jak on byl po alkoholu to czułam sie swobodnie wtedy, był wesoły, czuły i przytulał sie, na trzeźwo zmiana o 180 stopni. Nie moze zapomniec mi tego co mu zrobiłam.

Póki co zyje nadzieja ze sie odezwie i jeszcze nie jest tragicznie ze mną, gorzej bedzie jak kogos pozna i uświadomie sobie ze to juz faktycznie koniec. Nigdy nie byłam uzależniona od faceta, moze to dlatego ze właśnie mnie nie chce i to mnie przyciąga jeszcze bardziej. Były czasem sytuacje ze chamsko żartował, znam sie na żartach, nie obrażam sie ale czasem było mi faktycznie głupio, nie zdawał sobie z tego sprawy bo on lubi ludzi z którymi mozna pozartować. Ostatnimi czasy nie miał mnie za mądrą lecz głupią i tępą a ja faktycznie zaczęłam wszystko źle robić, zacinalam sie, stresowałam. Ale były fajne czasy, dbał o mnie, troszczył sie, pomagał, wspierał. Poźniej ja byłam, sama pytałam o spotkanie juz, a on odpowiadał ze super, fajnie tylko ze jeśli chce.

Czasem sugeruje zebym coś zrobila, no to ja mysle ok i robię a pozniej okazuje sie ze powiedział to zeby zobaczyc co zrobie takie w ramach sprawdzenia mnie no i wtedy lipa, psycha siada czasem

Patrycja, ale to jest koniec.
Dla Ciebie lepiej, że on nie odpisuje. Naprawdę. Albo zacznij coś robić w kierunku podniesienia się z poziomu poniżej podłogi albo jojcz i narzekaj sobie dalej, bo nic się nie zmieni.

Wiem ,musze dać rade, może boje sie być sama, ja potrafie wybaczać nawet najgorsze rzeczy, jeden z moich partnerów zdradzał mnie notorycznie, byłam z tym sama, przeżyłam, jak sobie przypomne co przezywałam to sama sobie sie dziwie ze jeszcze nie wylądowałam w psychiatryku, nauczyłam sie poprostu obojętności w pewnych sprawach, tłumaczeniea sobie, wmawiania ze tak ma być i że bedzie lepiej. Wybaczyłam temu gościowi i mamy kontakt choc wyrządził mi ogromną krzywdę. Dlatego tak to przeżywam teraz ze o pierdoły ludzie gniewają sie, szkoda nerwów i życia.Szybko sie przywiązuje do ludzi, za bardzo ufam a później cierpię i tak w kółko. Ale nie tracę nadzieji ze ktos tam moze jednak na mnie czeka...

No tak, ale ja chyba nie potrafie byc całkiem sama. miedzy ostatnim partnerem a teraz tym miałam 2 lata przerwy, tamten był toksyczny związek i chciałam to zakończyć, modliłam sie wręcz, żeby udało sie tak aby nikt az tak nie cierpiał, dziecko juz było wtedy i wymodliłam ze rozstaliśmy sie w zgodzie. poczułam ulgę, cieszyłam sie. Nie szukałam nikogo ale po jakims czasie juz mi brakowałao i wtedy odezwal sie właśnie ten. traktował mnie tak jak zawsze chciałam, tamten nie dawał mi nawet połowy z tego i dlatego za wszelka cene chciałam być z tym i tak sie uzalezniłam

Najgorsza rzecz jaka chodzi mi po głowie teraz to wyobrażanie sobie ze z kims innym bedzie robił to co ze mną, wiecej nawet, przytulanie, całowanie, sex, masakra. Nie daje mi to spokoju, najlepiej jakbym go juz nigdy nie widziała

Chce ruszyc do przodu i to bardzo, potrzebuje tylko czasu. powiedział ze bede cierpiec tak jak on i ze zemsta smakuje po jakism czasie dopiero, ja cierpie tylko on o tym nie wie, nawet jakbym mu powiedziała to by niee uwierzył bo uwaza ze nie mam uczuc. boje sie ze zrobi jakąś głupote

czuje ze jest teraz z jakąś inną i dobrze sie bawi, nie moge sobie poradzić, rycze jak dziecko. boje sie ze sobie nie poradze, nie wierze w to co sie dzieje

nie potrafie chyba, nie moge sobie poradzić, nawet nie mam zabardzo gdzie wyjsc, siedze i mysle tylko, chce go znienawidzic jesli naprawde z kims teraz jest, bo gdzie mógłby być, przez internet kogos poznał pewnie i pojechał. najgorzej jest być tym porzuconym, o mnie nienawidzi wiec nawet o mnie nie myśli pewnie, skoro tak dlugo go nie ma to pewnie jest fajnie.

Płaczesz, bo nie próbujesz nawet się zebrać w sobie i coś z tym zrobić. On już nie wróci. Może być z kim chce, Ty też. Trzeba czasu, ale też pracy. Nie możesz cały czas siedzieć w miejscu i pisać tutaj jak bardzo płaczesz.

dla faceta 2 tygodnie bez sexu to jest duzo, szczególnie dla kogos kto ma ogromne potrzeby, moze sie umówic tylko na sex a okaze sie ze nadaja na tych samych falach i juz nadzieja stracona na zawsze.

wtedy co nie odzywał sie tak długo usunął mnie z fb, teraz tego nie zrobił, jeszcze nie zrobił. musze sie zacząć żyć bez niego, ostatnio sie odezwał po dłuższym czasie niz teraz i to mi daje mała siłe ze moze znów tak bedzie, wtedy przeżywałam to tak samo, piłam jak mogłam zeby zasnąć. jak pije to wtedy myślę o tych złych rzeczach i jest mi lepiej, ale to nie jest wyjscie, wiem o tym. moje rzeczy mi podrzucił i napisał tylko sms ze powiesił na bramce, nie chciał mi dac osobiście czyli to pewnie znaczy ze nie chciał mnie juz wcale widzieć

ja byłam gorsza, zamiast zachowywac sie jak dojrzała kobieta to alkohol był w głowie, nieraz wstydu narobiłam, on chcee normalną dziewczyne, mowil mi to juz kilka razy, jemu nie przeszkadza sie napic, tylko jakie jest pozniej zachowanie.ostatnio było super przez dłuższy czas, zero kłótni az do ostatniego razu i upominku za pomoc, tego mi nie wybaczy powiedział, nigdy

w domu w ogóle nie pije, jak sie spotykalismy to zawsze sie wypiło, nie potrafiłam odmówic, tak było od początku i na trzezwo było tak dziwnie juz pozniej, poz tym mowil ze ze mna nie da sie na trzezwo funkcjonowac, byłam spieta i nieraz mowil zebym sie napila bo glupoty gadam

Ile to u Ciebie trwało? masz rację, żebram o to uczucie, na siłe, powiedział mi na początku ze nic z tego, był fair, i że to moja decyzja czy chce sie dalej spotykać na takich zasadach, nie mam do niego pretensji o to. chęć naprawienia tego sprawiła ze byłam zawsze, ale jak nie mogłam przyjsć to on to rozumiał ,nie miał do mnie pretensji. Jedynie jak przyszłam nieraz i zamiast od razu wiadomo co, to zajęłam sie czyms innym i był foch, pytałam sie o co chodzi a on ze nic, dopiero poźniej mi wypominał, dla mnie sex nie jest najważniejszy, czasem chce poprostu posiedziec, pogadać, on lubi sex bardzo i to tez wiedziałam od początku, wiem na co sie pisałam, jednak jesli ja na siłe chce zeby cos do mnie poczuł to to sie nie uda, wiem, spadłam w jego oczach, zaufania nie da sie odzyskać. znamy sie bardzo długo kilkanaście lat i to tez inaczej wygląda, inne odczucia moje, jest super kolega, pomocny zawsze, ale teraz juz nie moze byc tylko moim kolegą po czymś takim, jakbyśmy nie poszli dalej to pewnie by nim był do teraz. Jak sobie poradziłaś z tym? dlugo cierpiałaś?

mam prawko, ale nie mam samochodu jeszcze, praca na pol etatu bo zajmuje sie dzieckiem, a hobby uwielbiam cwiczyc, tanczyc, słuchac muzyki. ostatnio sie troche zaniedbałam. chiałabym zapisac sie do szkoły tańca towarzyskiego ale tutaj nie ma. ale na silownie pojde

Wolałąbym nie ujawniac za duzo informacji o sobie, koleżanek za wiele nie ma, wyjechały ale mam z kim pogadać wiec jest ok. gorzej z wyjsciem no bo rodzina, dzieci wiadomo, nie te czasy juz. dziecko chodzi do szkoły a jego tata za granicą co jakiś czas.

Tego ze z nikim innym nie spał to wiem napewno, bo widywalismy sie praktycznie codziennie wieczorem,a rano był w pracy a jak nie to wiedziałąm ze jest w domu bo pisalismy, on był na fb i mówił mi o wszystkim. chciał tej rodziny tez, mówił ze mogłam tak miec i to mnie dołuje jeszcze bardziej. W życiu nie zgodziłabym sie na taki układ, nie wiem co sie stało ze mną ze tak sie dałam, faktycznie sie uzależniłam, chciałam miec kolegę, lubialam z nim pogadać, zwierzyc sie, był dla mnie kumplem, kochankiem, partnerem po cześci tez, tego właśnie chciałam ale....właśnie to ale

Jak wyżej. Staraj się jak najmniej rozpamiętywać, myśleć, dołować.
Z koleżankami i zainteresowaniami zmierzam do tego, abyś wyszła do ludzi i całe dnie miała zajęte tak, aby wieczorem padać na twarz.
Może na razie brzmi to śmiesznie i nierealne, ale od czegoś trzeba zacząć.
I powtórzę: nie daj się wpędzić w poczucie winy. Nie Ty nawaliłaś.

Narazie jest ok, po tym wszystkim co piszecie, dodaje mi to sił i zaczynam wierzyć w to ze to nie jedynie moja wina, dziekuje Wam wszystkim, mam chwilowe zmiany nastroju, boje sie ze wieczorem znów bede ryczec jak dziecko jak go nie bedzie w domu. ale wiem ze z dnia na dzien powinno byc lepiej, 2 tygodnie za mną juz

jeszcze wróce do tego sexu, to nie było tak ze sex i do domu, było kino, kręgle, spedzanie całego weekendu, sylwester itp, itd, wszedzie razem, o to chodzi właśnie. przytulanie owszem ale po alkoholu, nawet na wakacjach bylismy razem i dlatego tak ciezko teraz jest, za duzo wspomnien.

właśnie dla dziecka musze sie ogarnąć, nie moze mnie widziec smutnej ani złej. jak tata wróci i bedzie chwile u niego to ja wtedy sama zostane, tego tez sie boje.

nie ma go, a jednak żyjesz. cud!!