Zakochałam się w kimś, kto mnie nie chce... - Netkobiety.pl

Dobrowolnie i wyjątkowo szybko zrobiłaś z siebie niezobowiązującą (dla niego) nałożnicę. Klasyka... Jego interesuje tylko i wyłącznie Twoja wagina, nic ponadto, a wszelkie oznaki jego wcześniejszego "zainteresowania" obliczone były tylko na dostanie się ...do niej.
Albo to przerwiesz, skończysz ten łóżkowy romans (on jest w jakimś związku czy jest wolny?), ochłoniesz i uprzytomnisz sobie, że dobrowolnie robisz z siebie szmatę i zaczniesz się cenić, albo tkwij dalej w tym i wiernie - jak pies - czekaj, aż mu się nazbiera, by znów mógł sobie na Tobie ...ulżyć.

Budowanie relacji na zbliżeniach nie przyniesie Ci nic dobrego. Nawet jeżeli się w kimś zakochasz, powinnaś trzymać dystans, poznawać, spotykać i dużo rozmawiać. Upewnić się, czy warto i czy tej osobie nie zależy tylko na jednym. W tym konkretnym przypadku on prawdopodobnie chciał się zabawić kilka razy i przestało mu zależeć.

Wiesz, myślę że daruję sobie ten test. Już raz było tak, że miałam mały wypadek i chciałam mu o tym opowiedzieć a on mało,że nie był zainteresowany sluchaniem, to jeszcze zaczął opowiadać o sobie i co mu się tam przydarzyło. Generalnie nigdy nie interesuje go nikt bardziej od niego samego, chociaż na początku ciągle pytał co u mnie, co robię,jak się czuję...

Przejrzyj na oczy. On chce Ciebie tylko dla łatwego sexu bez zobowiązań.

To jak moja znajoma, dyplomy, nagrody.. a dawała każdemu, i myliła to z miłością...

Dla mnie to nie jest zabawne, chciałabym się zakochać w kimś wartościowym, ale serce nie sługa. Nie wiem czy ktoś jest w stanie to zrozumieć, jeśli tego nie przeżył...I ja nie daję każdemu, naprawdę jest mi ciężko wyjść choćby na randkę z kimś,kto mi się nie podoba (a jak już wspomniałam, rzadko się zakochuję). Wiem, że jestem głupia w tej sytuacji, zdaję sobie z tego sprawę i to jest najgorsze, że mam świadomość że się oddaję jak na tacy komuś, kto mnie nie szanuje a ja nadal w to brnę.

Dziekuję, to jest bardzo dobry pomysł. Przyznam szczerze, że już kiedyś próbowałam się trochę od niego odciąć, ale kończyło się to fiaskiem, bo on wtedy wyczuwał, że mogę sobie znaleźć kogoś innego i znowu się zaczynał starać i mnie osaczał. Wiem, ze to droga donikąd. Ale jestem od niego uzależniona...

Tak, wiem...chociaż on mi niczego nie obiecywał, sama się w to wkrecilam, zrobiłam nadzieje...

Nie, nie chcę być tylko pogotowiem seksualnym. Nie chodzi też o to, że chciałabym być żoną, tylko chciałabym trochę zainteresowania...Być czymś więcej niż tylko fajnym cialem. Żeby czasami wysłuchał mnie jak jest mi źle, gdzieś zabrał, pokazał... Wiem, że to nierealne. Na początku się ludzilam, bo naprawdę wykazywał zainteresowanie, pytał, jak się dlusza chwilę nie odzywalam to dopytywal czy mnie czymś nie urazil. A potem bum, olewka, no chyba że nie odzywam się za długo to zaczyna się obawiać, że go olałam i zaczyna bombardować wiadomościami. Dużo o tym myślę i też mi się wydaje, że to narcyz. Strasznie nie lubi, kiedy coś powiem na jego temat złośliwego, no i tematami rozmów jest tylko on i jego życie i pasje, mnie tam nie ma, jego to nie obchodzi. Może powinnam iść na terapię, bo sama sobie z tym nie poradzę...

Jak to, przecież " Zawsze miałam wianuszek adoratorów i tak jest do tej pory."...

Już próbowałam tego sposobu...I cały czas, kiedy siedziałam z chłopakiem, nerwowo zerkalam w telefon, czy TEN nie napisze. Wiesz, mam duże grono dobrych koleżanek,one mówią dokładnie to samo. A ja z uporem maniaka powtarzam, że oni są inni od niego, gorsi, nie dorównują mu. Mimo,że tak naprawdę oni są lepsi, bo interesują się mną jako człowiekiem, nie tylko kobietą. Wiem, że to ze mną jest największy problem. On się dobrze bawi, za chwilę pewnie sobie zmieni. Chociaż nie, najlepiej by było, gdyby to on mi powiedział nara wtedy byłoby mi łatwiej to znieść. Ale on pewnie szybko tego nie zrobi, bo ma mnie na każde skinienie...

Ale on nie chce i nie może Ci tego zainteresowania okazać.
Po prostu tego nie czuje.
Więc co ?
W jaki sposób go do tego zmusisz ?
Zastraszysz go ? Nie wiem - będziesz go biła ? Naprzykrzała mu się ? Stalkowała go połączeniami, smsami, wiadomościami ?
Jesteś dla niego przedmiotem, a nie podmiotem.
Kiedy ma ochotę Cię użyć, to to robi. Kiedy nie ma ochoty, to nie.

Musisz zrozumieć, że nie jesteś w stanie go zmusić do tego, żeby się Tobą na poważnie zainteresował, czy zakochał w Tobie.
Taki jest stan rzeczy na dzisiaj - co z tym zrobisz, to już oczywiście Twoja sprawa ...

Na szczęście nigdy mu się nie naprzykrzałam i nie zamierzam, jeszcze krztyna rozsądku we mnie pozostała. Jest inny problem - on mi nie da odejść. Wiem,bo próbowałam już się na chwilę odciąć. Zaczyna wariować, starać się, chwilowo interesować. Kiedyś mu powiedziałam, że się nie zobaczymy (akurat miałam gości) a on przyjechał pod dom i musiałam do niego iść, pozbywając się znajomych.

Nie musiałaś iść do niego - tylko chciałaś.
Wystarczyło powiedzieć / napisać, że masz gości i NIE CHCESZ teraz rozmawiać, a potem wyłączyć telefon, gdyby próbował Ci się nadal naprzykrzać.
Fakt, że spławiłaś znajomych z jego powodu jeszcze bardziej wbija go w poczucie własnej ważności i wyjątkowości w Twoim życiu.

I to nie jest tak, że on Ci nie da odejść. Jest tak, że jest mu baaardzo wygodnie w obecnym układzie, bo relacją, czy związkiem nazwać tego nie można.
I nie chce z tego rezygnować. Ilekroć będzie ryzyko, że zabawka się oddala, to będzie reagował agresją i właśnie takim pseudo zabieganiem.
Gdybyś w takiej sytuacji powiedziała, że wyjeżdżasz na biegun i w związku z tym zobaczycie się za 2 miesiące - zobaczyłabyś, że on po 2, 3 tygodniach przestaje dzwonić i w jakikolwiek sposób kontaktować się z Tobą.

Nie ma czegoś takiego, że ktoś nie daje nam odejść, jeśli tego naprawdę chcemy.
No bo co taki delikwent może ? Ano nic nie może.
Owszem, dzwonić może. Ale odbierać nie musisz. Możesz zakomunikować, że kontaktów sobie nie życzysz i dodać jego numer do czarnej listy
Przyjeżdżać może, ale nie musisz ani do niego wychodzić, czy otwierać mu. W każdej chwili możesz mu powiedzieć, że prosisz żeby więcej Cię nie nachodził. Jeśli nie będzie się stosował - zagrozić powiadomieniem policji.
Przecież do kaloryfera Cię nie przywiąże O ile będziesz chciała zerwać ten układ, to go zerwiesz.

To były odwiedziny, wstydzę się mówić ludziom - poznajcie faceta, który mnie posuwa i nic ponadto. Zresztą, kwestia i tak jest bardziej skomplikowana.

Przestań się oszukiwać. Co to w ogóle za stwierdzenie, że on nie daje Ci odejść? Zamknął Cie siłą w piwnicy? Ty nie chcesz odejść, on nie ma nic do gadania. To są Twoje wybory, pozwalasz mu być jego zabawką. On Cię nie zwodzi, nie ukrywa, że ma Cię gdzieś, nie interesujesz go dopóki go nie zaswędzi. Zacznij się szanować inaczej życie zmarnujesz a uwierz mi jak on pozna fajniejszą do takich zabaw albo się zakocha to kopnie Cię z prędkością światła i dopiero będziesz miała tragedię.

Niestety byłam w takie relacji. Chociaż, z drugiej strony, może i dobrze, bo teraz widzę swoją głupotę a przeżyte doświadczenia zapamiętam na długo.
Doskonale wiesz, że nic z tego nie będzie. Jesteś na każde jego kiwnięcie palcem i zadowalasz się minimum. Stań w lustrze i zobacz kto tam jest? Silna, wartościowa Kobieta czy słaba, żebrząca o uwagę dziewczynka.
Taki facet ma ego pod sufit, myśli że może mieć każdą, jest niezależnym narcyzem,  a teksty o ciężkiej miłości i chorowaniu po niej daje takim dziewczynom jak Ty, by pokazać jak to on kochał...Gówno prawda. Nikt z takim facetem nie jest w stanie długo wytrzymać. Skacze z kwiatka na kwiatek, traktuje dziewczyny jak pogotowie seksualne, bo kiedy mu się zachce, każda leci na jego skinienie. Niczego od siebie nie daje, myśli tylko o sobie, swoich potrzebach i swojej wolności.

Ja trwałam w takim szicie 2 lata. Te dwa lata zrujnowały moją już podupadłą psychikę, zniszczoną przez mojego byłego męża. Potrzebowałam bliskości, miłości a facet z tej relacji tylko się tym karmił. Wiedział, że mi zależy, dawał sprzeczne sygnały, a ja poniżałam się.
Minęło półtora roku od zakończenia tego czegoś. Pewnego dnia powiedziałam dość, pękłam , oprzytomniałam i jednym sms zakończyłam to neverending story. Oczywiście, to nie był pierwszy raz kiedy "zrywałam" relację, bo były czasy kiedy się żegnaliśmy, ale zawsze któreś z nas sie odzywało, najczęściej on, po 2-3 tygodniach sobie przypominał o mnie a ja...leciałam....Półtora roku temu się skończyło. Nie miałam z nim kontaktu. Po dwóch miesiącach wysłał sms, na którego nie odpisałam. Po kolejnych dwóch znów. Ja nie reagowałam. Gdy zaczął to robić częściej, odpisałam że sobie tego nie życzę i ma do mnie nie pisać.

Nie ukrywam, że pomogła mi nowa znajomość, którą zawarłam po zerwaniu z tamtym. Odciągnął moją uwagę i otworzył oczy. W międzyczasie skończyłam swoją terapię , stanęłam na nogi i znów jestem pewną siebie Kobietą. Z tamtym łączą mnie czasem kontakty zawodowe, ale po takim czasie już na mnie nie działa. Oczywiście, czaruje mnie, prowokuje, ale spotyka się ze ścianą.

Będą istnieć tacy faceci, dopóki będą kobiety chętne do robienia z siebie idiotek, które myślą że idąc z kolesiem do łóżka, sprawią że on się zakocha. Że przestanie być debilem, bo przecież ona jest inna, wyjątkowa, nie ma takiej drugiej...każda z nas, będąc w takiej relacji, jest taka sama.

Dziękuję Wam za rady
Na razie powiedziałam mu, że wyjeżdżam na dłużej - żeby nie przyjeżdżał i żeby mnie nie korciło godzić się na "wizyty". Oczywiście, przestał się odzywać, bo po co. Nie ma mnie, to nie jestem mu potrzebna do zaspokojenia.
Opcja zakochania się w kimś innym i tak jest niemożliwa, bo ja tak nie potrafię. Pewnie nigdy już się nie zakocham po takim zawodzie.

Myślę, że Twoje urażone ego dużą rolę gra w tym "rozczarowaniu".
Napisałaś, ze jesteś wręcz bardzo atrakcyjna i wcale nie taka głupia. Tak,  jak zaczęłaś mniemać o własnej osobie po tych wydarzeniach.
Możesz mieć każdego. I ze zdawania sobie z tego sprawy, zrobiłaś sobie ołtarzyk na własną cześć.
Widocznie, trafiła kosa na kamień.
Inni mężczyźni, ci "zwykli", nie mogą stanowić konkurencji, bo nie mieszczą się w ogóle w ramach Twoich oczekiwań względem powierzchownej atrakcyjności.
Trafiłaś na swój odpowiednik męskiego rodzaju.
Przykro mi. Naprawdę, bo atrakcyjne kobiety często pozostają samotne. Po rozczarowaniach. Nie branych pod uwagę, że mogą nastąpić.
Bo ci "zwykli" mężczyźni, mniej atrakcyjni, nauczkę otrzymali już wcześniej przecież.

No uwiesiłam się, nie mogę go sobie wybić z głowy. Tyle,że najpierw to on mnie "poderwał", on wypisywał i on się starał. A jak dostał co chciał, to już mu się znudziło. To znaczy, znudziło okazywanie zainteresowania, bo do seksu jest chętny. Teraz jak się dowiedział o wyjeździe, to napisał, że się podle zachowałam, bo go nie uprzedzilam i przestał się odzywać. Pewnie chodzi o to, że będzie musiał znaleźć inną chętną a jemu się nie chce szukać.
Z ojcem mam dobre relacje. To znaczy mój ojciec to pantofel, robił i robi zawsze co mu każe mama i z tym mu jest dobrze. Nigdy szczególnie nie wykazywał swojej inicjatywy, ale jak jest problem, to mogę na niego liczyć.

W tej historii najbardziej boli mnie fakt, że przed poznaniem jego, byłam w związku, który skończył się źle, byłam trochę przybita, on o tym doskonale wiedział a mimo wszystko z premedytacją wplątał w układ, który w mojej głowie spowodował o wiele większe spustoszenie niż tamten związek. Sam kiedyś powiedział, że irytują go szczęśliwi ludzie, więc moje cierpienie jest dla niego najlepszą nagrodą. A ja mam nauczkę, żeby się już nigdy nie zakochiwać.

Masz 100% racji. Niestety, zakochany człowiek widzi czasami tylko to, co chciałby widzieć. Teraz pozostaje mi już "tylko" się wyleczyć.

Cześć, to znowu ja
Chciałabym Wam opowiedzieć, jak się skończyła moja znajomość z tym panem. Bo oczywiście, ledwo rany się zaczęły goić a on wtedy sobie o mnie przypominał. Napisałam do niego długiego maila. Nie, nie wyznałam mu miłości Napisałam grzecznie i zupełnie bez emocji, że proszę go, aby się już nie odzywał, bo nie podoba mi się sposób,w jaki mnie traktuje. I żeby uszanował decyzję, bo chciałabym wejść w nową relację bez obciążeń i świadomości, że jest ktoś jeszcze, czyli on. Pożegnałam się. Powiedziałam, że nie ma już szans, abym mu kiedykolwiek odpisała. On mi odpisał, ale zupełnie bez sensu, tak jakby chciał sobie zostawić mnie w roli koła zapasowego na czarną godzinę. Olałam już tą odpowiedź. Ale chyba coś dotarło, bo nie odzywa się. I mam szczerą nadzieję, że tego nie zrobi, bo mocno pracowałam nad tym, aby ustabilizować swoje emocje. Trzymajcie kciuki, żeby tak już zostało. Dziękuję Wam bardzo za pomoc i wsparcie oraz za to, że przejrzałam na oczy. Pozdrawiam

Odpisał, że musiał gdzieś wyjechać (tak jakby tłumacząc to swoje olewanie, o co zupełnie mi nie chodziło). Zupełnie bez sensu. Bez żadnego nara ani nawet spadaj, przyjąłem do wiadomości, itd. Moim zdaniem to trochę tak, że jak mu jakieś inne opcje nie wyjdą, to się odezwie. Chociaż jego dotychczasowe milczenie daje nadzieję, że jednak coś dotarło. Jak myślisz?