Hejka kobietki! Jestem młoda osoba i jestem w zeiazku ponad roczek!:) kocham go bardzo a on kocha mnie, wspieramy sie i potrzebujemy . ostatnio zaczął doskwierać mi pewien problem. Mianowicie jestem z chłopakiem a czuje sie jakbym z nim nie była. Mam pesymistyczne podejście i zamiast cieszyć sie szczęściem i chwila w której jest dobrze ja ciagle mysle o tym " a co jak zerwiemy" nie ma powodów do zerwania bo jest super osoba i 1 raz pokochałam kogoś w taki inny sposób jak jego, wyjątkowy:). I ta myśl zaczęła doskwierać mi tak bardzo ze wmowilam sobie ze niedługo na pewno zerwiemy (mimo ze nie ma podstaw do zerwania) i zyje smutkiem płaczem bo czuje sie jakbym z nim zerwała. Ograniczyłam uczucia bo skoro przecież niby mamy niedługo " zerwać " to nie chce tak bardzo wyrażać mu uczuć , a w głębi i tak wiem ze chce ale takie myśli zajmują moja głowę tak bardzo ze powoli przestaje sobie radzić a nie chce zrywać z chłopakiem ponieważ wiem ze to byłby duży błąd i po prostu wiem ze chce byc z nim. Ale te pieprzone myśli, ciagle zyje tym jakbyśmy mieli za chwile zerwać. Moze to jakas reakcja obronna? W sierpniu mieliśmy taki kryzys który dosyc przeżyłam ale wszystko wróciło do normy chłopak zaczął sie starać jak NIGDU wcześniej. Moze moje myśli uczucia sa chwilowe ponieważ wpłynął na mnie bardzo ten sierpień i potrzebuje czasu zeby wszystko wróciło do normy , Hmm..
2 2017-09-24 14:56:46 Ostatnio edytowany przez sillence (2017-09-24 14:58:02)
Hej 
Ja mialam identycznie na samym pczatku mojego zwiazku. Nie potrafilam sie cieszyc, wrecz przeciwnie. Bylam przygnebiona, gdyz zylam myslam, ze pewnie zaraz to minie, zaraz sie rozstaniemy, wiec po co mam sie angazowac. Mysle, ze nie masz czym sie martwic. Mialas kryzys, wiec to normalne, ze pozostala jakas obawa, bo dalej to w Tobie siedzi. Pstaraj sie cieszyc wspolnymi chwilami, daj mu radosc, zeby przez Twoj strach nie doszlo do kolejnego kryzysu, a wszystko bedzie dobrze . Trzeba sie przełamać
Cóż za pesymizm, po wielu doświadczeniach życiowych powoli przekonuje się do stwierdzenia iż życie jest zbyt krótkie aby się martwić na zapas. Skoro obecnie jest wam dobrze to nie ma co się martwić bo takim podejście można łatwo popsuć to co jest teraz między wami.
Idź do psychologa, bo chyba problemem jest nie relacja, tylko twoje nakręcanie się jakimiś urojonymi myślami.
Sama zauważasz, że nie ma żadnych logicznych podstaw do takiego myślenia, a nawet gdyby - nie idziesz dalej, jeśli zerwiemy to... znajdę sobie nowego faceta, pójdę do klasztoru i nigdy nie spojrzę na osobnika płci odmiennej, ... nie tworzysz sobie alternatywnych wersji przyszłości, tylko dręczysz się jakoś urojoną ideą.
- Myszeczka23
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
A nie możesz zacząć sobie wmawiać np, że jesteś obrzydliwie bogata? Tak naprawdę bogatsza przez to nie będziesz, ale będziesz się lepiej czuła, myśląc tak. Jak masz taki wpływ na siebie, że potrafisz sobie coś wmówić i czuć się tak jak sobie powiesz, to wmawiaj sobie dobre rzeczy. Siedząc w pracy, mów sobie, że jesteś na Karaibach, jedząc zwykły obiad wmów sobie, że jesz jakieś wykwintne dania w Paryskiej restauracji. 
Powodzenia.
Nie ma żadnej potrzeby żebyś udawała się do psychologa, jesteś całkiem normalną kobietą. Problem polega na czym innym: odezwał się w tobie podświadomie wyczuwalny strach przed odrzuceniem i opuszczeniem. Przypuszczam że ciągniesz ten związek swoimi uczuciami jeśli piszesz że się kochacie to jest to nieprawda. Ty go kochasz tylko ty dlatego podświadomie wyczuwasz że on nie jest w pełni zaangażowany i sama ciągniesz ten związek na jednym kole, stąd strach przed opuszczeniem. Ten związek nie ma przyszłości i najlepiej byłoby się rozejść Tak czy inaczej będzie to twoje doświadczenie tylko jeden z etapów. Ten chłopak ciebie nie kocha być może mówi ci czułe słówka przytula może nawet całuje ,można mieć nawet seks i kogoś nie kochać. Gdyby ciebie naprawdę ją kochał nigdy byś nie miała takich dylematów i nigdy nie pojawiłby się strach przed rozstaniem. Ponieważ jesteś kobietą twoje zmienne nastroje powodują że raz odczuwasz silne przyciąganie do niego innym razem bardzo słabe a ponieważ on jest dosyć pasywny nie wpływa pozytywnie na wasz związek to facet powinien być motorem napędowym związku chociażby ze względu na silną stabilność emocjonalną facetów.
Maddietae na jakiej podstawie wysuwasz takie wnioski, przecież dziewczyna napisała
W sierpniu mieliśmy taki kryzys który dosyc przeżyłam ale wszystko wróciło do normy chłopak zaczął sie starać jak NIGDU wcześniej.
gdyby jej nie kochał, to nie przetrwaliby kryzysu, a tym bardziej gość by przestał się starać.
Może moja hipoteza jest niewłaściwa, ale w wypowiedzi autorki nie przeczytałam nic takiego, co sugerowałabym, że coś jest nie tak z facetem, że jest to tylko jednostronne zauroczenie (chociaż takie wariantu nie można wykluczyć)
Ja myślę, że kryzys na ciebie silnie wpłynął. Ja tak miałam, że po kryzysie jeszcze byłam dość wycofana i potrzebowałam czasu na dojście do siebie a chwile później po następnym myślałam, żeby się rozstać i po prostu nie czułam potrzeby żeby ciągle się spotykać z narzeczonym czy mówić mu cokolwiek miłego bo po prostu tego nie czułam. Ale on się zaczął baaardzo starać (tak jak twój - stąd wnioskuję że mu zależy) i już mi minęło i teraz jest wszystko dobrze.
Daj sobie czas, żeby poczuć dobrze to wszystko co czujesz aż się tym czuciem zmęczysz i sama będziesz chciała "żeby już było normalnie". No i inna odwieczna rada: porozmawiaj z nim. Poszukajcie razem rozwiązania.
