Opowieść o mojej kobiecie... - Netkobiety.pl

Cyngli ma rację.

Dziewczyna w coaching nie wierzy, a dobry coaching ma to do siebie, że potrafi podnieść pewność siebie, a pewność siebie to klucz. Jest ważniejsza niż inne umiejętności same w sobie - bo co z tego, że masz umiejętności, skoro nie wierzysz, ze je masz? Skąd u Twojej dziewczyny takie skłonności do czarnowidztwa?

Ona przeszła już przez wiele lat psychoterapii.
I kiedy zaczynamy ten temat ona kwituje, że psycholog nic jej nie powie, czego ona nie wie.

Boli mnie to, że teraz zamknęła się, na ludzi. Twierdzi, że nie ma żadnej dobrej koleżanki. Tu jat rozumiem, ponieważ chyba dość trudno dziś kogos fajnego poznać.

Nie odzywamy się do siebie, jest dziwnie.

Nie wiem, co począć.

Bardzo dziękuję Wam za zaangażowanie w temat. Jeśli jesteście z Dolnego Śląska to zapraszam na kawę : )

Serio mam problem i mi to ciąży. Normalnie bym też obrócił to w żart ale kocham Ją, chce Jej pomoc, kurcze no.. ;(

W kółko to samo...

Myślę, że jej jest po prostu tak wygodnie. Wyuczyła się tej bezradności życiowej i doszła do wniosku że przynosi jej ona wiele korzyści- ma zainteresowanie otoczenia przy minimalnym wysiłku, a raczej- bez wysiłku. Nikt od niej niczego nie będzie wymagał, a ona będzie mogła- za przeproszeniem- uwalić tyłek na kanapie i rościć sobie prawa do narzekania na wszystko to, czego tak naprawdę nie chce zmieniać.
Wykończysz się chłopie przy takiej babie... zanadto ceni ona sobie swoją strefę komfortu, żeby rzeczywiście dało jej się pomóc. Ciężko z resztą pomagać komuś, kto tej pomocy tak naprawdę nie chce. Ona chce tylko litości, głaskania po głowie, poświęcenia energii i uwagi jej osobie... ale kiedy zaczynają się jakiekolwiek wymagania względem jej osoby- no to sorry, ale tutaj pokaże pazurki, bo będzie broniła swoich pieleszy.

Wiesz, samo nic się nie zrobi. Nikt nie przyjdzie, nie weźmie jej za rękę i nie poprowadzi ani nie pokaże jak. Ani psycholog, ani żadna koleżanka ani Ty - ona musi sama najpierw chcieć - ale ona uznała, że jej się nie da pomóc, psycholog jej nic mądrego nie powie. Zostaje tylko położyć się i czekać na koniec Z takim nastawieniem, to faktycznie nic się nie uda. Nie czeka się z działaniem aż przyjdzie motywacja - należy zacząć działać i dopiero wtedy motywacja przyjdzie.

MCMiodek ma rację - w obecnej sytuacji dziewczyna rości sobie prawo do narzekania, taka nieszczęśliwa, nikt jej nie pomoże. I pewnie z jednej strony jest jej z tym źle ale z drugiej w jakiś sposób wygodnie - skoro nie pracuje, to ktoś ją utrzymuje, prawda? Bo przecież nie da się znaleźć pracy, bo ona nie wie jak, więc nawet nie próbuje - gdyby chociaż próbowała, ale jej nie szło, to jeszcze coś innego. Do tego ma Twoje współczucie i głaskanie po głowie.

Ona powinna iść na terapię i stosować sie do zaleceń terapeuty.

Żaden specjalista jej nie pomoże, jeśli ona sama nie będzie chciała zmian i nie podejmie walki. Z tego co piszesz ona zakłada, że specjalista sam ma jej pomóc i żaden nie potrafi. Ona wszystko już wie. Więcej się zrobić nie da. Typowa pesymistka wymuszająca uwagę. Są tacy ludzie, których możesz targać w górę, a jak puścisz lecą bezwładnie na ziemie nawet nie wyciągając rąk by się Ciebie złapać. A są też tacy, których wesprzesz, podeprą się wstają i walczą. Mój ex miał w podobną stronę. Rozstaliśmy się po 6 latach. Wymęczył mnie na maxa. Ugh...Uciekaj chłopie. Upewnij się, czy ona chce to zmienić i czy podejmie jakieś działanie. Niestety wątpie czy pesymizmu można się oduczyć.Niech próbuje.  A jak nie ma sił, to run Forest run. Kazdy musi ogarniać swoje emocje, problemy sam. Z lekkim wsparciem oczywiście. Ale każdy walczy o siebie. Teraz to wiem. Nie możesz brać odpowiedzialności za siebie oraz za nią. Co gdy Tobie się coś schrzani w życiu konkretnie Będziesz ogarniał jednocześnie -siebie i ją? Bo u mnie w najgorszym momencie mego życia było ostro, a mój facet jedyne co to mi dokładał, tworzył problemy i jeszcze robił mi wyrzuty sumienia. Pisze Ci, żebyś był świadomy, że choć kochamy - nie przyzwyczajajmy bliskich do naszej ciągłej pomocy, wsparcia. Ja go sama nauczyłam tej bezradności. A jemu tak było wygodnie. Jestem często zajęta, a to był też sposób by uzyskać uwagę ode mnie.  Kiedy nam coś się sypie w życiu, najlepsze co możemy zrobić dla naszych bliskich to byc silnym i walczyc. Bo oni musza sie samymi soba opiekowac w pierwszej kolejności.  Kijowo ciągnąc innych ludzi w dol.  Ja wyszłam ze związku z takim poczuciem, że zostawiam mu fajny bagaż - pokazałam mu jak żyć, jak walczyć, skonczył szkołę choc twierdził, że sobie nie poradzi, prace mega płatną mu załatwiłam dla firmy zza granicy. Wszystko stracił z czasem po rozstaniu. Nawet z pracy go wyrzucili. 6 lat krwawicy za darmo. Eh trudno, przewróciło się niech leży, choć to nie moja nuta i jest to okrutne to na sile ludzi nie uszczęśliwimy. Szanuj swój czas i energie, dobrze Ci radze bo wampiry więcej zabierają niż dają. A wystarczy tylko by ona walczyła o siebie.