Czy to ze mną jest coś nie tak? - Netkobiety.pl

Hej wszystkim. Nie wiedziałam gdzie umieścić ten post, mam nadzieję,że wybrałam dobry dział. Jestem samotna. Mimo, że mam wiele ciepłych osób wokół mnie. Byłam w 3 letnim związku, facet mnie zdradził i zostawił. Byłam załamana. Pozbierałam się, schudłam,zmieniłam pracę, wyładniałam. Jestem młoda, studiuję, piszę licencjat, pracuje na pełen etat, wynajmuje mieszkanie, utrzymuje się sama. Jestem podobno atrakcyjna, umiem się wypowiedzieć, zachować, mam swoje zdanie. I co z tego... Mam jedną prawdziwą przyjaciółkę, na której zawsze mogę polegać i wpaniała mamę. I to wszystko. Moim problemem jest fakt,że przyciągam do siebie samych niedojrzałych ludzi. Nie twierdzę,że oni są głupi, a ja mądra i wspaniała, broń Boże. Tylko nie mogę znaleźć ludzi na podobnym etapie życia co ja, Jeżeli chodzi o facetów to już wgl porażka. Albo przyciągam maminsynków, albo ciapcie rapcie, z całym szacunkiem dla nich. Mam dosyć silny charakter, wiem czego chce, całe życie musiałyśmy radzić sobie z mamą same i musiałam się taka stać- silna. Tak bardzo chciałabym znaleźć kogoś kto się mną zaopiekuje, kto bedzie nosił spodnie, będzie o mnie dbał, przepuszczał pierwszą w drzwiach i pozwoli mi przy sobie czuć się kobieco i delikatnie. Nie jest tak,że kastruje swoich facetów i im na t nie pozwalam, a wręcz przeciwnie. Trafiam i przyciągam zwyczajnie same pierdoły, którym jest wygodnie,że mają kobietę która sama sobie radzi, bo przecież nie muszą wtedy robić nic. Ja wiem,że stać mnie na wiele, potrafię zrobić sporo w domu, radzę sobie finansowo itp.. ale już tak nie chcę. Chcę mieć faceta z krwi i kości, takiego który będzie potrafił powiedzieć "nie, zrobimy to i to", przejmie to wszystko co powinien robić facet, a ja w koncu bede mogla byc kobieta... Ale no nie da się, nie wiem co jest nie tak, co ja robię źle. Kazdy chlopak, przy bliższym poznaniu jest dokladnie tak samo mało męski jak poprzedni. Na dodatek mam uraz po zdradzie, bardzo źle wtedy to przechodziłam i mimo,że on też był taki mało męski to bardzo go kochałam. Już nie wiem co mam robić. Mało jest osób w moim wieku, które żyją już tak samodzielnie jak ja...a nawet jak poznaję kogoś starszego to okazuje się,że żyją na garnuszku mamusi. Nie mam nic do tego, ale ciężko mi zaakceptować fakt,że ja jako kobieta jestem już samodzielna i potrafię studiować dziennie, pracować, mieć swoje mieszkanie i życie towarzyskie, a mój  facet jest wielce zmęczony bo przecież te studia tak go wykańczają... no nie potrafię. Już nawet wygląd nie robi dla mnie praktycznie żadnego znaczenia, chyba już dojrzałam i zrozumiałam,że to się nie liczy. Zwyczajnie jeszcze NIGDY nie poznałam chłopaka, który byłby facetem, a nie chłopcem. Mam koleżanki, które mają takich chłopaków czy narzeczonych, a ja nawet nie mam takiego kolegi. Tak samo jest z koleżankami czy znajomymi. Lgną do mnie osoby, które są jeszcze bardzo niedojrzałe. Nie wiem z czego to wynika. I mimo,że ich bardzo lubie i szanuję, to nie bawi mnie już obgadywanie wszytkich dookoła jak w gimnazjum i poznawanie chłopaków pzez zaczepki na fb... Może ja robię coś źle? Może ktoś z was miał podobną sytuację i dostrzegł swój błąd? Dzięki za wszystkie rady. Pozdrawiam