Nie daje sobie rady - Netkobiety.pl

Cześć, jestem Kaśka. Trzy lata poznałam faceta, zabiegał o mnie rok i w końcu mu sie udało. Jesteśmy juz prawie dwa lata razem, dużo przeszliśmy, było dużo niedomówień, kłamstw z jego strony, ale nadal jesteśmy razem.
On był ćpunem. Nadszedł czas gdy musiałam wyjechac na miesiąc, i wtedy zaczął sie moj koszmar. On totalnie mnie zlewał jeździł niewiadomo gdzie, nie odzywał sie dniami i nocami a jak juz zadzwonił to tylko na minute, a potem znowu kontakt sie urwał. Gdy wróciłam jego kolega powiedział mi co mu opowiadał, tez rzeczy juz mnie przerosły, dowiedziałam sie że mnie zdradzał chciał jechać do burdelu ale nie miał pieniędzy, ćpał, dobrze sie z paroma dziewczynami zabawiał i że do wesela można szaleć...
Oczywiście moj sie tego wyparł i postanowiłam mu dać szanse chociaż nadal do końca mu nie wierzę.. Ale to nie o to tutaj chodzi. Na dzień dzisiejszy jestem w 22 tyg ciąży, a on? On jest dla mnie tryranem, krzyczy na mnie z byle powodu, gdy chce mu o czymś opowiedzieć np co dziś śmiesznego zrobiłał, nie daje mi choć kilku słów powiedzieć i mówi ze mam przestać gadać o pierdołach i tak za każdym razem. Ja wiem ze ja nie jestem święta, przez to ze nie do końca mu ufam, zawsze gdy do niego dzwonię pytam sie co robi, a jeśli odpowie ze z kimś to pytam z kim itp, on na mnie zaczyna mowic smark (jest starszy o 10 lat), krzyczy, jest nie miły, nie pisze do mnie (mieszkamy jakieś 20 min autem od siebie), mało dzwoni, a ja ciagle czekam aż napisze mi chociaż cos miłego, az sam zadzwoni.. Czuje sie przy nim trochę jak taki "przydupas" nie mam wsparcia, on często jest miły tylko jak czegoś potrzebuje... Dużo razy miałam myśli samobójcze przez niego jak i przez rodziców (wiem to dziecinne). Rodzice go nienawidzą ponieważ jest im winny pieniądze (ok 4tys) miał je spłacić juz dawno ale się pokłócili no i tak wyszło.. Moja mama bardzo patrzy na opinie innych, jest prezesem firmy, po prostu oczekuje ze wyjdę na ludzi i będę taka porządna jak ona, tata nie pracuje, ciagle siedzi w domu. Nie wiedzą o ciąży, boje sie im powiedzieć, mama za zle oceny kazała mi sie wyprowadzić, powiedziała że nie będzie mieszkała z takim nieudacznikiem w domu. W styczniu ma mi wynająć mieszkanie.
Tak bardzo boje się im powiedzieć, boje sie ze nie będę miec wsparcia skoro nawet u własnego chłopaka go nie mam.. Szczerze mówiąc nie chce tego dziecka bo wiem ze sobie nie poradzę, co ze szkoła co z przyszłością? Ja wiem ze mogłam myślec wcześniej.. Miałam miec wizytę u ginekologa prosiłam chłopaka żeby mnie umówił i żeby ze mną poszedł a on? Nie pójdzie ze mną, nie będzie za mnie sie nigdzie umawiał. A ja sie boje, jestem typem człowieka który boi sie lekarzy, ja tylko prosiłam go o wsparcie.. Dziś zapomnieliśmy o wizycie u ginekologa, myślałam ze dzisiaj a jednak była wczoraj, na pytanie czy wie na kiedy mamy wizytę odpowiedział że żadne my tylko ty, i jego to nie obchodzi ma to w dupie..
Teraz siedzę i codziennie płacze, nie daje sobie z tym rady, jestem w tym wszystkim sama. przepraszam ze tyle pisze, trochę misz masz, ale naprawde potrzebuje pomocy, szkoła rownież nie wie o mojej ciąży bo sie boje reakcji rodziców, tego ze sie znowu bedą za mnie wstydzić, czasem naprawde mam ochotę sie zabić, nie mam nawet przyjaciół.. za dwa tygodnie kończę 18 lat..